Zelamir

vertaald door Jan van Vlaanderen

Romeinse Vakantie

Hoofdstukken 8-14

Hoofdstuk 8

Toen hij wakker werd zag hij dat Corax over hem stond en hem met zijn voet aantikte. De angst stond in zijn ogen te lezen. Hij trachtte weg te vluchten van zijn folteraar maar hij geraakte niet ver door de ketting aan zijn enkel. Corax lachte.

"Vacca, Vacca, kom hier vrouw en breng de sleutel van de Schone Slaapster. Ik wil zien wat je bij hem gedaan hebt."

"Stop met roepen Corax." antwoordde Vacca uit de diepte van haar keuken. De arme klein zijne achterwerk en piemeltje zullen er niet sneller door genezen. en de letsels aan zijn borstkas ook niet. Als je geduld en vriendelijkheid zou leren, dan zou dat al iets betekenen, maar dan zou je Corax niet zijn, maar een ander creatuur. Misschien zelfs een vriendelijker creatuur."

Zij knielde grommend naast Bestia's voeten en maakte de ketting aan zijn enkel los. Zij nam zijn arm en hielp hem rechtstaan.

"Hier is hij Corax." ging ze verder. Ze klapte Bestia bemoedigend op zijn rug met de palm van haar hand. "Ik heb mijn best gedaan met hem. Jij hebt de schade aangericht die ik moest herstellen en jij hebt erop aangedrongen om hem te besnijden, en vergeet niet, hij was dapper als een soldaat terwijl ik het deed. Bijna geen geschreeuw of tranen."

"Ik ken je al lang Vacca en ik weet dat je niet rustig bent," knarste Corax.

Hij leunde voorover en trok bestia's handen voor zijn kruis weg. Verrassend voorzichtig nam hij het pietje van de jongen tussen duim en wijsvinger en liet hem ertussen rollen.

"Het is al goed genezen." zei hij.

Hij liet zijn duim over het slappe lid glijden. Bestia huiverde en trok zich weg als hij het rouwe vlees aanraakte waar zijn voorhuid verwijderd was.

"Nog steeds pijn, jongen?" sprak Corax rechtstreeks tot Bestia, de eerste keer sinds hij terug in de herberg was. "Dat gaat wel voorbij en besneden ben je veel properder en ruik je lekkerder wanneer ik je nodig heb, mijn klein hoertje."

Corax liet Bestia's pietje los en stapte rond de knaap. Hij legde zijn vlakke hand op zijn achterhoofd en duwde hem om hem voorover te laten buigen. Vacca stapte vooruit en nam Bestia bij de schouders.

"Benen open jongen en duw je kontje omhoog." beval Corax.

Corax stak zijn hand tussen de jongen zijn benen en kneedde zijn balletjes. Hij liet zijn duimnagel over het stukje vlees glijden dat tussen zijn balzak en zijn anus zat tot hij aan het uiteinde van de plug kwam, die Vacca erin gestoken had. Zijn vingers streelden de gevoelige bovenkant van zijn benen en zijn nagels krasten over zijn tere huid. Opgewonden door deze aandacht tilde Bestia zijn kontje hoger op. Hij snakte naar adem dor zijn groeiende opwinding.

Corax knikte naar Vacca over de gebogen rug van de jongen. De vrouw verstevigde haar greep op zijn schouders. Corax hield de jongen vast met zijn vlakke hand op zijn rug. Met een enkele ruk met zijn rechterhand trok hij de plug uit zijn achterste.

Bestia huilde van pijn. Hij trok zich weg en vocht tegen de hand van de man, maar Vacca hield hem stevig bij de schouders. Dan werd hij terug rustig, boog voorover, met zijn kontje omhoog en snikte stilletjes.

Een jongen met donkere huid en krulhaar, die alleen maar een reep stof tussen zijn benen droeg, sloop uit de keuken en grijnsde, aangetrokken door het lawaai.

Corax hield de plug omhoog en inspecteerde hem. Met zijn vrije hand streelde hij het bevende kontje van de knaap. "Heel goed." zei hij stil. "Geen vers bloed 3; excellent."

"Als je verstandig bent Corax dan geef je dat jongetje vanavond wat rust." zei Vacca en ze nam de plug van de man over. "Je hebt hem nu al genoeg gekwetst en hij zal daarna heel wat levendiger zijn. En probeer dat ventje van je zoon ook niet te berijden. Hij is amper een baby en je zal zijn kont opensplijten als een rijpe meloen."

Corax lachte. Vacca leek zich meer te mogen permitteren dan iemand anders.

"Pisclus is het ventje van mijn zoon en ik zal vanavond van zijn kontje genieten. En dit jongetje hier," zei hij met tik tegen Bestia's lichaam, "wel, dat zien we wel."

"Neen, geef het kereltje wat rust. Ik ken je Corax, je bent een oude geile geit. Je mag Ceres vanavond hebben, maar je moet me beloven dat zijn kontje goed insmeert voor je hem neemt."

"Mevrouw," riep het Afrikaans jongetje gealarmeerd, de grijns verdween onmiddellijk van zijn gezicht.

"Ja jij, lummel." zei Vacca. Ze pakte hem bij een oor en draaide er aan om verder protest te vermijden en toonde hem aan Corax. "Ik zal je leren om je werk te verlaten om je neus te steken in dingen die je iet aan gaan."

"Kijk naar hem Corax. De nagel van mijn doodskist. De meest luie en gulzigste kerel in mijn keuken, maar een stevig jong diertje. Je kan hem berijden zo hard je wil en hij zal het kunnen verdragen, daar ben ik zeker van."

"En stop met snotteren, jij ellendige stumperd." zei ze tot de jongen. "Het is niet de eerste maal dat je een mannenlul in je kont zal krijgen. Dat weet ik en de andere jongens zullen beter kunnen slapen zonder jou erbij."

Corax bekeek de jongen van top tot teen en knikte.

"Ik zal het proberen." zei hij koudweg.

"En denk eraan om zijn kontje in te smeren en het ventje van je zoon ook." voegde Vacca eraan toe. "Zijn ding is nog wel niet te vergelijken met dat van jou, maar hij lijkt al op zijn vader."

"Nu Ceres," zei ze en ze liet zijn oor los. "Haal een pot ganzenvet. Je weet wel waar die staat. Snel."

De jongen liep weg en wreef over zijn oor.

Toen Pisclus Marcus volgde op de trap naar hun kamer dacht hij aan wat de avond zou brengen. Hij gezien hoe Bestia's kontje eruit zag nadat Corax hem geneukt had, de spleet van zijn reet en de binnenkant van zijn dijen bedekt met gedroogd sperma en bloed. Hij had gezien hoe de jongen stapte de volgende morgen, met zijn benen gespreid om de pijn te verminderen. Nu was het zijn beurt. De lul van Corax was veel groter dan die van Marcus. Hij had dat in het badhuis gezien. En hij was nog twee jaar jonger en heel wat kleiner dan Bestia. Er was geen twijfel aan dat geneukt worden door Marcus niet zoveel pijn zou doen als bij zijn vader, maar het zou toch pijn doen. Maar hij kon er niets tegen doen. Als Marcus hem wou neuken dan zou hij dat doen en dat was dat. Er tegen in gaan zou geen verschil uitmaken. Hij zou dan geslagen worden en dan geneukt. Met een achterste pijnlijk van de stok, zou hij nog meer afzien.

Niet dat hij Marcus wou tegenwerken. Marcus had zijn leven gered en hij bewonderde hem. Hij was sterk, resoluut, zelfzeker en moedig. Pisclus vereerde de oudere jongen zoals een wilde zijn stamgoden, vol kracht, nukkig, som gruwelijk, maar zijn enige beschermer in deze vijandige wereld. Pisclus was blij om de slaaf van Marcus te zijn. Hij hield van hem zelfs al had hij hem pijn gedaan in het verleden en hij wist dat hij het in de toekomst nog zou doen.

De emoties van Marcus, toen hij Pisclus bekeek, terwijl die zijn kamer klaarmaakte voor het avondmaal, samen met twee ander slavenjongens, waren bijna het spiegelbeeld van die van Pisclus. Het magere lichaam van het kereltje, zijn dunne armen en de occasionele glimpen die hij opving van de welvingen van zijn achterwerk als hij zich voorover boog om een stoel te verzetten of om een dienblad neer te zetten, wond hem op en vervulde hem met medelijden. De gedachte om de jongen bij hem te hebben, naakt en in zijn macht, maakte hem supergeil. Zou hij, dacht hij, de jongen zelf uitkleden, zijn tuniek, die zijn enige kledingstuk was, van zijn schouders afrukken? Of zou hij gewoon achter leunen in de zetel en hem bevelen om zich uit te kleden? Om de angstige jongen te bekijken hoe hij zijn tuniek over zijn hoofd trok en hem dan daar naakt te zien staan, bevend van schrik, uiterst kwetsbaar. Hij zou zeker niet overhaasten. De jongen moest de tijd krijgen om zijn eigen hulpeloosheid te leren kennen en hij moest tijd krijgen om zelf van de terreur te genieten.

Hij zag nu hoe de striemen die overgebleven waren van zijn laatste pak slaag al vervaagd waren. Hij keek naar de stok die naast hem op tafel lag. Hij lachte in zichzelf. Hij was er zeker van dat hij wel redenen zou vinden om nieuwe, verse striemen te maken op zijn kontje, voor de nacht om was.

De duisternis viel in voor de maaltijd gedaan was. Corax beval het dienstertje om de lampen aan te steken en zond haar dan weg. Bestia kwam eraan met de kamerpot. Hij was nu aangeduid voor die taak omdat ij die nacht zou gespaard worden van iets anders. Hij knielde voor Corax en Marcus. Eerst de vader en dan de zoon loosden een goudbruine straal in de pot, enkele centimeters naast het gebogen hoofd van de jongen. Dan, nadat ze de overblijvende druppels van hun lullen afgeschud hadden, veegden ze de nattigheid van hun vingers aan zijn blonde haar af.

Marcus ging in de zetel liggen. Hij voelde zich een beetje vol na zijn maaltijd en een beetje duizelig van het beetje wijn gemengd met water dat Corax hem had laten drinken. Net zoals zijn vader voelde hij zich ontspannen en keek hij vol verwachting uit naar de rest van de avond.

De toestand van de drie slaafjes was verschillend. Ze hadden niets anders te eten dan de restjes van de het eten dat zij opdienden. Ze wisten dat het hun lichamen waren waar hun meesters op zaten te wachten. Hongerig en bang zaten ze samen in een hoek van de kamer te wachten op hun lot. Ze konden gemakkelijk de kamer ontvluchten, maar ze wisten dat ze dan vreselijk zouden gegeseld worden en nog grotere gruwelen zouden meemaken. Ze waren slaven en eigendom van hun meesters die de absolute macht over hen hadden. De wet beschermde hen niet en er was niemand die hen zou helpen.

Corax nam nog een slok van zijn wijn en liet zijn vingers kraken naar Ceres. Die stapte met tegenzin naar voor. De lamp verlichtte zijn glanzende donkere huid.

"Laat ons eens zien wat we hier hebben." zei Corax en hij leunde naar voor en trok het schamele lapje af waar het jongetje in gekleed was.

Ceres, die goed getraind was deed geen moeite om zich te bedekken met zijn handen. Hij stond daar met zijn handen open langs zijn dijen, zijn hoofd lichtjes gebogen, toen Corax en Marcus zijn naaktheid bestudeerden. Hij zag er goed uit, had sterke benen, een platte buik en goed gedefinieerde ribben. Er was geen stukje vlees te veel aan hem. Hij zag er fit uit en goed gebouwd. Marcus zag dat er rond de basis van zijn lul en zijn onbehaarde scrotum een band zat van glanzend metaal. Hij leunde voorover om het beter te bekijken.

"Wat is dat vader?" vroeg hij.

"Dat." zei Corax. "Oh, dat is een lulring. Waarom heb je die aan jongen?" vroeg hij aan Ceres.

"Wel 3; meneer, Ik begon steeds een stijve te krijgen en mevrouw zei dat ik de klanten in de war bracht bij het eten terwijl ik de maaltijden bediende en ze wil niet dat ik klaar kom over het voedsel in de keuken en dus heeft ze mij dat aan gegaan om me te kalmeren, meneer."

"En, werkt het?"vroeg Corax geamuseerd.

"Soms meneer."

Corax lachte.

Marcus leunde naar voor om de ring nog beter te bekijken. Hij raakte hem aan, hield hem vast en gaf er een ruk aan. Ceres snakte naar adem en greep naar zijn kruis.

"Handen aan je zij." blafte Corax. "Wie zei je dat je mocht bewegen." Hij gaf hem een klap met de vlakke hand op de zijkant van zijn blote billen.

"Hoe hebben ze die aan gekregen, vader?" vroeg Marcus. "Hij is erg smal, ik begrijp niet hoe ze dat gedaan hebben."

"Ze hebben er eerst zijn lul door gehaald," legde Corax uit en dan hebben ze zijn ballen er een voor een doorgeduwd."

"Dat moet pijn gedaan hebben." zei Marcus waarderend, "maar het ziet er goed uit."

"Wel, we hebben andere dingen te doen de de hele avond over lulringen te praten.

Marcus trok zijn tuniek over zijn dijen en wees er naar. Gehoorzaam strekte Ceres zich uit over zijn knieën en spreidde hij zijn benen zodat zijn blote romp klaar stond voor de hand van de man.

"Marcus," zei Corax, "ik ga dit kereltje zijn kontje insmeren. Kijk goed dan zie je hoe jij het bij jouw jongen moet doen."

Corax legde zijn hand op de welvingen van Ceres en begon hem te strelen.

"Het eerste wat je moet doen is de jongen zo ontspannen mogelijk te doen worden. Je moet de olie rond zijn kontgaatje smeren en ook erin."

"Weet je," ging hij verder terwijl hij traag verder aaide over zijn zachte billen. "eigenlijk is dit ventje de basis waarop het grote Rijk gebouwd is. Als er geen Ceres of Pisclus of Bestia zouden geweest zijn en miljoenen andere slavenjongens zoals zij over de eeuwen heen dan zou er geen Rijk geweest zijn. Het zijn zij die de gronden bewerkt hebben, in de mijnen gewerkt, de galeien bemand en al het werk gedaan hebben die de kans gegeven hebben aan onze legioenen om de rest van de bekende wereld te veroveren en die ervoor zorgen dat de senatoren in Rome, en jij en ik als we dat willen, in weelde kunnen leven. En het is de nood aan hun werk die de legioenen er toe aanzet om nog meer volkeren te overwinnen zo dat de slavenmarkten over de wereld bevoorraad kunnen worden met nieuw materiaal. Er gaan wel een miljoen, misschien zelfs anderhalf miljoen slaven per jaar langs de slavenmarkten. Die aanvoer moet blijven of het Rijk zal ophouden met bestaan.

"En Marcus, we moeten niet alleen zorgen dat er steeds een aanvoer is van slaven, we moeten er voor zorgen dat de slaven die we hebben gehoorzamen en onderworpen blijven. Het is de plicht van elke Romeinse staatsburger om er voor te zorgen dat het minste teken van rebellie of opstandigheid zonder medelijden onderdrukt wordt. Slavernij is gebaseerd op angst en we moeten zorgen dat de slaven ons vrezen. Denk daaraan."

"Ja vader." zei Marcus, die Pisclus op zijn knieën getrokken had en zichzelf amuseerde door met zijn piemeltje en balletjes te spelen. Zoals alle jonge mensen, waarvan de ouders een preek gaven, was hij niet steeds aandachtig.

"Denk je, vader," ging hij verder na een pauze om er zeker van te zijn dat zijn vader klaar was met praten, "dat ik ook een piemelring zou kunnen aandoen bij Pisclus? Ik denk dat hij er mooi mee zou staan."

Hij voelde Pisclus ongemakkelijk over zijn schoot schuiven. Hij boog zich en kuste hem op zijn nek terwijl hij tegelijkertijd in zijn balletjes kneep met zijn duim en wijsvinger. Pisclus kreunde en zat dan stil.

"Een piemelring," zei Corax geïrriteerd en dan lachte hij.

"Je hebt vandaag bewezen dat je hard kan zijn voor je slaven. Ja, ik zie niet in waarom niet. Een goed idee. Ik verwacht wel dat Vacca er een heeft die we kunnen gebruiken. Het moet wel een kleintje zijn. We doen het morgen, dan moeten we haar vandaag niet meer storen."

"Zal hij schreeuwen, denk je?" vroeg Marcus. Op zijn manier hield hij van Pisclus, maar het was een gruwelijke manier.

"Zeker. Duw je jongen nu maar op de grond, kom hier en kijk toe."

"Neem een goeie kwak olie op de top van je vinger en wrijf in de spleet van zijn reet en rond zijn gaatje. Kijk, zijn gaatje staat open, maar als je het aanraakt gaat het dicht. Daar kan de jongen niets aan doen, want de anus is een heel gevoelig plekje. Neem nog wat meer olie op je vinger en duw het dit keer naar binnen, voorzichtig, maar stevig 3; Zie je, het gaat open om je binnen te laten. Nu moet alles er in."

"Oké." Corax trok zijn vinger terug. "Nu is het jouw beurt."

"Duw stevig 3; kijk, hij laat je erin 3; daar ga je voorbij een ringetje spieren 3; voel hoe heet hij is en hoe stevig hij zich rond je vinger klemt 3; hij houdt ervan, is het niet? 3; Dat voel je, is het niet? .. Hij trekt je er in 3; hij berijdt je vinger 3; ondanks zijn piemelring 3; op zijn leeftijd snakt hij naar een beetje lul die er binnen een tweetal minuten aan komt. Je bent er klaar voor nu, jongen."

"Je vuile vingers? Wel dat kan niet anders gezien de plaats waar ze geweest zijn. Laat ze aflikken door de jongen. Het is zijn eigen vuil."

"Kniel en smeer mijn lul in. Zo ja, hoe beter je het doet, hoe gemakkelijker het is voor jou."

"Gedaan."

"Nu is het jouw beurt Marcus. Laat zien hoe je jouw kereltje klaar maakt."

Dit was geen gemakkelijke opdracht. Pisclus was zo bang, ondanks zijn liefde voor Marcus, dat hij tijdens het ontkleden verstijfd was van de schrik. Niets van het insmeren kon hem doen ontspannen. Ondanks al het gevlei en gestreel van Marcus, bleef Pisclus over zijn knieën liggen, zijn lichaam verstijfd, zijn kontgaatje stevig dicht.

Het was Corax die het probleem oploste door voor te stellen dat Pisclus op zijn rug ging liggen op de grond. Marcus moest hem dan bij zijn enkels vast nemen en zijn benen over zijn hoofd duwen tot zijn knieën de grond raakten aan elke kant van zijn hoofd, om zijn kontje open te trekken. Marcus stelde vast dat de ogen van de knaap weggerold waren zodat alleen het wit nog zichtbaar was. Ceres moest Pisclus' enkels tegenhouden terwijl Marcus de olie aanbracht.

Weerstand was nu onmogelijk geworden. Het enige obstakel nu was de engheid van het onbezoedelde lichaam van Pisclus. De vinger van Marcus trokken de lippen van zijn anus uiteen en drongen in zijn lichaam. De sluitspier hield het even uit, eventjes maar. Marcus trok zijn vinger eruit en richtte. zijn piemeltje. De goed geoliede top ging nu gemakkelijk naar binnen maar er kwam een moment dat verdere indringing geweigerd werd. Marcus duwde met al zijn macht naar voor en hamerde zijn lulletje naar binnen. Door de pijn werd Pisclus uit zijn trance gerukt. Hij schreeuwde schril. Marcus greep de jongen bij zijn middel en trok de knap dichter tegen zijn gereedschap. Traag schoof zijn lid in het kereltje naar binnen. Het geschreeuw van Pisclus klonk samen met het gekreun en gegrom van inspanning van Marcus. Tenslotte klonk het geklets van vlees tegen vlees. Zijn ding zat eindelijk helemaal in het lichaam van de jongen, zijn schoot kwam in contact met de geschonden kont van Pisclus. Het geschreeuw van de jongen vervaagde in zacht gekreun. Van waar hij op zijn knieën zat, tussen de benen van Pisclus, kon Marcus zien dat zijn gezicht nat was van de tranen. Dan, ondanks de pijn begon het lichaam van Pisclus de bewegingen van Marcus te beantwoorden. Marcus voelde zijn bloed opwellen en hij kwam klaar, diep in de darmen van de andere jongen. Hij leunde voorover en kuste Pisclus op zijn lippen. Hij proefde de tranen van de jongen.

Corax kletste op de opgestoken billen van Marcus.

"Goed gedaan," zei hij. "Nu doe ik hetzelfde bij Ceres."

Hij bracht de zwarte naakte jongen uit de kamer met een serie hevige klappen op zijn blote kont.

Pisclus opende zijn mond op Marcus' kus te aanvaarden en klemde zijn arm stevig rond de schouders van zijn meester.

"Hij gelooft," dacht Marcus,"dat ik al klaar met hem ben voor vanavond." Hij besloot dat hij de jongen van deze desillusie zou ontdoen.

Hij wreef met zijn hand over Pisclus' ribbenkas tot hij een hard tepeltje vond. Hij nam het tussen duim en wijsvinger. Hij kneep erin en draaide ermee. Pisclus, wiens mond gevuld was met de tong van de oudere jongen, liet een zwak geluid horen van protest, diep in zijn keel. Marcus voelde het eerder dan het te horen.

Hoofdstuk 9

"Ik heb het goed gedaan, heer. Is het niet?" vroeg hij om goedkeuring te krijgen. "Op het einde," antwoordde Marcus glimlachend naar het met tranen bedekte gezicht van de knaap. "Waarom," vroeg hij zich af," ziet hij er zoveel aantrekkelijker uit als hij geweend heeft?"

"Ik ben blij dat ik je bevredigd heb, heer."

"In het begin heb je me niet bevredigd jongen en je moet leren van het altijd te doen en onmiddellijk. Slaven krijgen geen tweede kans." zei Marcus terwijl hij recht sprong.

"Geef me de stok. Snel." Hij versterkte zijn bevel met een harde trap met zijn blote voet in het kruis van de jongen.

Pisclus schreeuwde, draaide zich op en zijn knieën en strompelde recht.. Hij stond voor Marcus, het hoofd gebogen. Hij stak de stok vooruit en trachtte het beven van zijn handen en benen te beheersen.

"Op je knieën." snauwde Marcus. "Als je vraag om Marcus iets te brengen dan geef je het me op je knieën."

Pisclus liet zich op zijn knieën vallen. Marcus nam de stok en zonder waarschuwing sloeg hij de jongen hard op zijn borst. Pisclus huilde en zette zijn handen waar het pijn deed.

"Handen naast je lichaam jongen." knarste Marcus.

"Dat," ging hij verder, "was om je er aan te herinneren dat je moet knielen als je me iets geeft. Dit is om je verwittigen dat je je handen naast je houdt als ik je sla."

Hij zwaaide de stok terug omhoog. Hij zag dat de jongen zijn dijen vastgreep om zichzelf te dwingen om de slag af te wachten. Hij wachtte even om de jongen de tijd te geven om te appreciëren wat ging komen. Hij zag de rood aangelopen striem van de eerste slag die hij over de gladde huid van zijn borst had gegeven. Hij liet de stok nog eens op een gemene manier neerkomen. Deze keer doorploegde de stok een van Pisclus' tepeltjes. De kleine huilde van pijn en sloeg voorover. Even dacht Marcus dat Pisclus op zijn zij ging rollen van de pijn. Maar de jongen slaagde erin om op zijn knieën te blijven zitten en was een tel later terug in houding, hoofd gebogen, met schokkende schouders van het snikken.

"Maak niet zoveel lawaai." snauwde Marcus, "je maakt heel de herberg wakker."

Hij boog voorover en greep de halsband van het kereltje. Hij trok hem naar de tafel en liet hem erover leunen. In een hoek van de kamer kromp Bestia ineen, met grote ogen kijkend naar het schouwspel dat zich voor hem afspeelde.

"Laat hem kijken," dacht Marcus, "Hij zal leren dat hij me moet vrezen zoals mijn vader."

Hij legde zijn hand tussen de benen van Pisclus en duwde zijn kont omhoog, klaar voor de stok. Hij zag sperma langs de dijen van de jongen lopen. Hij zag geen bloed en voelde zich een Betje beschaamd dat hij nu had bewezen dat hij te klein was om de jongen te kwetsen. Maar als hij de knaap niet kon kwetsen op een manier, dan deed hij het op een andere.

"Je bent ongehoorzaam geweest Pisclus en je moet gestraft worden. Dat weet je toch jongen?"

"Ja heer," antwoordde Pisclus zwakjes en dan zonder hoop: "Heer, alsjeblieft, ik wou niet ongehoorzaam zijn 3; het spijt me heer."

"Maar je was ongehoorzaam en je moet de gevolgen ervan dragen. Ik weet wel dat je nog heel jong bent en klein en misschien was je wel bang, dus zal ik niet te hard zij met je. Ik denk dat 6 slagen wel genoeg zullen zijn." Marcus genoot duidelijk van de angst van zijn slachtoffer.

"Zes slagen heer?" Pisclus klonk niet echt onder de indruk door de strafvermindering van Marcus.

"Ja, dat is alles jongen. Ga je me niet bedanken jongen? Ik denk dat je dit moet doen voor ik van gedacht verander. Misschien moet ik nog wat verhogen? Misschien verdubbelen?"

"Oh, neen heer 3; Bedankt heer dat je zo vrijgevig bent." jammerde Pisclus.

Marcus stapte achteruit. Pisclus spande zijn spieren in afwachting van de stok. Marcus zwaaide de stok over zijn schouders en bracht hem dat fluitend omlaag met al zijn kracht. Er klonk een scherpe slag van hout dat op bloot vlees terecht komt, een ogenblik stilte toen Pisclus naar adem snakte, gevolgd door een schelle schreeuw van een jongen die streng gestraft werd. Marcus zag het lichaam van de jongen vooruit schieten toen de stok over zijn blote borst zwaaide en er een levendige striem achterliet die horizontaal liep langs de welvingen van zijn billen.

Marcus wachtte tot Pisclus terug stil was.

"Kont omhoog jongen." beval hij scherp.

Toen Pisclus terug in de houding stond zwaaide hij de stok weer omhoog. Deze keer richtte hij lager en liet hij de stok neerkomen aan de basis van het achterwerk van de knaap, waar zijn dijen aan zijn kontje zaten en waar er een vouw in het vlees zat wanneer hij recht stond. Het is aangetoond dat dit een zeer tere plek is en Pisclus huilde van pijn en bevestigde dat dit zo was.

Marcus stapte vooruit. Hij legde zij hand op het achterhoofd van Pisclus en duwde dit hard tegen de tafel. Het bloed spoot uit de neus van de jongen.

"Ik heb je gezegd om niet zo veel lawaai te maken," zei hij. "Er hier mensen die proberen te slapen en ze willen niet gestoord worden door een slavenjongen die schreeuwt. Begrepen?" en hij duwde het gezicht van de jongen nog eens tegen de tafel.

"Het spijt me heer 3; het doet pijn heer." snikte Pisclus.

"Het doet pijn heer" zei Marcus spottend. "Natuurlijk doet het pijn jij dom rund. Het is bedoeld om pijn te doen. Het zal nog veel meer pijn doen voor dat ik klaar ben met je. Ik beloof het je en zelfs nog veel meer als je niet stopt met huilen. Steek je vuist in je mond jij stuk varkensstront als je jezelf niet anders kan beheersen."

De volgende twee slagen leverde hij snel na elkaar horizontaal over zijn kontje. De eerste deed Pisclus zijn evenwicht verliezen en de tweede sloeg zijn voeten onder zijn lijf weg zodat hij weer met zijn gezicht op de tafel terecht kwam, terwijl zijn benen in de lucht zwaaien.

Marcus greep Pisclus bij zijn halsband en pinde hem op de tafel. Hij liet de stok nog twee keer neerkomen en mikte op de striemen die er al waren. Het lichaam van Pisclus schudde onder de impact van de stok, zijn geschreeuw werd gesmoord door de achterkant van zijn hand die hij voor zijn mond geslagen had.

Marcus keek even naar de diepe rode striemen die in zijn strakke billen stonden. Hij liet zijn wijsvinger zachtjes langs een ervan blijden en Pisclus kreunde onder zijn aanraking.

Plots sloeg hij de jongen op zijn al gekwetste billen, draaide hij zich om en ging hij op de zetel zitten. Pisclus die verrast was stond recht en draaide zich naar zijn meester.

Marcus glimlachte naar hem en wenkte hem om tussen tussen zijn benen op de grond te komen zitten. Pisclus kwam en knielde voor hem. Marcus nam zijn hand. Hij draaide die om en keek naar de achterkant. Er kwam bloed uit de wondjes waar hij zijn tanden had ingezet toen hij had geprobeerd om zijn geschreeuw te smoren;

Marcus liet de hand los nam zijn oren vast en duwde hem in zijn kruis. Pisclus zag de piemel van Marcus, die vies was van het indringen in zijn lichaam. Hij rook de geur van het lichaam van Marcus en van zijn eigen uitwerpselen. Marcus' lid begon stijf te worden. Pisclus raakte het aan met zijn lippen en liet dan zijn tong glijden over de hele lengte van aan de basis van zijn onbehaarde ballen tot aan zijn roze uiteinde. Zijn tong onderzocht even het topje van prik van de oudere jongen. Hij beantwoordde de aanraking en stond stijf. Hij nam het in zijn mond en proefde sperma, vermengd met faeces.

Hij voelde geen afkeer toen hij knielde aan de voeten van zijn meester en de lul afzoog die zo kort geleden zo wreed in zijn kontje gedrongen was. Het voelde goed aan en onvermijdelijk dat hij nu in deze positie stond voor Marcus. De oudere jongen, die voelde dat dwang niet meer nodig was, liet de oren van Pisclus los. Hij keek op naar Marcus met zijn mond gevuld met de piemel van knaap. In de ogen van Pisclus stond geen haat, maar aanvaarding en toewijding zoals een hondje. Marcus likte aan zijn wijsvinger, leunde vooruit en liet hem langs de rug van Pisclus glijden. De jongen beantwoordde de aanraking van Marcus en tilde zijn kontje op en liet de vinger naar binnen dringen. Dan werd zijn mond gevuld met een warme, licht metaalachtig proevend vocht. Hij kuste de jongen en zijn tong verkende zijn met sperma gevulde mand. Met een hand streelde hij zijn kleine maar keiharde pietje. Pisclus' lichaam schokte, hij maakte geluidjes achter in zijn keel toen hij klaar kwam. Marcus wreef met zijn hand over zijn blote dijen. Hij ging achterover liggen in de zetel en duwde de jongen naast hem terwijl hij hem knuffelde, zo kort nadat hij hem zo gruwelijk behandeld had. Bestia spreidde een deken uit over het tweetal en kroop dan terug naar zijn hoekje waar hij zich opkrulde en in slaap viel. Uit de andere kamer kwam het jammerend geluid van Ceres, van wiens slanke lichaam Corax heerlijk genoot.

Pisclus werd de volgende ochtend wakker geschud door Ceres. Een grijns met sneeuwwitte tanden stond op het gezicht van de knaap, hij leek niet erg onder de indruk van zijn hard labeur van vorige nacht. Ceres wees naar de deur met zijn duim en Pisclus gleed van het bed af. Door deze beweging werd Marcus wakker die hem tegenhield en bij zijn arm terug trok. Pisclus zag dat zijn lul weeral stijf stond en zoals een goede slaaf, keerde hij terug om zijn plicht te vervullen. Dan verlieten de twee jongens de kamer. Pisclus kon zien dat Ceres met zijn benen open stapte en dat er gedroogd sperma aan zijn dijen hing, maar geen teken van bloed.

Marcus was al klaar wakker en het duurde maar enkele seconden voor de zachte lippen en de beweeglijke tong van Pisclus een orgasme veroorzaakten. Marcus tikte hem op zijn hoofd en Pisclus sprong recht, rende de kamer uit, naar beneden naar de tuin.

Er was een zomerstorm losgebarsten. Een tiental naakte slavenjongens dansten en schreeuwden in de warme regen, opgewonden en hun ellendige gevangenschap vergetend. De dakgoot aan een kant van de tuin was gebroken en daar stonden de jongens bij elkaar, waar het water van het dak af stroomde.

Pisclus rende naar hen toe en stond al snel tussen de lachende jongens. Hij botste tegen Ceres. De regen stroomde in zilveren slierten over zijn donkere schouders en borstkas. Naast hem was het blonde haar van Bestia donkerder geworden en hing het in natte tressen over zijn gezicht. Er klonk alleen maar geluk en goed humeur, maar dan veranderde de stemming.

Ceres nam Pisclus bij de arm.

"Kom aan bangerd," zei hij en hij draaide zijn arm zodat hij hem aankeek. "pijp me."

"Laat me los," schreeuwde Pisclus, "laat me los of ik zeg het aan mijn meester."

"Dat kreng," riep de zwarte jongen, "hij jaagt me geen schrik aan. Ik heb zijn vader in me genomen deze nacht en ik zie er nog goed uit. Niet zoals je vriendje Bestia die kreupel was na zijn behandeling."

"Bestia heeft het ook goed doorstaan, alhoewel het pijn deed." riep Pisclus woedend terug om zijn vriendje te verdedigen.

"En dan. Het is zo dat ik afgerekend heb met de vader en dat ik niet bang ben van zijn zoon. Hij heeft zelfs geen lul om over te praten, alleen maar een pijpje stro dat tussen zijn benen staat."

Pisclus, die woedend was over de belediging van zijn meester sprong naar Ceres toe. De plotse aanval deed de jongen omvallen. Twee van de vrienden van Ceres uit de keuken sprongen naar voor om hem te helpen en Bestia kwam Pisclus ter hulp. Al gauw was de tuin een rommeltje van slanke naakte ledematen en blote lichamen . De jongens worstelden en vochten met elkaar.

Marcus stond bij het venster van zijn kamer en kijk naar de tuin. Hij hoorde een voetstap achter zich en zijn vader liet een hand op zijn blote schouder rusten.

"Zal ik naar beneden gaan en zeggen dat ze hun werk moeten doen?" vroeg Marcus en hij wees naar de jongens die nog niet meevochten.

"Nee, laat hen maar." zei Corax rustig. "Ze hebben al zo weinig pret en ze doen geen kwaad."

"Het is grappig dat ze zich kunnen vermaken, vader, terwijl hun leven zo ellendig is."

"Het zijn slaven jongen, "zei Corax stil. "Ze denken niet zoals wij. Zij plannen niets vooruit. Dat kunnen ze niet omdat hun meesters voor hen beslissen zover ze al een toekomst hebben. Ze moeten op dit moment leven."

Marcus keek naar zijn vader. Hij dacht dat hij een spoor van spijt in zijn stem ontdekte dat hij niet kon begrijpen. Op dit moment begon het gevecht.

"Neem de stok mee naar beneden Marcus en laat ze stoppen." zei Corax lachend. "Herinner die twee van ons eraan dat ze op weg waren voor ons ontbijt en zeg hen dat ze zes slagen krijgen na het eten om hen te leren dat ze moeten doen wat hen gevraagd werd 3; Oh, en zeg aan Pisclus dat hij aan Vacca een piemelring moet vragen."

Marcus nam de stok van de tafel en rende de trappen af. Hij was nog steeds naakt maar niemand zou hem verward hebben met een van de naakte slaven. Buiten de kneuzingen die ze meestal op hun achterste en hun schouders hadden, hun meestal geschoren hoofd en de halsband die de meeste van hen rond hun nek hadden, was eer de arrogantie waarmee Marcus zich bewoog die hem van de anderen als superieur onderscheidde.

Hij haalde uit met de stok. Het hout knalde op het naakte vlees, jongens schreeuwden van pijn. Het vechten stopte onmiddellijk.

Een tweetal seconden later waren Pisclus en Bestia in de keuken om het ontbijt op te halen.

"Mevrouw," zei Pisclus tot Vacca. "Mijn meester zegt dat ik moet vragen of je een piemelring hebt die me past."

"Zo, ze gaan er zo eentje bij je aanbrengen, mijn arm ventje." riep Vacca. "Corax verandert niet, hard en wreed zoals altijd, en zijn zoon wordt al net hetzelfde."

"Wel," ging ze verder en ze keek naar het kruis van Pisclus. "Het moet een kleintje zijn. Je hebt daar niet zo veel schatje. Wacht even terwijl tante Vacca gaat kijken wat ze kan vinden."

Ze haastte zich naar buiten en kwam even later terug met een ringetje van blinkend metaal in de palm van haar hand.

"Hier heb je een, liefje. Heng hem aan je duim, daar past hij rond en kan je hem niet verliezen. Zeg Corax dat hij hem vanmorgen moet aanpassen, nu alle gasten wakker zijn. Ik wil niet dat je ze wakker maakt met je geschreeuw."

"Ja mevrouw," zei Pisclus en hij keek vol ellende naar het ringetje dat aan zijn duim hing. Het zag er heel klein uit en hij beefde bij de gedachte dat zijn ballen en zijn piemel er door zouden moeten.

Ceres brachten hen een stapel voedsel dat ze naar de kamer moesten brengen.

"Bedankt dat je niet verteld hebt wat ik van je meester gezegd heb." fluisterde het zwarte ventje. "Als Vacca dat wist zou ze mijn kont villen."

De twee jongens bedienden hun meesters heel rustig. Bestia kon zijn ogen niet afhouden van de stok die op tafel lag naast Marcus. Pisclus verplaatste soms eens zijn blik naar het ringetje dat er naast lag.

Corax en Marcus namen een uitgebreid ontbijt maar toen ze eindelijk klaar waren konden ze hun gedachten o iets anders zetten.

"De tafel ziet er stevig uit," merkte Corax op, toen hij hem testte. " Kruip erop en ga op je rug liggen. Benen open."

"Bestia, hou zijn enkels vast en laat ze niet los., Als je ze los laat doe ik het ringetje bij jou aan, en jou ballen zijn heel wat groter dan die van Pisclus. Ze worden tot moes geknepen voor ik er mee klaar ben. Niet lachen, ik meen het."

"Marcus, hou zijn schouders vast en kijk."

Corax spuwde op zijn handen en wreef speeksel over de lul en ballen van Pisclus. Hij schoof het ringetje over het dunnen piemeltje en duwde het tot op de basis.

"Nu een balletje tegelijk." zei hij. "Kijk ze zijn bijna in zijn lichaam verdwenen. Daar kan je je niet verbergen hoor."

Hij greep een van de minuscule balletjes tussen duim en wijsvinger. Ondanks hun geringe afmetingen leek het nog onmogelijk dat ze door het ringetje zouden kunnen, vooral omdat het al voor de helft gevuld werd door het piemeltje van de jongen.

"Nu platduwen en erdoor duwen met de wijsvinger van je linkerhand." Hij deed wat hij zei en Pisclus schreeuwde schril toen de pijn door hem zoefde. Marcus en Bestia vochten om de jongen tegen te houden.

"Nu Marcus," ging Corax verder toen Pisclus terug stil was. "Doe jij zijn andere bal. Ik zal zijn schouders vasthouden."

Marcus keek naar de longen die op de tafel lag. Zijn borst ging op en neer terwijl hij snikte. Het leek wel alsof er echt niet genoeg plaats was om ook de tweede bal er in te krijgen.

"Je zal in die tweede een beetje harder moeten knijpen." zei Corax terwijl hij naar Pisclus' gezicht keek.

Marcus kneep en duwde en kneep nog wat meer en duwde nog wat harder. Het geschreeuw van Pisclus klonk steeds harder tot de bal door het ringetje plofte om zijn vriend gezelschap te houden.

"Goed zo, laat hem maar los." Beval Corax.

Nog steeds schreeuwend rolde Pisclus zich in een bolletje en duwde hij zijn handen in zijn kruis. Corax greep hem bij een enkel en trok hem ruw van de tafel.

"We kunnen nog ook Bestia zijn zes slagen geven," zei hij. "En dan nog Pisclus. Dan zal hij ze wel kunnen voelen."

Nog een half uur was de kamer gevuld met het geluid van gekastijde jongens. Het gekraak van hout tegen bloot vlees en het gekreun en gejammer van de slachtoffers.

De twee gestrafte jongens stonden zij aan zij voor hij meesters, met bevende lippen, tranen in de ogen.

Het regende nog altijd.

"Jij en ik," zei Corax tot Marcus, "gaan naar de publieke zaal en gaan eens kijken of er nieuws is. Pisclus kan op ons wachten. Bestia, jij weet waar de haven is in deze stad. Ik wild dat je gaat kijken of de mijngallei 'Keizersdroom' aangekomen is. Als dat zo is ga dan naar de kapitein en vraag hem of hij me hier kan ontmoeten. Kan je lezen jongen?"

"Nee heer."

"Dan zal je aan iemand moeten vragen of hij het schip kan tonen als het er is. Begrepen jongen?"

"Ja heer."

Er waren nog twee andere mensen in de publieke zaal, een handelsreiziger en zijn slavenjongen die zaten te wachten tot de regen ophield voor ze hun reis zouden verder zetten.

De handelsreiziger herkende Corax en groette hem respectvol. Er waren weinig mensen in de handelskringen die Corax niet kenden, minstens bij naam en reputatie. Ze praatten met elkaar over handelszaken en het effect ervan op de laatste grensincidenten.

Marcus verloor al snel alle interesse, zat op de bank en riep Pisclus bij hem. Hij wees naar de grond en het kereltje ging voor hem zitten. Marcus begon zijn nek en zijn hoofd te strelen. Dan werd zijn aandacht getrokken door het gesprek van de twee mannen.

"Er is de nieuwe hoofdelijke belasting," zei de handelaar in wanhopige termen die handelaars vaak gebruiken als het over belastingen gaat.

"Hoofdelijke belasting?" vroeg Corax.

"Ja, een kwart dinarius op elke slaaf tussen 6 en 14. Het wordt opgelegd door de procurator om de aankoop van nog meer slavenjongens te bekostigen in de tinmijnen van Cornwall. Je weet dat die mijnen jongens opslokken door de omvang van de gangen. Men zegt dat de belasting de prijzen van de jongens zal doen dalen."

"Het klinkt," zei Corax, " dat je niet overtuigd bent door die uitleg." Hij keek rond en sprak stiller.

"Het kan waar zijn maar ik heb gehoord dat het een truck is om een tak van de familie van een oude patriciër vast te krijgen, die verbannen werd en die zijn woord gebroken heeft. Ik heb ook gehoord dat het de eigen broer is van de jongen die hem aangegeven heeft en de procurator gewaarschuwd. Maar wat er ook van zij, het is een bijkomende belasting voor de burger."

"Er is geen ontsnappen aan. Ze brandmerken de jongen als de belasting betaald is. Geen brandmerk - een kwart dinarius alsjeblieft, ter plekke.."

"Prosus," zei hij tot zijn slaaf. "Toon de meester het brandmerk die de belastingontvangers op je gezet hebben."

De jongen kroop recht en trok zijn tuniek omhoog om zijn ronde kontje te tonen waarop een klein arendje in het vlees gebrand was, recht onder zijn linker heup.

"De belastingontvangers komen overmorgen in Colchester aan en je zal de belasting voor je jongetje moeten betalen." Zei hij en hij wees naar Pisclus die op Marcus' dijen geleund zat, "en andere jongens die je hebt."

De lucht klaarde op en de zakenman die bij het trieste einde van zijn gesprek gekomen was, verontschuldigde zich en verliet de zaal.

"Pisclus moet terug naar zijn ouders." zei Corax simpelweg.

"Vader 3;" protesteerde Marcus.

"Het spijt me Marcus, je kan hem nog één nacht hebben en dan moet hij terug. Van zodra de belastingontvangers hier aankomen zullen ze merken wat hij werkelijk is."

"Kunnen we hem dan niet brandmerken?" vroeg Marcus.

"Het is dat niet alleen," zei Corax bijna vriendelijk. "Zij zijn duidelijk op zoek naar een slavenjongen van de leeftijd van Pisclus die er niet echt uitziet. Als ze bij mij een jongetje vinden wiens kontje ik nog niet genomen heb dan zullen ze door hebben dat hij het is. Ik heb een reputatie, weet je. Zo, dat is dat. Pisclus moet terug naar zijn ouders en moet terug Gaius worden voor de belastingontvangers aankomen."

Hoofdstuk 10

Pisclus was zo ontzet door deze aankondiging van Corax dat hij alle regels vergat en uitriep.

"Alsjeblieft heer, Stuur me niet terug heer. Ik wil bij Marcus blijven 3; ik kan het brandmerk wel aan, alsjeblieft heer."

Marcus die de uitdrukking van woede op zijn vaders gezicht zag sloeg Pisclus hard op de zijkant van zijn hoofd. De jongen viel voor zijn voeten, zijn oren klingelden van de slag. Hij wist dat er nog meer gingen komen en hij wist ook dat hij de slagen niet mocht afweren.

Marcus bukte zich en trok een van zijn sandalen uit. Hij pakte hem bij de teen en sloeg met de hak hard op het ineengedoken hoofd van Pisclus.

"Jij vieze lompe hondendrol." (KRAK)

"Jij mag spreken." (KRAK)

"Als je aangesproken wordt. (KRAK)

"En niet anders. (KRAK)

"Begrepen?" (KRAK)

"Ja heer, alsjeblieft heer, Sorry heer." Snikte Pisclus wetend dat zijn slagen helemaal verdiend waren.

Marcus liet de sandaal op de grond vallen. Pisclus strompelde recht op zijn knieën en het bloed druppelde van de zijkant van zijn gezicht op zijn borst, uit een snee in zijn haar. Hij raapte de sandaal op en leunde voorover om hem terug aan de voet van zijn meester aan te trekken. Zijn korte tuniek, zijn enige kledingstuk, schoof omhoog over zijn rug en toonde zijn smalle kontje, het gladde vlees, geribbeld door de striemen die overbleven van de stokslagen van vanmorgen.

Marcus keek neer op hem en vond dat de kneuzingen de schoonheid van zijn lijfje nog accentueerden in plaats van verknoeiden. Hij leunde voorover en liet een vinger over de striemen glijden. Pisclus bleef even stil en in antwoord op de aanraking van zijn meester stak hij zijn kontje omhoog om zijn onderwerping te tonen. Marcus likte aan zijn vinger en duwde die in het kontje van de jongen. Er was een momentje tegenstand maar dan voelde hij Pisclus' warmte hem omknellen. De jongen rekte zich uit, zijn ogen werden glazig, hij ademde snel door zijn open lippen, en de spieren in zijn billen spanden zich alsof ze probeerden de vinger dieper in zijn lichaam te trekken.

Corax keek naar de opgegeilde knaap met een verachtende blik, maar toch een glimp van medelijden in zijn ogen.

"Zo is het dikwijls," zei hij zacht. "Zij die het koudst zijn bij het begin worden het heetst eens als ze een lul in hun kont kregen. Ik benijd je Marcus, dat ventje van jou staat altijd heet. Neem hem naar je kamer en vermaak je met hem. Je hebt nog de hele dag en nacht om te doen wat je wil met hem. Ik zend je Bestia als hij terug is, om je wat afwisseling te geven."

Marcus grijnsde, trok zijn vinger uit Pisclus' kontje en haastte zich uit de kamer met enkele kletsen op zijn blote kont.

Het was vroeg op de avond. Marcus lag half te slapen op de zetel in zijn kamer. Hij voelde zich verzadigd en goed in zijn vel. De twee slavenjongens bewogen zich traag rond om het avondmaal van hun meester klaar te zetten. Ze hadden de moeite niet gedaan om hun tunieken aan te trekken toen ze uit het bed gezonden werden door Marcus en ze waren alle twee naakt. Hij kon hun slappe lulletjes zien, nooit erg groot, maar nu gekrompen tot minuscule proporties. De balletjes van Bestia waren bijna in zijn kruis verdwenen. Die van Pisclus aan de andere kant, werden uit zijn lichaam gehouden door de piemelring die hem een prachtig, maar volgens Marcus toch een pijnlijk, uiterlijk gaven. Marcus merkte nogal slaperig dat zij tegen elkaar aan het fluisteren waren en dat ze nu en dan, als ze elkaar voorbij stapten, elkaar intiem aanraakten op hun blote kontje of hun blote dijen.

Marcus viel in slaap en werd wakker toen zijn vader binnen kwam. Het was duidelijk dat Corax gedronken had en Marcus merkte hoe vlug Bestia hem een volle beker wijn bracht en hoe dikwijls dij dit deed tijdens de avond. Corax was vrolijk. Het leek wel of hij goede zaken gedaan had met de kapitein van de 'Keizerlijke droom' en dat dit hem in een goede bui bracht. Zo'n goed humeur dat hij niet merkte dat Pisclus wijn aan Marcus gaf die niet gemengd was met water en dat hij zijn beker ook dikwijls vulde.

Marcus voelde zich een beetje onwel na het avondmaal en had zichzelf op de zetel gesleurd terwijl de twee slavenjongens de tafel afruimden. Hij herinnerde zich dat zijn vader luid op Bestia riep om hem naar zijn slaapkamer te brengen en dan voelde hij wat later het gladde lichaam van Pisclus toen die naast hem zijn bed in gleed.

Hij werd wakker toen het nog donker was. Hij had hoofdpijn, hij had een vieze smaak in zijn mond en hij dacht dat hij ziek was. Hij had ook een erectie.

Aan de eerste drie kon hij weinig verhelpen. Maar hij had alles bij de hand om iets aan het vierde te doen. Hij legde zijn hand op de heup van Pisclus en trok zijn lichaam stevig in zijn kruis. De jongen kromp ineen en mompelde iets. Marcus streelde meet zijn hand over de voorkant van de jongen en vingerde zijn klein piemeltje. Hij voelde vaag dat er iets mis was. Hij begon met de balletjes van de jongen te spelen. Hij voelde hier ook iets dat niet in orde was. Hij wilde uitzoeken wat er mis was. Maar als hij wat minder hoofdpijn had, zou dit wel wat gemakkelijker gaan.

Dan wist hij het. De knaap die hij streelde was besneden en had geen piemelring.

Hij trapte de jongen weg, sprong van de zetel af en strompelde naar de haard waar een lamp brandde. Hij stak de lamp omhoog.

Hij keek naar de vloer bij de zetel. Daar zat Bestia op handen knieën. Dan hoorde hij een schrille kreet uit de kamer van zijn vader.

Hij strompelde naar de deur en duwde die open. Hij zag in het flakkerende licht van zijn lamp, hoe zijn vader, naakt en behaard in Pisclus' slanke lichaam pinde. Corax' krachtige billen stootten wild omlaag toen hij zijn weg hamerde in de schreeuwende kleine.

"Wat doe je daar jongen?" schreeuwde hij woedend naar Marcus en toen hij Bestia achter zijn zoon zag staan gingen zijn ogen verder open.

Hij vloekte kwaad en rolde van het bed. Het geschreeuw van Pisclus ging over in wanhopig gesnik. Marcus staarde zijn vaders kruis aan en keek verwonderd naar zijn gezwollen lul, stijf en smachtend. Hij zag een rode brij die glom in het licht tegen het woud van donker schaamhaar. Met zieke ontzetting zag hij dat er bloed vloeide, en niet druppelde, uit Pisclus' gekwetste kontje.

"Ik dacht dat het Bestia was die zo schreeuwde omdat hij geneukt werd." riep Corax kwaad.

"Snel jongen," riep hij naar Bestia. "Ga naar de keuken en zeg aan Vacca dat ze direct naar hier moet komen. Snel."

Bestia draaide zich om en rende weg. C bukte zich en raapte een stuk doek op van de grond en duwde dit tussen de benen van p in een ruwe poging om het bloeden te stelpen. De jongen kreunde en zonder aanwijsbaren reden voor Marcus fluisterde hij zachtjes. "Ik heb alleen maar geroepen toen u bijna helemaal in me zat heer."

"Wat is er gebeurd vader?" vroeg Marcus wanhopig. "Hoe zijn de jongens van bed gewisseld en waarom?"

"Dat deden ze terwijl wij dronken waren en Pisclus hoopte dat als ik hem zou neuken hij bij jou zou mogen blijven." Toen hij Marcus' verwarde blik zag ging hij ongeduldig verder:"Besef je dat die jongen verliefd op je is?"

"Je bedoelt dat hij zijn kontje wou opofferen aan jouw lul zodat hij bij me kan blijven?" De gedachte dat iemand zichzelf zo wou opofferen alleen maar om bij iemand te zijn verwarde Marcus nog meer.

Hij was ook wel gek op Pisclus. Hij hield ervan om hem te neuken en om hem pijn te doen, maar als Pisclus weg zou gaan zou hij simpelweg een andere jonge slaaf zoeken om zich te amuseren. Er waren er genoeg en ze waren goedkoop.

Hij keek naar Pisclus met vernieuwde interesse. De jongen zag er zeker aantrekkelijk uit, zo uitgestrekt op het bed, met schokkende schouders van het snikken. Hij ging de kamer binnen en streelde het kereltje op zijn donkere haardos.

"Hij mag bij ons blijven, hé vader?" vroeg hij. Hij sloeg zijn hand rond zijn hoofd om zijn kaken te strelen. Hij voelde de kleine bewegen en dan voelde hij zijn tong op zijn hand. Hij glimlachte en besefte dat zelfs in pijn het hoertje een manier gevonden had om hem op te geilen.

Corax aarzelde even en zei dan voorzichtig:"Wel, ik zal hem niet terug sturen naar zijn ouders."

"Bedankt vader." Begon Marcus en stopte dat als hij dacht aan de woordkeuze van zijn vader.

"Vacca kan goed overweg met die verwondingen." Zei Corax troostend "Waar is die vrouw eigenlijk?"

Ze luisterden even maar het enige wat ze hoorden was het gejammer van Pisclus.

"Ik begrijp waarom Pisclus hier in terecht gekomen is." zei Marcus toen hij aan iets anders dacht. "Maar waarom Bestia? Het enige dat hij hier bij kan winnen is een pak slaag."

"'Ik zei toch al dat slaven niet denken zoals wij. Hij heeft zeker niet zover vooruit gedacht en bekijk het even uit zijn oogpunt. Heb je een idee hoe alleen op de wereld die jongens wel zijn. Ze hebben alleen maar elkaar om troost te vinden. Hij wil Pisclus helpen als het kan en wil ook dat Pisclus blijft. Daarvoor is een bloederige rug een goedkope prijs."

"Je zal toch niet 3; Ga je hem slaan, vader?"

"Ik heb nu geen energie, maar waarschijnlijk, zeker een andere keer, als het niet is voor dit, dan wel voor iets anders. Ah, hier is Vacca eindelijk."

"Wel, kon je je handen niet van hem af houden? Of je lul uit zijn kont? Wat heb ik je gezegd als je dat zou proberen? En wat is er gebeurd? Altijd dezelfde Corax, je neemt wat je wil en denkt niet aan de gevolgen."

"En jij blijft ook altijd dezelfde, vrouw," vervoegde Corax grimmig. "Altijd iemand de schuld willen geven in plaats van er iets tegen te doen. Typisch vrouwelijk. Geen wonder dat ik liever jongetjes heb."

"Je verkiest slavenjongetjes omdat je met hen kan doen wat je wil." Snauwde Vacca. "Wel, ik veronderstel dat ik dit kereltje moet oplappen zodat je hem opnieuw kan verscheuren als je het nodig vindt."

"Kom ventje laat eens zien wat die gruwelijke man met zijn grote lul met jouw teer kontje heeft uitgespookt."

Ze trok voorzichtig het doek tussen de benen van Pisclus weg en trok zijn billetjes open. De jongen schreeuwde schril en Marcus zag dat de vrouw haar gezicht veranderde. Ze duwde de bebloede doek terug en werd ernstig.

"Wel," zei ze, rustig zonder praatjes nu, "Ik zal mijn best doen voor het ventje."

Ze bukte zich en nam Pisclus moeiteloos in haar armen. Ze draaide zich om en verliet de kamer, na enkele seconden aarzeling gevolgd door Marcus en zijn vader.

Vacce stapte de tuin door naar de keuken. Er smeulde nog een vuurtje in de grote haard die de grote schaduwrijke ruimte vervulde met een zwak licht. Hier en daar aan de muur lagen hoopjes versleten dekens. Uit een donker hoek kwam gefluister en was er beweging zichtbaar die verstijfde als de vrouw binnenkwam.

"Neem die tafel en geef me alle kaarsen die je kan vinden. Neem mijn kussen van mijn bed en het medicijnkastje. Een van jullie moet een ketel water op het vuur zetten. En iemand moet een emmer koud water gaan halen van de bron. Snel, als je de zool van mijn schoen niet op je ijdele billen wil voelen."

Vacca vuurde een stroom bevelen af en de met dekens bedekte hoopjes die overal verspreid lagen werden naakte jongetjes en meisjes die zich haastten om haar te gehoorzamen.

Ze legde Pisclus op zijn buik op de tafel en legde een kussen onder zijn middel om zijn kontje omhoog te steken.

Marcus zag Ceres verschijnen uit een hoekje waaruit het gegiechel kwam. Een glimlach verdeelde zijn donkere gelaat in twee, zijn jonge lul was gezwollen en stond stijf. Hij werd gevolgd door een kleiner jongetje met krullend haar dat over zijn voorhoofd hing, zijn piemeltje stond komisch recht.

"Ceres," knarste Vacca als ze hem zag, "het spijt me dat ik de pret moet bederven, jij oversekste smeerlap. Kom hier, ik heb werk voor jou. Schiet in actie of ik neem een mes en zorg ervoor dat die spelletjes voor goed gedaan zijn."

"Jij ook Bestia." vervolgde ze in mindere ruwe taal. "Ik heb twee sterke kerels nodig die hem stil kunnen houden. Als ik het zeg moeten jullie zijn benen uit elkaar houden. En dan niet meer bewegen, als jullie niet willen dat ik jullie billen vil met de stok."

"Corax, jij bent de sterkste, hou zijn schouders vast."

"Marcus, hij is jou eigendom, jij moet het meest verantwoordelijke en moeilijkste werk doen. Kom hier en kijk wat je moet doen."

"Nu Ceres, Bestia trek zijn benen open en hou hem stil. Jij ook Corax.

Ze dipte een kannetje in de emmer koud water. Met een hand spreidde ze Pisclus' kontje en goot ze een straaltje water op zijn spleet om de vloed bloed weg te spoelen van zijn gescheurde vlees. Marcus, die naast Vacca stond kon zien hoe de lul zijn vader Pisclus' lichaam uiteen gespleten had.

"Dit geneest nooit vanzelf." zei Vaca zonder rekening te houden met het luide gesnik van Pisclus. "Dat moet gehecht worden. Als ik het zeg, Marcus, moet je zijn kontje open houden, zo met een hand, en met de andere hand moet je het water over de wonde laten lopen."

Ze keek in zijn jonge gezicht. Ze zag er ontzetting, twijfel en bezorgdheid. Ze vermoedde dat dit gevoelens waren die zeldzaam waren bij de zoon van Corax.

Ze streelde hem door zijn haren.

"Je kan het." zei ze. "Je moet het doen."

"Nu mijn schatje," ging ze verder en ze draaide zich naar Pisclus en kletste hem bemoedigend op zijn naakte lichaam. "Dit zal niet lang duren en als het gedaan is, is je kontje weer als nieuw, probeer moedig te zijn en zorg dat je meester trots op je is."

Pisclus probeerde zijn gesnik te stoppen en stamelde iets onverstaanbaars.

Vacca name en grote stalen naald uit het kleine kistje dat op de tafel lag. Ze stak een draad door het oog. Nadat ze de punt van de naald enkele seconden in de kaarsvlam gehouden had knikte ze. Corax leunde op de schouders van Pisclus. Bestia en Ceres verstevigden hun greep op de benen van de knaap. Marcus haalde diep adem. Hij zorgde ervoor dat hij niet in de weg stond van Vacca en trok de billen van Pisclus open en liet er het ijskoude water over vloeien. Hij keek toe hoe de punt van de naald door de huid van de kleine ging, wat een druppel bloed deed verschijnen. Pisclus schreeuwde en ondanks de moeite van Corax en de twee jongens die hem vast hielden, schudde zijn lichaam hevig. De vrouw hechtte de wonde handig en maakte een knoop.

"In orde," zei ze. "Geef hem enkele tellen om hier over te komen."

Marcus rekte zich uit. Hete verraste hem dat hij beefde. Het leek voor hem uren te duren alhoewel hij wist dat Vacca maar enkele seconden bezig geweest was.

Vacca nam een ander stuk draad. Ze knikte en het lijden van Pisclus herbegon. Corax, Bestia en Ceres vochten om zijn kronkelende lichaam stil te houden. Zijn geschreeuw werd nog luider. Marcus probeerde alles uit zijn gedachten te zetten, behalve de noodzaak Marcus de jongen zijn kontje open te houden en het bloed te laten wegvloeien. Het leek alsof hij in een leegte stond waar de enige realiteit het gepijnigde vlees van Pisclus was en de handige vingers van Vacca. Vaag, en ver weg hoorde hij het gehuil van Pisclus en het gegrom en gehijg van zijn vader en de twee kerels die vochten om de knaap stil te houden.

Eindelijk was Vacca klaar. Marcus kroop naast Pisclus en omhelsde hem over zijn blote schouders. Hij kuste zijn nek en fluisterde bemoedigende woorden in zijn oor. Hij ging aan een kant zitten. Vacca hielde een beker dampende vloeistof aan Pisclus' lippen.

Marcus realiseerde zich dat hij een erectie had. Hij stapte van de tafel af en legde een hand op de achterkant van een dij van Pisclus en hij kneep er bemoedigend in. "Wanneer kan hij terug geneukt worden?" vroeg hij aan Vacca.

"Net je vader." merkte ze op. "Jong vlees geneest snel, maar niet te snel. Hij zal zelfs enkele dagen niet kunnen lopen."

Ze merkte Marcus' erectie op en lachte.

"Gebruik de jongens hier maar zolang je hier bent, als je wil." nodigde ze uit.

Marcus keek rond. Hij wees naar de blonde knaap die eerder bij Ceres was. Het ventje was op de zwarte jongen gekropen, die nog altijd een been van Pisclus vasthield. Hij klemde zich tegen de oudere jongen, zijn bleke huid in fel contrast met de donkere huid van Ceres.

"Ik wil die." zei Marcus.

"Goede keuze," zei Vacca vrolijk. "Er is geen enkele reden waarom een luie nietsnut zoals Ceres het voorrecht zou moeten hebben om zulk smakelijke kontje als eerste te mogen gebruiken."

Het blondje zag er niet zo blij uit omdat zijn kontje toegewezen was aan Marcus en iet aan zijn eigen keuze. Vacca zag de uitdrukking op zijn gezicht.

"Wat is er jongen," riep ze. "Denk jij dat je kan beslissen wie er van je ellendig karkas zal kunnen genieten? Wel je bent mis. Jij bent van mij en ik kan met je doen wat ik wil. Ik kan je keel doorsnijden, je lichaam in stukken snijden en aan de honden voederen. Ik kan je ketenen in de tuin en je er laten sterven van honger en dorst. Niemand zou me kunnen tegenhouden en niemand zal je kunnen helpen. Jij bent vuilnis. Je bent varkensstront en ik zal er voor zorgen dat je dat niet vergeet."

Ze stopte even. De jongen begon stilletjes te huilen.

"Wel," ging ze wat rustiger verder. "Ik ben wat moe nu. Wie zal ik je laten geselen?"

Ze pauzeerde en er kwam een glimlach op haar gezicht.

"Ceres," zei ze. "Jij bent een sterke kerel. Neem de stok en buig je vriendje over de tafel. Vier stokslagen. vier slagen en zorg er voor dat ze hard zijn en goed gericht, of ik zal je zelf van de stok laten proeven."

Ceres stapte door de keuken en nam de stok waar hij aan de schoorsteen hing. Hij liet zijn vingers door de gekrulde haren van de kleine glijden en duwde hem over de tafel. Een grijns spleet zijn gezicht en zijn lul was stijf gezwollen. Het was duidelijk dat hij ontgoocheld was omdat hij het kontje van het jongetje niet mocht proeven, maar hij maakte graag gebruik van de gelegenheid die hij nu kreeg. Zijn slachtoffer jankte en smeekte, maar zonder gevolg. Hij zwaaide de stok over zijn schouders en sloeg ermee. Hout kraakte opnieuw op bloot vlees. De kleine schreeuwde. Opnieuw zwaaide de stok door de lucht en kwam terug neer met een sissend geluid. Opnieuw huilde de jongen als de stok diep in zijn hulpeloze lichaam drong. Vacca knikte goedkeurend. Ze realiseerde zich dat het niet nodig was om Ceres ook een pak slaag te geven.

Eenmaal de vierde slag op de billen van de jankende knaap terecht gekomen was, nam Marcus hem bij zijn oor en draaide hij er krachtig aan om hem naar buiten te brengen.

"Wel, zei Vacca. " Ik moet een herberg runnen en ik moet wat slapen. Pisclus kan vannacht in mijn bed slapen. Het is zowat de enig e plaats waar hij veilig kan slapen en waar zijn kontje niet in gevaar is.

Ze nam de jongen in haar armen en droeg hem naar haar kamer. Ze legde hem voorzichtig op zijn rug in het bed. Ze merkte dat de jongen stilletjes huilde.

"Je kontje doet nog pijn, is het niet ventje? Straks wordt het wel beter. Probeer maar wat te slapen."

"Het doet pijn mevrouw, maar dat is het niet." snikte Pisclus. "Het is mijn meester mevrouw. Hij heeft nu dat andere jongetje. Hij is jonger dan ik en blond en mooier dan ik. Hij zal me niet meer willen."

"Ach jij dom ventje," zei Vacca terwijl zij zijn oor streelde, "je kan toch niet verwachten dat jouw meester zich niet vermaakt om dat jij niet beschikbaar bent. Slaap nu maar. Hoe sneller je kontje genezen is hoe beter de kans dat je meester je terug in zijn bed wil."

Ze ging naast de jongen liggen. Pisclus kronkelde zich dicht bij haar om troost en veiligheid te vinden in de warmte van haar lichaam. Ze voelde de benige elleboog van de kleine in haar zij en ze herinnerde zich een ander jongetje dat bij haar troost kwam zoeken, enkele jaren geleden. Ze vroeg zich af wat er met haar broertje geworden was. Ze herinnerde zich hoe ze beiden geweend hadden toen hun meester hen vertelde dat hij het jongetje ging verkopen.

Hoofdstuk 11

Half wakker duwde hij tegen Pisclus naast zich. Hij voelde zich kwaad worden toen zijn hand geen naakt jongetje tegenkwam. De evenementen van vorige avond kwamen terug in zijn geest. Hij ging rechtzitten en keek rond. Het kleine blonde jongetje was in een hoekje van de kamer gekropen. Waarschijnlijk, dacht hij grimmig, om zo ver mogelijk van me af te komen. Uitputting was sterker geworden dan de angst en de kleine sliep, opgerold in een balletje op de blote vloer.

Marcus zwaaide zijn benen op de grond en stapte naar de plaats waar de jongen lag. Hij porde de slapende jongen hard in zijn ribben met zijn blote voet. De jongen keek op naar Marcus, met zijn gezwollen stijve penis. Er kwam angst in zijn ogen. Hij begon te jammeren.

Marcus boog voorover en met zijn linkerhand in zijn haren duwde hij de jongen zijn hoofd naar achter. Hij keek naar zijn gezicht en genoot van de terreur. Het was een mooi ventje zelfs met een blauw oog en kneuzingen aan een kant van zijn gezicht, wat de anders attractieve vooruitstekende lippen misvormde. Marcus dacht dat hij misschien wat te ruw geweest was vorige avond maar hij maakte zichzelf wijs de blanke huid van het jongetje nogal gemakkelijk gekneusd werd.

"Alsjeblieft heer," jammerde de jongen, stamelend van angst.

Ongeduldig trok Marcus het ventje recht bij zijn haren en met een duwde hij hem strompelend naar de zetel.

De knaap viel in de zetel, verloor zijn evenwicht en viel over de voeten van Marcus, zoals hij het bedoeld had, op de grond. met zijn kontje omhoog.

Marcus ging er naar toe en gaf een harde klap met de zijkant van zijn hand op de spleet van zijn reet. Het gejammer van de kleine werd geschreeuw van ellende en wanhoop toen Marcus de pijn in zijn achterste weer deed oplaaien.

"Steek je kont in de lucht slet," beval Marcus ruw. "Komaan, je weet wat je moet doen, benen gespreid en gebruik je handen om je billen open te trekken." Hij versterkte zijn bevel met een nieuwe trap tegen de plaats waar zijn benen samen kwamen.

Marcus zag dat de jongen pijn aan zijn kontje had en dat het bevuild was door het plezier dat hij er al van gekregen had. Daarbij had Ceres nog een serie striemen over zijn billen getoverd met de stok waarmee Marcus er later ook nog een paar had bijgevoegd.

Marcus voelde niets dan minachting voor het in doodsangst verkerende slaafje. Over de zetel gebogen, met zijn kont in de lucht en zijn billen met zijn handen open houdend voor het plezier van Marcus, was hij alleen maar een ding, een object dat hij kon uitbuiten voor zijn eigen genot.

Marcus likte aan zijn duim en duwde hem wreed in de jongen die krijste als een gekeeld varken. Hij draaide zijn duim in het ventje en trok er hem dan uit. Er kwam een scherpe plop toen hij hem uit zijn aars trok.

Hij spuwde op de palm van zijn hand en wreef speeksel over zijn prik. Hij knielde achter het jongetje en zag het lichaam van de kleine zich opspannen, wachtend op de onvermijdelijke aanval. Zijn vingers hielden zijn anus open, wachtend op Marcus' lul. Hij huiverde toen Marcus het topje van zijn ding naar binnen schoof. Marcus pauzeerde even en duwde dan naar voor. De jongens schreeuwde schril. Marcus trok achteruit en duwde dan weer naar voor. Hij hamerde zijn schacht in de jongen. Hij voelde de warmte van de knaap rondom zich en de heupen en het lichaam van het kereltje begonnen te bewegen alsof hij een orgasme kreeg. Marcus deed zijn hand rond het lichaam van de knaap en nam zijn piemeltje vast. Het bewoog spastisch, maar er was geen vocht te bespeuren. Hij voelde zijn eigen bloed deinen als hij diep in de jongen klaar kwam.

Hij hoorde vaag zijn vader roepen.

Hij duwde zich weg van de jongen en riep bovenuit het gehuil van knaap:

"Sorry vader, wat zei je?"

"Ik zei, doe dat rund eens zwijgen. Ik probeer te slapen."

"Oké vader. Sorry."

Marcus was nu toch klaar met de jongen. Hij hield hem vast bij de arm, net boven zijn elleboog. Hij sleurde hem naar de deur en met een voet tegen zijn blote bast deed hij hem van de trap af donderen. Hij ging naar het venster. De jongen kwam in de tuin terecht, op handen en knieën. Hij bleef een tweetal minuten zitten en stond dan recht. Hij leunde tegen de muur en strompelde dan naar de keukendeur.

Marcus ging terug naar zijn zetel. Hij wist dat de kneuzingen van de jongen een goede invloed zouden hebben op de andere slaven. Ze zouden meer respect krijgen voor hun meerderen. Het kwam niet bij hem op dat ook hij daarbij hoorde.

Marcus zat tegenover zijn vader en doopte lui een homp tarwebrood in de rijke roomsaus die bij de vis geserveerd werd als ontbijt. Er was nog heel wat vis over en hij trok een groot stuk van de graat en stak het in zijn mond. Het was echt lekker.

Hij wist dat Bestia toekeek. Hij verwachtte zonder twijfel dat hij zijn karig rantsoen kon aanvullen met wat restjes uit het bord van zijn meester. Marcus vond zijn eigen eten smakelijker door de hongerige blik van de knaap. Niet dat hij er zo slecht uitzag. Heel wat beter dan hij verwacht had eigenlijk. Hij leek er goed gevoed uit. Corax had de jongen wat ruw behandeld toen hij gisteren naar zijn kamer terug ging, maar zijn tuniek bedekte de kneuzingen op zijn ribbenkas, waar de meeste slagen terecht gekomen waren.

Marcus vond dat Bestia er nog goed vanaf gekomen was. Beter dan hij verdiend had. Hij at zo veel hij kon van zijn ontbijt om er voor te zogen dat er geen restjes voor de uitgehongerde knaap overbleven.

Dan kreeg hij het handvat van de kamerpot in het oog, die onder de zetel stond. Hij kreeg een idee en glimlachte. Hij duwde zijn stoel achteruit en draaide hem half om.

"Breng me de pot, jongen," beval hij.

Gehoorzaam bracht Bestia hem snel de pot, op zijn knieën. Het was duidelijk door de geelbruine inhoud dat hij gebruikt was. Marcus pakte een halfvol bord en schraapte de inhoud in de pot. Hij pikte alle korstjes van op zijn plaats aan tafel op en liet hen een voor een in de pot vallen. Dan stond hij en richtte hij een straal pis in de pot. Hij schudde de laatste druppels af van zijn prik en veegde zijn handen af aan het haar van Bestia. Hij ging terug op de stoel zitten, zette zijn hand onder de kin van de jongen en duwde zijn hoofd achteruit. Hij keek in de angstige ogen van de jongen en lachte.

"Wat een uitstekend idee," lachte Corax. "Breng dat ding hier, jongen."

Hartelijk lachend schraapte hij de resten van zijn ontbijt in de pot. Bestia, die zijn ontgoocheling niet kom verbergen, begon te huilen. Corax en Marcus vonden zijn verontwaardiging hoogst amusant.

"Denk je dat het ventje honger heeft, vader?" vroeg Marcus doorheen zijn gelach.

"Ik hoop het," zei Corax. "Een goed gevoede slaaf is een verwende slaaf."

"Denk je dat ik hem wat extra te eten moet geven? Ik heb hier nog wat."

Marcus tilde zijn tuniek op en toonde zijn lul die nog maar eens de aandacht vroeg, waarschijnlijk opgewonden door de ellende van Bestia.

"Uitstekend idee," lachte Corax luid. "Kom hier jij luie hondendrol en laat niets langs je kin druipen. Ik haat verspilling."

Corax bleef grinniken en genoot van zijn zoons en zijn eigen geestigheid, terwijl Bestia tussen Marcus' benen knielde en zijn lippen en zijn tong gebruikte om zijn kwelgeest te bevredigen.

Nadat Bestia zijn taak volbracht had en zijn kin gecontroleerd was of er geen druppel zaad verspild was wendde Marcus zich terug tot zijn vader.

"Ik vraag me af of ik niet eens naar mijn eigen sletje moet gaan kijken?"

"Zeker jongen," antwoordde Corax. "Ik kom met je mee. Je zal wat hulp nodig hebben om die vrouw Vacca te bewerken. Ze zal waarschijnlijk beweren dat je te ruw was met dat blonde ventje dat ze je uitgeleend heeft. Ze is te soft met haar jongens, altijd al."

Toen ze naar buiten gingen zag hij dat Bestia hen volgde.

"Waar ga jij naartoe, jongen?" vroeg hij? "Blijf hier en ruim de kamer op."

"Wat deed hij vader?" vroeg Marcus achter hem.

"Hij trachtte achter ons te sluipen om te zien hoe het met zijn vriendje is, zonder twijfel."

"Hij denkt toch niet dat hij van zijn werk mag blijven, alleen maar om te zien hoe het met dat onnuttig rundje is?" riep Marcus luid lachend.

"Hij probeerde het maar. Maar dat doet hij vast niet meer."

Corax stapte naar Bestia toe en sloeg hem hard tegen de zijkant van zijn hoofd. De jongen wankelde en viel op de grond. Corax draaide zich om en verliet de kamer zonder om te kijken.

Na een minuut of twee trok Bestia zich recht en nadat hij zijn tranen afgeveegd had begon hij de kamer op te ruimen. Hij wou geen slagen meer krijgen als Corax terug kwam.

Pisclus lag op zijn buik op Vacca's bed. De vrouw had de dekens opgevouwen om zijn gepijnigde lijf te ondersteunen. Ze stak enkele potjes weg in het medicijnkast. Ceres knielde naast het bed, hij droeg alleen maar een schamel doekje tussen zijn benen. Hij voedde Pisclus met een lepel uit een kom havermoutpap.

Vacca draaide zich om als ze binnenkwamen.

"Wel," zei ze, "kom je kijken hoe het met je eigendom is vanmorgen? Niet te slecht. Geen infecties, maar hij heeft veel pijn."

"Doe je benen open jongen en laat je meester zien wat een moedig jongetje je bent en hoe snel je kontje geneest. Snel. Hij heeft de moeite gedaan om naar hier te komen, laat hem niet wachten." Ze versterkte haar bevel door hem lichtjes op zijn blote billen te slaan.

"Kijk hier maar," zei ze terwijl ze zijn billetjes open trok.

Marcus boog naar voor. Hij zag de hechtingen van kattendarmen die de eindjes gescheurd vlees bij elkaar hielden rond het kontgaatje van de knaap. Het was duidelijk dat Vacca alles netjes proper gemaakt had. De witte huid en de roze anuslipjes waren heel netjes. De randen van de wonden waren echter bloedrood. Marcus raakte voorzichtig de wonden aan. Pisclus hield zijn adem in en bewoog even.

"Je ziet dat het nog pijn doet." merkte Vacca op terwijl ze rechtstond. Pisclus voelde de handen over zijn kontje glijden en bleef liggen terwijl hij rustig de havermoutpap verder opat die Ceres met de houten lepel in zij mond stak.

"Wie heeft het mooiste kontje, denk je Marcus," ging ze verder, "jou ventje hier of de kerel die ik je uitgeleend heb?"

"Oh Pisclus," zei Marcus snel en omdat hij dacht dat hij iets mis had gezegd ging hij snel verder, "jouw kerel had een mooie kont maar hij was weker als Pisclus en als je erop kletste bewoog het als gelei. Pisclus is steviger. Kijk." Hij gaf een klap op Pisclus' lichaam om zijn uitspraak te bewijzen. Het was waar, het stevige vlees bewoog bijna niet onder de impact van zijn hand. Pisclus incasseerde de slag en zei niets. Alhoewel hij het onderwerp van gesprek was, wist hij dat hij er zich toch niet kon in mengen. Hij lag daar maar, naakt, op zijn buik, benen open en pap etend, luisterend naar zijn meerderen die over zijn kontje spraken. Hij voelde zich een beetje ongemakkelijk, maar ook blij omdat zijn meester het zo attractief vond.

"En de kont van jouw kerel was ronder. Pisclus heeft twee deuken aan elke kant."

Corax lachte. "Jouw kerel is zo jong," zei hij tegen Vacca. "Hij heeft nog wat babyvet. Er ontbreken wat kuiltjes die Pisclus wel heeft. Hij krijgt ze later wel. Slavenjongens houden hun babyvet niet lang. Werk en honger krijgt dat gauw genoeg weg."

"Ik wou je net wat vragen over die blonde van mij." zei Vacca. "De belastingontvangers komen vanavond aan en ik wou hen wat vermaken. Misschien kan Ceres de blonde neuken. Een bord donkere chocolade en perziken en room, en daarna kunnen ze hun lul gebruiken bij de twee jongetjes. Maar voor een goede show moet Ceres iets groter zijn dan Marcus en ik weet niet of dat zo wel is."

""Ik zal het je dadelijk zeggen," antwoordde Corax. Hij stapte naar Ceres die nog op zijn knieën zat en stak zijn hand in zijn lendendoekje. Ceres bleef Pisclus verder eten geven. Corax betaste hem even en stond dan recht.

"Die zwarte jongen van jouw is een beetje groter. Hij moet heel wat neuken in plaats van te werken. Als ik jou was zou ik hem laten ontmannen."

"Ik ga hem laten kweken. Ik heb hem bij enkele meiden gelegd maar het is nog niet gelukt. Er zijn hier niet zoveel zwarte slaven, dacht ik, en misschien kan ik hiermee wat geld verdienen. Dat ben ik van plan."

"Ik zei dat de belastingontvangers gaan komen," zei Vacca na even nadenken terwijl ze Corax bekeek. "Een van hen is Falco. Hij heeft zijn geliefde Elena achtergelaten en hij heeft wat speciaal amusement nodig."

"Falco," zei Corax scherp, "over amusement weet ik iets, dat is jouw probleem, maar ik weet dat hij geen gewone belastingontvanger is. Hij wordt meestal door de regering gebruikt voor geheime en zeer vertrouwelijke opdrachten."

"En dat is dan jouw probleem," zei Vacca stilletjes. "Ik dacht wel dat ik je moest waarschuwen."

"Nu alle pap op is, breng jezelf en de kom naar de keuken, Ceres en zorg dat ik je niet zie luieriken als ik naar daar kom of je zal iets meemaken."

"Ik ben bang dat ik nog iets speciaals heb voor Pisclus."

Vacca nam een aarden flesje uit haar medicijnkast. Ze nam een lepel en ging naast Pisclus' hoofd op het bed zitten. Ze ontkurkte de fles waardoor een stank van rotte vis vrij kwam.

"Wat is dat?" Marcus snakte naar adem en zette een stap achteruit.

"Visolie." antwoordde Vacca, terwijl ze wat in de lepel goot.

"Nu, mijn klein ventje," zei ze tegen Pisclus, "wees nu maar een braaf jongetje en neem dit van tante Vacca." Ze duwde de lepel tegen zijn lippen.

De jongen aarzelde.

"Je wil toch beter worden voor je meester. Is het niet ventje?" Pisclus knikte. "Wel, vooruit dan. Toon je meester hoeveel je van hem houdt en slik het in."

Pisclus opende zijn mond en de vrouw stak de lepel tussen zijn lippen. De jongen slikte en moest er bijna van walgen. Hij keek naar Marcus door betraande ogen en trachtte te glimlachen.

"En nog eentje voor je meester." zei Vacca terwijl ze de lepel terug vulde met het verderfelijke goedje.

"Waar is dit voor?" vroeg Marcus. "Totdat het genezen is wil je toch niet te veel druk uitoefenen als je er iets in steekt, en ook niet als er iets uit moet."

"Nu moet ik weg, ik heb nog veel werk te doen. En trouwens, Corax, Pisclus zei me dat je hem wil terugsturen om een arrestatie te voorkomen. Daar moet ik een stokje voorsteken. Ik heb de jongens, Bestia en Pisclus, bij die van mij gevoegd en de belasting betaald. De belastingbetalers komen vanavond aan en morgen zullen zij de jongens samen met de rest brandmerken."

"Jij verbaast me. Je kan toch zien hoe het jongetje de kerel van jou aanstaat. Jij wou hen scheiden om wat dinarii te sparen. Dat past niet bij je. Je hebt je gebreken, maar gemeen ben je toch niet."

Vacca nam haar medicijnkistje op en verliet de kamer.

Corax stond haar met open mond na te kijken. Dan haalde hij diep adem.

"Zeg me Marcus, wie kon het beste neuken? De blonde of Pisclus." vroeg Corax, geforceerd kalm.

"Pisclus weer vader. De andere jongen was ook goed, maar lang niet zo goed als Pisclus 3; Als je eenmaal je lul bij Pisclus naar binnen hebt 3; wel 3; het is als 3; het is als Pegassus berijden in een rustige draf en dan in volle galop 3; ik voel waar hij voor dient 3; elke stukje van hem 3; wel 3; het was goed 3; het was zoals het verschil is tussen het rijden op Pegassus en het rijden op een gewone pony 3; hij deed zijn best maar 3;"

Pisclus kreunde luid. Hij zette zijn beide handen op zijn kontje. Zijn ogen sperden zich wijd open van ongemak.

"De visolie werkt," zei Corax lachend. "Dat is krachtig spul."

"Er zal hier toch zeker wel ergens 3; ja hier," zei hij en hij trok de kamerpot onder het bed uit. "Zet je erop, snel."

Hij nam Pisclus bij de arm en tilde hem van het bed. De jongen hurkte dankbaar op de pot terwijl Corax en zijn zoon hem bekeken. De jongen keek op en glimlachte. Hij was goed opgeleid, zonder schaamte of trots.

"Vader," zei Marcus nadat hij rondgekeken had en zag dat er niemand in de kamer was. "Kunnen we hem niet als slaaf houden? We kunnen zij ouders vertellen dat hij gestorven is tijdens de reis. Dat gebeurt wel meer met jongens en ze kunnen daar geen problemen om maken omdat ze dan de keizerlijke autoriteiten moeten laten weten dat ze de verbanning niet nageleefd hebben. Hij neukt zo goed en hij is echt een goede slaaf. Mag ik hem niet houden?"

"Zijn ouders kunnen geen problemen maken, maar hij wel."

"Als hij dat zou doen vader, dan zit hij zelf in de problemen. Wie luistert er trouwens naar slavengebroed?"

"Ik heb nog zaken te regelen," antwoordde Corax nadenkend. "Je hebt een slaaf nodig om jouw slaafje proper te maken. Kom met me mee naar de binnenplaats en we praten daar nog verder over onderweg."

Hoofdstuk 12

Hij had het voorstel van Marcus aan zijn vader gehoord, om hem als slaaf te houden, maar het betekende niet veel voor hem. Hij had zich nu al een tijdje voorgehouden dat die slavernij een poppenkast was. Dat de tijd zou komen dat hij zijn leven zou verder zetten als Gaius, niet alleen een vrije jongen, maar een lid van een van de oudste patriciërsfamilies van Rome, nu verarmd en politiek ter schande gebracht. Maar terwijl de dagen voorbij gingen, wreder, kreeg de realiteit van pijn, misbruik en vernedering meer vat op hem.

Al heel snel verwachtte hij niet meer om snel bevrijd te worden van zijn boeien en werd dit maar een vage droom die hem soms nog kon troosten. Elke slag van de stok op zijn blote bast, elk seksueel misbruik van zijn lichaam, en daar waren er veel van beide, maakten die droom van ultieme vrijheid onrealistischer totdat hij helemaal uit zijn geest verdwenen was. Hij dacht niet langer meer als een vrije jongen, maar als een slaaf nu, om te overleven en indien mogelijk de zweep te ontwijken door te dienen en door zijn meester te plezieren. Hij stelde zijn lot niet meer in vraag. Dat was de realiteit en tegen die realiteit kon hij niet vechten. Hij kon het alleen maar accepteren.

Het enige wat zijn woorden hadden gedaan was dat ze zijn droom vernietigd hadden waar hij al helemaal niet meer in geloofde.

Hij hoorde voetstappen op de trap. Marcus kwam binnen. Hij keek naar hem op van op de kamerpot en hij glimlachte verlegen.. Marcus ging op het bed zitten, naast zijn slaafje.

"Vuil in de pot en vuil dat er op zit," zei Marcus half tegen zichzelf met een verachtelijke glimlach.

"Ja heer," Pisclus had geen valse ijdelheid en hij aanvaardde zijn lage positie in de wereld.

Marcus streelde de kaak van Pisclus met de achterkant van zijn hand. Hij liet de top van zijn duim over de jongen zijn lippen glijden.

"Alsjeblieft heer," zei Pisclus, dan aarzelde hij.

"Ja, jongen."

"Ik ben blij dat ik goed kan neuken heer."

"Ik ook jongen," glimlachte Marcus. "Zorg er maar voor dat dat heerlijke zachte kontje van je genezen is want ik kan niet eeuwig wachten voordat ik je opnieuw neuk."

"Ja heer 3; ik probeer een brave jongen te zijn heer."

"Je weet wat er gebeurt als dat niet zo is, niet?

"Ja heer."

"Wel, vertel het me dan."

"Je zal me slaan heer."

"Zo is het. Ik sla de huid van je achterste met de stok."

Marcus pauzeerde even en genoot van het idee. Zijn prik begon weer hard te worden.

"Je gaat morgen gebrandmerkt worden." ging hij verder na enkele tellen. 'Waarom geniet ik toch van het lijden van de jongen?' vroeg hij zich af.

"Ja heer," Pisclus klonk helemaal niet gelukkig met het vooruitzicht.

"Je gaat het hier krijgen." Marcus leunde voorover en zette zijn vinger aan de linkerkant van zijn romp, net onder zijn heup. Hij voelde de jongen wegtrekken als hij hem aanraakte. "Ja hier, je zal uitgekleed worden en over de bank gelegd worden. Het brandijzer zal roodgloeiend zijn. Je zal de hitte voelen voor dat hij je vlees raakt. Je zal proberen van je weg te trekken, maar je zal stevig vastgehouden worden en het gloeiende ijzer zal tegen je blote romp geduwd worden."

"Je zal een sissend geluid horen zoals vlees dat gebraden wordt in een hete pan als het ijzer in je vlees schroeit. Je zal schreeuwen, zelfs voordat je de hitte van het brandijzer voelt. Er zal een beetje rook opstijgen als het ijzer tegen je kontje geduwd wordt. Er zal een een geur opstijgen van heerlijk gerookt jongensvlees en het keizerlijk teken zal netjes in je achterwerk gekerfd worden. Hier, waar mijn vinger staat. Achteraf zal het nog een hele tijd pijn doen."

De stem van Marcus klonk vrolijk toen hij de pijn beschreef die de jongen te wachten stond.

"Zal jij er ook zijn heer?" Wanneer ze me brandmerken heer?"

"Zeker." lachte Marcus harteloos. "Dat wil ik voor geen prijs missen."

"Ik zal het proberen te verdragen heer." zei Pisclus ongelukkig.

"Je zal wel moeten jongen. Jij hebt geen keus, mijn klein slaafje."

"Ja heer. Ik weet het, ik ben je slaafje heer 3; Alsjeblieft heer ik blijf bij jouw als slaaf heer."

"Ik beslis wat er met je gebeurt jongen," snauwde Marcus. Hij sloeg Pisclus tegen de zijkant van zijn hoofd om hem te straffen voor zijn onbeschaamdheid.

"Ceres komt om je proper te maken."

De gekleurde jongen kwam de kamer binnen met een kom dampend water en enkele vodden. Zijn donkere gezicht werd gespleten door een stel blinkend witte tanden in een vrolijk gegniffel. Het was duidelijk dat hij vooruitzicht om Pisclus' stevige kontje te inspecteren, met enthousiasme begroette.

Hij hielp Pisclus recht. Hij liet de jongen met zijn benen open staan, lichtjes voorover gebogen. Hij knielde achter hem op de grond en begon zachtjes tussen zijn benen af te sponzen en langs de spleet van zijn reet. Marcus kon zien aan de bult die onder zijn lendendoekje verscheen, wat het enige kledingstuk was van Ceres, dat hij zijn werk aangenaam vond. Het was ook duidelijk dat Pislus de aanrakingen van de vochtige doek op zijn meest intieme lichaamsdelen hoogst opwindend vond. Uiteindelijk liet Ceres zijn taak niet langer meer duren. Hij ging op zijn hielen zitten en keek naar Marcus.

"Laat me eens zien of je taak goed uitgevoerd is. Kom hier Pisclus, laat me eens kijken. Draai je om jongen. Benen open en voorover buiten."

Hij trok de billetjes van de jongen open en inspecteerde er tussenis. Het kereltje leek vlekvrij, wat niet verwonderlijk was gezien de degelijkheid waarmee Ceres hem gewassen had. Marcus, die nu ook erg opgewonden was, ging het niet toelaten dat dit kleine ding de pret ging bederven.

"Dit is helemaal niet goed," zei hij en hij kletste stevig tegen Pisclus achterwerk met zijn vlakke hand. "Nog steeds vuil. Dit moet beter, Ceres."

De zwarte jongen schuifelde vooruit op zijn knieën duidelijk smachtend om de intieme reiniging van dit verrukkelijke kontje verder te zetten.

"Nee," zei Marcus scherp. "Pisclus moet op het bed, op je buik, benen open. Ceres, jij moet achter hem gaan staan en gebruik je tong op hem te wassen. En doe het goed deze keer."

Geen van beide jongens toonde de minste aarzeling om het bevel te gehoorzamen. In één tel lag Pisclus languit op het bed, met zijn kontje lichtjes naar boven, terwijl Ceres' bekwame tong de spleet van zijn reet verkende.

Marcus liet zijn hand onder de heupen van Pisclus glijden. De kleine zijn piemeltje was hard en bonsde. Hij stapte naar het voeteinde van het bed. Ceres had verkozen om niet plat op het bed te gaan liggen tussen zijn gespreide benen. Daardoor stak zijn kont hoog in de lucht terwijl hij tussen de andere knaap zijn benen likte. Het dunne witte doekje dat over het midden van zijn kont hing leek zijn donkere huid, die glansde als ebbenhout, nog te benadrukken.

Marcus bleef een tweetal tellen van het zicht genieten, dan leunde hij voorover en trok hij het doekje weg. Hij liet zijn handen over het kontje glijden en genoot van het gevoel van zijden gladheid van zijn vlees. Ceres duwde zijn kontje nog hoger, uitnodigend, misschien smekend, opdat Marcus zijn ontdekkingstocht verder zou zetten. Marcus had echter geen uitnodiging nodig. Het idee dat een slaaf hem voor iets moest uitnodigen leek hem belachelijk. Hij geloofde dat hij het recht had tot toegang voor elke slaaf die hij leuk vond en hij had de bedoeling om dat recht hier te gebruiken. Hij maakte zijn wijsvinger nat en stak hem in de anus van de gekleurde jongeling. Er was maar even tegenstand en dan gleed de vinger verrassend gemakkelijk naar binnen. Even verkende Marcus de opening. Hij voelde de warmte en de hartslag van de het jonge smachtende lichaam. Ceres, aangespoord door de ingestoken vinger, bewoog zijn heupen terwijl hij tegelijkertijd het kontje van Pisclus met zijn tong plaagde.

Marcus die nog niet helemaal in de pret deelde, stak zijn vinger nog dieper, genoot van het spektakel van de twee slavenjongens die hun seksueel genot verhoogden. Hij voelde dat hij op barsten stond en trok zijn vinger naar buiten. Ceres kreunde van frustratie en ontgoocheling. Marcus gaf hem een klap op zijn opgeheven lichaam, klom op het bed achter hem en mikte met zijn kloppende lul tussen de lippen van zijn anus. Ceres werd wild. Hij probeerde wanhopig met zijn kontje het lid van de andere jongen te pakken te krijgen en duwde hem in zijn lichaam. Marcus hield het met opzet enkele seconden tegen en bracht het verlangen en de opwinding van Ceres tot een climax. Hij duwde naar voor. Als het neuken van Pisclus was zoals het berijden van een volbloed pony, dan was het neuken van Ceres zoals het trachten te temmen van een nog onbereden dier. Marcus, die lichter en kleiner was dan de andere, voelde de volle kracht van de andere zijn passie. Het sterke jonge lichaam kronkelde en wriemelde onder hem toen hij de lust voor lul van de oudere jongen trachtte te bevredigen. Beiden zweetten hevig toen hij uiteindelijk het lichaam van de zwarte jongen voelde samen trekken en schudden rond zijn pik en dan tot een orgasme kwam.

Marcus bleef even op de andere jongen liggen, dan liet hij zich eraf rollen en stond hij recht. Hij zag dat Pisclus nog steeds op het bed lag, maar zijn kontje stak niet meer omhoog om Ceres' tong te ontvangen. Het leek dat hij ook klaargekomen was.

Ceres kroop van het bed af, zocht alle vodden bij elkaar en de kom water. Hij keek zenuwachtig naar Marcus en na een knik van hem droop hij af naar buiten.

Marcus kletste zijn jonge slaaf op zijn kontje en omdat hij hier niets meer te doen had ging hij op zoek naar zijn vader.

"De eerste jongens komen eraan vader." zei Marcus van op zijn plaats bij het venster, waar hij het laatste half uur gestaan had, zich steeds meer opwindend. "Het komfoor staat al uren te branden en de ijzers zijn gloeiend heet. Is het geen tijd om onze jongens te gaan halen?"

Marcus was vroeg naar bed gestuurd door zijn vader omdat hij een beetje overdreef en zijn rust nodig had. Zijn vader wees hem op zijn rode ogen en zijn bleke gezicht, maar Marcus voelde zich belemmerd in zijn vrijheid. Corax was gaan eten met de belastingontvangers en had Bestia met zich meegenomen. Marcus moest niet alleen vroeg naar bed, erger nog, hij moest alleen naar bed. Dit had als resultaat dat Marcus nu wakker geworden was vol energie en super opgewonden. Corax voelde echter de vermoeidheid en at in stilte. De enige keer dat hij die ochtend gelachen had, was toen zijn zoon de aandacht getrokken had op de komische manier waarop Pisclus, die door Vacca terug naar zijn kamer gestuurd was, stapte. "Net alsof hij een pompoen in zijn kont steken heeft," zei Marcus. Marcus had Pisclus een beetje belachelijk gemaakt en had slechts een schamele, droge glimlach gekregen van zijn vader.

Bestia en Pisclus leken heel nerveus en deelden Marcus' enthousiasme niet over de voorbereidingen die op de binnenplaats plaats vonden.

"Hoeveel jongens zijn er Marcus?" vroeg Corax met een stem die zijn zenuwachtigheid verraadde.

"Op zijn minst twintig, vader. Ze komen af en aan nu. Er zijn er veel die wenen. En Vacca heeft net alle jongens de keuken uit gejaagd. Er zijn heel wat mannen ook, om de niets van de pret te missen. Moet ik ze nu gaan halen vader? Als we nog langer wachten dan kunnen we vast niets zien door al dat volk."

"Oké dan. Kleed je uit jongens. Vouw jullie tunieken netjes op en kom naar hier. Neem de twee stukken hout mee. Hou ze goed bij, want dat is het bewijs dat ervoor betaald is. Als je ze verliest ga ik ze zeker geen tweede keer betalen. Dan kom je in een mijnschacht in Wales terecht en kom je er niet meer uit zelfs niet als je dood bent. Pisclus je moet nu niet huilen. Je huid gaat gebrandmerkt worden met het hete ijzer en zo zal het zijn."

Pisclus zag eruit alsof hij gepanikeerd had nu hij wist dat het brandmerken zo dichtbij was. Hij hield het stukje hout dat Corax hem gegeven had stevig vast en was van de man niet weg te slaan. Corax deed zijn hand omhoog om hem te slaan. Snel nam Bestia de jongen bij de hand en bracht hij hem naar de deur. Marcus volgde de twee naakte kinderen toen ze hand in hand de trap af gingen naar het binnenplein. Zijn ogen waren gericht naar de 2 tedere jongenskontjes die weldra verschroeid zouden worden door het gloeiend hete brandijzer. Hij voelde de opwinding opwellen toen hij eraan dacht dat ze weldra nog opwindender zouden worden door de keizerlijke arend die netjes in het zachte jongensvlees zou gebrand worden.

Het binnenplein was al goed bevolkt, alhoewel het brandmerken nog niet begonnen was. Aan de ene kant van het plein stonden legionairs die de aankomende jongens op een rij zetten, allemaal poedelnaakt en de meesten van hen huilend van angst. De soldaten waren niet aardig. Ze stapten heen en weer op het plein om de orde te handhaven tussen de jongens met hun vuisten, met hun laarzen en met het plat van hun zwaard over de blote lijven en schouders.

Op het plein groeide het aantal mannen aan. Sommigen stonden in kleine groepjes te kletsen en het spektakel te bekijken. Enkelen wandelden heen en weer langs de jongens met de blik van een fijnproever voor de mooisten onder hen. Ze stonden af en toe de soldaten bij om hier en daar en daar een jongetje in de rij te duwen.

Pisclus en Bestia strompelden het plein op. Een legionair merkte hen op en stapte naar hen toe.

"Waar komen jullie sletjes vandaan?" vroeg hij ruw.

Bestia wees naar de kamers waar Corax en Marcus verbleven. Alhoewel hij er beter uitzag dan Pisclus was hij ook heel bang en kon hij geen woord over zijn lippen krijgen.

"De belasting is betaald." zei Marcus met een stap vooruit. "Ze hebben het bewijs bij zich."

"Ah," zei de soldaat en hij draaide zich om. "en wie ben jij jonge heer?" De eerbied waarmee hij Marcus aansprak was is schril contrast met de bittere, verachtelijke toon die hij gebruikt had bij Bestia.

"Ik ben Marcus, zoon van Corax en dit zijn twee van onze slaven."

"Falco," riep de legionair en een wreed uitziende taaie man in een versleten toga draaide zich om.

"De slaven van Corax," ging hij verder, "en die daar," hij knikte naar Pisclus," "heeft de juiste leeftijd."

"Hij heeft misschien wel de juiste leeftijd," zei de man toen Falco de bevende jongen koudweg bekeek, "maar hij ziet eruit als een doodgewoon, ordinair hoertje en niet als een zoon van de Cornelii. Kan je je voorstellen dat die bende snobs van hogere klasse het zou toelaten dat een lid van hun familie naakt sou paraderen met een piemelring. Maar ik ken mijn vriend Corax en er is nog een test."

Hij greep Pisclus ruw bij de arm en draaide hem om, met zijn rug naar hem toe. Hij zette zijn hand op de achterkant van zijn hoofd om hem te doen voorover buigen. Hij trok de jongen zijn billetjes uiteen en lachte.

"Nee, dat is geen Cornelii." zei hij. "Ze zouden nooit toelaten dat Corax op die manier van een van hun kinderen zou genieten. Het is maar een gewoon sletje. Schattig kontje wel. Ik vraag me af of Corax een oude kennis mee zou laten genieten als ik het hem zou vragen. Ik ga het proberen."

Zet ze in de rij soldaat en gebruik je verstand voor je me weer stoort." Hij wandelde weg.

"Je hebt gehoord wat de man zei," riep de legionair, die niet zo blij was om berispt te worden door Falco en hij werkte dit uit op de twee hulpeloze slavenjongens. "Ga tegen die muur staan." Hij haalde uit met het plat van zijn zwaard. Hij raakte eerst Pisclus en dan Bestia hevig op hun kontjes. Bestia greep Pisclus bij de hand en trok hem achter zich aan om aan te sluiten bij de andere slaven.

Toen hij de jongetjes bekeek zag Marcus dat Pisclus nog steeds buiten zichzelf was van de paniek en dat hij meer dan zijn deel kreeg van de slagen van de soldaten en hun enthousiaste helpende burgers. Bestia deed zijn best om hem kalm te houden en hem op zijn aangeduide plaats te laten staan, wat hem ook de nodige slagen opleverde. Plots zag Marcus Ceres. Hij leek zich ook door de menigte te wroeten naar Bestia en Pisclus. Hij werd geslagen en vervloekt, maar hij hield vol. Hij geraakte bij de twee jongens en nam Pisclus' vrije hand. De twee jongens konden hem nu beter in de hand houden. Ze hadden echter de aandacht van de wachters getrokken en werden regelmatig geduwd en geslagen.

Marcus bedacht hoe dom Bestia en Ceres wel waren. Ze wisten wel dat ze heel wat slagen kregen omdat ze zich met Pisclus bezig hielden. Ze waren natuurlijk wel slaven en slaven dachten anders dan hij. Ze waren wild, amper anders dan andere dieren, ze werden gebruikt om geslagen te worden en voelden de slagen die op hen af kwamen anders aan dan enig andere vrije burger.

Er klonk een luide schreeuw, geroep steeg op bij de toekijkende mannen, er kwam gejammer uit de groep jongens. Marcus besefte dat de eerste knaap gebrandmerkt was. Hij trachtte zich een weg te banen naar de plaats waar de komforen stonden met hun lading gloeiende kolen. Hier stonden de meeste mensen en hij geraakte eer moeilijk door. Hij berustte erin dat hij zou moeten luisteren in plaats van te kijken naar de pret. Hij kon weinig zien. Hij zag alleen Falco die er bovenuit stak terwijl hij heel het spektakel meedogenloos controleerde. De man draaide zijn hoofd en kreeg Marcus in het oog.

"Maak plaats," riep hij luid. "Laat de jonge man door. Hij is de zoon van mijn maat Corax. Laat hem onmiddellijk door."

De menigte ging uiteen. Marcus ging bij Falco staan naast het komfoor en dichtbij de stevige houten bank waarover de jongens moesten buigen om gebrandmerkt te worden. Hij merkte dat de bank al kletsnat was en dat er een plas urine onder stond. Falco volgde zijn blik.

"De meesten van hen plassen als ze het ijzer voelen," legde hij uit. "Ik neem aan dat jij goed wou toezien op wat we hier aan het doen zijn."

"Oh ja. Bedankt."

"Jij bent de zoon van je vader, ik zie het. Blijf hier maar staan. Hier kan je alles zien." Falco legde een hand op Marcus' schouder.

"Goed," zei Falco tot zijn mannen. "Laten we ermee doorgaan."

De mannen die gestopt waren terwijl Falco Marcus aansprak, kwamen terug in actie. De legionairs hielden wreed en genadeloos toezicht op de jongens die op hun beurt wachtten om over de bank te gaan liggen. De minste aarzeling werd bestraft met slagen en verwensingen. Het plein was gevuld met een cacafonie van geluiden, geschreeuw, de slagen die terecht kwamen op de blote ruggen en billen, gehuil van pijn en bovenal het geschreeuw van de kinderen die een voor een het gloeiend hete ijzer op hun blote vlees kregen.

Waar Marcus stond kon hij alles zien. De terreur op de gezichten van de ongelukkige jongetjes, wanneer ze naar de bank geleid werden, de manier waarop hun slanke lichamen bewogen, alhoewel ze stevig vast gehouden werden als het ijzer naderde, de doodsangst op hun gezicht als het ijzer op hun vlees gedrukt werd.

De mannen werkten hard den snel. Drie mannen controleerden het brandmerken. Twee mannen droegen de jongens vanuit de rij naar de bank. Als een man de eerste in de rij er naartoe bracht maakte de tweede de volgende knaap klaar. De man duwde de jongen over de bank en hield hem op zijn plaats door zijn arm stevig achter zijn rug te draaien. De derde man deed het eigenlijke brandmerken. Hij gebuikte drie ijzers die om beurt gebruikt werden en terug in het vuur gelegd tot ze roodgloeiend waren.

Eenmaal de jongen gebrandmerkt was werd hij gewoon in de menigte geduwd. Enkelen werden door hun meesters opgepikt. Anderen renden huilend weg. Sommigen verstopten zich met hun handen op hun kontje om later te voorschijn te komen om hun vrienden te zien lijden. Marcus merkte dat aardig wat jongetjes seksueel opgewonden geraakten en het doelwit werden van enkele mannen uit het publiek. Marcus werd er zelf geil van en zag dat de mannen rondom hem dat ook werden. Falco streek met zijn duim over zijn wang, zonder zijn hand van zijn schouders te nemen. Marcus schoof dichter bij hem en voelde iets hards aan zijn kruis dat door de vouwen van zijn toga duwde.

"Ik dacht dat je mijn slaaf Pisclus wel leuk vond," zei hij.

"Het is een knap hoertje," antwoordde Falco maar geen enkel slavenjongetje is te vergelijken met een vrije jongen zoals jij.

"Ik zie niet waarom," antwoordde hij tevreden giechelend.

"Dat is simpel." Falco onderbrak zichzelf om een ventje voort te schoppen die niet snel genoeg naar de bank ging. "Snel, gooi je luie karkas naar voor, jij hondendrol." riep hij en dan wendde hij zich terug tot Marcus. "Sorry hiervoor. Een slaaf heeft geen keus. Als ik een slaaf leuk vind en zijn meester heft er niets op tegen, dan neuk ik hem. Een vrije jongen kan zelf kiezen. Hij moet zichzelf vrijuit aan me geven. Nu heb ik jou gezien en ik denk dat jij net het mooie ventje bent dat ik kan lief hebben. Het goed uitziende knaapje aan wie ik mijn met zilver belegde dolk bezet met smaragden kan geven dat de koning van Dalmatië me geschonken heeft voor het redden van zijn leven.

"Een met zilver belegde dolk 3;?" vroeg Marcus.

"Ja, hier is het. Wil je het eens zien." Falco haalde de dolk uit de vouwen van zijn toga.

"Heb je er al iemand mee gedood?" vroeg Marcus bewonderend.

Falco glimlachte.

Als je de toelating krijgt van je vader, kom je dan naar mijn kamer vanavond? Als je komt krijg je de dolk en als je wil vertel ik zijn hele verhaal."

"Ja, ik kom." antwoordde Marcus. "Bedankt." Het was de eerste maal dat een man hem had uitgenodigd en hij voelde zich gevleid dat Falco, een waaghals, een persoonlijkheid, dat deed.

"Oh kijk," voegde hij eraan toe, "hier komt mijn jongetje, Pisclus."

Hij keek gefascineerd toe toen het tere lichaam van het jongetje naar de bank gedragen werd en brutaal neergeduwd werd. Het hete ijzer werd tegen zijn tere lijfje geduwd en Pisclus schreeuwde schril. De man duwde het ventje ruw van de bank af en gooide hem op de grond.

"Pisclus," schreeuwde Marcus. "Hier jongen, Hier."

De jongen stond wankelend recht. Marcus stapte naar voor en legde zijn armen rond de bevende jongen. Pisclus deed zijn hoofd achterover en Marcus kuste hem vol op de lippen genietend van het lijden van de knaap. Hij kon bijna zijn pijn proeven, dacht hij. Pisclus' dunne armen klemden zich rond zijn nek en omhelsden hem. Marcus liet zijn rechterhand over het knaapje zijn rug glijden. Hij liet hem even op de welvingen van zijn kontje rusten. Dan bewoog hij hem opzij naar zijn rechter heup. Met zijn duimnagel ging hij over het merk dat in zijn slavenkontje gebrand was. Hij voelde zijn lijfje terugtrekken in zijn greep toen zijn daad nieuwe golven van pijn doorheen zijn gemartelde lichaam joeg.

Dan duwde hij Pisclus weg.

"Kom naar de kamers nu," beval hij ruw. "Ik ga je neuken, hoeveel pijn je ook hebt."

"Gebruik al je energie niet op. Hou wat voor vanavond." riep Falco hem achterna te midden van een uitbarsting van gelach in het publiek.

Hoofdstuk 13

Even stond hij zich over deze betoverende misvorming te verlustigen. Dan viel hij op zijn knieën en klemde hij zijn lippen rond het gepijnigde vlees. Pisclus jammerde en trok zich onvrijwillig achteruit. Marcus hield de jongen bij zijn middel op zijn plaats terwijl zijn rond de omtrek onderzocht van de keizerlijke arend die in het jonge slavenkontje geëtst was.

Marcus kon zich niet langer bedwingen. Hij stond op. Pisclus krijg Marcus' weelderig lul in het oog. Hij had geen bevel nodig. Hij wist wat er van hem verwacht werd. Hij wist ook dat het evenveel pijn ging doen als het branden, of misschien zelfs nog meer, maar de pijn was onbelangrijk ten opzichte van de pret die hij Marcus ging bezorgen. Wankelend stapte hij naar de zetel. Zijn knieën knikten en zijn voeten leken van lood maar hij wist dat hij geen keus had. Aarzelend ging hij op zijn buik liggen. Hij spreidde zijn benen en tilde zijn kontje op, klaar voor dit deel van de pret. Hij hoorde Marcus naderen en jammerde van angst.

Het zien van het bevende jongetje dat zijn pijnlijke, maar o zo lieflijke achterwerk aanbood, verhoogde Marcus' opwinding koortsachtig. Hij wist dat de knaap niet de kans had om volledig te herstellen van de aanslag van zijn vader, twee dagen geleden. Hij besefte dat als hij van de jongen wou genieten hij het gaatje en zijn lul degelijk zou moeten insmeren. Het kwam echter niet bij hem op dat hij zijn genot nog even kon uitstellen. De jongen schreeuwde het uit toen Marcus zijn wonden onderzocht. Het lijden van Pisclus verhoogde zelfs nog meer zijn lusten.

Marcus was zo opgewonden dat hij het lijden van Pisclus niet langer uitstelde.

Marcus ging even naast de snikkende knaap liggen. Dan ging hij rechtzitten en onderzocht zijn kontje. Zo ver hij kon zien waren de wonden niet terug open gegaan.

Op dit moment wandelden Corax en Bestia de kamer in. Marcus stond op om zijn vader te groeten en Bestia haastte zich naar de zetel.

Bestia sloeg zijn armen rond de snikkende jongen om hem te troosten. Hij keek over zijn schouders. Het leek Marcus wel dat er een glimp van verwijt in zijn blik lag. Hij liet het idee snel varen. Dat was belachelijk, een slaaf die het aandurfde om over zijn gedrag te oordelen.

Marcus haalde zijn schouders op. Uit de binnentuin kwam het geluid van een schreeuwende jongen, gemengd met het gelach van volwassen mannen. Het was duidelijk dat het brandmerken nog doorging. Hij stapte naar het venster. De menigte mannen drumde zodanig rond de bank dat hij niets kon zien van het brandmerken, maar hij had wel een mooi zicht op het groepje naakte jongens dat zat te wachten op het branden met de hete staaf. Het was te merken aan het geroep van de mannen en aan het enthousiasme van de legionairs dat dit voor iedereen, behalve voor de ongelukkige slaafjes een prettige gebeurtenis was. Falco, dacht Marcus, zou heel erg opgewonden zijn aan het einde van de dag.

Hij nam een appel uit de kom op de tafel en beet erin.

"Vader," vroeg hij nonchalant, "heb jij gepland om weg te gaan vanavond?"

Corax die deze toon al eerder gehoord had toen zijn zoon iets van plan was en hem aan het testen was, glimlachte.

"Neen," antwoordde hij, "waarom."

"Wel vader, gisteravond was je weg en ik dacht dat als je mij niet nodig hebt ik naar Falco zou kunnen gaan. Hij zei me dat hij zou vertellen over zijn missies die hij ondernomen had voor de keizer."

Dit moest er eens van komen, dacht Corax. Het ventje zag er goed uit. Mooi zelfs, een soort van avonturier, een dapper jongetje dat een oude soldaat zoals Falco wel zou aanstaan. En hij was blond, dacht Corax bitter. Hij wist hoe Romeinen op blonde jongetjes vielen.

Maar Marcus had tenminste het recht om zelf te kiezen. Dat was een recht dat hem vroegen ontnomen was, toen zijn eigen kontje op zowat dezelfde leeftijd als Marcus, brutaal verkracht was. Falco was geen slechte kerel, wild maar betrouwbaar. Hij was niet het soort man dat met opzet een jongen zou vervreemden van zijn familie of hem de waarden, waarop zijn eigen fortuin gebouwd was, in vraag zou stellen.

Corax keek over zijn zoon. Hij stond bij het raam, zijn hoofd achterover, de zon glinsterde in zijn blonde haar, zijn lenige jonge lichaam afgelijnd tegen het licht. Hij leek boordevol energie. Hij was een jongen die tegen de toekomst aankeek met hoop en enthousiasme. Niet zoals de kleinzoon van zijn oude meester nu was. Hij leefde niet in hoop, maar in vrees, hij werd elke ochtend wakker wetend dat de dag niets dan arbeid zou brengen, vernedering en pijn, dat was het leven van een slaaf. Hij wist dat tegenstribbelen en zelfs een glimp van onwil hem de wreeds ranseling kon opleveren. Geen wonder dat die kerels laf en angstig waren. Zijn zoon zou dat niet kennen. Hij zou de wereld vol trots en ongebroken geestdrift aankijken.

Corax liet die gedachten snel in zijn geest voorbij gaan.

"Denk je dat hij je alleen maar wil vertellen over zijn werk voor de keizer?" vroeg hij droogweg.

"Neen vader, dat denk ik niet." Marcus keek naar de grond en bloosde.

"En je wil toch gaan?"

Marcus knikte stilletjes.

"Goed dan. Er zijn slechter mannen dan Falco. Ik wil dat je een goede indruk maakt. Je moet een bad nemen en propere kleren aantrekken. Pisclus zal je helpen, daar is hij wel toe in staat."

Corax draaide zich van zijn zoon weg en keek de kamer in. Pisclus lag languit op de vloer nog steeds stilletjes jammerend, terwijl Bestia zijn beschadigde kontje streelde.

"Komaan jij klein rund," snauwde hij. "Als je niet kan werken ben je voor mij niets waard. Sta op en laat zien dat je het waard bent om je te houden."

Pisclus krabbelde vol pijn recht.

"Goed, kom hier." Corax bekeek de jongen koudweg toen hij naar hem toe hobbelde.

"Het lijkt wel dat hij een ei moet leggen," merkte hij op en hij en Marcus moesten erom lachen.

Marcus stond recht in de kuip warm water terwijl Corax zijn lichaam afsponsde. Bestia stond aan de kant met een kruik heet water, klaar om het bad te vullen als heet nodig was. Een meid stond aan de andere kant en plaagde Pisclus nabij het venster. Een kinderlijk gemompel van protest gevolgd door het geluid van een harde klap en een uitbarsting van hopeloos gejammer weerklonk als blijk dat de discipline gehandhaafd werd.

Corax werkte stil aan het lichaam van zijn zoon. Hij besefte dat als zijn zoon naar bed ging met iemand hij een goede indruk moest maken. Hij sponsde hem voorzichtig af tussen zijn benen en merkte op dat hij elk teken had om een levendige artiest te worden toen zijn piemeltje stijf stond.

"Kom eruit jij," zei hij en hij hielp Marcus uit de kuip.

Hij hing een dikke handdoek over de schouders van zijn zoon en droogde hem grondig af. Hij zag er echt goed uit, dacht hij, sterke stevige benen, een goed gevormd lichaam, haar in de kleur van rijp koren en een heldere huid, bijna honingkleurig gebruind, behalve zijn kontje en zijn kruis. Hij was trots op zijn zoon en hij hield van hem. Hij wou dat de initiatie van zijn zoon leuk zou worden. De jongen had nog veel te leren en de lessen konden hard zijn voor een jongen met een levendige geest. Hij wist dat pijn onvermijdelijk was, maar dat kon geminimaliseerd woord en was eigenlijk slechts een instap voor meer intens plezier. Hij was er zeker van dat Falco zijn zoon vriendelijk zou behandelen en hijzelf zou doen wat hij kon om het voor hem gemakkelijker te maken.

Corax ging zitten en legde de handdoek over zijn knieën. De jongen was al hoogst opgewonden en hij wou niet dat zijn tuniek bevuild werd. Hij trok Marcus op zijn buik over zijn schoot. Hij liet zijn hand op zijn kontje rusten terwijl hij op Bestia wachtte die hem het ganzenvet moest brengen. Marcus, zonder dat het gezegd moest worden spreidde zijn benen en duwde zijn romp omhoog. Corax dipte zijn wijsvinger in het vet en liet hem voorzichtig langs de lippen van Marcus' anus glijden. De jongen strekte zich uit.

"Probeer je te ontspannen," zei Corax vriendelijk. "Dan is het gemakkelijker."

Hij duwde zijn vinger voorzichtig maar stevig in de jongen. Marcus haalde diep adem maar vertoonde verder geen teken van pijn of zenuwachtigheid toen zijn vader zijn darm exploreerde. Corax duwde zijn vinger verder naar binnen. Hij besefte dat hijzelf ook opgewonden werd. Wel, dat was toch maar natuurlijk, dacht hij bij zichzelf, de jongen was aantrekkelijk en ook zijn zoon. Hij zou een man van staal moeten zijn of een eunuch om zo'n knap kontje te kunnen verkennen zonder dat het enig effect op hem zou hebben. Hij trok zijn vinger terug, kuiste hem af op de blote dij van Bestia voor hij er nog meer vet aan smeerde. Deze keer stak hij er twee vingers in, dan drie, om de sfincter van de jongen uit te rekken. Marcus hield zijn adem in maar gaf verder geen teken van het ongemak dat hij ervoer.

Corax werkte zijn vingers verder in het lichaam van zijn zoon. De ademhaling van Marcus versnelde. De speren in zijn lichaam begonnen ritmisch te bewegen als reactie op de indringing van zijn vader. De spasmen werden meer intens en stopten dan ineens. Marcus lag nu stil op de knieën van zijn vader. Corax trok zijn vingers uit het kontje van de jongen en hielp hem recht.

"Een geluk dat ik de handdoek gebruikt heb," merkte hij op terwijl hij de bevuilde handdoek aan Bestia gaf.

"Dat moet toch wat pijn gedaan hebben, Marcus," ging Corax verder.

"Een klein beetje maar,vader," hijgde de jongen.

De meeste jongens maken wat meer herrie dan jij."

"Ik ben geen slaaf vader," zei Marcus tussen zijn tanden door. "Ik ga niet kreunen en jammeren en mezelf als een slet gedragen."

"Goed zo jongen," Marcus was duidelijk tevreden wet het antwoord van zijn zoon. "Kleed je nu maar aan. Trek een propere tuniek en lendendoekje aan en dan ben je er klaar voor. Een geluk dat je nog zo jong bent. Een knaap van jouw leeftijd kan wel tien keer klaarkomen op een dag met nog altijd voldoende energie om zijn 'lover' te bevredigen."

"Laten we eens gaan zien hoe Pisclus eruit ziet. Breng de jongen naar hier, meid."

De meid, een stevige 18 jaar oude slavin, droeg Pisclus doorheen de kamer naar Corax toe. Er was rouge aangebracht op zijn tepeltjes, wangen en lippen. Zijn oogleden waren zwart gemaakt, zijn wimpers donkerder gemaakt met mascara. Het enige dat hem niet deed lijken op een ruw geschilderde pop was de piemelring die zijn balletje en piemeltje naar voor deed komen en onnatuurlijk deed uitsteken. Pisclus stond voor Corax met gebogen hoofd. Hij voelde zich duidelijk ellendig. De man zette zijn hand onder zijn kind en duwde zijn hoofd achterover. Hij zag dat de oogschaduw en de mascara donkere lijnen achtergelaten hadden op zijn kaken, waar de tranen gevloeid hadden.

Corax gebaarde naar de meid om hem een vochtige doek te brengen.

"Waarom is hij zo triest?" vroeg Corax terwijl hij de strepen wegveegde.

"Hij wilde niet opgemaakt worden, heer." antwoordde de meid hatelijk. "Hij zei dat hij een jongen is en jongens worden niet opgemaakt."

Corax lachte.

"Wel, wel," zei hij. Schuddend van het lachen boog hij voorover en nam hij de ballen van de jongen vast. Ze waren niet groter dat een stel druiven. Hij nam ze tussen duim en wijsvinger. "Een beetje trots, hé? Daar zullen we straks mee afrekenen."

Hij duwde lichtjes en Pisclus begon te jammeren.

"Luister slet." knarste hij. "Wat jij wil is niet belangrijk. Jij bent even belangrijk als een hondendrol. Je doet wat je meester zegt en je spreekt niet tegen. Nooit."

Hij duwde harder op de testikels van de kleine.

"Begrepen, jongen?"

"Ja heer." snikte Pisclus.

"Als ik wil dat je een meisje bent dan ben je een meisje. Ik kan die hier er zelfs afknijpen." Hij kneep en draaide aan de testikel. Pisclus huilde van pijn.

"Maar nu ga ik er alleen maar voor zogen dat je het nooit meer vergeet. Draai je om, buig voorover en hou je enkels vast."

Corax stond op.

"Geef me een stok." zei hij tot het gniffelende meisje.

Hij mat de afstand tussen hemzelf en de bevende knaap zijn blote bast. Hij zwaaide de stok boven zijn hoofd en zwiepte hem fluitend door de lucht. Hij mikte echter niet op de hulpeloze kont van de jongen, maar op de grond eronder. Toen hout heet blote vlees van de knaap raakte veranderde het gesnik van Pisclus in een schreeuw van pijn. Nog twee maal maakte Corax strepen over de bibberende billen van Pisclus.

"Draai je om en kijk me aan."

"Zeg me wat je bent."

Pisclus aarzelde. Het was geen ongehoorzaamheid of valse trots. Hij wist gewoon niet zeker wat hij moest zeggen 3; slet 3; varkensdrek 3; hoer 3;. ? Wat als hij verkeerd gokte?

"Varkensdrek jongen 3;" krak, de stok liet een streep achter op zijn schenen. "En een hoer," krak, "en een slet," krak.

"Varkensdrek heer."

"Ja en een slet," krak, nog een streep op zijn schenen. "En een hoer," krak, "en een slet," krak.

De laatste slag die Corax gaf over zijn dijen liet een felrode striem achter op zijn gladde blote vlees.

"En wil ik je het meisje horen bedanken omdat ze je mooi gemaakt heeft. Komaan jongen. Spreek."

"Bedankt, mevrouw omdat je me mooi gemaakt hebt." hijgde Pisclus tussen het snikken door.

"En het heeft geen zin dat ze zoveel moeite voor je gedaan heeft als jij hier maar staat te snikken. Je bent een slet, je moet dan als een slet worden opgemaakt, en als een slet moet je ook aantrekkelijk zijn voor de mannen. glimlach jongen.

Corax zwaaide dreigend met de stok. Pisclus, in doodsangst verkerend, forceerde zijn lippen om te glimlachen, terwijl de tranen langs zijn wangen liepen en zijn borstkas, met de obsceen gekleurde tepeltjes, op en neer ging van het snikken.

"Dat is beter," zei Corax.

"Vanavond," ging Corax terwijl hij het snot van de jongen zijn neus veegde. "Jij moet op je meester wachten als hij zijn 'lover' bezoekt. Het is niet zoals bij jou. Bij jou maakt het niet uit hoezeer jou kont pijn gedaan wordt of uit elkaar gescheurd om je meester te bevredigen. Bij hem maakt het wel uit en het is jouw taak om te zien of dat zo is. Van zodra de man het opdraagt of als de gelegenheid zich voordoet moet je zijn lul insmeren. Die lul is voor je meester. Begrepen?"

"Ja heer."

"Wel, ik hoop het, voor je eigen bestwil, want als Marcus terugkomt met pijn aan zijn kont, klets ik jouw huid van je kontje met de stok."

"Marcus, ik ben ernstig. We vertrekken morgen naar Londen. Dat is meer dan 60 mijl en we hebben maar twee dagen. Jij moet rijden en dat kan niet met pijn aan je kont. Je wil toch niet uitgeput aan de reis beginnen, wees dus een beetje redelijk vanavond."

"Ja vader," antwoordde Marcus vrolijk en dan voegde hij er aan toe:"En Pisclus en Bestia?"

"Ja, zij 3; Oh, zij moeten stappen en ze moeten bagage dragen. Tot nu toe hebben we ze te soft behandeld. De volgende dagen moeten ze tonen dat ze het waard zijn om te houden. Maak je geen zorgen, zij zullen de reis wel afmaken. De zweep houdt hen wel op de been."

Er stond een koude wind over de binnentuin als Marcus en Pisclus naar Falco's kamer gingen. Donkere wolken repten zich langs de hemel als waarschuwing voor het zware weer dat op komst was.

Toen ze daar kwamen was de kamer warm en gezellig. Ondanks dat het nog zomer was brandde er een vuur in de haard en wassen kaarsen gaven een zacht licht ondanks het slechte weer.

Falco kwam Marcus bij de deur begroeten en bracht hem naar een zetel voor het vuur. Hij ging dicht naast hem zitten, maar niet te dicht.

"Je hebt je jongetje meegebracht," merkte Falco op. "Hij ons misschien wat wijn brengen."

Pisclus haastte zich naar een tafel in de hoek van de kamer waar hij zag dat er eten en drinken op klaarstond. Er stond een grote kruik zoete wijn uit Thracië waarvan Falco dacht dat het meer in de smaak zou vallen van zijn jonge gast, dan de donkerrode wijn uit Falernum die hij zelf liever had. Er stond alleen maar een zilveren beker met tekening op van een scène waar saters stoeiden met mooie jongetjes. Pisclus vulde de beker en bracht hem naar de zetel. Hij knielde om hem aan Falco te geven. Hij ging terug voor de schotel met hapjes, geroosterde graanmuisjes, amandelen in honing, leeuwerikentongetjes in zure saus en nog andere delicatessen.

"Ga daarmee niet op je knieën zitten," zei Falco haastig toen Pisclus ermee naar de zetel kwam. "Het is te zwaar voor je. Blijf gewoon maar voor ons staan."

Hij haalde zijn arm achter de zetel uit en pakte de beker op om hem aan Marcus' lippen te houden zodat hij de wijn kon proeven. Hij merkte het pas aangebrachte brandmerk op de dij van Pisclus.

"Een mooi brandmerk." zei hij terwijl hij het aanraakte. "We worden er goed in. Door veel te oefenen, neem ik aan."

"Nog pijnlijk?" vroeg hij aan Pisclus toen die achteruit deinsde als de vingertop over de omtrek gingen.

"Ja heer."

"De pijn gaat wel weg, maar de tekening niet. Ik denk dat het je kontje beter doet uitkomen."

"Het is het teken dat hij een slaaf is en altijd zal zijn." bracht Marcus in. Hij was niet zo blij met de aandacht die Falco voor Pisclus toonde.

"Ja," zei Falco haastig toen hij de scherpte in de stem van zijn jonge gast hoorde. "Een slaaf dient om je te bevredigen als je het nodig hebt, en niets meer. Ze zijn goed om te neuken en niets anders. Als je zou beslissen om de jongen te neuken dan zou hij je zo goed mogelijk bevredigen en als je hem aan mij zou uitlenen, dan deed hij voor mij hetzelfde. Maar van een jongen die ik lief heb, verwacht ik meer dan dat."

"Ik wil met je praten, je vertellen over het leven, over je ambities en plannen en ik wil je goede raad geven."

"Als ik dat sletje zou vragen waar hij op hoopt dan zou hij zeggen dat hij een lieve meester wil en genoeg te eten. Hij kan geen ambities hebben zoals jij om een goede soldaat te worden en nieuwe provincies te veroveren voor de keizer of om een groot spreker te worden in de senaat."

"Ik wil geen spreker worden en ook geen generaal," zei Marcus die de monoloog een beetje vervelend begon te vinden. "Ik wil zeeman worden."

"Wat, en de zeeën ontdoen van piraten?" vroeg Falco met een toegeeflijke glimlach.

"Nee, ik wil verder varen dan eender wie nu. Ik wil weten wat er daar allemaal is."

"Niet veel, denk ik." zei Falco droogweg. "In het westen is er alleen maar de grijze zee tot aan het einde van de wereld, in het noorden is er land van eeuwige sneeuw en ijs, en in het zuiden de woestijnen van Afrika. Er zijn volkeren in het Oosten, dat weten we omdat we er handel mee drijven, maar je kan moeilijk over het land zeilen."

"We weten niet wat er in het zuiden is. Mijn vader heeft me meegenomen langs de Afrikaanse kust. Er was allemaal woestijn altijd maar door, en dan zijn we teruggekeerd. We weten niet of er verder iets is, maar er komen mensen naar Libië vanuit het zuiden om handel met ons te drijven. Ze brengen goud mee en slaven, dus moet er wel iets zijn. Uit het oosten komen er mensen naar Pontus met kruiden en zijde. Mijn vader handelt ermee en hij zegt dat ze spreken over grote rijken zo rijk en machtig als Rome en ook grote zeeën. Ik veronderstel dat er een zee is en dat je rond Afrika naar het oosten kan zeilen."

"Dat veronderstel je," zei Falco met een lach. "Wat brengt je dat op als je dat te weten komt? We drijven handel met het oosten. We krijgen wat we nodig hebben zonder dat we de moeite moeten doen om er naartoe te zeilen."

"Maar, daar moet nog veel meer zijn, en ik wil het weten. En jij zegt dat er niets is in het westen, maar 3; ik ben met mijn vader in het noorden geweest en daar hebben ze me een bootje getoond zoals ik er nog nooit een gezien had. Met een scherpe punt vooraan en achteraan, gemaakt van huiden en men heeft me gezegd dat het uit het westen geblazen was is door een hevige storm die tien dagen duurde en dat er een man in zat die ook gekleed was in huiden. We gingen er naar toe, maar de man was dood, maar de boot was er nog en die hebben ze me getoond. Die man moet toch van ergens gekomen zijn 3; en 3; ik wil weten waar vandaan."

In zijn vastberadenheid had Marcus zich met zijn gezicht naar Falco gekeerd. De jongen keek in zijn ogen. Enthousiasme veranderde hem van een eerder verwende en arrogante jongeling in iets meer begeerlijks. Falco kon de verleiding niet meer weerstaan. Hij boog voorover, hun lippen ontmoetten elkaar en hij liet zijn tong in Marcus' mond glijden. Hij liet zijn hand op de binnenkant van de jongen zijn dijen rusten en bewoog hem dan stilletjes omhoog. Hij was niet geïnteresseerd aan het ontdekken van de wereld, maar het lichaam van Marcus, dat was een andere zaak."

Hoofdstuk 14

Pisclus glipte naar binnen en stond zenuwachtig met zijn ogen te knipperen. Dit was een ogenblik waar hij voor vreesde bij zijn verblijf in de herberg. Zou de stalknecht hem herkennen en zou hij zijn bedreiging uitvoeren om hem te verkrachten zoals hij voorspeld had?

Het was donker binnen en even kon Pisclus niets zien. Dan zag hij de man, nabij een lege box. Hij droeg alleen een lap stof rond zijn middel, met een riek in zijn handen. Hij keek naar de angstige knaap, als een half menselijk monster.

"Wel," snauwde de man,"Je bent naar me teruggekomen, mijn beste vriend en dan nog naakt ook, net zoals ik je wou."

"Alsjeblieft," smeekte Pisclus en hij deinsde achteruit, "we zijn naar hier gestuurd om de meester zijn rijdier klaar te maken. Als we dat niet onmiddellijk doen krijgen we slaag."

"Je mag de dieren hebben, schatje en ik zal helpen met ze te zadelen, maar ik wil eerst jouw kontje."

De man legde de riek neer en haalde uit naar Pisclus die opzij sprong.

"Mijn billen doen nog pijn. Doe het alsjeblieft niet." smeekte Pisclus. Als zijn kont in betere staat was geweest had hij zich aan de lusten van de man gegeven. Geneukt worden door de man zou maar een kleine opoffering zijn als de dieren maar op tijd klaar zouden zijn om een rammeling te vermijden. Enkele dagen ruwe behandeling door Marcus hadden hem hier wel van overtuigd. Maar zijn achterste was nog heel pijnlijk door de behandeling van Corax en hij herinnerde zich hoe zelfs de piemel van Marcus hem erg pijn deed. Hoeveel meer pijn zou de lul van de stalknecht hem doen, als die de proporties had van het lichaam van de man. "Het stoort me niet hoeveel pijn het je doet … ik moet je hebben voor jij de paarden krijgt."

De stalknecht ging vooruit, maar Pisclus ontweek hem.

"Waarom neem je mij niet in de plaats," stelde Bestia voor, die de stal binnen kwam zodat de man hem kon zien. "Ik zal je zeker goed verwennen."

De man keek rond naar de andere knaap en bleef hem even schatten met zijn hoofd scheef. Pisclus profiteerde van de gelegenheid om rond hem heen te gaan. Hij pakte de riek op zonder dat de man het zag.

"Neen," zei de man, "Ik heb ze liever jonger. Ik wil mijn donkerharige schoonheid. Komaan ventje, hoe harder je tegenspartelt, hoe moeilijker het voor je wordt."

Hij draaide zich terug naar Pisclus en zag de jongen voor hem staan, met de riek naar zijn buik gericht.

"Oh nee, mijn lief schatje, " zei hij grimmig. "Daarmee kan je mij niet afschrikken. Een hoertje als jij heeft het lef niet om dat te gebruiken."

Hij stapte vooruit. Pisclus wist dat hij het niet kon opbrengen om de riek in de man zijn buik te steken en stak de riek omhoog. Op hetzelfde ogenblik, wanhopig om het jongetje te beschermen, raapte Bestia een emmer van de vloer op en gooide hij hem naar de man. Hij zwaaide de emmer hoog in de lucht en sloeg hem hard tegen het achterhoofd van de stalknecht. De man strompelde naar voor en een van de tanden van de riek drong in zijn keel naar binnen. Hij maakte een vreemd walgend geluid. Hij bracht zijn handen naar zijn nek. Donker bloed stroomde tussen zijn vingers en hij viel zwaar op de grond.

"Zo had ik het niet bedoeld," hijgde Pisclus en hij begon te wenen.

"Denk je dat hij vrij is?" vroeg Bestia met bange stem.

Pisclus stopte met wenen en de 2 jongens bleven even in een verschrikkelijke stilte staan. Ze wisten dat als hij een vrij man was niets hen nog kon redden. Niet hun jeugd, niet om wat er gebeurd was, of de man het zelf uitgelokt had of het een ongeluk was. Als ze geluk hadden mochten ze sterven tijdens de voorbereidende geseling of, als de soldaten medelijden hadden konden ze hen in stilte doden. Anders zouden ze dagenlang blijven hangen met nagels door hun handpalmen en hun enkels, tot de dood hen uit hun leiden zou verlossen.

"Neen, ik weet zeker dat dit niet kan." fluisterde Pisclus. "Het was zeker niet te zien aan zijn kleren of aan het werk dat hij deed."

"Maar we zullen een verschrikkelijke geseling krijgen." zei Bestia.

"Het is mijn fout. Ik zal zeggen dat ik het gedaan heb. Het is niet nodig dat we alle twee met een bloedende rug moeten eindigen." Pisclus probeerde wanhopig om moedig te lijken, maar zijn stem bibberde.

"Ik verwacht dat we beiden gegeseld worden, eender wat je zegt." Bestia klonk minder bang dan de jongere knaap. "Help me, we dragen hem in een hoekje en bedekken zijn lichaam met stro. We maken ons weg en als ze zijn lichaam vinden zullen ze niet weten waar we zijn en zullen ze zelfs niet weten dat wij het gedaan hebben."

De twee naakte jongetjes namen de man bij zijn enkels en trachtten hem in de een donkere hoek van de stal te trekken. Het lichaam was zwaar en het bloed maakte de vloer glibberig. Ze vonden het gemakkelijker om het lichaam te rollen. Het doek rond zijn middel gleed omhoog terwijl ze dit deden. Pisclus kreeg de schacht van dood vlees in het zicht, die wiebelde tussen de benen van het lijk en voelde zich dankbaar dat hij bespaard gebleven was van die massieve lul in zijn nog steeds pijnlijke kontje.

Eindelijk kregen de jongens het lichaam achter een van de stallen. Ze probeerden hem koortsachtig met stro te bedekken. Dan merkten ze hoe hun eigen lichamen besmeurd waren met het bloed van de man.

Wanhopig wreven ze elkaar schoon met hooi. Tenslotte goot Bestia enkele emmers koud water over de vloer om het meeste bloed weg te spoelen.

"Het is hier nogal donker," zei Bestia rondkijkend. "Met een beetje geluk zal niemand merken dat hier iets mis is. Komaan, we moeten de dieren klaar maken of onze billen zullen opgewarmd worden."

Koortsachtig kregen de jongens de dieren van Marcus en Corax opgezadeld en getuigd. Zoals opgedragen gooiden ze zakken over de rug van het paard en de pony om hen voor de regen te beschermen. Ze brachten de dieren naar buiten in de tuin.

Ze maakten hen vast aan de voet van de trap naar de kamers van hun meesters en aarzelden omdat ze niet wisten wat ze Nu moesten doen. Toen hij daar stond en de koude regen over zijn naakte lichaam stroomde wenste Pisclus dat iemand zou gedacht hebben om de slavenjongens tegen het weer te beschermen, net zoals de dieren.

Ceres kwam vanuit de keuken naar hen toe gelopen. Hij hield iets achter zijn rug verstopt.

"Ik heb dit voor jullie twee gejat." zei hij buiten adem en hij toonde een stuk been. "Er hangt nog wat vlees aan en het is nog maar enkele dagen oud. Verstop het nog even onder de zakken. Vlug, als iemand mij ziet krijg ik straf. En ik moet helpen met het klaarmaken van de dieren."

Het volgende half uur brachten de 3 jongens de bagage naar de tuin om dit op de muilezel te laden. Corax en Marcus bleven in de droogte tot alles klaar was en kwamen dan pas naar buiten. Ze hadden schaapsvellen over hun schouders om hen tegen de kou en de regen te beschermen.

Corax inspecteerde de muilezel en draaide zich dan naar de 3 kletsnatte, bibberende knapen.

"Verwachten jullie dat dit arme dier alles alleen draagt, jullie beesten. Zijn rug zal breken en hij zal meer kosten dan jullie drie om hem te vervangen. Het wordt tijd dat Pisclus en Bestia eens aan het werk gaan. Komaan, doe het meeste van de bagage van zijn rug af en laad het op jullie eigen rug."

Onder toezicht van Corax werd bundel na bundel overgeladen van de muildieren naar de ruggen van de 2 jongens. Zelfs al voor ze vertrokken waren voelde Pisclus het touw dat de lading op zijn plaats hield, over zijn schouder snijden. Hij zag dat Bestia het niet beter had door de manier waarop hij onder zijn lading strompelde. Corax zette de jongens zo dat Pisclus achter Bestia stond. Dan bond hij hen vast met een touw aan hun halsbanden en aan het muildier.

"Halen ze het we, vader, zo zwaar geladen?" vroeg Marcus. En tonend dat zijn bezorgdheid meer gewijd was aan het goed verlopen van de reis dan aan het welzijn van de jongens voegde hij er aan toe:"Het zou vervelend zijn dat we de ladingen nog eens moeten verplaatsen als de jongens niet verder kunnen."

"Ze zullen wel verder kunnen," antwoordde Corax grimmig. Hij gaf Marcus het paardenzweepje. "Het is jouw taak om hen in beweging te houden. Laat ze dit maar voelen als ze enig teken geven om te vertragen. Het zal je verbazen hoe ver ze het zullen volhouden met de lading als je ze met dit zweepje aanmoedigt."

Corax pakte de teugels van het muildier en zwierde zichzelf op de rug van zijn paard. Hij zette zijn hielen in de zij van het dier. Marcus liet de zweep knallen en gaf Pisclus een pijnlijke slag op zijn blote lijf. De jongen schreeuwde en zette zich in beweging. Hun lange tocht naar Londen was begonnen.

Corax hield een fors tempo aan. Het was een tempo dat zijn paard mijl na mijl kon volhouden. De jongens ploeterden achter hem aan terwijl hun rug en hun benen pijn deden van de inspanningen om hun lading te dragen, net zoals het muildier waaraan ze vastgemaakt waren. De weg was nat en voorbij rijdende karren en paarden deden het water naar hen opspatten. Al gauw waren hun benen en flanken bedekt met modder. Ze deden wat ze konden om verder te stappen want de minste aarzeling of strompeling veroorzaakte een pijnlijke slag van de zweep over hun blote schouders of blote billen. Uur na uur ploeterden ze vooruit, hun ruggen gebogen, zich alleen maar bewust van de weg onder hun voeten. De koude regen en de groeiende vermoeidheid steeds maar aangewakkerd door de meedogenloze zweep van Marcus.

Eindelijk hield Corax zijn paard in. De vracht werd van de pijnlijke schouders van de jongens genomen. De 2 jongens werden achtergelaten, ze kropen bij elkaar voor wat warmte, en hurkten onder de beschutting van een muur, samen met de dieren, toen Marcus en Corax een herberg binnen gingen op zoek naar wat te eten.

Na een minuut of twee schoof Bestia behoedzaam naar het muildier toe en haalde hij het stuk gedroogd schapenvlees tevoorschijn dat hij verborgen had tussen de bundels op de rug van het dier. Hij hurkte terug neer en nam een grote hap van het vlees. Hij kauwde gretig en gaf het been door aan Pisclus. De jongens zeiden niets tegen elkaar. Wat moesten ze zeggen?

Mannen gingen de herberg binnen en buiten. Een of twee van hen gluurde naar hen, maar keek dan snel in de andere richting. Koud, nat en vuil zagen ze er ellendig uit.

Al gauw was het been helemaal afgeknaagd. Ze hadden nog altijd hoger, maar ondanks dit en de regen en de kou, waren ze zo uitgeput dat ze snel in slaap vielen.

Ze werden gewekt door een stevige trap in hun ribben. Dan stonden ze weer op hun voeten en strompelden ze verder achter Corax en zijn muildier, aangepord met veelvuldige slagen van de zweep.

Pisclus kon zich nog weinig herinneren van de tocht, alleen maar pijn en uitputting. Hij zag niets van de omgeving en van de andere weggebruikers. Al wat hij zag was de weg en een paar voeten voor hem en de achterkant van de blote benen van Bestia die voor hem uit ploeterden.

Een 16-tal kilometers buiten Londen, in Chelmsfort deelden ze die nacht een stal met de dieren. Een van de staljongens kreeg medelijden met hen bedelde voor hen een kom havergort uit de keuken. Maar zelfs uitgehongerd als ze waren, vielen ze in slaap terwijl ze aan het eten waren.

Ze zaten in de helft van de tocht. Toen ze naar boven gingen naar hun kamer, wees Corax erop dat de jongens geluk hadden. Ze waren beschut en hadden warm stro om op te liggen.

Ondanks zijn schapenvel was Marcus verkleumd van de reis. Zijn vader zag dat en beval dat een bad voor hem moest klaargemaakt worden. Corax bekeek zijn zoon terwijl hij zij uitkleedde. Zo ver hij kon zien was er geen schade door zijn liefdesspel met Falco vorige nacht. Hij zat naast het bad te kijken toen 2 giechelende slavinnetjes dampend water over zijn blote rug en zijn borst goten. De meisjes vonden Marcus een knapperd en Corax kon zien aan zijn stijve luletjel dat hij genoot van de aandacht van de meiden. Hier was hij blij om. Hoe meer de knaap van de geneugten van het leven kon genieten, hoe beter. Corax doopte zijn hand in het warme water van het bad. Net zoals Marcus was hij ook nog verkleumd van de reis. De achterkant van zijn hand raakte de kant van de dij van de jongen. Marcus keek naar hem en glimlachte. Corax besliste dat zijn zoon een nieuwe ervaring zou moeten uitstellen en gaf een teken aan de slavinnetjes. Met geluidjes van ontgoocheling verlieten ze de kamer.

"Heeft Falco je geen pijn gedaan verleden nacht?" vroeg Corax.

"Een beetje in het begin maar, vader, maar daarna was alles goed."

"Alles goed?" zei Corax verward. Hij verplaatste zijn hand naar de binnenkant van de dij van zijn zoon.

"Het was erg goed vader. Een van de leukste dingen die ik al gedaan heb. Hij zat zover als mogelijk in me. Ik voelde zijn kruis tegen mijn billen drukken en zijn lul ontplofte zowat in mijn buik. Het was alsof zijn ding in mijn buik geperst was. Ik het begin deed het pijn, maar dat was het waard."

"Had je vanmorgen nog pijn, Marcus?" Corax bewoog zijn hand langzaam omhoog langs zijn dij.

Een beetje vader, maar niet zo erg. Niet zo erg om te zeggen dat het niet de pijn waard was." Marcus huiverde van appreciatie.

"Je zag me in de baden," merkte Corax op. "Is die van Falco zo groot als die van mij?" Corax' hand lag nu op de kruising van Marcus' benen. Hij bewoog zijn duim om de jongen zijn ballen te strelen.

"Hij is een beetje kleiner vader, maar 3; maar 3; maar 3; als je mij wil neuken, ik ben zeker dat ik hem aankan." Het laatste stuk van de zin kwam er in een adem uit."

Corax leunde naar voor en kuste Marcus op zijn voorhoofd. Dan zette hij zijn handen onder de oksels van de knaap en tilde hem druipend uit het bad, op zijn schoot. Marcus voelde de lul van zijn vader hard tegen zijn blote kont duwen, door de ruwe stof van zijn tuniek. Hij draaide zich om en sloeg zijn armen rond zijn vaders nek. Corax kuste de jongen op de lippen. Even drong zijn tong de mond van de knaap binnen. Dan zette hij de jongen recht en stond zelf ook op. Hij trok zijn tuniek over zijn hoofd uit. Hij zag Marcus naar hem staren, zijn ogen waren gericht op zijn gezwollen lul met een uitdrukking van bewondering en verrassing.

"Ben je zeker dat je hem aankan?" vroeg Corax weer.

Marcus zei niets en knikte alleen maar. Corax rommelde in zijn bagage en vond een potje vet. Hij ging naar zijn stoel terug en nam Marcus opnieuw vast. De jongen ging op de schoot van zijn vader liggen. Corax kon het kereltje zijn kleine piemel op zijn blote dijen voelen. Hij bewoog Marcus zo dat zijn eigen ding, die helemaal stijf stond, tegen de zijkant van de romp van de knaap rustte. Hij dipte zijn wijsvinger in het potje en begon het vet rond de lippen van Marcus anus te strijken. Hij zag dat er nergens een teken was van letsel of pijn. Hij dacht dat Falco heel voorzichtig geweest was bij zijn liefdesspel. Hij duwde zijn vinger in Marcus' lichaam. Ditmaal merkte hij een klein beetje weerstand, maar dan ontspande de jongen zich. Hij duwde zich langs de kringspier en het vlees van de knaap sloot zich rond zijn vinger. Hij leek hem verder in zijn lijf te trekken.

Corax voelde dat de jongenslul heftig begon samen te trekken. Hij trok zijn vinger uit zijn lichaam. Op hetzelfde de moment duwde hij de wijsvinger van zijn andere hand hard achter zijn ballen en hij liet hem daar tot het lulletje verslapte, door gebrek aan bloed. Marcus kreunde zachtjes. Corax liet de jongen even stil liggen op zijn schoot terwijl hij het prachtige kontje streelde dat zo uitnodigend tentoongesteld was voor zijn handen en zijn ogen.

Marcus rustte even uit en genoot van gevoel van de hand van zijn vader die zijn achterkant aaide en hij ervoer een vreemd maar genoeglijk gevoel van tevredenheid. Hij voelde het bloed in de lul van zijn vader kloppen tegen de zijkant van zijn eigen kontje. Hij liet zich op de grond glijden aan zijn vaders voeten en nam de pot smeersel in zijn hand en begon het ding van de man in te smeren.

Corax keek neer op het hoofd van zijn zoon dat over zijn kruis gebogen stond toen de lenige vingers zijn lul masseerden. Het gezicht ven de knaap was blank, zijn lippen lichtjes van elkaar. Het leek wel dat dit alles geconcentreerd was op het verwerken van zijn vaders groeiende passie.

Hij boog voorover en raakte de top van Corax' lul met zijn lippen. Hij liet zijn tong rond het spleetje glijden. Corax' lijf sidderde van verwachting om wat er ging komen.

Marcus stond recht, nam zijn vader bij de hand en bracht hem naar de zetel. Hij wou op zijn buik gaan liggen, maar zijn vader nam hij bij de schouders en draaide hem zodat hij er op ging zitten. De man nam hem onder zijn knieën vast en duwde hem omver met zijn kontje omhoog, klaar voor zijn lul. Corax duwde de jongen zijn knieën omlaag zodat ze de zetel raakten aan weerskanten van zijn hoofd. Marcus werd op de zetel gepind door het gewicht van zijn vader en voelde zijn lul in zijn kontgaatje gedrukt worden. Corax stootte naar voor. Marcus beet op zijn lip om zijn schreeuw te onderdrukken als de pijn door hem heen schoot. Het was al het ergste dan hij had meegemaakt met Falco. Maar dan dacht hij trots, 'mijn vader heeft zelfs een grotere en sterkere dan die man'.

Marcus weende niet, maar er liepen toch tranen langs zijn wangen. Corax zag het en dat raakte hem. Hij kuste zijn zoon, proefde het zout van zijn tranen. Marcus was te trots om te schreeuwen, maar zijn ogen verraadden zijn pijn.

Corax wilde zijn zoon geen pijn doen, maar zijn lusten waren te sterk voor hem. Hij duwde opnieuw en stootte zijn ding wild in de jongen. Marcus voelde een intense pijn, zoals bij Falco, een diep indringend genot, dat de stekende pijn in zijn achterwerk veroorzaakte. Corax stootte zo hard dat hij de knaap over de zetel duwde. Hij trok hem terug waardoor zijn lul er bijna uitging. Marcus grabbelde de zetel vast aan de zijkant met beide handen en trok zichzelf naar voor totdat Corax opnieuw stootte,en nogmaals de knaap op zijn gigantisch lid spietste. Zwetend en kreunend beantwoordde de jongen het wilde liefdesspel van zijn vader. Tenslotte dreef Corax de ganse lengte van zijn lul in Marcus' lichaam en hield hem dan daar. Marcus voelde de man diep in zich klaarkomen.

Ze bleven even zo liggen en dan trok Corax zijn lul terug. Toen hij omlaag keek zag hij een paar vlekken bloed, gemengd met shit. Als Marcus een slaaf was zou hij hem zijn lul doen schoon likken. Marcus, in dat moment van heerlijke overgave zou er niet aan gedacht hebben om te protesteren moest zijn vader het hem gevraagd hebben. In plaats daarvan gebruikte Corax water uit het bad om hem af te wassen.

Hij kwam terug om zijn zoon te troosten. Marcus stond echter al terug recht. De jongen wreef de tranen uit zijn ogen en glimlachte.

"Deed ik het goed vader?" vroeg hij angstig.

Corax antwoordde niet maar kuste hem innig op de lippen.

Toen Corax en Marcus de volgende morgen uit de taveerne buiten kwamen in de tuin, zagen ze dat het niet meer regende. Er stond nog wel een koude wind, maar de hemel was helder en de zon scheen.

De stalknechten hadden de dieren al klaargemaakt voor hen. Pisclus en Bestia zaten op de grond naast hun bezittingen, al vastgemaakt met het touw aan het muildier. Ze zagen er gehavend uit, hun schouders geschaafd van de touwen die hun vracht op zijn plaats moesten houden en op hun lichamen hadden ze verschillende striemen van de zweep. Ze keken zelfs niet op toen Marcus en Corax naderden. Ze zagen er al uitgeput uit, nog voor hun dagreis begon.

"Sta recht, luie rakkers." riep Corax terwijl hij hen hevig recht schopte.

"Komaan Marcus," vervolgde hij iets rustiger. "Help me om hen op te laden. We hebben geen tijd te verliezen, we moeten op tijd zijn voor het getij deze namiddag. Je zal hen moeten opdrijven vandaag. Bespaar hen de zweep niet.

VOLGENDE STUK