Istari

vertaald door Jan van Vlaanderen

Gladiatorjongens Wereldwijd

Hoofdstukken 37-40

Hoofdstuk 37

"Je zal je kans wel krijgen. Gedraag je nu maar." Roger gaf een klap op Gabriels achterhoofd om hem rustig te houden. De voormalig 'United Star' begreep de opwinding van de jongen, hij had het zelfde gevoel als hij op een grasveld stapte, maar de eerste wedstrijd zou pas over een maand plaats vinden. De jongen zou trouwens niet meer zo gelukkig zijn als hij de speciale regels zou kennen van het 'gladiatorfootball'.

De muilknapen waren bezig met ander karweien op het eiland. Dus moesten de gladiatoren zelf het veld klaarmaken voor de activiteit van vanavond. Onder toezicht van de trainers, gebruikten de jongens waterslangen om het midden van het veld nat te maken. Het werd vlug een echte modderpoel. Als echte kwajongens richtten ze al snel de spuiten op elkaar, lachend en gierend spoten ze elkaar op de borst en in het gezicht. Ze hadden ongereglementeerde pret zoals het echte jongens past. Arme Ian kreeg nog altijd regelmatig een schok in zijn penis van het apparaat dat aan zijn dijen bevestigd was. Maar dit weerhield hem niet om mee met de anderen te genieten. De veertienjarige Philippe, wiens tong uit zijn mond getrokken, tussen twee staven geklemd was, liet zoveel mogelijk water over zijn gezicht lopen, meer dan genoeg om eindelijk de peperolie weg te spoelen die ze er eerder op hadden gedaan. De andere jongens deden hem heel graag dit plezier.

Enkele trainers kwamen ertussen met hun elektrostaven om wat orde te scheppen in het pak naakte jongens, maar Jason hield hen tegen.

"Laat hen even jongens zijn," zei hij, terwijl hij genoot van het zien van hun kleine jonge lichamen, die snel bedekt waren met modder. "Het zal hen goed doen. Trouwens, ze maken het veld nog modderiger en gladder 3; en ze putten zichzelf uit."

Alle trainers gingen akkoord dat een groep vermoeide jongens op een gladde en natte bodem de volgende activiteit nog dramatischer zouden maken.

Als Jason tien minuten later op zijn fluitje blies, waren de jongens van kop tot op hun blote tenen bedekt met modder. Ze gingen snel op een rij staan met hun handen achter hun hoofd, ze hadden geen speciale instructies nodig op deze houding aan te nemen. Jason was vooral blij dat de jongens zo gedisciplineerd en gehoorzaam geworden waren. Zij en de andere trainers hadden gevreesd dat ze vanaf de eerste dag een bende rebellerende probleemzoekers onder handen zouden krijgen. Maar het stricte regime op het eiland en de altijd aanwezige dreiging van straf en vernedering deed wonderen op de psyché van de jongens. Tien gehoorzame jonge slaven wachtten nu op hun uitdaging.

"Ik hoop dat jullie genoten van jullie moddergevecht. De baas wil jullie kraaknet zien als de activiteit begint."

Op deze woorden begonnen de trainers de jongens af te spuiten, voor en achter. Hun voeten bleven vol modder want het midden van het terrein ws een echt moeras geworden.

"Opgelet, trainers," ging Jason verder, terwijl hij de voorbereidingen coördineerde. De eerste toeschouwers begonnen de tribunes te vullen. "Doe hun kuisheidsgordels uit en maak twee groepen."

De jongens werden in twee ploegen van vijf verdeeld. Chris, Danny, Josh , Illya en Miles waren in het eerste team. Het tweede team bestond uit David, Philippe, Gabriel, Alexei en Ian. Deze twee groepen zouden over het algemeen weinig verschillen tijdens de andere activiteiten, totdat de oudere jongens stilaan zouden verdwijnen. Voor deze wedstrijd was Illya de kapitein van het eerste team. Die hadden zichzelf de Tijgerkatten genoemd, op Danny's voorstel. David was de kapitein van het tweede team die nog steeds over hun naam ruzieden als Jason het fluitsignaal gaf.

De tribunes zaten nu vol en de twee teams warden op een rij gezet aan weerskanten van de modderpoel. Alle lullen waren slap en hingen lui of beminnelijk flapperend tussen hun benen terwijl ze angstig van voet op voet wiegelden. Ze wilden voorover buigen om het touw dat op de grond tussen hun voeten lag op te rapen, maar ze kregen al vlug het bevel om blijven recht te staan. Het touw was niet de gebruikelijke dikke koord die meestal voor het touwtrekken gebruikt werd. Het was eerder een dunnen nylondraad, sterk, flexibel en vrijwel onbreekbaar.

"Voor deze activiteit moeten jullie je handen niet gebruiken," legde Jason uit. Alle jongens begonnen een slecht gevoel te krijgen als ze door kregen waar het touw aan vastgemaakt ging worden. "Strek het touw, jongens en wacht je beurt af. Handen op de rug." De gehoorzaamden, zetten hun blote, modderige voeten aan beide zijden van het touw en brachten hun handen achter hun rug.

Josh draaide zijn hoofd en kijk, voorbij Danny, naar zijn grote broer. "Dat touw gaat rond onze ballen, denk je niet?" vroeg hij.

Chris knikte traag en voelde zijn penis lichtjes stijf worden bij het idee.

Hannah en Elaine begonnen bij David om elke jongen handboeien aan te doen en ze stil te houden met een knevel. Ze sloegen Philippe over, wiens tong nog steeds tussen de metalen staven geklemd zat. Tot zijn grote opluchting had de peperolie zijn kracht verloren.

Anthony en Natasha begonnen bij Illya. Zij hadden de meer ingewikkelde taak om het touw aan de jongens te bevestigen. Illya huiverde als een kort stukje touw, eerst rond de basis van zijn genitaliën vast gemaakt werd, en dan stevig rond zijn ballen gedraaid werd. Dit trok ze naar omlaag en fors uit elkaar. Anthony bleef het touw rond de veertienjarige plompe, overrijpe ballen binden tot alle overbodige touw op was. Het laatste losse uiteinde werd dan vastgemaakt aan een lus aan het einde van het hoofdtouw, dat nu onderaan Illya's ballen hing. Dit touw had nog negen van die lussen, die niet toevallig tussen de gespreide benen van de jongens lagen. De volgende minuten werden ballen van de andere jongens op dezelfde manier stevig vastmaakt aan het hoofdtouw. Ian had nog steeds de sonde in zijn lul, nog steeds op zijn plaats gehouden door het kooitje, het apparaat nog steeds vastgemaakt aan zijn dij. Hij moest met deze activiteit meedoen, terwijl hij aanhoudend elektrische schokken zou krijgen in zijn nu al jeukende en pijnlijke penis.

De trainers hadden het moeilijk om de nu inslapende ballen van Danny in zijn zakje te krijgen, maar eenmaal dit voor elkaar, stond de chemisch gecastreerde jongen vastgemaakt aan het touw, net zoals de andere jongens. Miles met zijn tien jaar oude knikkertjes, had ook wat problemen en hij moest ook een nogal ruwe behandeling ondergaan voor zijn ballen netjes en correct aan het touw vastgemaakt waren. Hij hield er een schattige, bonkende erectie aan over, voor al zijn pijn en moeilijkheden. Elke keer als Miles een stijve produceerde, lokte dit gelach en applaus ui van de menigte, en dit was nu ook geen uitzondering. Door zijn knevel heen lachte hij naar de camera's en wiegde hij op een wulpse manier met zijn heupen. Dit versterkte zijn reputatie als best kleine showman onder de gladiatoren.

De jongens waren nu aan het touw geknoopt. De middellijn van het speelveld was aangeduid met rode vlaggetjes aan beide zijden van de modderput. De regels voor de wedstrijd waren zeer eenvoudig. Op Jasons fluitsignaal moesten de teams beginnen te trekken. Als er een jongen bij zijn ballen over de middellijn getrokken werd, werd hij uitgesloten, zodat zijn team met een speler minder overbleef. Wie eerst al zijn spelers kwijt was, verloor de wedstrijd.

De camera's werden klaargezet. Het volk was meer dan klaar. Jason bracht het fluitje aan zijn lippen en de laatsten gruwelijke en vernederende wedstrijd zou beginnen te midden van een overvloed aan flitslichten en dramatische muziek. Het was een hele karwij voor de jongens om enig houvast te krijgen, met hun blote voeten in de modderpoel, hun handen achter hun rug gebonden. De tien gladiatoren voelden onmiddellijk het pijnlijk ene wrede trekken in hun vastgebonden balzakken. Miles en Ian stonden aan elke kant op de eerste plaats, het dichtst bij de vlaggen en een zekere uitschakeling. Wanneer de twee ploegen aan elkaar trokken , schuivend en hun evenwicht zoekend in de modderbrij, werd de druk op hun jonge ballen steeds erger en erger. De eerste seconden werd het touw gestrekt. Dit resulteerde in pijnlijke scheuten tussen al hun jonge benen.

Illya en David, de kapiteins, kregen het natuurlijk het ergst te verduren. Ze voelden elk snok in het gespannen touw. Omdat ze gekneveld waren was het onmogelijk voor de jongens om met elkaar te praten. Ze konden alleen maar kreunen en knorren. Het was al een uitdaging om alleen maar hun voeten onder hun lichaam te houden. Geen van de jongens wou verliezen. Vijf volle minuten bleven de teams op hun plaats staan. Ze staarden naar elkaar, gromden in hun knevels en ze gebruikten hun gespierde jonge benen om met al hun kracht te trekken, zelfs toen de tranen in hun ogen kwamen.

Miles was de eerste jongen die grip verloor en op de grond viel. Hij werd snel, hangend aan zijn ballen over de middellijn getrokken. De wedstrijd werd tijdelijk stilgelegd om de jongen an het touw los te maken en zijn handboeien te verwijderen. Zijn kleine genitaliën bleven echter stevig en pijnlijk samengebonden. Hij hield ze voorzichtig in een hand als hij naar de rand van de modderpoel stapte. Hij kreeg onmiddellijk strafpunten omdat hij zichzelf aanraakte, maar dat vond hij niet erg. Hij had de marathon gewonnen en hij had nog een hele stapel bonuspunten. Hij zich best veroorloven om er enkele op te geven. Miles zou de rest van de wedstrijd bekijken, gezeten in de modder, droevig omdat hij uitgeschakeld was, maar gelukkig omdat zijn balletjes niet meer aan dat touw vastzaten.

Het was niet verwonderlijk dat Danny, die nog maar pas zijn enkel gekneusd had en nog steeds elektrische schokken kreeg, de volgende was die in de modder terecht kwam. Toen ze hem zagen wankelen, trokken de vier jongens aan de overkant uit alle macht. Ze schreeuwden in hun knevels als hun pijnlijk gezwollen ballen hevig werden samengetrokken door hun eigen inspanningen. Ians, teamgenoten deden hunuiterste best om terug te trekken, maar als je omlaag kijkt en je ziet hoe je ballen bijna van je lijf getrokken worden, is niet echt bemoedigend voor een jongen. Ze kreunden allemaal samen als ze in de richting van de middellijn getrokken werden. Ian zat nu op zijn kont. Hij probeerde nog steeds om met zijn benen grip te vinden in de modder, maar hij werd steeds dichter en dichter naar het midden getrokken.

Uiteindelijk ging het fluitsignaal. De elfjarige Aussie werd van het touw losgemaakt. Hij kroop over Miles en ging naast hem zitten, net als er een nieuwe schok door zijn penis ging. Hij krijste pathetisch en trok bijna de sonde uit zijn lul. Een snelle blik van Anthony kon hem nog net op tijd stoppen.

"Denk er zelfs niet aan, jongen," zei hij aan zijn jonge pupil. Hij boog over het apparaat dat aan de dij van de jongen hing. "Daarvoor zet ik de timer op één minuut. Als ik zie dat je het nog eens probeert, zet ik de stroomsterkte ook hoger. Wil je dit?"

Met de knevel in zijn mond, schudde Ian met zijn hoofd. Had nu de dingen erger gemaakt voor zichzelf. Nu kreeg de binnenkant van zijn penis elke minuut een schok. Hij wou er niet aan denken wat hij zou voelen als de stroomsterkte ook opgedreven zou worden. De schokken hadden een vreemd effect op hem. Eerst en vooral, maakten ze dat zijn piemel stijf wou worden, maar leek het alsof ze hem slap wilden houden. Zijn pietje, niet echt klein voor zijn leeftijd, alhoewel niets vergeleken bij Joshs reusachtige orgaan, hing daar nu als een slat nat worstje. Hij wou niet dat hij stijf werd, want dat maakte de schokken pijnlijker. Hij keek naar Miles, die ook nog gekneveld was, en hadden een ogenblik medelijden met elkaar.

Nu er in elk team een jongen uitgevallen was volgde er weer een tijdje van stilstand. Dit leek nog wel een tijdje door te gaan. David en Illya, de twee kapiteins, hadden gevonden hoe ze zichzelf in evenwicht konden houden, zonder hun armen te gebruiken, maar door hun sterke adolescente benen te gebruiken. De grond was nog steeds glad onder hun blote voeten, maar ze gleden niet zo veel meer uit. Dit zorgde ervoor dat hun teamleden hetzelfde konden doen. De twee teams zaten nu in een trekwedstrijd, hun balzakken gezwollen en paars en zeer pijnlijk, hun aangezicht vast in een lijdende, maar zelfzekere grimas. De camera's zoomden in en maakten prachtige close-ups van de pijn en de ellende op gezichten van de jongens. Josh vloekte naar hen door zijn knevel, zelfs als zijn gezicht het enorme scherm vulde. Zijn sproeterige neusje rimpelde als hij hijgde en streed en trok vaar al wat hij waard was.

Bij alle jongens liepen aanhoudend de tranen over hun wangen, tot vreugde en opwinding van de menigte. Hier hadden ze voor betaald. Vanuit het comfort van zijn studeerkamer , met de naakte Trevor gehoorzaam aan zijn voeten, glimlachte William Durand. Dit was ook waar hij voor betaald had. De investeringen in de show rendeerden al meer dan hij verwacht had. Op zijn bureau lagen voorstellen voor licenties en merchandizing van WWG produkten en een dikke prospectus om nog meer 'gladiatoreilanden' over heel de wereld te openen. Hij opperde het idee om de gezichten en de lichamen van de jongens op meerdere kwaliteitsprodukten te laten prijken. En Mattel had voorgesteld om een hele reeks Werelwijde Gladiatorjongens figuurtjes uit te brengen. Dit zou een hit worden bij jonge knapen, die ervan droomden om een ster te worden, of die hun eigen gladiatoren in hun slaapkamer wilden. De internationale speelgoedreus had hem een prototype gestuurd van een van de figuurtjes. Dit was zeker Joshua Andrews, het gezicht en het lichaam, tot en met de kuisheidsgordel waren duidelijk herkenbaar. Durand was vooral geamuseerd, dat het Josh action figuurtje, anatomisch correct was.

'Ze hebben zelfs zijn grote lul gemaakt' dacht hij met een grijns. Hij gaf het speelgoedje aan Trevor. "Wat denk je ervan, Trev? Zou jij met zoiets spleen?"

Trevor onderzocht de plastieken versie van Josh. "Ik denk het wel, als ik een beetje jonger was. Ik ben nu te oud voor dit soort speelgoed, meneer."

Durand ging met zijn vinger door het lange blonde haar van de jongen. "Wel, tenminste voor dat soort speelgoed."

Trevor giechelde en richtte zijn aandacht terug op het touwtrekken. Durand merkte dat de jongen figuurtje niet had teruggegeven.

De twee teams stonden nu al tien minuten vrijwel stil. Het volk werd onrustig en wou nieuwe eliminaties.

"Dat is geen goede televisie," deelde Mike Brussard mee aan Jason door de hoofdtelefoon. "Wat kan ik hier in beeld brengen?"

"Al goed, al goed, maak je niet druk, Mike. We werken eraan."

De trainer besliste om de waterslangen terug aan te zetten om de modderpoel nog modderiger en gladder te maken. Als ze daarbij per ongeluk de jongens besproeiden met het ijskoude water, zou dit nog een moeilijkheidsfactor meer betekenen. De trainer greep de waterslangen en richtte de straal op de voeten a de jongens. Tenminste, in het begin. Het duurde niet lang voor alle jongens geraakt werden op de borst en in het gezicht met een sterke ijskoude waterstraal.

De dolle menigte schreeuwde nu om een jongen te laten uitvallen. Ze kregen hun zin, want even later gleed Josh uit en viel hij op zijn rug, zodat er hevig aan zijn ballen getrokken werd. Doordat Josh viel, verloor Danny achter hem zijn evenwicht en viel hij ook. Josh werd snel aan zijn balzak over de middellijn gesleept, en voor dat de trainers op het fluitje konden blazen, slaagde Davids team erin om ook Danny in de poel te trekken. Jason stopte de wedstrijd om met de trainers te overleggen. Een van de eerste gladiatorcontroversies was geboren. Ze besloten om hen beiden te elimineren. De ballen van Josh en Danny werden van het touw losgemaakt en ze stapten naar de rand van de poel. Danny stribbelde fel tegen en schreeuwde in zijn knevel. De trainers duwden hem neer op zijn kont, naast de al even furieuze Josh. Danny werd technisch gezien niet over de lijn getrokken, en misschien door strikte toepassing van de regels had men hem moeten toelaten om terug recht te staan om zich bij zijn team te voegen.

Fans die voor Danny's Tijgerkatten supporterden, hadden geld op hen ingezet en waren ontzet over de beslissing, maar een controverse, natuurlijk, is goed voor de sport.

Ondertussen staarden Chris en Illya naar de modderpoel. Op dit moment hadden beiden een stevige erectie, maar geen van de twee had hier veel aandacht voor. Alles wat voor hen telde was het feit dat ze nu met twee tegen vier stonden, en dat zijn aan het kortste eind trokken. Illya vooral was zenuwachtig. Hij wist dat Chris zich altijd echt lekker voelde. Het was dus meer vier tegen een en half. Hij maakte gebruik van het moment dat de wedstrijd even stil lag om zijn voeten zo diep mogelijk in de modder te duwen. Het lukte hem vrij goed, zijn rechterbeen, zijn sterkste, zat tot aan zijn enkel in de grond. Het enige voordeel dat de twee gladiators hadden, was dat ze de meest gespierde waren van alle atletisch gebouwde jongens. Een leven lang gymnastiek had bij Illya gezorgd voor een fantastisch sterk bovenlichaam en zijn benen waren veruit de sterkste en de dikste van alle jongens. Chris was lenig en gespierd, hij had een perfect zwemmerslichaam. Meer body mass kon hij aan zijn uitgedunde team niet geven. Hij was een en al spier en bedrieglijk sterk ondanks zijn tengere uitzicht.

Door hun knevels konden ze niet met elkaar spreken. Toch hadden ze hun start perfect getimed als het fluitsignaal weerklonk. Elk apart, maar toch tezamen, hadden ze besloten om op het volgend fluitsignaal even mee te geven, niet te veel om niet beschuldigd te worden van vals spel, zodat het team van David op het verkeerde been gezet werd. Ze groeven zich in en luisterden aandachtig naar het startsignaal.

Met een beetje geluk, hadden Illya en Chris hun start bijna perfect, op de seconde, getimed. Jasons fluitsignaal weerklonk. Net zoals ze beiden gehoopt hadden, werd Davids team verrast. Illya slaagde erin om bijna verstaanbaar "Trekken Chris!" in zijn knevel te roepen. De twee dertienjarigen zetten hun benen aan het werk en negeerden voorlopig de scherpe pijn in hun strak gebonden ballen. Aan de andere kant van de put stond Alexei als eerste in de rij. Hij streed verwoed om zijn wankel evenwicht terug te vinden, hij slipte en gleed, trok zijn balzak bijna van zijn lichaam, verder dan hij zich ooit had kunnen voorstellen. Zijn drie ploegleden, die in de andere richting trokken maakten dat het nog meer pijn deed. met een blik van pijn en verrassing werd hij naar het midden getrokken, dan enkele seconden terug achteruit, dan weer even vooruit, voorbij de rode vlaggetjes. Het fluitsignaal kondigde de uitschakeling van Alexei aan. De menigte applaudisseerde voor de moedige inspanning van jongens nul-zeven en nul-acht. Toen Alexei bij de andere uitgeschakelde jongens in de modder ging zitten, ging de wedstrijd voort, nu een beetje meer gelijk, drie tegen twee.

Nog vijf minuten konden de enorme kracht van Illya en de geweldige vastberadenheid van Chris het evenwicht tussen de teams bewaren. Alle overblijvende jongens waren nu nat n ellendig en overdekt met modder tot aan hun middel. De zon was aan het ondergaan en de spotlichten, die rondom het terrein werden aan gezet, zorgden voor griezelige schaduwen. Aan de horizon hoopten zich enkele wolken op, wat weer een nacht met regen beloofde.

Christopher deed wat hij kon, maar zijn pijnlijke voeten zouden hem uiteindelijk verraden. Hij was moe en had pijn. Zijn ballen stonden in brand en hij kon zijn bonzende voeten geen seconde meer onder zijn lichaam houden. Hij keek triest achter zich naar zijn teamgenoot. Illya begreep de boodschap in de dertienjarige ogen van zijn makker. De sterkste, grootste jongen van het eiland had het teerste en het aardigste hart. Hij wist dat hij toch als enige zou overblijven en dus liet hij zichzelf uitglijden. De uitschakeling van Chris zou erop lijken dat het vooral de fout van Illya zou zijn, wat hem de vernedering en misschien wat straf zou besparen.

Davids team putte onmiddellijk voordeel uit het 'uitglijden' van Illya. Ze demonstreerden voor het eerst wat samenwerking en trokken samen, schreeuwend in hun knevels als de pijn door hun ballen scheurde. Chris schreeuwde ook als hij over de middellijn sprong en plat op zijn buik in de modder tuimelde. Toen hij naar de andere jongens, die ellendig met hun kont in de modder zaten, werd gebracht, keek hij naar Illya en glimlachte hij naar hem. Illya knikte geducht. Hij groef zijn voeten terug vast in de modder en wachtte op het startsignaal, een 3 tegen 1 wedstrijd, die wellicht snel tot een pijnlijke nederlaag zou leiden.

De menigte begon hem aan te moedigen. Hij stond daar, moedig, groot en tot verliezen veroordeeld. De camera's zoomden in op de fantastische jonge benen van de gymnast. Ze waren voor het ogenblik tot aan zijn knieën bedekt met modder. De camera's bleven een ogenblik hangen op zijn enorme mansgrote erectie en zijn gruwelijk vastgebonden ballen. Dan gleden ze over zijn lenige, gespierde bovenlichaam, en bleven ze stilstaan op zijn angstige, maar vastberaden gezicht. Illya had een prachtige bleke albasten huid toen hij hier aankwam. Omdat er frequent zonneolie gesmeerd werd, was dit zo gebleven. De andere jongens werden allemaal goudkleurig gebronsd, terwijl bij hem een roze schijn de enige aanwijzing was dat hij al weken helemaal bloot onder de tropische zon had doorgebracht. De jongens staarde in de camera, moe maar nog altijd opstandig, zijn hazelnootkleurige ogen vol van jongensachtige kracht. Hij glimlachte niet. Dat deed hij bijna nooit. Dat lag nu eenmaal niet in zijn karakter.

Jason gaf Davids team enkele seconden tijd om zich klaar te zetten en blies dan op zijn fluitje. Zelfs Illy was verbaasd hoe snel het gedaan was. In een enkele gecoördineerde krachtsinspanning, trokken David, Philippe en Gabriel aan het touw. Ze gromden en kreunden als hun ballen verder weg van hun lichaam getrokken werden. Illya's vastgezette voeten werden snel losgetrokken en hij gleed en slipte nu in de modder. Hij werd met zijn ballen naar de rode vlaggetjes getrokken die midden van het speelveld aanduidden. Hij slaagde erin zijn voeten onder zich te houden, meer dan de andere uitgeschakelde jongens, maar hij werd dichter en dichter naar de denkbeeldige lijn getrokken. David, Philippe en Gabriel schreeuwden jongensachtig om hun overwinning te vieren, maar ze ontdekten al snel dat op en neer springen niet echt een goed idee was, met hun ballen vastgemaakt aan een touw.

De jongens werden allemaal bevrijd van hun knevels, behalve Philippe natuurlijk, en de koorden rond hun genitaliën werden losgemaakt. Ze hadden allemaal diepe rode strepen en hun scrotums kleurden van donkerrood naar donker paars en ze waren zeer pijnlijk. De meeste ven hen voelden zich niet goed in hun buik, dat stekende, diepe, vreselijke gevoel dat jongens hebben als ze een stamp krijgen in hun familiejuwelen.

Omdat ze niet uitgeschakeld werden, kregen David, Philippe en Gabriel elk tien punten. Miles en Alexei, kregen er vijf omdat ze in de winnende ploeg zaten. Chris en Llya kregen elk drie punten voor hun moed en kracht. Chris wist dat de drie schamele puntjes niet voldoende waren om morgen het strafwiel te ontlopen. Maar het deed hem goed om een speciale vermelding te krijgen, nadat hij zo een pijnlijke en moeilijke week had doorgemaakt. Hij wist echter dat het nog erger ging worden, nadat hij aan het wiel zou gedraaid hebben. Illya die al aan de top van de rangschikking stond, zoals altijd, nam zijn bonuspunten rustig aan met zijn gekende nederigheid.

Als beloning voor de winnende ploeg, moesten de verliezers de winnaars afzuigen. De verliezende ploeg stond op een rij. Ze gingen op hun knieën zitten voor de winnaars, in dezelfde volgorde als dat ze aan het touw gebonden waren. Dus zoog Illya aan Davids smachtende gefrustreerde lul, Chris mocht voor de eerste keer een Franse lul proeven, Danny zoog aan Gabes lul voor de allereerste keer, Josh had de dikke worst van Alexei in zijn mond (zijn eigen lange lul flapperde slap tussen zijn dijen), en Ian, die nog steeds schokken kreeg van het apparaat aan zijn been, mocht op Miles' schattige, kleine pietje zuigen. Het duurde natuurlijk niet lang voor de afgezogenen begonnen te kreunen en te zuchten en hun tenen begonnen te krullen als ze een voor een klaar kwamen.

Nu dat de eerste touwtrekwedstrijd van de gladiatoren gedaan was, en met vijf jonge aangezichten van jongens, waarop het nagenieten van een orgasme af te lezen was, gingen de toeschouwers weg en lieten ze de gladiatoren en hun trainers achter op de modderpoel. Er waren nog enkele uren te gaan voor de laatste wedstrijd van het weekend, en het eerste werk was nu om de met modder bedekte jongens terug proper en blinkend te krijgen. De trainers richtten opnieuw de spuiten op de jongens en bevalen hen om stil te staan en de stralen op hun naakte lichamen te laten komen.

"Man, als ze dat mlet ons blijven doen, zullen mijn ballen tot aan knieën hangen," merkte Josh op.

Ian ging akkoord met een lach, die overging in een schreeuw als zijn penis weer een schok kreeg van het apparaat op zijn dij.

"De mijne hangen er al, Tavarich," zei Illya met een glimlach en hij klopte Josh op zijn schouder. Dit was natuurlijk overdreven, maar Illya's logge ballen waren minstens even groot als zijn lul, en zijn zacht onbehaarde scrotum hing wel heel laag. Josh en hij hadden dit wel gemeen, schattige jongenslichamen met uitzonderlijk grote genitaliën, die komisch buiten proportie aan hun lichaam hingen. Josh grijnsde terug. Het was de eerste keer dat Illya een woord tegen hel zei of zelfs maar een teken gaf dat hij zijn aanwezigheid opmerkte. De Russische jongen as niet arrogant of onvriendelijk, eerder het tegendeel. Hij was vooral extreem verlegen en in zichzelf gekeerd, maar zijn normale grimmige uitdrukking en zijn grote verschijning maakte dat zijn een intimiderende figuur was tegenover de jongere gladiatoren.

Als bijkomende beloning voor het winnen van de wedstrijd, mochten David, Philippe, Gabe, Alexei en Miles de rest van de dag zonder kuisheidsgordel rondlopen. Het geldende verbod op erecties was ook opgeheven, maar het was strikt verboden om zichzelf of de anderen aan te raken. Omdat ze slechts enkele ogenblikken eerder geclimaxet hadden, waren de lullen van de vier oudere jongens slap en leeg. Bij kleine Miles natuurlijk, stak zijn eeuwige stijve recht voor hem uit. De tienjarige, zoals meestal het geval was, merkte het nog niet eens op.

De winnende ploeg lachte en grapte en plaagde de onfortuinlijke Tijgerkatten die met hun handen achter hun hoofd klaars tonden wanneer hun genitaliën terug opgesloten werden. Elfjarige Josh, die enkele dagen vroeger zijn eerste natte ejaculaties gekregen had was nu geiler dan ooit en was wanhopiger dan ooit om met zijn lul te spelen (of om zijn lul door zijn broer opnieuw te laten afzuigen). De nauwe beklemming van zijn kuisheidsgordel leek nog ellendiger dan anders. Zijn penis zwol op, had geen plaats, werd traag terug slap en alles begon opnieuw.

Hannah Dubose kon de wilde seksuele wanhoop in zijn elf jaar oude, bruine ogen aflezen. Zijn ellende wond haar op, en een serie opgeilende gedachten flitsten door haar hoofd. Als eigendom van het bedrijf, was het helemaal buiten beschouwing dat Joshua haar duivelse verlangens kon inwilligen. Zij en Michella moesten eindelijk eens een jongens voor zichzelf gaan kopen.

De jongens werden met hun halsbanden aan elkaar geketend en terug, door de zwoele tropische nacht, naar de arena gebracht. De arena was uitgerust met de meest moderne voorzieningen. Van buiten uit was de verdoemde arena gebouwd in de stijl van de oudheid. Een wat kleiner, vijfentwintigste eeuwse versie van het coliseum van het Romeinse Rijk. Het was het centrum van Gladiatoreiland en werd rondom verlicht met dramatische rode en blauwe spots. Enkele laat aangekomen bezoekers baanden zich nog een weg langs de ingangen. De gladiatorjongens kregen deze luxe niet. De stalen veiligheidsdeuren, die de ondergrondse zalen afsloten zoemden automatisch open als ze aankwamen en gingen traag terug dicht als ze in de schaars verlichte tunnels afdaalden. Geen van hen wist wat er hen te wachten stond, ze wisten alleen dat dit de laatste activiteit van het weekend was. Morgen zou het voor de meeste van een welkome rustdag worden, behalve voor de ongelukkige jongen die deze week als laatste zou eindigen. Zijn beproeving zou dan pas beginnen.

Hoofdstuk 38

De hoofdarena zat vol. Er waren al vijf geselgeraamtes opgesteld, kettingen en boeien bengelden dreigend aan de top. Naast elk geraamte stond een tafeltje, waarop een selectie lag van zwepen, riemen, gesels en voor de eerste keer, gruwelijke flagellums, speciaal gemaakt om stukken vlees uit de ruggen van jonge slaven te geselen. Op elk geraamte stond een spot gericht. Vijf afzonderlijke folterscènes die in beeld gebracht werden voor een live wereldwijd publiek. De arena zoemde van verwachting. Meer dan de helft van de toeschouwers had zijn naam opgegeven voor de loterij. Als de camerateams zich klaar gezet hadden, werd er een grote rijdende trommel in het midden van de arena geplaatst door muilknaap 1674, de jongste van de zes arbeidersjongens van het eiland. Hij trok zich niets aan van de menigte en duwde de trommel snel op zijn plaats. Hij verdween dan snel terug naar de tunnel, zonder eenmaal zijn hoofd op te richten of zijn ogen van zijn vuile blote voeten af te houden. Als de jongen weg was gingen de lichten uit en werd de menigte enkele minuten in afwachting gehouden. Eindelijk verscheen jonge Miles uit dezelfde tunnel. Hij droeg weer zijn master-of-ceremonie- outfit: zwarte vest, rode handschoenen, zwarte vlinderdas, en niets anders. Zijn piemeltje was stijf, zoals altijd als hij in beeld was. Rond de basis ervan was een klein vlinderdasje bevestigd dat paste bij die om zijn nek.

Zonder aarzelen stapte Miles naar de microfoon.

"Hi," zei hij. Hij las dit af van een LCD scherm net naast de camera. "Ik ben Gladiator nul-een, en ik ben het schattigste ventje op dit eiland." De tienjarige knipoogde en schudde zijn kontje voor het publiek. "Ik ben jullie gastheer vanavond voor de 'best gegeselde kont' - wedstrijd." Miles las het script verder af, maar hij deed net alsof hij alles op het moment zelf bedacht. "Vanavond zullen vijf gelukzakken de gelegenheid krijgen om de kontjes te geselen van vijf gelukkige gladiatoren." Hij pauzeerde en liet zijn blik over de geselgeraamtes glijden. Ik zou wel blij zijn als ik vanavond geen geluk zou hebben!"

De menigte lachte. Miles had een zelfgenoegzame blik op zijn gezicht, omdat hij dacht dat zijn naam, als 'Boy of Ceremonies', ceremoniejongen, niet geloot zou worden. "We trekken eerst de leden van het publiek," zei hij met zijn tien jaar oude autoriteit.

Met zijn stijve piemeltje, dat komisch voor hem uit stak, wandelde het ventje naar de trommel, waarin de namen van de ingeschreven toeschouwers zaten. Op het signaal van Mike Brussard, draaide de jongen er enkele keren aan. Hij had al zijn kracht nodig om de trommel uiteindelijk te doen stoppen.

"Wow, dit ding is zwaar," zei hij naar het genietende, maar steeds onrustiger publiek. Hij deed het deurtje aan de zijkant open, stak er zijn hand in, en haalde er snel vijf kaartjes uit. Als Miles taakbewust de namen van de winnaars bekendmaakte, maakten Anthony en Sergei snel de trommel leeg en gooiden ze er tien nieuwe naamkaartjes in, waarop natuurlijk de nummers stonden van de gladiatorjongens.

"Oké," ging Miles verder. Hij gaf de kaartjes aan Sergei. "Nu trek ik de namen van de vijf gelukkige jongens die hun kont zullen laten geselen vanavond. Zijn jullie klaar?"

De toeschouwers joelden. Op dit moment werden de overige gladiatorjongens geketend de arena binnen gebracht. Iedere jongen ging op zijn aangeduide plaats staan in de rode spotlichten. Ze staarden uitdagend naar het publiek, zoals opgedragen. Enkelen namen poses aan om hun spieren te tonen en Josh, zoals al bekend was, stak zijn tong uit naar iedereen en toonde hen allemaal zijn middenvinger. Een overdonderend applaus steeg op in de arena en Miles draaide terug met de trommel. Hij zette er echt zijn schouder tegenaan deze keer. Hij ging achteruit en keek hoe hij rondtoerde. Hij liet hem uit zichzelf stoppen, wat het drama nog verlengde. Dit werd hem niet opgelegd, maar Miles had al getoond dat hij een natuurlijke theatrale aanleg had. Brussard besliste dat de jongen zijn gang kon gaan.

De trommel stopte, de menigte werd stil. Miles haalde er vijf kaartjes uit. Hij keek naar het eerste kaartje en dan naar zijn partner, Philippe.

"Jongen nul-negen," zei Miles in de microfoon.

Philippe, wiens tong nog steeds geklemd zat tussen de gruwelijke twee staven boog zijn hoofd en stapte naar het eerste geselgeraamte. Miles draaide het tweede kaartje om en las het nummer. "Jongen nul-twee."

"Verdorie," vloekte Josh luid, maar ook hij stapte snel en gehoorzaam naar het tweede geraamte.

"Jongen nul-zes."

Dat was Gabriel. "Laat maar komen!" riep hij naar het volk terwijl hij arrogant naar het geraamte stapte. Zijn slappe twaalf jaar oude lul zwierde heen en weer tussen zijn gespierde benen.

"Jongen nul-acht."

Dat was Illya, die natuurlijk geen emotie toonde als hij de volgend plaats in de rij innam.

Miles genoot van het afroepen van de nummers van zijn makkers en hij hield ervan om hen naast hem te zien stappen op weg naar hun noodlot. Hij hield het laatste kaartje in zijn hand en bekeek de laatste overblijvende gladiatoren. "Wie zal het zijn?" vroeg hij speels aan het publiek. Hij draaide het kaartje om, maar zijn speelsheid verdween onmiddellijk. De geschokte angstige blik op zijn gezicht was onbetaalbaar en was een groots moment in het verloop van de show.

"Jongen 3; nul-een," zei hij eindelijk en hij liet zijn hoofd nederig hangen.

De menigte lachte met hem en applaudisseerde voor de duivelse wending in het plot. De andere gladiatorjongens grinnikten naar hem. Hij bleef even staan en vroeg zich af wat hij zou doen. Hij had dit zeker niet gepland. Hij wou huilen, maar hij beet moedig op zijn lip. Hij legde de microfoon neer, keek recht in de camera en deed snel zijn vest en zijn handschoenen uit. Hij haalde zijn schouders op en vervoegde de vier andere medespelers voor het eindspel van de avond. Hij vergat zijn vlinderdasjes uit te trekken, zowel die rond zijn nek als die rond zijn piemel.

De verkozen leden van het publiek waren samen gekomen in het midden van de arena. Het waren drie mannen, een vrouw en een jonge knaap, de tienjarige Sean, die enkele dagen geleden geleerd had hoe hij een slavenjongen moest melken. Nadat hij David onder handen genomen had in de medische suite, had hij zijn nieuwe kundigheid al tweemaal toegepast op de veertienjarige huisjongen van de familie. Dit was tot nu toe al de beste vakantie die hij ooit had beleefd. Het beloofde nu zelfs nog beter te worden. De menigte riep nog harder voor hem als hij zijn plaats innam tussen de volwassenen.

Zoals de beleefdheid gebood, mocht de dame als eerste een jongen kiezen, gevolgd door de heren in volgorde van loting. De vijf gladiatorjongens stonden klaar, hun hoofd gebogen toen zij hen elk om beurt inspecteerde. Na enkele ogenblikken besluiteloosheid, keerde ze terug naar Gabriel, zette haar hand onder zijn kin en hield zijn gezicht omhoog.

"Brits?" vroeg ze met een Londens accent.

"Ja, mevrouw," antwoordde de twaalfjarige Gabe en hij bloosde. Uit zijn kuisheidsgordel bevrijd, werd de penis van de jongen al snel stijf, een trotse en ruim veertien centimeter lange erectie.

"Draai je om. Laat me je kontje eens zien."

Gabriel gehoorzaamde onmiddellijk, blij dat hij zijn genante stijve van haar kon weg draaien. Zijn adem stokte als haar handen zachtjes zijn kont streelden.

"Heel mooi. Stevig. Ik neem deze."

Anthony en Sergei, de trainers die deze activiteit leidden, maakten snel zijn polsen vast aan het geraamte, zodat de hulpeloze jongen op zijn tippen bleef staan.

Josh werd uitgekozen door de dikste, grootste en meest gevreesde man van de drie. Met angst in zijn bruine ogen, draaide hij zich naar het geraamte en deed hij zijn armen omhoog. Sergei nam de eer waar om hem vast te ketenen. "Ik denk dat ik weet wie gaat winnen," zei de moedig elfjarige aan de trainer op zijn typische betweterige toon.

"Dat zou ik nog zo maar niet zeggen," antwoordde Sergei, in een beter Engels dan zijn broer Illya. "Maar je zal wel een tijdje niet meer kunnen zitten."

Kleine Miles werd uitgekozen door kleine Sean. Iedereen had op deze keuze gehoopt. Een tienjarige die een andere tienjarige zou geselen. Miles glimlachte zelfgenoegzaam als hij aan het geraamte vastgemaakt werd, omdat hij dacht dat de jongen wel niet te hard zou slaan, omdat ze allebei tien jaar waren. Sean was natuurlijk opgegroeid met de slavenjongen van de familie en moest voor zijn discipline zorgen, de laatste twee jaar. Hij hield ervan om zijn slavenjongen te geselen, en hij zou er wellicht ook van houden om deze gladiator te geselen.

Als de vijf gladiatoren op hun plaats hingen, werd het startsein gegeven. De vijf overige gladiatoren werden aangeduid als assistenten van de deelnemers en moesten hen de gevraagde zwepen en peddels aangeven. Zoals voorspelbaar was, werd Chris toegewezen aan de man die zijn broer moest onder handen nemen.

"Probeer niet te wenen," fluisterde Chris in het oor van Josh als hij plaats nam naast het geraamte.

"Gemakkelijk voor jou om te zeggen," hijgde Josh terug.

Toen Brussard teken deed dat de camera's klaar waren, richtte Anthony zich naar het publiek. "Op mijn fluitsignaal heeft de deelnemer een uur om zijn of haar gekozen jongen te geselen. Alle disciplinaire artikelen op de tafel mogen op eender welk moment gebruikt worden. Alle slagen moeten terecht komen in de 'strikezone' die loopt van onder de schouderbladen tot boven de knie. De kontpluggen van de jongens mogen verwijderd worden en directe slagen op anussen zijn toegelaten en worden zelfs aangemoedigd. Er mag bloed vloeien. Slagen in de nek en op het hoofd zijn niet toegelaten. Als dit gebeurt, zelfs per ongeluk wordt men onmiddellijk gediskwalificeerd. De jongen moet het ganse uur bij bewustzijn blijven. Als de jongen het bewustzijn verliest wordt men uitgesloten van de wedstrijd. De jurering gebeurt op elektronische manier door het publiek." Anthony gaf het fluitsignaal. "Laat het geselen beginnen!"

In het volgende uur hoorde men het geluid van de krakende zwepen, smakkende peddels, zoevende stokken en klakkende riemen op zachte jongenshuid, samen met het wonderlijk koor van hoge kreten, geroep, gekeel en gejammer. Na enkele minuten vertoonden alle jongens al felrode achterkanten. Gabriels erectie was snel gekrompen en zelfs Miles' eeuwige stijve pietje was nu een zacht gekrompen wormpje. Illya en Josh natuurlijk, bleven opgesloten in hun kuisheidsgordel, zodat Philippe de enige jongen was met een kloppende erectie tussen zijn gespierde benen.

De vijf deelnemers hadden verschillende strategieën om te winnen. Enkelen hadden ervoor gekozen om zo veel mogelijk forse slagen, zo snel mogelijk te laten neerkomen, zodat de ongelukkige achterwerken bedekt werden met lelijke striemen, snijwonden en builen, binnen en buiten de toegelaten 'strikezone'. De deelnemer die Josh onder handen nam bewees dat hij een sadist was van de hoogste graad. Hij vermeed slordige slagen en hield een doordacht tempo aan, hij veranderde steeds van doelwit en liet zijn slagen steeds feller worden, en richtte alles op de kont van Josh. Josh's kreten en gehuil waren veruit de luidste en duurden het langst, en hij had snel de goede raad van Chris laten vallen, om niet te wenen. Hij schreeuwde zijn longen uit zijn lijf en de tranen vloeiden rijkelijk over zijn wangen. Hij wist dat dit de beste manier was om om te gaan met de steeds erger wordende pijn.

Jonge Sean bewees dat hij een artiest was. Zijn slagen waren uiteraard niet zo hard als die van de volwassenen, maar de tienjarige plaatste hen in een mooi patroon van kris-kras door elkaar lopende striemen. Hij gebruikte de rug van Miles als een schilderdoek voor zijn laatste experiment om pijn te veroorzaken bij een slavenjongen. Omdat hij zijn fijne zomerkleren niet vuil wou maken door het zweet, had Sean zijn hemd uitgetrokken. Hij vertoonde een mooie, stevige, atletische torso, wat schandelijke kreten vanuit het publiek uitlokte. Zulke uitlatingen waren volledig accepteerbaar tegenover de gladiatorjongens, die geen legale status hadden als menselijke wezens. Maar zulk gedrag tegenover een vrije jongen was een ander paar mouwen en de menigte veranderde al vlug zijn gedrag tegenover de jonge meester.

Na een aarzeling koos hij de dikke, zware flagellum.

"Je gaat hem laten bloeden, mijnheer," waarschuwde David, zijn assistent voor vandaag, hem vriendelijk.

Sean keek naar de ouder gladiatorjongen, dezelfde die hij enkele dagen eerder had gemolken. "Ik heb je niets gevraagd, is het niet? Ik weet wel wat ik doe."

Sean hief de zweep, die bijna te groot was voor de jongen, omhoog. Hij maakte een paar proefslagen in de lucht en liet hem dan op het achterwerk van Miles neerkomen. Het resultaat was verschrikkelijk. Het vel van de jongste gladiator scheurde en begon onmiddellijk te bloeden. Sean was niet verontrust door het geroep van Miles, maar esthetisch was hij niet tevreden en hij zette de zweep opzij. Hij nam terug zijn kleinere zweep die hij in het begin gebruikt had. Hij was de enige die zijn assistent opgedragen had om de kontplug te verwijderen. Hij liet enkele perfecte slagen belanden op het tienjarige roze sterretje, wat weer enkele prachtige jongenskreten veroorzaakte.

Precies een uur later, gaf Anthony een nieuw fluitsignaal. De vijf gladiatorjongens hingen slap aan hun geselgeraamtes. Ze waren allemaal bij bewustzijn gebleven, alhoewel Chris regelmatig reukstoffen en enkele kletsen op zijn wangen moest gebruiken om zijn broer te verhinderen om flauw te vallen. De vijf jongens hadden lelijke strepen en verwondingen. Miles en Josh waren aan het bloeden, Josh zelfs overvloedig. De deelnemers, bezweet van hun inspanningen, stonden nu naast hun jongens, als een voor een de net gegeselde achterkanten in close-up op de schermen getoond werden. De elektronische stemming duurde slechts enkele minuten. De winnaar werd de reusachtige hulkachtige man die Josh methodisch gefolterd had gedurende het ganse uur. Tweede werd jonge Sean, wiens slimme patronen en uitzonderlijke schattigheid hem heel veel punten had opgeleverd.

De prijs voor de winnaar, naast een ogenblik van internationale roem, was twee uur alleen met Josh in een van de speciale trainingsruimten. De angstige blik in de ogen van de jonge elfjarige, toen hij in zijn kettingen weggebracht werd, was onbetaalbaar. Het was de blik van een jongen die wist dat hij ging gebruikt en misbruikt worden in de meest verschrikkelijke en vernederende manier.

De prijs van jonge Sean was dat zijn pietje mocht afgezogen worden door een jongen naar keuze. Hij was nog steeds kwaad op David omdat hij zonder toelating gesproken had. Daarom koos hij de oudste gladiator voor deze taak, natuurlijk in de privacy van zijn luxueuze familiesuite. De menigte kreeg een nieuwe kick als de grote veertienjarige, geketend weggedragen werd door zijn kleine tien jaar oude meester.

De acht overblijvende gladiatoren werden nog maar eens aan elkaar geketend bij hun halsbanden en stapten uit de arena, op de opwindende maat van de gladiatoren themamuziek. De menigte ging uiteen, De rijksten gingen naar een privé gedeelte van het Durand-huis, de rest ging terug naar hun weelderige kamers. Morgen was het strafdag. Niemand zou het eiland verlaten en deze geweldige activiteit missen.

Terug in de barakken waren de scores van de week al bekend. Dank zij zijn overwinning in de marathon, stond Miles op de eerste plaats. Illya stond afgetekend op de tweede plaats. Hij stond nu al twee weken in de top-twee. Het was voor Chris geen verrassing dat hij op de laatste plaats stond. Wat hem wel verbaasde was dat hij niet alleen was. Ian had net zoveel punten als hij behaald. Het strafwiel stond al vooraan in de kamer opgesteld.

De twee jongens wisselden elkaar een grijns uit vol van medelijden. Ze wisten dat ze morgen samen aan het wiel gingen draaien.

"Jou broer wou niet zien wat er op het wiel stond voor hij er aan draaide," zei Jason, die achter Chris kwam staan en zijn hand op de dertienjarige zijn schouder legde. "Wil jij eens kijken?"

"Nee, meneer, ik wacht."

Jason was een beetje ontgoocheld met de keuze van de jongen, maar hij respecteerde zijn beslissing. De jongens werden allemaal bevrijd van hun ketenen, halsbanden en boeien en kregen een uur vrije tijd voor ze naar bed moesten. De vier jongens die aan de geselgeraamtes gehangen hadden kregen het bezoek van de verpleegsters en hun brandende achterkanten werden met wondhelende en pijnstillende zalf ingesmeerd. Vannacht zouden ze alle vier op hun buik moeten slapen. David kwam op tijd terug van zijn gemakkelijke maar onprettige taak, voor het avondhapje. Josh was nog altijd niet verschenen. Hij was nog steeds in de strafruimte, vastgeketend op zijn buik aan een van de beroemde 'neukbedden' en werd genaaid door een man, voor de tweede keer in zijn korte leven. De vorige keer was in dezelfde ruimte, een uur eerder, met dezelfde man. De vermoeide elfjarige droeg nog steeds zijn kuisheidsgordel. Hannah had de man de sleutel aangeboden, maar hij had geweigerd.

"Ik ben niet geïnteresseerd in wat hij daarin heeft. Het deert me niet hoe groot hij is. Alles wat ik wil is zijn nauwe jongenskont. Ben je al geneukt, jongen?"

Josh had met zijn hoofd geschud met een onmiskenbaar angstgevoel.

"Wel, er is voor alles een eerste keer, is het niet?"

Joshua's eerste keer werd een nachtmerrie van pijn en lijden, hij zette zijn nagels in de dunne matras onder hem als de man de plug uit zijn kontje rukte en zijn lange dikke lul in hem stootte met een enkele forse duw. De schreeuw van Josh echode door de kleine verstikkend hete kamer.

"Jij gaat me nooit vergeten, jongen, of dit." gromde de man. Hij neukte Josh hard en met steeds meer geweld.

Tot zijn eigen grote schaamte, voelde Josh dat zijn lul trachtte te groeien in zijn kuisheidsgordel. Alleen deden de spijkers die aan de binnenkant zaten niets om hem terug slap te doen worden. Hij was zo geil en gefrustreerd, dat, zelfs terwijl de man hem brutaal verkrachtte, hij iets vreemds in zich voelde. Een diep wanhopig getingel dat maar niet wegging. Na enkele minuten versnelde zijn ademhaling, hij kreunde, jankte en krulde zijn tenen, en ontdekte dat het mogelijk was om klaar te komen terwijl hij de gordel droeg. Het was niet zoals toen de verpleegster hem had afgerukt in de medische suite, het voelde eerder wat vreemd en een beetje angstaanjagend, meer zoals de melkmachine. Hij hoopte in het geheim dat de man niet wist wat hij veroorzaakt had, maar Josh had al geleerd dat er op Gladiatoreiland niets verborgen bleef.

"Ben je zopas klaargekomen, jij waardeloos stuk stront?" schreeuwde de man, terwijl hij nog steeds de niet meer maagdelijke aars van de jongen verkrachtte.

"J 3; ja, meneer, 3; Ik denk het 3; "

"Je denkt het?" spuwde hij uit en hij lachte met de hoge stem van de jongen. "Je weet het niet? Ben jij dom?"

"Nee, meneer," gromde Josh en hij schreeuwde als de man nog harder en sneller bonkte. "Ik ben klaargekomen, meneer. Het spijt me, meneer 3;"

"Het zal je spijten. Geen enkele jongen komt klaar terwijl ik hem neuk. Nooit."

Maar Joshua was klaargekomen. De dunne druppels helder zaadvocht hingen uit zijn pisgat aan zijn kuisheidsgordel en lieten een natte plek achter op de matras. Bloed en vocht van zijn eerste neukpartij liepen over de binnenkant van zijn stevig gespierde dijen. Nadat de man de darmen van de jongen gevuld had met zijn zaad, maakte hij de jongen los, lang genoeg om zijn lul proper te likken. Dan moest hij zijn onrijpe zaad van de matras oplikken. Dan droeg hij de uitgeputte, bloedende en geslagen jongen naar de douche en begon over de jongen te plassen. De urine van de man prikte scherp als het over Josh zijn rug liep, over zijn wondjes. Na deze nachtmerrie werd Josh terug met zijn gezicht omlaag, op het bed geworpen, terug geketend en onderworpen aan een nieuwe brutale neukpartij.

Na twee uur, werd Josh aan de barakken afgeleverd, geslagen en gebroken, slap van het bloedverlies. De wachters leidden hem onmiddellijk naar zijn bed en de verpleegsters ontsmetten en verbonden de wonden. Op zijn rug zouden een aantal littekens achterblijven als teken van zijn lijden, maar Joshua moest nog vijf jaar slavernij doorstaan en het was niet nodig om hem al zo vlug te beschadigen. Josh weende niet meer, zelfs als ze zijn gevoelige gekwetste huid aanraakten. Hij lag daar maar en tuurde in het niets. Het enige geluid dat hij maakte was een hopeloze zucht wanneer de verpleegster zijn kontplug opnieuw aanbracht voor de nacht en deze vastgespte met een riem aan zijn kuisheidsgordel. Het enige wat hij nog bewust waarnam, was dat hij een klein blauw pilletje moest innemen.

Aan de andere kant lag David bijna de ganse nacht wakker. Hij keek en luisterde angstig als de kleinere jongen in zijn, door drugs ingeleide slaap, kreunde en wriemelde.

De privé-party ten huize Durand was al een uur gedaan, maar de gastheer was nog klaar wakker. Bill Durand had een luxueuze speelzaal in de kelder van zijn in koloniale stijl ingerichte woning. Weelderig zacht voltapijt, een groot bed, met leer beklede muren en een ruime keuze aan kettingen, haken en disciplinaire objecten voor Trevor. De jongen had zelfs een eigen klein slavenbed in het midden van de schaars verlichte ruimte. Het was niet meer dan samenduwde kussens met ringen die zo geplaatst waren dat ze de jongen in allerhande posities konden vastmaken. Er was ook een hangende, bolronde kooi, waar Trevor dikwijls in sliep na een lange nacht van ruw gebruik in de handen van zijn meester.

De jongen zat daar nu te wachten. Hij droeg een fijne leren uitrusting. Halsband, enkel- en polsbanden, een middel- en borstharnas, nauwe boeien en een masker dat het onderste deel van zijn gezicht bedekte om er zeker van te zijn dat hij stil was. Meester was de laatste tijd erg bezig met de show en de bezoeken aan de speelzaal werden wat verwaarloosd. Omdat hij niet meer bekwaam was om gewone adolescente orgasmen en erecties te krijgen, bevredigde Trevor zijn seksuele drang op een nogal ongewone manier. Het dragen van al dat leer was al genoeg voor hem om hem op te geilen. Hij hijgde en zweette al en voelde de tinteling in zijn buik. Hij wilde zijn meester in hem, wanhopig. Toen de meester hem beneden gevraagd had nadat alles van de party opgeruimd was, kon de jongen nauwelijks zijn opwinding verbergen. Hij waste heel snel de laatste borden af, stripte snel de spannende spandex short uit, die de meester voor de het plezier van de gasten hem had aangetrokken, en haastte zich naar de kelder. Hij nam zijn tijd om al dat leer aan te trekken. Hij genoot van het leer op zijn naakte huid. Hij trok zijn kontplug 'van alle dagen' eruit, koos een veel grotere uit de collectie van zijn meester en werkte hem nauwkeurig naar binnen.

William Durand kwam toe. Trevor zat op zijn knieën met zijn handen op zijn rug, zijn hoofd onderdanig gebogen. Zijn hart bonkte in zijn borstkas. Durand glimlachte naar de prachtige veertien jaar oude jongen voor hem. Hun relatie was ingewikkeld, op zijn minst uitgedrukt. Trevor had slechts en vage herinnering aan zij ouders. Hij beschouwde William Durand als zijn bewaker en vader, en ook als zijn meester. Zijn jongensachtige toewijding tot de man was diep en zonder discussie. Durand, van zijn kant, beschouwde Trevor als een zoon, maar hij zorgde ervoor dat de jongen steeds zijn plaats kende.

"Bedankt, dat je vanavond zo mooi en gehoorzaam bent, Trevor," zei Durand met een eerlijke genegenheid. Zoals altijd was Trevor het hoogtepunt van de avond, met zijn efficiënte service en zijn slimme genegenheid. Een goed getrainde slaaf is een weerspiegeling van zijn meester. Trevor wist dit evenzeer als zijn meester, en hij was er bijzonder fier op dat hij de gasten kon tonen wat een perfect specimen van jonge tienerslavernij hij was. "Wat wordt het vanavond?"

Omdat hij door zijn speciale masker niet kon spreken, wees Trevor naar de 'pak-slaag'-bank. Zijn slimme ogen toonden een glimlach.

"Was je jaloers op de jongens op de geselgeraamtes vandaag?"

Trevor knikte.

"Heeft mijn schoothondje een pakje slaag nodig vandaag?"

Trevor knikte.

Durand pakte de jongen in zijn armen en streelde met zijn handen over de mooie rondingen van zijn rug, en ging dan langs voor om zijn jonge slavennavel te kittelen. Hij boog lichtjes voorover en zoog tegelijkertijd op Trevors tepels. De jongen kreunde en beefde. Durand bewoog zijn rechterhand tussen de veertienjarige slanke benen en streelde Trevors kleine nutteloze knobbeltje, zijn penis. Het werd niet stijf. Dat deed het nooit. Het kon niet, maar Trevor genoot van de zeldzame momenten als zijn meester het aanraakte. Trevor raakte zichzelf nooit aan en het duurde dikwijls weken, of zelfs maanden, voordat Durand er enige interesse voor toonde. Trevor wist dat dit niet belangrijk was. Alleen maar een klein slangetje, waardoor hij plaste. Waarom zou zijn meester daaraan tijd verliezen?

"Maak je maar klaar. Moet ik mijn hand gebruiken, of iets met meer kracht."

Trevor zette zich schrijlings over de met kussens bedekte bank. Hij toonde een aluminium peddel met kleine gaatjes.

"Ah, je wil het krachtig vandaag 3; Ik ben gelukkig dat ik mag gehoorzamen. Ik ben er zeker van dat je vandaag iets verkeerds gedaan hebt, waar ik niets van af weet."

Trevor glimlachte in zijn masker, klemde zijn polsen rond de lederen riemen aan de poten van de bank en wachtte.

"Nadat we hier mee afgerekend hebben, delen we vannacht het bed."

Trevor was opgetogen. Durand merkte de brede kontplug op die Trevor had aangebracht. Dit was altijd een teken dat de jongen iets geils voelde in zijn seksloze bestaan.

Uren later als de zon opkwam op de strafdag, lag Trevor wakker, voldaan en warm van binnen en van buiten, en staarde hij naar het slapende lichaam van zijn meester.

"Hoe kon ik jaloers zijn op die jongens," dacht hij bij zichzelf en hij strekte zich uit op de matras. Gedurende de nacht had zijn meester al zijn lederen tuig uitgedaan, om hem wat rustiger te laten slapen. Hij herinnerde zich vaag dat hij wakker werd en weer zachtjes insliep. Hij stond stilletjes op, vond een witte speedo, die hij de vorige keer had uitgedaan en trok die over zijn heupen. Hij ging traag weg en kroop over de trappen. Hij zou zijn meester vanmorgen verrassen met ontbijt op bed. Koken was iets waar hij trots op was en hij zou zijn meester verwennen met steak en eieren. En als hij geluk had zou hij de overschotjes mogen opeten.

Hoofdstuk 39

São Paolo, Brazilië

Toen hij voor de computer zat, die ochtend, met alleen een wit T-shirtaan en wrijvend over zijn amper 11½ centimeter lange stijve piemel, fantaseerde hij erover dat hij daar was, als tegenstander van de andere jongens en de harde uitdagingen die ze elke dag moesten doorstaan. De ochtendzon scheen door zijn raam, en verlichtte zijn koffiebruine huid. De jongens wriemelde lui met zijn vingers door de spaarzame schaamhaartjes boven zijn kloppende lul. Het was het enige haar op zijn lichaam, behalve de lange zwarte krullen op zijn hoofd. Met zijn linkerhand om zijn lul, kneep hij met zijn rechterhand in zijn ballen. Ze waren vrij groot voor een jongen van 12 en hij had pas geleerd hoe hij ermee kon spelen terwijl hij masturbeerde.

"Ohhh, Dios mio," kreunde hij met een zachte stem die op het punt stond om te veranderen. Hij was er zo dicht bij. Dat heldere goedje stroomde uit het puntje van zijn lul. Hij wist niet wat het was of waarom er zoveel uit kwam, maar hij wist dat wanneer dit eruit kwam, het witte melkachtige jongensspul niet ver af was. "Zoooo lekker," hapte hij naar adem toen hij zijn T-shirt uittrok en zijn tenen krulde.

Net toen hij over de brug ging komen, deed zijn computer ‘Ding!’ om te zeggen dat hij een nieuw mailbericht had. Terwijl hij met zijn ene hand bleef wrijven, klikte hij met zijn andere hand met de muis. Door wat hij te lezen kreeg spoot zijn lading eruit, hier en nu, enkele flinke stralen van onrijp jongenszaad spoten uit zijn kloppende penis en spatten uiteen op zijn borstkas. João zat daar, hij staarde naar zijn mail die hij net gekregen had. Zijn lul werd terug slap tussen zijn goudbruine benen.

'From: wbgrecruitment@xb1.com
To: hornyteen015@yahoobrasil.com

Beste João,

Bedankt voor de foto’s die je gestuurd hebt, Zoals gevraagd. Wij geloven dat je de mogelijkheden hebt om een jongensgladiator te worden en je komt in aanmerking voor een reserve plaats op het eiland. Wij zenden een vertegenwoordiger van Gladiatoreneiland om jou en je familie persoonlijk te interviewen.

Besef alstublieft dat indien je gekozen wordt je verplicht bent om een overeenkomst van onderdanigheid te ondertekenen voor een periode tot aan je zestiende verjaardag. Over de verdiensten voor jou en je familie zal later onderhandeld worden.

Nogmaals bedankt voor de foto’s en proficiat. Tot op heden is er maar een reserveplaats toegewezen. Weinig kandidaten werden geselecteerd voor het persoonlijk interview en jij bent er een van. Je mag er trots op zijn. Blijf naar de show kijken en wacht tot onze vertegenwoordiger je contacteert.

Hoogachtend,

Lara Tomlinson, Executive Producer WWJG

João drukte snel op de printtoets en kuiste de resultaten van zijn laatsten orgasme op terwijl het blad traag uit zijn oude printer rolde. Hij trok zijn voetbalbroekje aan, geen T-shirt, nam de brief en rende de trap af om hem aan zijn ouders te laten lezen.

"Mama, papa, ik heb het!" schreeuwde hij opgewonden, en hij flapperde met het papier voor de neus van zijn verbaasde ouders. "Ik heb het! Ik ga een gladiator worden!"

Aan de andere kant van de oceaan, in Zuid-Afrika, was het avond. Sam Nguni las eenzelfde e-mailbericht terwijl zijn naakte slavenjongen, Pieter, hem traag en deskundig pijpte. Het enige verschil met het bericht van de jonge João was dat het hier ging over een nieuw junior trainingsprogramma op het eiland, waar men hoopte dat hij de eerste deelnemer zou worden. Dit was niet echt waar hij voor ingeschreven had. Hij wilde een van de gladiatoren zijn, maar, zoals er in de brief stond, was dit een van de nieuwe elementen die zouden uitgebracht worden in de komende maanden. Sammy werd meer en meer opgewonden. Het paste helemaal voor hem. Hij was al een meester, goed in het handelen met slavenjongens, wel, een slavenjonge tenminste. En hij kon Piet met hem meenemen. Het zou ook waarschijnlijk een einde maken aan enkele tegenargumenten van zijn ouders. Hij zou geen gladiator worden, neen, hij zou de baas worden over al die naakte blanke jongens op het eiland. Mama en pap konden hier toch niets op tegen hebben.

"Stop niet met zuigen tot ik je zeg om te stoppen," gromde Sam naar Piet en hij kletste op de amper jongere knaap zijn achterhoofd. Pieter was gestopt met het goed zetten van zijn pas aangebrachte en permanente lulkooitje. Het was heel klein, zelfs voor zijn kleine genitaliën; en zeer ongemakkelijk.

"Sorry, Shaka. Maar dat kooitje vind ik echt vervelend."

"Daar dient het voor. Mam en pap zijn het beu dat je steeds in huis rondloopt met jouw domme witte piemeltje, altijd hard en stijf. Ik vind dat ook. Dus, van nu af zal dit nooit meer gebeuren. En wat ons betreft heb jij zelfs helemaal geen lul meer, dus, stop maar met erover te klagen. De kooi is dichtgelast. Zelfs ik kan hem niet uitdoen, als ik dat al zou willen, en dat wil ik niet. Wees maar blij dat ik hen niet toegelaten heb om jouw ballen af te snijden. Moeder en vader wilden dat, weet je 3; dus je bent me wat verschuldigd. Begin nu maar te zuigen. Ik was bijna aan het klaar komen toen je stopte. Als je dat nog eens met me doet, sla ik je verrot."

"Sorry, Shaka."

"Zeker. Jullie blanken worden steeds brutaler. Misschien zal een goed pak slag je manieren leren."

"En hou op met me zo te noemen. Ik ben jouw meester. Zo moet je me van nu af aan noemen."

Piet mompelde een verontschuldiging toen hij Sams druipende erectie nog eens in zijn mond nam. Enkele ogenblikken later voelde hij de handen van de oudere jongen zachtjes door zijn blonde haren gaan;

"Het spijt me dat ik zo tegen je praatte 3; oooooh, dat doet goed 3; maar je moet onthouden wie 3;. oooh, god, oooh blijf dat doen, ja, 3; onthouden wie hier de baas over je is. Oh fuck, hier komt het, Piet. Slik het in! Slik het allemaal in!"

Piet deed het en viel op zijn terug op zijn kont om met zijn benen gekruist te gaan zitten, met zijn arme opgesloten lulleltje dat tevergeefs trachtte stijf te worden en druppeltjes van Sammy’s sperma dat uit zijn mondhoeken droop.

"Jij bent daar verdorie goed in Piet." zei Shaka toen hij de mail afprintte en opstond. "Laten we dit aan mam en pap gaan tonen." Hij maakt een leidsel vast aan de halsband van Pieter en leidde zijn naakte slavenjongen naar buiten, naar de veranda, waar zijn ouders genoten van een warme Johannesburgse avond.

Ze waren kwaad toen hij hen vertelde dat hij zich kandidaat gesteld had om gladiator te worden, maar ze veronderstelden dat hun zoon wellicht nooit antwoord zou krijgen en lieten het maar over waaien. Shaka was er nu zeker van dat ze de nieuwe ontwikkelingen zouden goedkeuren, en hij had gelijk.

Gladiatoreneiland. Zondagochtend. Strafdag.

‘Ze gaan me toch straffen, waarom me dan opwinden. Ik ga hen die voldoening niet geven. Fuckers. Ik zal het hen bewijzen.’

En zo, met tienerbravoure, slaagde hij er in om in te slapen en de hele nacht door te slapen. Hij werd alleen maar wakker wanneer het aanhoudend zwellen in zijn lulkooi ondraaglijk werd. Hij lag wakker nu. Het eerste licht van de dageraad kwam door de tralies en de stevige vensters van de cel, die hij deelde met Alexei. De jongere knaap sliep nog, hij snurkte zachtjes. Chris rolde zich op zijn zij en legde het kooitje goed dat zijn tienerlul opsloot en hij bewoog zijn handen traag naar zijn achterste. Hij duwde op de plug in zijn kont en trok er dan zachtjes aan.

"Mmmm," kreunde de jongeling voldaan. ‘Dat voelt goed om daarmee te spelen.’ dacht hij bij zichzelf en hij draaide lichtjes aan de plug terwijl hij hem tegen zijn adolescente prostaat wreef. Na enkele minuten slaagde hij erin om het steeds aanwezige gedruppel van voorvocht uit zijn gefrustreerde lul te doen overgaan in een aanhoudende, maar schamele vloed.

"Hmmm 3; mmmmm 3; oh, ja." fluisterde hij tot zichzelf en een diepe, bijna mannelijke keelstem. ‘Dit is goed. Ik vraag me af of ik mezelf zo kan doen klaar komen?’ Beter niet proberen. Ik heb vandaag al problemen genoeg.

Chris stond op en rekte zijn lenige lijf uit. De laatste weken had de dertienjarige geleerd om te gaan met de spijkers in zijn lulkooi die aanhoudend tegen zijn halstijve penis drukten en hij wist dat als hij aan iets anders dacht, zijn ochtenderectie wel zou overgaan. Na het uitrekken van zijn biceps, trots omdat ze op zo’n korte tijd als slaaf op gladiatoreneiland al zo goed ontwikkeld waren, bekeek Chris zijn onbehaarde lichaam. Hij zag er zelfs beter en leniger uit dan toen hij hier pas aangekomen was.

‘Ik zie er echt goed uit,’ dacht hij zelfgenoegzaam toen hij zijn strakke buikspieren betastte en zijn gladde billen spande. Hij deed enkele kniebuigingen om zijn jonge benen te strekken. Die beweging herinnerde hem natuurlijk aan de grote latex plug die in zijn kont zat en hij stopte om de verdere stimulatie te beëindigen omdat hij zijn lul weer voelde opzwellen. ‘Stappen, ja stappen, dat helpt me altijd om terug een slappe te krijgen.’ mompelde hij als hij zijn ochtendritueel verder deed en heen en weer wandelde in het nauwe gangetje tussen zijn bed en dat van Alexei. Het zachte geluid van zijn blote voeten, nog steeds in verband, tegen de koude betonnen vloer was amper hoorbaar en de jonge Alexei bleef doorslapen.

’Ik vraag me af hoe laat het is? Ze gaan ons weldra wakker maken. En dan ga ik gestraft worden 3; ‘k vraag me af wat ze met me gaan doen?’

Chris bleef verder wandelen tot de ochtendtoeter in de barakken klonk en de wachters de deuren van de vijf identieke cellen openden.

"Iedereen op en er uit." blafte de ochtendsergeant. "Bedden open leggen. Jullie krijgen allemaal darmspoelingen vandaag, doktersbevel. Dan douchen en ontbijten. Beweeg die naakte kleine kontjes."

Nog geeuwend, ruimden de tien gladiatorenjongens hun cel op en presenteerden ze zich met hun tenen aan de rode lijn voor hun celdeur. De meesten van hen, behalve Chris die al een tijdje op was, en natuurlijk de arme permanent erectieloze Daniel, vochten tegen een ochtenderectie in de nauwe ruimte van hun kuisheidsgordels.

Chris keek de rij langs om Joshua te zien, want hij had hem nog niet gezien sinds de desastreuze competitie van gisteren. Om kort te zijn, zijn broertje zag er belabberd uit. De jongen was bleek en waggelde op zijn normaal stevige benen en hij had een glazige blik in zijn elfjarige ogen die Chris erg bezorgd maakte.

‘Wat heeft die kerel gisteravond met hem uitgespookt?’ vroeg de oudste Andrewsbroer zich af. Hij wou uit de rij stappen en naar Josh toe stappen, maar hij wist dat dit verboden was. Het feit dat ze broers waren betekende hier bitter weinig. Ze waren slaven, gladiatorenjongens. Ze gehoorzaamden, ze traden op en ze werden gestraft. Simpel. Er werd niets gegeven om vriendschap of familie of sympathie voor een medespeler. Chris wist dat hij tijdens de douches naar Josh kon gaan, of misschien tijdens het ontbijt, en zo, meer bevreesd voor het lot van zijn broertje als voor zijn eigen naderend noodlot, keek hij naar de grond en marcheerde hij met de andere jongens in de douches.

De jongens hadden geen groepsspoeling meer ondergaan sinds de eerste dagen op het eiland, maar op advies van dokter Trench zou dit een wekelijkse routine worden. Alle tien stonden ze weldra op handen en knieën met hun kontplug in hun mond om ze niet te verliezen, met tien zwarte buizen die uit hun prachtige jongenskontjes staken. Het water begon automatisch te stromen en vulde elke jongen met een voorgeprogrammeerd volume, aangepast aan de leeftijd en het gewicht. De tien moedige gladiatoren waren al gauw aan het kreunen en grommen en klauwden met hun handen tegen de koude, glibberige tegels.

"Hou de plugs in jullie mond, jongens," hoorden ze een van de wachters zeggen. "Hou ze proper voor ons als we ze terug in jullie kontjes moeten steken."

Alle wachters lachten. Als de matrone aanwezig zou geweest zijn, dan zou ze die vernederingen niet toegelaten hebben. Maar ze runde de show niet deze keer en de jongens moesten enkele onplezierige minuten doorbrengen toen hun darmen gevuld werden tot ze bijna ontploften.

"Ophouden!"

De jongens begonnen te verkrampen, te krijsen en te grommen. Ze mochten per twee, dubbel gevouwen naar de toiletten rennen om het water uit hun darmen los te laten. Als gestrafte jongens moesten Chris en Ian wachten tot de laatsten. Chris met zijn recent gelagen voeten en Ian met zijn verstuikte enkel schuifelden komisch naar de toiletten.

Toen ze allemaal gereinigd waren, trokken ze de kontplug uit hun mond en gaven ze aan de wachters die ze terug in hun rectum staken. Josh en Alexei hadden die van hen niet erg netjes gekregen, waardoor ze de nieuwe week al zouden beginnen met enkele strafpunten. Ze kregen allemaal hun zondagse luxe: een lange, warme douche. Chris regelde het zo dat hij onder de douche stond naast Joshua. Hij merkte dat zijn boertje zichzelf hevig afschrobde met desinfecterende zeep, iets wat hij nog nooit eerder gezien had. Op zijn elfde was Josh nog steeds van oordeel dat douchen en baden een idioot tijdverlies was, maar blijkbaar niet vandaag.

"Alle oké, Josh?" vroeg Chris toen hij zijn hoofd onder het warme water stak.

Josh zweeg even en wou hem niet aankijken. Dan zei hij eindelijk:"Alles oké."

"Ben je zeker. Je ziet er belabberd uit 3;"

"Ik wil er niet over praten, oké." zei de jongere knaap en hij stapte opzij om zijn benen te wassen met zijn blote handen.

"Oké. Maar 3; wel, ik denk dat ik weet wat er gisterenavond gebeurd is 3;"

"Je weet er geen knijt van Chris, dus zwijg maar." siste Josh, zijn hoge stem brak door de emotie. Toen hij opkeek en zijn broer aanstaarde, zag Chris dat er zich tranen aan het vormen waren.

"Kijk, Josh. Het is met mij ook gebeurd. Vroeg of laat gebeurt het met iedereen van ons, en je mag er zeker van zijn dat het met jou of mij opnieuw zal gebeuren. We zijn nu slaven, ze bezitten ons 3;" Hij gebaarde hulpeloos naar zijn opgesloten lul en naar de oninneembare kuisheidsgordel van Josh. " 3; elk vierkante millimeter van ons. Daar zullen we moeten mee leven. Dus aanvaard het."

"Ik weet niet of ik dat kan." zei de 11-jarige en hij verloor wat van zijn vroegere bravoure. "Ik bedoel, hoe kunnen ze 3; hoe kunnen ze zoiets doen met een kind 3; Het is niet eerlijk! Ik heb niets verkeerds gedaan 3; ze hebben me zo’n pijn gedaan Chris 3; het deed echt pijn 3; ik wilde zo dikwijls dat ze er mee ophielden, maar ik heb hen niet gesmeekt, Chris 3; Ik denk dat hij wou dat ik hem smeekte, maar ik deed het niet 3; Ik ga nooit smeken 3; nooit."

Chris glimlachte naar zijn broer en waagde het om hem een troostende klap op zijn schouder te geven. Als ze betrapt werden als ze elkaar omhelsden, zelfs maar even, zouden ze heel wat problemen krijgen. "Word er dan boos om, Joshie, als dat kan helpen 3; word boos en blijf boos en geef er een stevige mep op deze week."

"Ja 3; Ja 3;," zei Josh, snikkend terwijl hij zijn neus afveegde met de rug van zijn hand. Hij stond zo recht als hij kon en toonde zijn vertrouwde zelfzekere blik in zijn bruine ogen. "Ze zulmen me nooit laten smeken 3; en 3; en niemand op dit vervloekte eiland zal me nog eens laten wenen 3; en ik ga er een mep op geven 3; zelfs al is het op jou als het moet.

Eindelijk zag hij Josh’s duivelse blik terug. Chris lachte. "Dat zullen we nog zien, praatjesmaker. Je hebt nog al eens zo’n dingen beloofd, en mijn billen zitten er nog steeds op te wachten."

De broers spatten water op elkaar en hielden zich dan bezig met hun eigen probleem, zich wassen.

"Hé Chris," zei Josh als het water stopte en ze zich druipend klaar maakten om naar het ontbijt te marcheren.

"Ja?"

"Bedankt makker. Jij bent de beste grote broer die iemand maar kan hebben."

Na het ontbijt werden de jongens nog maar eens verzameld, op de grond voor het strafwiel. De vijf jongste zaten met de benen gekruist op een rij vooraan. Achter hen zaten de vijf oudere knapen op hun knieën. Het was een prachtig gezicht, hun onbehaarde lichamen, sterk, gezond en gebruind door de tropenzon. Het haar van de jongens was terug beginnen groeien na de scheerbeurt die ze gekregen hadden bij hun aankomst. Dit was vooral een disciplinaire maatregel en diende om de jongens los te rukken van hun vroegere leven en identiteit. Maar nu zou men het haar van de gladiatoren lang laten. Het gaf hen een wildere, taai uitzicht dat het goed zou doen bij de toeschouwers.

De jongens werden stil als Jason Sanbourne binnen kwam, gevolgd door de andere trainers.

"Nog een prachtweek jongens," zei hij en hij ging voor hen staan met zijn handen in zijn heupen. "Over het algemeen zijn we zeer tevreden met jullie inspanningen. We zijn vooral blij met jullie gehoorzaamheid en jullie houding. Sommigen zijn nog altijd een beetje schuw van de camera’s. Als dat zo voort gaat zullen we daar volgende week strafpunten voor geven. We hebben ook vastgesteld dat sommigen van jullie ’s nachts met jullie kontpluggen spelen, dat is strikt verboden. Ik zal nu niemand aanduiden, maar de schuldigen weten wie ik bedoel." De ogen van Jason bleven even op Chris rusten. "Dit is de enige waarschuwing. Jullie kontpluggen, nat als de kuisheidsgordels zijn verboden gebied voor jullie. Wie betrapt wordt zal zwaar gestraft worden. Hebben jullie dat begrepen?"

"Ja meneer!" riepen de tien jongens tegelijk.

"Denk eraan, we houden jullie in het oog. Denk dus niet dat jullie slimmer zijn dan jullie trainers."

"Ja meneer," antwoordden de jongens.

"Goed. Laat ons met het werk van vandaag beginnen." glimlachte Jason, terwijl hij aan het wiel draaide. "Voor we het falen bestaffen zullen we het succes belonen. Jongen nul-acht en jongen nul-een, sta op en zet een stap vooruit."

Illya en Miles, dekleinste en de grootste van de gladiatoren stonden vlug recht. Kleine Miles kwam amper tot aan de borst van de lange Illya toen ze naast elkaar hun makkers bekeken. Het karretje waarop snoepgoed lag en andere verrassingen werd voor hen gereden en ze mochten beiden er iets afnemen, genoeg om een hele week mee toe te komen, als ze spaarzaam waren. "Nul-acht, dit is de tweede week dat je tussen de twee eersten eindigt. Proficiat. Als speciale beloning mag je twee uur in de mediazaal van de trainers, waar je tv mag kijken of videospelletjes spelen."

Illya’s ogen lichtten op, de enige emotie die hij toonde. Dan ging hij snel terug op zijn plaats zitten.

"Jongen nul-een," ging Jason verder, "jij eindigde deze week als eerste als bewijs dat zelfs onze kleinste gladiator zo taai als leer is. Je won ook de marathon, een van de belangrijkste activiteiten. Als speciale beloning 3; " Jason pauzeerde even en de jongens werden terug heel stil, "zullen we jouw ouders en je broer voor een hele week overvliegen naar gladiatoreneiland. Ze zullen een VIP-behandeling krijgen en jij mag bij hen in hun luxe-suite verblijven."

"Wow!" piepte Miles. Hij sprong haast op en neer van opwinding. Als jongsten was het weg zijn van zijn ouders zwaarder als voor de ouderen. De heimwee kriebelde altijd wat. Het was echt een speciale beloning voor hem. "Dat is geweldig, meneer! Wanneer komen ze? Komen ze gauw?"

Jason glimlachte naar hem. "We moeten hun reis nog regelen, nul-een, maar we zullen het je op tijd laten weten. Je gaat door met de trainingen en met de competitie van volgende week, kijk er dus niet al te fel naar uit."

"Nee, meneer, sorry meneer."

"Je mag terug gaan zitten."

"Juist, ja meneer."

Miles ging triomfantelijk terug zitten en zijn glimlach ging van oor naar oor. Josh die met gekruiste benen naast hem zat porde hem in zijn ribben.

"Prachtig, Miles. Dat is geweldig."

De andere jongens hadden gelijkaardige woorden voor hem en raakten de kleinste van de gladiatoren aan met een jaloerse blik.

Jason gunde de jongens enkele ogenblikken voor de felicitaties, dan floot hij om hen terug tot de orde te roepen.

"En dan komen we nu bij de verliezers van de week. We hebben een gelijkspel op de laatste plaats en we hebben beslist dat beide jongens aan het wiel moeten draaien en dat ze elk elkaars straf zullen moeten ondergaan.

Chris en Ian keken naar elkaar en fronsten hun wenkbrauwen. Dit leek nogal onfair en onverwacht. Eén straf zou al zwaar genoeg zijn.

"Nul-zeven en nul-drie. Sta op en stap vooruit, handen achter jullie rug. Vanaf nu is spreken verboden tot jullie de toelating krijgen."

De jongens slikten even en klauterden recht om hun positie in te nemen voor het dreigende strafwiel. Voor het eerst zag Chris de namen van enkele straffen. Sommigen waren overduidelijk, anderen cryptisch, nog anderen waren een grappige zinswending.

"Nul-zeven, als oudste zal jij eerst draaien. Veel geluk."

Chris stapte naar voor en probeerde niet te beven, zo voor alle andere jongens en trainers. Hij pakte het wiel zo hoog mogelijk vast en gaf er een krachtige zwaai aan, mat al zijn 13-jaar oude spieren. Het wiel draaide rond en rond en kwam eindelijk tot stilstand op een rood vlak met een silhouet van een hond er in.

Jasons glimlach veranderde in een duivelse grijns toen hij het kaartje van het wiel nam en hij het aan Chris gaf. "Draai je om, kijk naar je makkers en lees je straf voor."

Chris deed zoals bevolen en met bevende handen las hij de verschrikkelijke woorden die op het kaartje stonden. "De kennel. Je zal de volgende vierentwintig uur doorbrengen in de 3; kennel 3; met de tien 3; van de wildste waakhonden van het eiland. Je zal een hele dag deel van hen uitmaken."

Bij het lezen van het kaartje verloor Chris bijna de controle over zijn blaas. Hij was al bang voor honden sinds hij klein was en de honden op het eiland waren groot en zwart grote muilen gevuld met vreselijke scherpe tanden. Zelfs de kleinste woog nog minstens 10 kg meer dan de 48 kg zware jongen.

"Oh, man 3; oh, man. Dit kan niet waar zijn 3; mijn god 3; mijn hemelse god."

"Jij en nul-drie zullen deze straf samen doen en dit zal beginnen direct nadat nul-drie met het wiel gedraaid heeft."

Ian kwam angstig nader, keek naar de vele vindingrijke en vreselijke straffen en gaf er een forse draai aan. Het draaide anderhalve keer rond en kwam terecht op de afbeelding van een wip. Dit werd er nog op het laatste ogenblik aan toe gevoegd, een straf die kon uitgevoerd worden door twee jongens. Jason nam het kaartje en gaf het aan de weldra gestrafte jonen. "Draai je om en lees de straf luidop voor."

"De wip. Jij en de andere jongen zullen gedurende twaalf uur op de speciale wip zitten. Deze moet de ganse tijd in beweging blijven.

Dit leek op het eerste zicht niet zo erg, maar de twee jongens wisten maar al te goed dat er vast pijnlijke en vernederende hinderpalen zouden inzitten, eenmaal de straf begon.

"Julie zullen op de wip gaan zitten als jullie verblijf bij onze vriendelijke waakhonden over is. Anthony, breng dit tweetal weg en maak hen klaar voor de puppy’s."

"Met plezier," antwoordde Anthony. Hij was nog steeds kwaad op Ian omdat hij als laatste geëindigd was en hij was blij dat hij de sexy, kleine elfjarige die onder zijn controle stond, verder kon pijnigen. Hij greep de jongen bij zijn halsband en trok hem naar de barakken. Anthony had een speciaal gevoel voor sadisme en was vast de taaiste van de mannelijke trainers. Kleine Ian had meer dan ooit schrik van hem. Hoe gruwelijk het verblijf van vierentwintig uur bij de honden wel leek, voor de jonge Australiër betekende dit een ganse dag weg van zijn verschrikkelijke trainer.

Jason volgde de grote zwarte man met de kleine blanke jongen op de voet, met zijn hand stevig rond de opperarm van Chris geklemd. Hij trok de plots in doodsangst verkerende jongen met hem mee.

"Meneer, je begrijpt het niet!" stamelde Chris, "ik ben echt bang van honden, meneer. Van toen ik er eens door achterna gezeten werd toen ik klein was 3; ik bedoel, ik ben echt bang, meneer. Misschien mag ik nog eens met het wiel draaien?"

Jason kletste de jongen hard op zijn billen. "Ik zei je niet meer te praten, nul-zeven. Dit is jouw straf. Als je blijft jammeren als een baby, doe ik je een luier aan voor de rest van de maand, zou je dat willen?"

"Nee, meneer!" riep Chris uit. Hij deed zijn best om zijn moed bij elkaar te nemen. Het idee om een luier te moeten dragen maakte dat het verblijf van vierentwintig uur bij de honden iets minder vreselijk.

Hij kreeg nog een klap op zijn achterste. "Ik zei, niet praten jongen! Wil je me kwaad krijgen vandaag of wat?"

Chris schudde zijn hoofd en richtte zijn ogen naar de grond, een teken voor Jason dat hij opgaf en zich zou gedragen.

Eenmaal bij de met kettingen afgesloten kennel werden de jongens klaar gemaakt voor het eerste deel van hun dubbele straf. Hun ijzeren gladiatorenhalsband werd uitgedaan en vervangen door een lederen riem, versierd met spijkers, zoals de honden er ook hadden. Elke halsband had een gegraveerde ID batch aan een ring vooraan. ‘Chris’ en ‘Ian’ stond er op. Een van de weinige gelegenheden waar de voornaam van de jongens gebruikt werd voor een officiële gelegenheid.

Dan moesten de jongens hun handen in leren pupyy-wanten steken, om er voor te zorgen dat ze hun handen niet konden gebruiken tijdens hun straf. Chris stond stil als zijn lulkooi uitgedaan werd. Zelfs de metalen ring aan de basis van zijn genitaliën, die de lulkooi op zijn plaats hield werd afgenomen. Dit werd wat moeilijk omdat de jongenslul onmiddellijk begon te groeien toen hij uit de lulkooi bevrijd was. Door het dagelijks gebruik van medicijnen was de lul van Chris al wat gegroeid. Er kwamen dus enkele pijnlijke momenten van knijpen en trekken om zijn gereedschap los te krijgen zodat hij voor de eerste keer in weken helemaal vrij. Het was een raar gevoel. Chris stond daar. Zijn stijve vijftien centimeter lange piemel schudde van lust. Hij werd tot volledige stijfheid gedreven door zijn constant staat van seksuele frustratie en dit werd nog versterkt door de terreur van de honden die hem aan de andere kant van de omheining zaten op te wachten.

Ian werd ook bevrijd uit zijn kuisheidsgordel en de elfjarige kerel kreeg ook onmiddellijk een eerder kleine, jongensachtige stijve.

"Jezelf niet aanraken," beval Jason, "of jullie piemeltjes niet wrijven tegen elkaar of tegen de honden. Buig voorover, jullie twee."

De jongens gehoorzaamden en kreunden toen hun kontpluggen brutaal uit hun rectums getrokken werden. Als de jongens al dachten dat dit voor de vriendelijkheid gebeurde, brachten de woorden van Jason hen terug tot de realiteit, als slaven op gladiatoreneiland.

"Alle honden zijn mannetjes," zei hij met een duivelse grijns. "Jullie twee worden hun teefjes. Ze zijn speciaal getraind om jongetjes te neuken. Ik kijk er naar uit om Lucifer aan het werk te zien." hij wees naar door het hek naar de grootste, zwartste, sterkst uitziende hond die ze ooit gezien hadden. "Terwijl hij zijn lul in een van jullie kontjes zal rammen. Honden van die grootte kunnen uren lang neuken."

De twee trainers lachten samen toen ineens Danny kwam opdagen. De roodharige twaalfjarige jongen droeg een metalen mand in elke armen. Hij stopte snel en zette zijn lading bij de trainers neer. Behalve zijn halsband was de jongen helemaal naakt. Zijn trainer, Calvin Mayfair, had besloten dat Danny nu voor alle praktische zaken gecastreerd was en dat hij geen kuisheidsgordel meer nodig had. Het effect van zijn dagelijkse dosis testroxil was nu duidelijk zichtbaar. De ballen van de jongen waren helemaal ingekrompen tot knikkerformaat en waren terug in zijn lichaam getrokken. Zijn balzak werd strak tegen zijn lichaam getrokken. Zijn penis, van in het begin al klein, was nog maar net een klein eikeltje van amper 2½ centimeter lang. Het zou in de komende weken nog kleiner worden, tot alleen maar het kopje zichtbaar zou zijn. Eigenaardig genoeg leek het gemis aan genitaliën zijn atletische musculatuur nog te accentueren.

Jason knikte goedkeurend toen hij het resultaat van de testroxil zag en het besluit van Calvin om de jongen zonder kuisheidsgordel te laten rondlopen. In het geval van Danny was dit echt niet nodig. Chris en Ian staarden naar hun makker in een mengeling van medelijden en eigenbelang (beter hij dan ik) zoals alleen jongens kunnen denken.

"Bol maar af, nul-vijf," zei Jason, "of wil je ons misschien helpen?"

"Uh, zeker," antwoordde Danny.

"Smeer hen vol honing en dan vol pindaboter," legde Jason uit. Dit zat dus in de manden die Danny uit de keuken van het eiland meegebracht had. De honing moet overal, behalve op hun lul en ballen. Daar dient de pindaboter voor."

Danny glimlachte en likte aan zijn lippen, denkend aan de pret die hij zou beleven. Chris en Ian waggelden zenuwachtig van been op been en bekeken hun trainers twijfelend.

"Zie je, jongens," zei Jason, "dit zijn waakhonden en de dingen die ze moeten bewaken zijn jullie, daar zijn ze voor getraind. Ze zijn erop getraind om vreemden weg te houden uit de barakken en weg van jullie als jullie aan het trainen zijn. Ze zijn zeer gedisciplineerd, dat betekent dat als we jullie hier naar binnen gooien, dat ze jullie zouden negeren. Maar de honden zijn dol op honing en ze zijn wild van pindaboter 3; als ze eenmaal de smaak te pakken hebben, zijn ze niet meer te houden."

Danny’s ogen lachten en dansten duivels. Hij dacht aan zijn eigen hond thuis en hoe de kleine beagle hield van pindaboter. "Ha! Ik ben blij dat ik geen lul meer heb," giechelde hij. "Die hondjes gaan jullie graag hebben jongens."

Omdat ze strikt bevel gekregen om niet te praten, keken de jongens alleen maar naar Danny, en beloofden stilzwijgend dat ze hem dit op een of andere wijze zouden terugbetalen. Danny werkte verder en gebruikte een zachte borstel om de honing op zijn makkers uit te smeren. Toen de onbehaarde jongens een zoete en plakkerige bedoening waren, gebruikte hij zijn blote handen om een flinke kwak pindaboter op de stijve lul van Chris uit te smeren en op zijn afhangende ballen. Chris kreunde lichtjes toen de handen van Danny hem daar aanraakten.

"Durf niet te spuiten, nul-zeven," beval Jason, maar Danny was al bijna klaar en begon nu de pindaboter op de kleinere, maar even stijve penis van Ian te smeren.

"Goed gedaan, nul-vijf. Breng de rest naar de barakken. Jullie kunnen een hapje gebruiken."

Danny lachte, nam de manden op, stak zijn tong uit naar de twee ongelukkige kerels die nu helemaal bedekt waren plakkerig hondenverleidend spul en hij rende terug naar de barakken.

"Op handen en knieën," riep Anthony. Chris en Ian gehoorzaamden snel. "Jullie blijven in die houding tot de tijd voorbij is."

Jason maakte de poort van de kennel los.

"Kruip maar naar binnen," zei Anthony en hij tapte tegen de jongens hun achterste om hen in beweging te krijgen.

De jongens kropen naast elkaar de kennel in en hoorden het geluid van de zware poort die achter hen gesloten werd. Onmiddellijk begonnen de honden te blaffen en te huilen en ze kwamen langzaam naderbij om de nieuwkomers te onderzoeken. Chris beplaste zichzelf ter plaatse. De geur van zijn adolescente urine verhoogde nog meer de sensuele aantrekkingskracht op de machtige mannelijke honden. Onmiddellijk werden de jongens omsingeld door de honden en enkele ogenblikken later begonnen de moedigsten onder hen aan de met pindaboter bedekte ballen van de jongens te likken.

"Oh, shit," riep Chris en hij beefde in paniek.

"Het is oké, makker," zei Ian Hij had geen hondenvrees, maar was eerder bang dat de creaturen per ongeluk een beet zouden nemen van zijn harde en voor het ogenblik lekkere penis. "Ze willen alleen maar de pindaboter 3; ooohh." kreunde de jongen toen een hondentong over en rond zijn tien centimeter lange stijve lul wreef. Al gauw waren alle honden aan het duwen en aan het likken van de met honing bedekte jongens. Ze lieten hen omver rollen, op hun rug, zodat heel het pak er kon van genieten. Hun hete, vochtige tongen kriebelden en schuurden. Ondanks zijn angst was Chris aan het giechelen terwijl de honden elke centimeter van zijn lichaam schoon likten, inbegrepen zijn oksels en zijn schattige jongensvoetjes. Ian lag in een gelijkaardige staat naast hem. Een van de grotere honden was verwoed aan zijn jonge elfjarige lul aan het werken, vastberaden om elk beetje pindaboter voor zichzelf te houden. "Oh, wow! 3; ooooh, man, ooooo, jaaaa!" Het lichaam van Ian verkrampte toen hij daar op de grond lag en een orgasme kreeg. Hij spoot zijn schamel beetje helder vocht op zijn borstkas en trachtte wanhopig weg te kruipen, maar de hond volgde hem en bleef aan de genitaliën van de jongen likken.

Na enkele minuten, waren de jongens goed gereinigd en het leek of de honden hun interesse voor hen verloren. Chris en Ian bleven dichtbij elkaar op handen en knieën zitten en keken zenuwachtig hoe de honden in de kennel rondliepen, zonder zelf te bewegen.

"Ik denk dat als we rustig bij elkaar blijven, ze ons gerust zullen laten." opperde Ian hoopvol.

"Ja, ja. dat lijkt me een goed idee." stamelde Chris. Maar dan zag hij dat een van de grotere honden, die door Anthony Lucifer genoemd werd, traag naar hen toe kwam. Hij merkte ook, voor de eerste maal in zijn leven, de lange, harde hondenlul tussen de achterpoten van de hond. Chris kroop instinctief achteruit., een onbedoeld teken van onderwerping wat Lucifer deed vooruit komen. Voor Chris niets anders kon doen dan schreeuwen, zat de hond letterlijk op hem. De 13-jarige Chris woog achtenveertig kilogram en de vier jaar oude Lucifer woog er achtenvijftig en was een en al spierkracht. Chris voelde de grote, zware voorpoten van de hond op zijn rug, en dan voelde hij het volle gewicht en zijn hete ademhaling. Dan voelde hij iets anders. Iets groot en ongelooflijk hard duwde tegen zijn ongespannen en al goed misbruikte jongensgaatje. De jongen trachtte zich te spannen en tegen te werken, maar er was geen ontkomen aan.

"Oh, neen. Ik ga door een hond geneukt worden!"

Dichtbij zat er andere smachtende hond, een jongere, maar even agressieve, Mefistofeles genaamd. Hij beklom onhandig, maar effectief de elfjarige Ian en dreef zijn lange hondenlul in het nauwe tienergaatje van de jongen. Ian, die amper achtendertig kilo woog, kon nog minder tegenpruttelen dan Chris. Buiten de met scheermesjes beveiligde omheining draaiden de camera’s en legden ze live de wilde verkrachting vast van de ongelukkige jongens door de seksueel uitgehongerde honden. De wachters van dienst hielden een oogje in het zeil, klaar om tussen te komen als de situatie uit de hand zou lopen.

"Hou jullie klaar jongens," zei een van wachters naar een cameraman, "Lucifer en Mefistofeles zullen nog een tijdje doorgaan. Zeker Lucifer. Het duurt meestal een uur voor zijn knop omlaag gaat en hij hem terug uit het teefje kan trekken 3; of uit de jongen 3; dat is nu hetzelfde."

De mannen konden er goed mee lachen. De kreten van schaamte en pijn van de jongens werden over heel het eiland gehoord toen Lucifer en Mefistofeles hun hondenlul in de kontjes van Chris en Ian ramden en ze de nieuwe teefjes als de hunnen beschouwden.

Voor de andere jongens werd de zondag een normale rustdag. Miles mocht een special telefoongesprek voeren om zijn ouders het goede nieuws te melden van hun nakende bezoek. Danny en Josh gingen buiten een balletje gooien op het basketbalplein naast de barakken. De Russische jongens, Alexei en Illya, speelden hun wekelijkse schaakpartij. De tieners Philippe en David hadden gepland om de hele dag absoluut niets te doen en Gabriel ging eens te meer zijn idool Roger Bramley vervoegen in het trainingscentrum voor een aantal oefeningen en een intense training met gewichten. Dit werd al bijna een wekelijkse routine en de krachtige spieren van Gabe vertoonden reeds de resultaten van de eraring van Roger als professioneel atleet.

Bij de jongens en hun trainers deelden Roger en Gabriel misschien wel de meest aangename relatie. Gabriel maakte geen geheim van zijn verering van de voormalige ster van Manchester United, en Roger van zijn kant was blij om zo’n sterke, atletische en gretige beschermeling onder zijn hoede te hebben. Onder de mannelijke trainers was Roger de enige die vooral interesse had voor mannen en geen seksuele belangstelling had voor jongens, maar hij vond Gabriel echt schattig en voelde zichzelf dikwijls opgewonden wanneer hij de twaalfjarige naakt zag tijdens de trainingen en tijdens de competitie. Hij koesterde vast gedachten om zich te laten pijpen door de jongen of hem voor andere seksuele geneugten te gebruiken, maar tot zover had hij aan die verleidingen kunnen weerstaan. Roger was natuurlijk strikt en indien nodig wreed tegen zijn jonge gladiator al de omstandigheden en de camera’s eer naar vroegen. Maar zijn eerste bekommernis was dat Gabriel altijd fysiek en mantaal in topconditie was voor eender welke uitdaging waar hij voor stond.

"Geef me nog wat armoefeningen," zei Roger terwijl Gabriel aan zijn biceps werkte met de gewichten, "dan gaan we je een tijdje aan de tredmolen vastmaken."

"Ja, meneer." antwoordde Gabriel, zweterig en vermoeid, maar steeds klaar voor meer.

Roger glimlachte en was blij met het uithoudingsvermogen van de jongen. Hij bekeek even het magere, onbehaarde lichaam van de twaalfjarige. Gabriel was een en al spier, fit en gezond. Zijn uiterlijk was nog jongensachtig maar hij begon zich als adolescent te ontwikkelen. Hij zou een prachtig tienerspecimen worden. Roger veroorloofde het zich om zijn ogen te laten rusten op de kuisheidsgordel. De lul van Gabriel, groot voor een jongen van twaalf, stond half stijf in zijn enge, meedogenloze kooitje, een natuurlijk resultaat van zijn oefeningen.

"Hoe gaat het met dat ding rond je piemel? "vroeg Roger. "Geraak je er aan gewend?"

"Een beetje, meneer. Ik bedoel, het is echt vervelend om niets eens te kunnen afrukken als ik het wil, maar ik probeer er niet aan te denken. Ik bedoel, ik heb het contract getekend. Het opsluiten van mijn lul maakt daar deel van uit en ik wil al dat geld verdienen."

Roger glimlachte toen hij de twaalfjarige op de tredmolen hielp. "Armen boven je hoofd." beval hij hem op zijn typisch autoritaire manier. Gabriel gehoorzaamde onmiddellijk en stond met zijn armen boven hem uitgestrekt, vastgemaakt met leren riemen aan kettingen aan het plafond. Roger liet hem altijd op deze manier op de tredmolen lopen, deze techniek hielp de jongen om zijn evenwicht en coördinatie te verbeteren. Terwijl Roger de machine programmeerde voor een dertig minuten durende ronde, kletste hij wat met de jonge gladiatorjongen. "De laatste tijd lekt er heel wat voorvocht uit. Ik denk dat je vanaf nu wekelijks moet gemolken worden. Het is goed voor je om je ballen wat meer te laten draineren."

Gabriel was zich bewust van het continu lekken van de kleverige, heldere vloeistof uit zijn opgesloten penis.

"En het is tijd om een dikkere plug in je kont steken. Je wordt weldra dertien. We moeten die lul van je mat meer in het oog houden. Ik moet ook een nieuwe lulkooi voor je maken, een kleinere, met nog meer en scherpere spijkers."

Gabriel huiverde bij het idee aan de extra melksessies, en aan de vreselijke lulkooi en de dikkere kontplug, maar hij veronderstelde dat zijn trainer het wel beter wist.

"Je tijd begint nu." zei Roger en hij zette de tredmolen aan. "Dertig minuten."

De tredmolen ging dertig graden omhoog en bewoog op een goeie snelheid. Gabriel werd verplicht om zijn stevige benen op een goed tempo te gebruiken. Roger liet de jongen alleen en bracht zijn aandacht bij de roeimachine. Het kleine, slanke naakte lichaam van Gabriel had een opwindend effect op hem vandaag, en hij hoopte dat een zware training zijn eigen opgehitste seksuele energie zou opslorpen.

‘Verdorie. Misschien kan ik zijn hete kontje neuken en dan ben ik er van af, dacht hij terwijl zijn hongerige ogen het naakte lichaam en het gladde perfecte vlees van de jongen verorberden. Na een tiental minuten kon Roger niet langer weerstaan. Hij was het beu om zichzelf af te rukken in zijn eigen suite en Gabriel was te seksy en te begeerlijk. Hij stond op en stapte naar de tredmolen.

Gabriel vocht hijgend tegen de steeds groter wordende helling en snelheid, maar hij hield het erg goed uit. Hij glimlachte toen Roger dichterbij kwam en keek verbaasd toen de trainer de tredmolen uitschakelde en zijn polsen losmaakten uit de leren riemen. Hij voelde de stevige hand van Roger op zijn naakte schouders.

"Ik moet jouw kontje hebben, jongen," zei Roger.

Gabriel begon lichtjes te beven, maar zei niets.

"Maar niet hier. Kom mee." Hij maakte een ketting vast aan de halsband van Gabriel en trok de jongen vlug naar buiten naar het administratiegebouw waar alle suites van de trainers zich bevonden.

"Ik dacht 3; ik dacht dat we daar niet mochten komen," zei Gabriel. Hij dacht aan de orders die ze kregen op de eerste dag over het wegblijven uit het hoofdgebouw.

"Ik kan je overal naartoe brengen op het eiland waar ik wil," zei Roger en hij kletste hem op zijn billen. Strikt gesproken was die uitspraak niet juist. Roger ging het protocol van het eiland verbreken, maar Gabriel wist dit niet en Roger was niet van plan om met hem in details te treden.

Even later waren ze in de suite van Roger. Het was zeker luxueuzer dan de gevangenisachtige barakken die Gabriel nu zijn thuis noemde, maar het was eerder Spartaans, met weinig meubelen en meestal naakte muren. De blote jongen bibberde een beetje. Hij was de airconditioning niet gewoon na enkele weken in de zweterige barakken. Roger maakte de ketting los van de halsband.

"Dit heb je hier niet nodig, en dit hier ook niet." zei hij en hij nam de sleutel van de gordel en verwijderde de kuisheidsgordel. Gabriels piemel wipte onmiddellijk omhoog tot een verrassend dikke 12 en een halve centimeter lange hardheid. "Denk er niet aan om hem aan te raken. Blijf staan en beweeg je niet. Handen achter je hoofd."

"Ja meneer," stamelde Gabriel, zijn jonge hartje klopte snel. Hij wist wat er ging gebeuren. Het zou de eerste keer zijn dat Roger iets seksueels bij hem ging doen. Hij slikte even, bang dat het zou pijn doen en dat hij zou huilen in het bijzijn van zijn held.

Roger kwam terug met een lul en ballenharnas en zette het snel op zijn plaats rond de twaalf jaar oude Engelse genitaliën. "Dit lijkt je wel te passen. Dit zal je weerhouden van klaar te komen. Ik wil dat je een stijve hebt en dat je eer de hele tijd voor zal smeken," gromde Roger bijna. Hij werd overmand door zijn eigen lust.

"Dat zal dat wel tegenhouden," antwoordde Gabriel.

Roger sloeg in het gezicht van de jongen. "Jij brutaal ventje. Sleep je kont naar de slaapkamer, vlug."

Bang, maar geconditioneerd om zijn trainer zonder vragen te gehoorzamen, haastte Gabriel zich naar de slaapkamer en hij bleef staan met zijn handen achter zijn hoofd. Roger deed zijn eigen kleren uit voor hij binnen kwam. Het was de eerste keer dat Gabriel Roger Bramley naakt zag en de grootte van zijn lul deed de jongen naar adem snakken. Hij dacht dat het onmogelijk zou zijn dat zo’n groot ding in zijn kontje kon geraken.

Roger ging recht voor hem staan. Gabriel keek smekend in de ogen van zijn held.

"Kijk me zo niet aan," jongen. Ik ga je hard neuken. Misschien ga je het wel leuk vinden. Daarom nam ik de kooi van je lul. Buig voorover en grijp je enkels vast."

Gabriel gehoorzaamde. Roger begon met de jongen een pak slaag te geen. Tien harde kletsen op zijn blote billen. Iedere slag lokte een schreeuw van protest uit van de anders zo gehoorzame kerel. Daarna voelde Gabriel de hand van Roger aan zijn kontplug trekken. Na wat weerstand en een luid gekreun van protest van de jongen, gleed de latex plug er gemakkelijk uit. Roger gaf hem aan Gabriel. "Lik hem schoon."

Hij had hetzelfde al vanmorgen gedaan en Gabriel stak de plug in zijn mond en likte aarzelend zijn eigen jonge kontsap af. Hij toonde een van het speeksel glimmende plug aan Roger voor een inspectie.

"Goed zo." Roger wreef de jongen in zijn haren. "Gooi het maar op het bed. Ga nu op je knieën zitten en zuig aan mijn lul. Hoe natter je hem maakt, hoe gemakkelijker het voor je is als ik hem er in ram."

Van de eilandjongens had Gabriel misschien wel het minste ervaring in verplichte seks met de trainers, de gasten of andere gladiatoren. Hij was maar een amateur lulzuiger maar dat vond Roger niet zo erg toen de jongen zijn zachte roze lippen rond de harde lul van de man sloot.

"Gebruik je tong, jongen;"

"Mmmpthh."

Gabe slaagde er slechts om acht van de twintig centimeter van de monsterlul naar binnen te krijgen, maar hij had naar de waarschuwing van zijn trainer geluisterd en deed zijn best om de lul zo nat mogelijk te maken met zijn speeksel. Roger kreunde zacht en had beide handen rond Gabriels hoofd geklemd om de jongen in positie te houden.

Gabriels lul was nog steeds stijf en stak stevig uit zijn kruis en klopte mee met elke hartslag. De jongen voelde zijn erectie was er verlegen om.

"Waarom is jouw lulletje nog steeds stijf? Ik dacht dat je gezegd had dat jij van meisjes hield," plaagde Roger hem. Hij liet zijn tenen onder de balzak van de jongen glijden. "Misschien ben je toch een nicht, misschien hou je er wel van om mijn lul af te zuigen?"

Gabriel schudde van neen, maar de logica van zijn trainer was onontkoombaar. Hij was de lul van Roger Bramley aan het pijpen en zijn eigen penis stond wanhopig stijf. Het was allemaal zo verwarrend. Er kwamen tranen in zijn ogen.

"Voor nu is dat genoeg, Ga op het bed liggen op handen en knieën. Ik ga je neuken als een hondje."

De jongen zat maar pas op het bed als hij de handen van zijn trainer rond zijn slanke heupen voelde. Hij voelde Rogers hardheid tegen zijn gaatje duwen Hij snikte zachtjes en sloot zijn ogen. Roger verloor geen tijd en duwde zijn twintig centimeter lul in de twaalf jaar oude kont met een enkele krachtige stoot. Gabriel schreeuwde en trachtte zich om te draaien, maar Roger verstevigde zijn greep om de heupen van de jongen.

"Hou je stil! zwijg en verdraag het, jongen," hijgde Roger. "Ik ben zo geil dat het niet lang zal duren, verdraag het 3; god, je bent zo nauw! 3; onderga het gewoon!"

Gabriel zette zijn vuist tegen zijn tanden en sloot zijn ogen. Hij deed zijn uiterste best om geen geluid te maken, maar de stoten van Roger waren zo krachtig en zo diep dat hij niet anders kon dan het uitschreeuwen en te huilen als de lul van de man zijn actieve twaalf jaar oude prostaat aanviel. Al gauw begon de pijn te verminderen en werd zijn lichaam gewoon aan het aanvaarden van de indringer in zijn meest private deel. Het huilen en het roepen van Gabriel veranderde in hoge kreungeluiden en gehijg. Op handen en knieën gezeten kon de jongen niet aan zijn eigen lul of kon hij hem niet tegen de matras schuren. Zo bleef zijn penis stijf en drupte er voorvocht uit en blijf hij begerig naar een orgasme dat niet wou komen.

Roger had die problemen niet en na dat hij er in slaagde om dit alles een kwartier te laten duren gromde hij en snakte hij naar adem en met een laatste wilde stoot spoot hij zijn zaad in de darmen van de slavenjongen. Gabriel was nu veruit de jongste man die Roger ooit geneukt had en hij vond dat hij wel hield van de enge warmte van een prille jongenskont.

"Wow," hijgde hij hard en lang toen zijn lul verslapte en uit Gabriels kont gleed. "Jij bent een pracht van een neukbeest, Gabriel. We zullen dit vanaf nu eens meer moeten doen."

Gabriel snikte nog zachtjes. Zijn penis stond nog steeds stijf en hunkerde naar verlichting.

"Blijf op je handen en knieën zitten, Beweeg je niet, Raak je lul niet aan." beval Roger toen hij van het bed af stapte en zich klaar maakte. Hij keek naar Gabriel en zag enkele sporen bloed, zaad en bruin kontsap uit zijn achterste lopen over zijn gladden billen. De ballen van de jongen bengelden in zijn zijdeachtige gladde zakje. Roger glimlachte. De jongen was wanhopig geil, maar er zou geen verlichting komen vandaag. Roger kwam even later terug met een warme vod en veegde de jongen zijn kont en dijen schoon. Dan, zonder waarschuwing stootte hij de kontplug terug in Gabriels rectum.

"Yeeowch!" schreeuwde de jongen, maar ze wisten beiden dat dit vooral melodramatisch was.

"Van het bed af, slavenjongen. Ga in houding staan."

Gabriel gehoorzaamde zonder iets te zeggen. Zijn lul vertoonde sporen van verslapping. Roger deed het lul en ballenharnas uit en gebruikte de natte doek die nu koud geworden was. De lul van de jongen krimpte nog wat meer, klein genoeg nu om terug opgesloten te worden in zijn kooitje. Roger deed dit snel om er voor te zorgen dat de jongen geen nieuwe erectie kreeg. Het kooitje zat terug op zijn plaats en was teug op slot en Roger kletste de jngen tegen zijn hoofd om opnieuw de ketting aan de halsband vast te maken.

"Bedankt voor de fantastische neukpartij, jongen. Ik zal dit een hele tijd niet vergeten 3; en jij ook niet. Ik zal je terug naar de barakken brengen. Je mag het rustig aan doen, de rest van de dag. Ik zou zeggen dat je het verdiend hebt."

Hoofdstuk 40
Het gevecht

"Help me, alsjebliiieeeft!" snikte Chris hysterisch. Lucifers' lul was nog steeds heel had en diep in zijn kont begraven. De druk op de ingewanden van de jonge tiener was enorm. De laatste minuten waren duizelingwekkend en verschrikkelijk. Er was niets dat Chris kon doen om die grote hond te laten stoppen om hem hard te neuken met krachtige stoten. De machtige voorklauwen van Lucifer zaten vast aan Chris' rug, waarop nog steeds de sporen te zien waren van een vorige geseling. Het beest kwijlde over de 13-jarige jongen zijn rug, wat hem deed rillen als het warme slijm langs zijn ribben omlaag liep.

Tot schaamte van de knaap en voor de speciale aandacht van de cameraman, was de lul van Christopher, eenmaal bevrijd van zijn nauwe metalen kooitje, helemaal stijf geworden tot zijn 15 cm lengte. Hij bonsde hevig, uitdagend tussen de jongen zijn onbehaarde benen. Zijn ballen hingen laag en zwaaiden heen en weer terwijl de enorme hond in en uit zijn kont stootte, met ongelooflijke kracht. Hoe hard het ook pijn deed, die hond in zijn lijf en hoe vernederend en verschrikkelijk dit allemaal ook was, zijn lul wou niet slap worden. En om het nog erger te maken lekte er voorvocht uit, meer dan anders.

"Ons klein hoerenjongetje houdt ervan," gebaarde een van de bewakers naar de cameraman, die snel inzoomde op het arme naakte kereltje, op het onweerlegbaar bewijs van zijn opwinding. Chris voelde zich alsof hij in twee gescheurd was, van binnen uit.

"Alsjeblief mijnheer, je moet mij helpen."

"Blijf stil jongen," snauwde de bewaker en hij greep de halsband van de knaap om hem stil te houden. "Lucifer kan zich nog niet terugtrekken. Het duurt een lange tijd voor zijn knots kleiner wordt nadat hij zijn teef bevrucht heeft. Dat is de natuur, kleine. Hoe meer je beweegt, hoe meer pijn het doet."

Chris huiverde bij het woord 'teef', maar op dit moment was het dat wat hij net was. Een teef. Een teef met een bonzende stijve in zijn lijf. Hij keek op met tranen gevulde ogen naar de bewaker die over hem stond. De enorme hond was enkele minuten geleden klaargekomen. Hij had een buitengewone hoeveelheid heet hondenzaad gespoten in de 13-jarige darmen. Hoe meer Chris had gejammerd en gekreund, hoe wilder de 4-jarige hond te keer ging. De hondenlul was niet veel dikker dan al de andere lullen die Chris recentelijk in zijn kont geschoven kreeg, maar hij was een stuk langer en harder. Chris lekte aanhoudend voorvocht, er was zelfs wat mat jongenssperma naar buiten gekomen, eruit geneukt beter gezegd. Ondanks zijn angst en zijn vernedering had zijn seksueel gefrustreerde 13-jarige lul hem verraden, opnieuw. Hij zag tussen zijn benen zijn jongenssap met grote golven naar buiten komen, bij elke stoot van het geile beest.

"Ze denken dat ik dit leuk vind 3; ze denken dat ik pervers ben of zo," mopperde hij bij zichzelf. "Zij zijn zelf de verdomde perverten 3; ahhh, god, ahhh, het doet zo'n pijn! Alsjeblieft, je moet me helpen."

Chris wist niets van hondenanatomie en hij veronderstelde verkeerdelijk dat wanneer de hond klaar was met hem en hij zijn hondenlading verschoten had, hij weg zou gaan en zich met hondenzaken zou gaan bezig houden. Hij wist niet dat de beproeving die hem nog te wachten stond, terwijl de hondenlul van Lucifer in zijn lijf stak, nog lang bleef duren nadat de pret over was. De piemel van de knaap bleef keihard, zelfs toen de overweldigende pijn in zijn rectum zijn overgestimuleerde gevoelens overheerste.

"Haal hem uit me, alsjeblieft!" smeekte de jongen opnieuw, zijn stem was hoog en week. Hij dacht dat de bewakers alleen maar wreed met hem waren. Hij wist niet dat in zijn geval niemand iets kon doen. Alleen maar wachten tot de natuur zijn werk deed. Hij trachtte weg te kruipen, maar merkte dat hij alleen maar Lucifer met zich mee trok. Lucifer vond dit echter niet zo leuk en hij gromde en jammerde en beet in de rug van de jongen met zijn scherpe hondentanden. Chris was vastberaden om niet te wenen, maar het werd hem te veel. De pijn in zijn misbruikte kont was te groot. De hond klauwde opnieuw in zijn naakte rug en krabde hem diep op sommige plaatsen. Tot zijn grote schaamte begon de jongen te plassen, hij kon zijn blaas niet meer controleren en maakte de grond onder hem nat. De enige troost was dat door te plassen zijn piemel terug slap werd. Hij voelde zijn hete tranen over zijn wangen lopen. De camera's natuurlijk stonden klaar om heel de pijnlijke bestraffing vast te leggen.

Het netwerk had wijselijk besloten om de bestraffing van vandaag alleen maar uit te zenden voor betalenden. Kijkers over heel de wereld konden de erotische achtergrond appreciëren en ook de belevenissen van tien schattige naakte jongetjes op het hoogtepunt van hun atletisch vermogen in allerlei spannende competities en het meten van hun krachten, maar dieren met jongensseks was een concept waar niet iedereen klaar voor was. Maar toch waren de kijkcijfers voor dit laatste spektakel uitzonderlijk hoog. Kopies van de video van Chris en Ian die door deze honden verkracht werden zouden over de wereld reizen via het internet gedurende de volgende dertig jaren.

Bowie, Maryland. USA.

In de woonkamer van de familie Andrews, zat Matthew Andrews in de zetel, bij een biertje terwijl hij naar zijn 13 jaar oude zoon keek die verkracht werd door een grote hond. Matt was er zich van bewust dat Chris doodsbang was van honden en zijn gevoelens van medelijden en angst voor wat zijn oudste zoon moest verduren werden vermengd met gevoelens van opwinding bij de scene die er voor zijn ogen plaats vond. Dit was spektakel van de bovenste plank, in de decadente stijl van de Romeinen in de oudheid; Het was bedoeld om op te winden, om op te geilen, de passies aan te vuren van de meest respectabele en conservatieve burgers. Matt Andrews had geen homofiele neigingen, maar het beeld op het scherm van zijn gespierde onbehaarde tienerzoon die geneukt werd door een harige kwijlende hond die bijna even groot was als hijzelf was zo bijzonder, zo smerig, zo open en onexcuseerbaar pornografisch dat zijn lul de laatste tien minuten keihard was geworden. Eerst was hij geschokt en beschaamd over zichzelf, maar toen hij de afstandsbediening vastnam voelde hij dat hij er niet kon van wegkijken. En zo zat hij daar, starend naar het scherm, zijn ademhaling snel en hijgend, terwijl het geluid van het schreeuwen van zijn zoon, zijn oren vulde.

De moeder van de jongen kwam de kamer binnen, net toen de camera's inzoomden op Chris die zichzelf beplaste. Lindsay's ogen stonden wijd open van afschuw en ze draaide zich snel om. Ze kon het niet verdragen om hun oudste zoon zo te zien, zo vernederd, zo erg lijdend voor het amusement van anderen. Geen geld ter wereld was het dit waard. Toch?

"Ik kan niet geloven dat je hier naar kijkt," riep ze naar de vader van de knaap. "Dat is Chris. Dat is onze zoon. Kijk 3; kijk wat ze met hem uitrichten 3; de hemel weet wat ze met ons Joshje aan het doen zijn 3; dit zijn onze kindjes, Matt! 3; We 3; We moeten ze weg krijgen van dat verschrikkelijke eiland."

Matthew hield Lindsay's pols vast en duwde haar zachtjes naar de zetel. "Je weet dat dat niet kan. Ze behoren toe aan XB-1 tot hun zestiende. Ze hebben vrijwillig getekend en we hebben meegetekend. Laat ons ervan genieten, en van het geld."

"Hoe kan jij daarvan genieten?" vroeg Lindsay en ze wees naar het scherm, waarop een close-up kwam van het goed gebruinde, licht besproete, met tranen bevuilde gezicht.

"Je kijkt naar een slaaf Lin, niet naar onze zoon. Je moet dat touw doorknippen, schatje. Hij is nu al dertien."

"Hij is mijn zoon 3; Oh mijn god, jij hebt een erectie."

"Chris ook," stelde Matthew vast.

Lindsay hoorde die opmerking niet. "Windt dit 3; het zien van de foltering van je zoon, je op? Je bent ziek!"

"Nee, ik ben eerlijk met mezelf. Dit is verschrikkelijk, Lindsay. Het is verschrikkelijk dat onze zoon dit meemaakt. Ik heb medelijden met hem. Maar het is zo ongelooflijk opwindend. Als hij het niet was, dan was het een andere jongen en dan zouden we hier niet over praten. Dat weet je. Dat weet ik. Kijk nu 3; Dat is Chris niet. Het is een gladiatorjongen 3; een slaafje 3; kijk maar."

En ondanks alles keek Lindsay Andrews. Na enkele ogenblikken voelde ze zichzelf geil worden. De opmerking van Matt was juist. De penis van haar zoon was stijf. Erg stijf. En heel groot. Hij leek niet echt bij zijn onbehaarde, 45 kg wegende lijf te horen. En die grote, enorme hond leek zo machtig, de jongen zo klein en teer. Ze stelde zichzelf voor dat ze daar was, in plaats van de knaap. Haar man, Matthew, in plaats van de hond. "Wel, dat is wel erg opwindend," fluisterde ze met hese stem. "Chris heeft een prachtige, grote lul, net zoals zijn vader."

"Ik heb het je toch gezegd." zei Matt en hij plaatste zijn hand op zijn erectie.

Ze keken nog een 20-tal minuten naar het scherm. Chris onderging nu de foltering dat Lucifer in hem vast zat.

"Laten we het doen Matt. Hier, op deze plaats." zei Lindsay. Ze voelde zich heter en natter dan ooit, lang geleden. "Laten we het nu doen, terwijl ons zoontje geneukt wordt door een hond. Oh fuck. Doe het met me, Matt! Nu!"

Matthew grijnsde begrijpend naar haar en draaide zich van het scherm weg. Hij nam toch alles op, hij kon toch alles nog eens bekijken. Hij bedreef ruwweg de liefde met zijn vrouw, begoten met het geluid van het schreeuwen en het snikken van Christopher op de achtergrond.

Gladiator-eiland

Terug in de barakken, was Miles net terug van een telefoongesprek naar huis, waarin hij triomfantelijk zijn overwinning in de marathon had meegedeeld, en zijn speciale prijs, een betaalde reis naar gladiator-eiland, alles inbegrepen, voor zijn ouders en zijn broertje. Op dit ogenblik was hij een gelukkig jongetje, misschien gelukkiger dan hij ooit nog zou zijn tijdens zijn zesjarig verblijf op het eiland, waar hij nog voor stond. Buiten was het prachtig weer en om de hitte binnen te ontwijken was Miles buiten gaan wandelen, er goed oplettend dat hij niet over de elektrische perimeter kwam die de barakken begrensde.

De 10-jarige was vrolijk in zichzelf aan het neuriën, zijn rechterhand wreef hij onbewust langs de metalen plaat van zijn kuisheidsgordel. Miles had weken geleden ontdekt dat als hij er op de goede manier tegen duwde, hij toch wat kon genieten. Zijn kleine pietje deed een poging om stijf te worden, zelfs terwijl de riem hem tussen zijn benen omlaag duwde. Hij had geleerd om van dat benauwende gevoel daar te genieten en hij begreep niet echt waarom de grotere jongens alsmaar jammerden dat hun lul steeds opgesloten zat.

Toen het vrolijke jongetje in de buurt van het basketbalveld kwam waar Josh en Danny aan het spelen waren, merkte hij onmiddellijk dat er iets aan de hand was.

De jongens waren niet aan het spelen, ze waren aan het ruzie maken, erg luid.

"Dat was een fout!" riep Josh naar Danny.

"Nee, niet waar."

"Wel waar!"

"Niet waar!" riep Danny terug.

"Jij hebt me geduwd. Jij hebt me doen vallen."

"Dan moest je maar niet in de weg lopen."

Josh was woedend. Hij duwde met beide handen op de bal, zo hevig dat Miles dacht dat hij ging ontploffen.

"Ga je nu beginnen te wenen," daagde Danny hem uit. "Zoals je zat te huilen toen ze je verleden nacht binnen brachten. Ja, zo is het. Ik heb je gehoord. We hebben je allemaal gehoord, huilebalk."

"Dat neem je terug," hijgde de 11-jarige Josh met verbazingwekkend venijn in zijn stem. "Jij beseft niet wat die kerel met me uitgehaald heeft vannacht, hou je dus wafel maar dicht."

"Heeft hij je in je kont geneukt? Ik wed dat je dat leuk vond. Net zoals je broer. Ja, we weten het allemaal wel, Josh. Jouw broer houdt van lullen in zijn kont. Jij ook, wed ik."

Dat was het, Josh gooide de bal naar Danny. Hard. Recht op de twaalfjarige zijn hoofd. Danny struikelde en deinsde achteruit. Op de linkerkant van zijn hoofd verscheen er onmiddellijk een rode vlek. Dit zou vanavond een lelijke buil worden. Josh duwde zijn beste vriend omver. De twee naakte jongens grepen elkaar vast en begonnen over de grond te rollen, op het betonnen basketbalveld.

Miles deed zoals hij zou gedaan hebben op de speelplaats van school thuis. Hij schreeuwde:"Een gevecht! Een gevecht!" luid genoeg dat iedereen in en om de barakken het kon horen.

Het alarm klonk onmiddellijk en de bewakers kwamen aangelopen met hun schokstaven. Toen ze bij het basketbalveld aankwamen, had Danny zich in een bolletje gerold, hij beschermde zijn gezicht met zijn handen terwijl Josh over hem heen stond en hem met zijn vuisten bewerkte. Er was maar één schok nodig van de schokstaaf om het gevecht te beëindigen en om Josh het uit te laten schreeuwen. Hij gilde en viel voorover. De wachters bleven hem verder schokken geven. Ze bevalen hem om plat op zijn buik te gaan liggen en niet meer te bewegen. De milde elektrocutie had tot gevolg dat Josh zichzelf beplaste. Het liep langzaam uit het gaatje onderaan zijn kuisheidsgordel.

"Niet bewegen slaaf!" riep een van de wachters toen Josh gehoorzaamde en plat op zijn buik lag. De wachter zette zijn zware gelaarsde voet tussen de schouderbladen van de knaap. Josh snikte wat, maar hij weende niet. Hij bleef stil liggen, zoals bevolen en hij voelde hoe de wachters boeien aan zijn enkels vastmaakten. Hij protesteerde niet toen ze zijn hoofd aan zijn haar achterover trokken en een muilkorf over zijn mond trokken. De hele onderste helft van zijn gezicht was bedekt.

"Handen achter je rug!"

Josh gehoorzaamde onmiddellijk en zijn polsen werden achter zijn rug geboeid. Ook zijn bovenarmen werden geboeid. De boeien beten zich in zijn vlees en werden met kettingen vastgemaakt.

"Op je knieën slaaf!"

Josh kroop recht zoals bevolen, maar met zijn armen zo strak achter zijn rug vastgemaakt ging dit moeilijk. Eén van de andere wachters kwam naar voor om hem te helpen.

"Hoe is het met de andere?" vroeg de wachter die de leiding had.

"Dat ziet er goed uit," antwoordde een andere wachter en hij trok de gekneusde roodharige jongen recht. "Heeft wat lelijke kneuzingen en een paar geschaafde knieën en ellebogen."

"Boei hem en neem hem mee naar de ziekenboeg om hem op te knappen."

"Ja meneer."

Toen Danny geboeid was wandelde hij tussen twee wachters weg om zijn kneuzingen te laten verzorgen. Aan Josh's halsband was een korte ketting bevestigd en hij werd er aan rechtgetrokken. Vier wachters stonden rond hem met hun schokstaaf in aanslag. De jongen werd terug naar de barakken gedragen en hij stapte in zijn cel. Zijn armen en benen bleven geboeid en de ketting rond zijn nek werd aan een ring in de muur vastgemaakt, net onder het getraliede raam. Ze lieten hem zittend op de vloer achter. Door de korte ketting kon hij zich amper bewegen. Ze sloegen de deur dicht en sloten hem op. Tot hiertoe had Josh geen geluid gemaakt in zijn muilkorf. Hij had ook nog geen traan gelaten. Zijn blik stond afstandelijk. De jongen was in shock. Hij staarde alleen maar naar de stalen deur. Hij had net zijn beste vriend geslagen. Het was allemaal zo vlug gegaan. Geen tijd om na te denken. Geen tijd om aan de gevolgen te denken die streng zouden zijn, zoals hij snel zou ondervinden.

Nu Josh eenzaam opgesloten was, Danny in de ziekenboeg zat te herstellen van zijn lichamelijke kneuzingen alsook va n zijn gekneusde trots, Chris en Ian nog steeds lol hadden bij de honden, en de rest van de jongens opgesloten zaten in de douches van de barakken, konden de trainers vergaderen om de situatie onder controle te krijgen en uit te zoeken hoe ze het beste konden handelen. Iedereen was geschokt bij deze plotse uitbarsting, vooral van Joshua die in zijn binnenste een braaf jongetje was, wat voor de meesten een doorn in het oog was.

"Ik denk dat dit ventje een beetje geschift is Jason," zei Anthony. "Hij heeft tenminste het verstand gehad om die andere jongen een pak rammel te geven voor de camera's."

Iedereen lachte, maar ze hadden Anthony wel door. Bij de juiste omstandigheden kon de uitbarsting van Josh hoge kijkcijfers halen en een rush op het internet. Maar nu was het verloren tijd, met een jongen in de ziekenboeg en Josh in eenzame opsluiting tot ze besloten wat ze konden doen met hem.

Alexander Wright sprak als volgende met zijn gebruikelijk gezond verstand en zijn zin voor fair play:"Wel, we kunnen niet verwachten dat een naakt elfjarig ventje denkt als een producer. Straf hem voor wat hij deed. Zorg dat hij het niet vergeet, maar straf hem niet omdat hij een beetje opgezweept is. Is het verwonderlijk dat hij gewelddadig werd. Hij deed net waar we hem voor getraind hebben."

Deze uitlating zette de andere trainers om mee te debatteren over wat ze moesten doen met gladiatoren die de regels niet toepasten. Bij het ondertekenen van hun contract kregen de jongens een gedragscode en beloofden ze om die te volgen, maar jongens zijn jongens en regels zijn er om gebroken te worden en niet toegepast. En soms zoals nu gebeurt dit ook met belangrijke regels. Na een verhitte discussie, waar Anthony en Michella wilden dat de jongen gebrandmerkt werd op zijn kont, of gecastreerd, of enige andere fysieke mutilatie die hem voor altijd zou herinneren aan zijn wangedrag, kregen de rustige voorstellen uiteindelijk de overhand.

Iedereen ging akkoord dat de knaap zijn telefoongesprekken naar huis moest verliezen en dat hij op half rantsoen moest gezet worden. Anderen stelden allerlei straffen voor, maar Jason, als hoofdtrainer deed het volgende voorstel:

"Half rantsoen voor een maand en tijdens dezelfde periode geen telefoongesprekken naar huis. Drie dagen in de hotbox, met regelmatig een ijsbad, gevolgd door een week handenarbeid bij de muiljongens. Twintig zweepslagen in het bijzijn van de andere gladiatoren voor hij terug naar de barak kan. Gaan we daarmee akkoord?"

Hanna, de trainer van Joshua sprak dan, niet omdat ze gevoelens had voor de jongen, maar alleen uit zelfzucht. Haar loon was vooral gebaseerd op wat haar gladiator maandelijks en wekelijks presteerde. Hij was nu even buiten dienst, en dan kon ze haar bonus op het einde van de maand wel vergeten. "Daarmee hebben we dan wel een gladiator minder volgende week." protesteerde ze. "Bij het aanwervingsbureau zeggen ze dat ze volgende maand een reserve gladiator op het eiland zullen hebben, net voor dit soort problemen. Ik stel voor dat we de straf van Joshua tot dan uitstellen."

Hierover werd weer een rondje gediscussieerd, maar Jason was vastberaden."Deze jongens hebben een sterk karakter en ze zijn allemaal atletische vechtersbazen. En Alexander heeft gelijk. Ze worden waar we hen voor trainen. Wild en soms al eens gewelddadige beestjes. Als ze ouder worden zullen ze nog moeilijker in te tomen zijn. We moeten ze een lesje leren dat ze niet zullen vergeten. Discipline moet er zijn, streng, en krachtdadigheid bij overtredingen. Ongestrafte gevechten moeten ontmoedigd worden. We willen dat ze dit met elkaar doen als de camera's draaien, niet tijdens hun vrije tijd. We voeren de straf uit. De competities zullen aangepast worden voor een gladiator minder."

Josh's trainer moest zich neerleggen bij de meerderheid, maar zij was hier niet zo gelukkig mee. Ze was vooral kwaad omdat haar pupil zo dom geweest was.

"Breng de jongen naar hier," zei Jason tegen een van de bewakers.

Joshua werd uit zijn cel gehaald aan een heel korte leiband en moest voor de tien trainers gaan staan. Hanna staarde hem aan. Zijn jonge ogen waren vervuld van angst, maar er waren geen sporen dat hij geweend had.

"Jongen nul-twee," begon Jason, "je hebt een ernstige overtreding begaan. Een andere gladiator aanvallen is een eerste klas overtreding van de gedragsregels. Je zal dan ook hiervoor gestraft geworden. Is er iets dat je wil zeggen?"

Josh schudde het hoofd.

"Doe zijn muilkorf uit." zei Jason.

De bewaker nam het verschrikkelijke ding weg van Josh's gezicht. De jongen sloeg zijn ogen neer naar zijn blote voeten. "Het spijt me echt, meneer," zei hij, zijn stille stemmetje leek verloren te gaan in de grote ruimte die vol met volwassenen zat. "Ik 3; ik wou Danny echt niet zo slaan 3; hij is hier mijn beste vriend 3; kan ik hem zeggen dat het me spijt?"

"Nadat je de uitspraak gehoord hebt?"

Josh slikte. Hoe kon hij het toch zo verknoeid hebben? Opnieuw. "Mag ik mijn broer even spreken alsjeblieft?"

"Hij is aan zijn eigen straf bezig nu. Je zal hem kunnen spreken als jouw straf ten einde is en je terug naar de barakken gaat."

"Wat is mijn straf dan, meneer?" vroeg de 11-jarige dapper.

Toen Jason het hem vertelde begonnen zijn knieën te knikken en beplaste hij zichzelf opnieuw. Er stond een plasje op de vloer tussen zijn voeten. Het gedeelte dat de hot box heette boezemde hem heel wat angst in.

"Je straf zal onmiddellijk uitgevoerd worden, "kondigde Jason aan. "Nadat je je pis opgelikt hebt. Buk je en ruim de rommel op die je zopas gemaakt hebt."

De lippen van Josh beefden. Maar hij weende nog niet. Hij ging onmiddellijk op handen en knieën zitten en likte zijn eigen urine op met zijn tong. Toen Jason tevreden was met de inspanningen van de jongen beval hij hem op te staan. Dan wendde hij zich tot de bewakers. "Breng de jongen eerst naar de ziekenboeg. Zeg dat ze hem een degelijke darmspoeling geven. Hij moest morgen gemolken worden. Zorg dat ze daar ook voor zorgen. Sluit hem dan op in box nummer 3. Standaard opsluitingprocedure."

Josh stond stil en was bedroefd terwijl de muilkorf terug aangebracht werd over zijn mond en vastgemaakt werd achter zijn hoofd. Dan werd hij weggesleept. Zijn aankomende beproeving in de ziekenboeg was maar het begin van zijn lijdensweg.

Voor de 11-jarige Josh leek het vooruitzicht op een rondje van 4 zeperige darmspoelingen, uitgevoerd door dokter Trench, gevolgd door een uur aan de melkmachine, al genoeg als bestraffing. Toch werd hij, na deze procedures, geketend aan de achterkant van de vierwieler en moest hij erachter aan strompelen, zo snel als zijn geketende voeten hem konden dragen, naar een afgesloten gedeelte van het strand.

Hier zag Josh, als eerste van de gladiatoren, de hot box met eigen ogen. Er waren er drie, omspannen met prikkeldraad. Ze waren van metaal gemaakt. De eerste leek dezelfde afmetingen te hebben als de cellen in de barakken. De tweede was misschien de helft hiervan. En de derde, waar Josh de volgende drie dagen zou in verblijven, was een kubus met een ribbe van 1,2 meter. Deze box had geen zichtbare openingen, de andere twee hadden getraliede vensters boven de deur. Als hij door het hek ging en voor zijn gevangenis stond, zag hij pas de kleine gaatjes die bovenin de box geboord waren. Dit was voor de jongen de enige lichtbron en de enige openingen voor frisse lucht voor de volgende drie dagen.

Omdat de boxen op het strand stonden, was er geen schaduw en waren ze volledig blootgesteld aan de tropische zon. Alleen al terwijl hij ervoor stond, kon Josh de uitgestraalde hitte voelen, en dan stond hij nog maar aan de buitenkant.

De bewakers maakten alle boeien van de jongen los en namen eindelijk de vernederende muilkorf weg. Zijn ijzeren halsband bleef vastzitten. Ze maakten ook zijn kuisheidsgordel los. De combinatie van angst en de opmerkelijke uitzonderlijkheid bevrijd te zijn van de gordel veroorzaakte bij de 11-jarige kerel onmiddellijk een overgrote erectie, die in een hoek van 45° en 15 cm vooruit stak. Ja, door zijn dagelijkse dosis medicijnen werd zijn al grote penis nog groter. De bewakers negeerden de erectie van de knaap, maar niet de mogelijkheden voor wangedrag in de toekomst nu zijn kuisheidsgordel weg was.

Josh's handen werden in een paar leren wanten gestopt, dezelfde die zijn oudere broer al had gedragen. Aan de buitenkant waren de wanten bekleed met kleine, maar scherpe spijkers. Als hij zijn penis probeerde aan te raken, zelfs per ongeluk, zou de jongen heel wat pijn moeten verdragen.

"Bukken," beval een van de bewakers.

Ze namen zijn gebruikelijke kontplug weg, wat hem deed schreeuwen en staken er andere, nog grotere in, waardoor de jongen tranen in zijn ogen kreeg toen het in zijn kontgaatje geramd werd. Josh ondervond direct dat deze plug echt verschrikkelijk was. De bewaker die hem had ingebracht haalde een schakelaar over die aan het uiteinde zat dat nog uit zijn kont naar buiten stak en het ding begon te vibreren. Traag, maar uitdrukkelijk, Josh kon het gedempte geluid horen binnen in zijn lijf en hij kon het zeker wel voelen. Het zond tintelingen uit aan dat speciale plaatsje diep in zijn ingewanden. De lul van de jongen werd zelfs nog harder en begon op en neer te bonzen.

"De batterij gaat 24 uur mee, jongen," zei de bewaker. "Als hij uitgewerkt is, vervangen we hem. Als je geluk hebt kan je op die manier klaarkomen. Zo niet, zal je wel wensen dat het wel kon."

Josh knikte vol ellende dat hij het begreep.

"Blijf nu stil," zei een van de bewakers terwijl zijn partner de biosensoren bevestigde die de 11-jarige zou dragen tijdens zijn opsluiting in de box.

Het waren kleine, dunne, flexibele ronde dingen ter grote van een muntstuk. Ze waren zelfklevend om ze gemakkelijk te kunnen bevestigen. Er zat er een op de borst van de jongen, een aan de linkerkant van zijn torso, een derde aan de binnenkant van zijn rechterdij en een vierde aan zijn nek, zorgvuldig aangebracht onder zijn halsband. De laatste was kleiner dan de andere en werd vlak bij zijn onbehaarde scrotum geplaatst. Nog vier, simpele hartslagmeters, werden aangebracht rond zijn duimen en wijsvingers.

"Waar dient dit allemaal voor?" vroeg hij.

"De dokters controleren je hartslag en je lichaamstemperatuur. We sluiten je hier op om gestraft te worden, niet geëxecuteerd, we moeten er dus zeker van zijn dat je niet te warm wordt en het loodje legt."

Oh, bedankt."

"Geen probleem. Je bent toch voor niemand iets waard als je sterft."

Josh bekeek hem maar uitte geen woord van protest.

De naakte jongen, nog steeds met een erectie, kroop naar binnen op handen en knieën. Het was al ondraaglijk heet binnenin en de deur stond al een tijdje open. De box was te klein voor Josh om erin recht te staan, of om helemaal uitgestrekt neer te liggen. Hij kon er wel in neerzitten, of hurken of knielen of opgerold neerliggen om te slapen.

"Waar hmm 3; waar moet ik gaan plassen, meneer?" vroeg de jongen.

"Waar je bent. De box is van ijzer gemaakt. Een jongensplasje zal geen kwaad kunnen. We kuisen het twee maal per dag naar buiten als we je eruit halen voor je ijsbad."

Geen toilet. Zelfs niet eens een emmer. Hij moest plassen op de grond waar hij moest op zitten, op eten, op slapen.

"Eén maaltijd per dag. We brengen het na zonsondergang.

Ze gooiden een fles water naar hem en dan werd de deur van de box afgesloten. Er was bijna geen licht, alleen maar wat er door de kleine gaatjes bovenaan naar binnen kwam.

"Hemeltje, het is nu al zo heet!" dacht hij bij zichzelf. In zijn onschuld had de 11-jarige er geen idee van hoe heet de dingen wel konden worden binnenin een metalen box.

Het duurde bijna een half uur voor de knots van Lucifer verzwakte en de grote hond eindelijk uit Christophers kont kon. Toen hij dit deed liet Chris enkele ferme winden waardoor grote klodders sperma mee naar buiten kwamen. Hij voelde zich helemaal open daar achteraan, en zijn kontsappen liepen langs zijn dijen omlaag. Hij legde er zijn hand op en voelde de warmte en het vocht uit zich komen. Zijn tienerlul bleef half stijf, wat hem nog meer beschaamd maakte.

"Het sletje vindt het leuk," had een bewaker al eerder gezegd, terwijl Lucifer nog in hem zat. "De jongen moet wel heet zijn! Geen wonder dat Lucifer hem onmiddellijk besprong."

Nu de grote hond eindelijk uit zijn pijnlijke en beschadigde kont was, kroop Chris naar een hoekje bij het hek, gebroken en vernederd. Als deel van zijn straf mocht hij niet gaan staan of zitten als een normale jongen. Hij bolde zich gewoon op en trok zijn knieën tegen zijn borst en trachtte zijn emoties te controleren. Ian, die hetzelfde lot had ondergaan, maar dan met een kleinere hond, kwam op handen en knieën aangekropen en vervoegde hem in zijn ellende. Beide jongens waren gekwetst en vernederd en Chris was doodsbang voor die verschrikkelijke creaturen. De honden leken tijdelijk alle interesse voor hen verloren te hebben. Maar het duurde niet lang voor de andere honden aan de jongens begonnen te snuffelen. Ze duwden hun neuzen tegen hun onbehaarde genitaliën en snoven aan hun kont. De honden begonnen op elkaar te springen en twee van hen slaagden erin om de andere weg te jagen. Ze waren niet zo groot als Lucifer en Mephistophiles, maar ze waren enkele jaren jonger en heel sterk en begerig om te paren.

"Oké jongens," zei een van de bewakers, "het ziet er naar uit dat Cabal en Moloch hun beurt willen krijgen. Zet jullie terug op handen en knieën."

Ian gehoorzaamde nederig en zette zich in positie, Chris staarde naar de bewakers en naar de honden en weigerde het bevel uit te voeren. De bewakers trokken hun schokstaven en zapten verschillende keren naar de knaap.

"Ik zei dat je moest opstaan jongen! Op handen en knieën, nu!"

Ian deed zijn ogen dicht en keek weg toen Chris' schrille kreten de lucht vulden. De hond Cabal was al dichter bij hem gekomen en snuffelde aan de warme kont van de knaap. De geur van Mephistophiles, die alleen maar een hondenneus kon ruiken, weerhield hem nog.

"Opstaan!"

De bewakers bleven Chris met de schokstaven aantikken, dan begonnen ze hem met de uiteinden te slaan.

"Oké, oké!" riep Chris uit en hij zette zich uiteindelijk in de houding.

Als straf droegen de bewakers de jongen naar een paal in de grond en maakten zijn halsband met een ketting eraan vast. "Je blijft hier puppy. Breng Moloch naar her."

De hond in kwestie werd naar Chris gebracht. Het beest besprong de jongen onmiddellijk. De kont van de knaap was nu zo open en zo soepel dat Moloch zijn lange hondending er direct in kon krijgen zonder enige weerstand. Chris kreunde en jammerde toen hij zijn kont opnieuw verkracht voelde worden. Opnieuw werd zijn tienerlul stijf en hij begon meteen te lekken.

"Oh nee, niet opnieuw," dacht Chris beschaamd en verward. "Waarom wordt mijn lul nu weer zo stijf?"

Het was heel wat later toen de twee honden de jongens loslieten. De bewakers duwden de dieren weg en ze verloren onmiddellijk hun interesse in de jongens die ze net besprongen hadden. Chris en Ian hadden nog altijd een ferme stijve en de bewakers besloten dat het grappig zou zijn om de twee puppyjongens elkaar te zien bespringen. Chris was nog steeds aan de paal geketend en ze droegen Ian naar de oudere knaap en zetten hem in de juiste positie.

"Steek je harde neukstaafje hier maar in jongetje." zei een van de bewakers tegen de verwarde elfjarige.

Ian aarzelde eerst en wist niet echt wat hij moest doen, maar zijn 10 cm lange erectie wachtte gretig op de nodige aandacht.

"Steek je lulletje maar in zijn gat. Doe het maar en neuk hem goed."

Ian richtte zijn pretiener stijve op het gapende jongensgaatje, hij kroop op zijn knieën naar voor en liet zijn schattige erectie in de kont van Chris glijden, zonder enige moeite. Zijn rectum was door de honden uitgerekt en geopend en Chris was zich er nauwelijks van bewust dat de tengere 10 cm lange staaf van Ian in zijn lijf zat. Ian greep de oudere knaap bij zijn heupen en begon zelf te bewegen als een hondje. Chris was wel wat uitgerekt, maar nog steeds warm en vochtig en op zijn dertiende was hij nog nauw genoeg om de nodige wrijving te veroorzaken. Het duurde niet lang voor Ian begon te kreunen en te grommen en met zijn heupen steeds sneller en harder te rammen.

Chris was nu al door verscheidene mannen geneukt, door twee honden en nu door een van zijn vrienden gladiatorenjongens. Dit was waarschijnlijk het meest vernederende. Hij was de oudste. Hij zou eigenlijk diegene moeten zijn die neukte, maar al snel begon ook hij te kreunen en te hijgen toen Ians wild geneuk zijn prostaat begon te stimuleren.

"Neuk hem maar goed kerel," moedigde de bewaker hem aan. Ian was nu in de hemel. De lul van de 11-jarige was nog nooit in zijn jonge leven zo hard geweest. Hij had nog maar net zijn eerste natte orgasme gehad en hij was er tuk op om er nog een te hebben.

"Mmmm, gggh, gettin' bijna, makker," zei hij aan Chris terwijl hij verder in zijn kont ramde.

Beide jongens zweetten in de tropische zon. Chris lekte en hijgde. Het kleine lid van de kleine Ian deed hem goed daar achteraan en hij begon steeds meer opgewonden te geraken. Alle gedachten van vernedering om door een jongere knaap geneukt te worden verdwenen in zijn aanhoudend geile brein.

"Ohhh, oohhh, jah, Ian, neuk me, makker! Neuk me goed! Harder, makker. Harder!"

Ian had geen aanmoediging nodig. Zijn ballen begonnen te tintelen. Hij voelde het gebeuren. De bewakers merkten het ook.

"Klem je kontje dicht puppy," zeiden ze tegen Chris. "Doe dat ventje klaarkomen."

Chris had op dit ogenblik weinig controle over zijn sphincter, hij was al zodanig geneukt door de honden, maar hij deed zijn best om zich dicht te knijpen, goed genoeg om Ian over de brug te krijgen.

De 11-jarige schreeuwde het uit en met een hoge zucht spoot hij zijn kleine lading, dun helder vocht in de darmen van Chris. Daarna voelde hij nog meer droge spasmen, voor hij zijn hoofd op de rug van Chris liet rusten, terwijl hij zijn slapper wordend piemeltje in Chris' kont liet steken.

"Hah! Dat was schitterend," zei de cameraman die alles opnam. "Laat ze nu omwisselen. Die oudere heeft nog altijd een ferme stijve tussen zijn benen hangen."

Chris had inderdaad nog een stijve, bijna pijnlijk. De gedachte dat hij eindelijk de kans kreeg om klaar te komen liet hem nog feller hijgen dan voordien.

"Wat denk je ervan, puppy? Wil je klaarkomen? Wil je dat jongetje zijn ingewanden vullen met je hondjeszaad?"

Chris knikte van ja. Geen moment dacht hij eraan om het jongere kereltje de pijn te besparen om nog een lul in zijn pretienerkontje te krijgen.

De bewakers deden de jongens snel van plaats wisselen. Ze ketenden Ian aan de paal en hielden Chris aan zijn halsband vast tot Ian op handen en knieën voor hem zat.

"Begin er maar aan puppy." zei de bewaker en hij liet de halsband van Chris los.

Chris liet zich op zijn knieën vallen en kroop naar voor tot de top van zijn kloppende lul net voor de ingang van Ians achterdeur stond. Maar net nu, als hij het ging doen, nam zijn aardige karakter het over.

"Ben je zeker dat ik het bij je kan doen, Ian." vroeg hij.

"Ik heb het net bij jou gedaan makker," merkte het jongetje op. "Het deed zelfs erg goed. Trouwens, ik denk niet dat we de keuze hebben. Neuk me maar, Chris. Maar doe het snel, oké?"

Chris had er geen probleem mee om daarmee akkoord te gaan. Hij was geil, zo wanhopig om klaar te komen dat hij het zo snel wou afhandelen als hij kon. Hij duwde zich eerst traag in Ians lijf, hij voelde de warmte en de vochtigheid van het 11-jarige gaatje. Omdat hij zo jong was, was Ian nog opmerkelijk nauw, zelfs nu hij al door die twee grote honden was genomen.

Chris had zich nooit kunnen voorstellen dat hij dit ooit bij een andere jongen zou doen. Hij had zich altijd al voorgesteld dat hij diegene zou zijn die de lullen in zijn mond en in zijn kont zou krijgen. Dit was de hemel. Geen wonder dat Ian zo hard geroepen had en gekreund toen ze nog in de vorige positie zaten. Geen wonder dat Jason en Bruce en Lance zoveel plezier hadden van zijn tienerkontje.

"Ohhhhh hemeltje," hijgde hij toen hij er helemaal in zat. Hij duwde zijn onbehaarde kruis tegen de mooi gebruinde billen van Ian en plantte zijn 15 cm jongensvlees helemaal in de jongere knaap zijn ingewanden.

Ian schokte en klemde zijn ogen dicht. Chris had een dikke lul. Niet zo groot als die van de honden, maar toch groot genoeg om pijn te doen. "Doe het snel, Chris, alsjeblieft." smeekte hij.

Chris begon zijn heupen heen en weer te stoten, in en uit. Zijn tong volgde zijn bewegingen in zijn mond. Zijn ogen waren dichtgeknepen zoals die van Ian. Hij begon zijn jongensvlees diep in kont van de 11-jarige te drijven. Dan trok hij hem er helemaal uit en dan stootte hij hem weer helemaal naar binnen. Bij iedere stoot werd de onrijpe prostaat van Ian gestimuleerd, wat er voor zorgde dat zijn lulletje weer stijf werd en begon te lekken.

"Sneller Chris, sneller!" jammerde Ian toen de pijn langzaam vermengd werd met een brandend genot diep in hem. "Sneller 3;" hij kromde zijn teentjes, liet een verbazend mannelijk klinkende zucht en kreeg een prostaatorgasme. Uit zijn lulletje druppelde helder vocht op het stof onder hem.

Ian schokte en beefde en het plotse dichtknijpen van zijn achterste deed Chris ook over de brug komen.

"Oh jah! Nu ben je ook geneukt." riep de oudere knaap terwijl hij Ian bij zijn tengere heupen greep en zijn lul krachtig voor het laatst naar binnen ramde. Hij kwam klaar met zes krachtige en snelle spasmen, de ene nog krachtiger dan de andere. Chris was duizelig als zijn orgasme klaar was. Hij trok zich langzaam terug, zijn jongenszaad lekte kort daarna uit zijn gekneusde en gekwetste kontje.

De bewakers ketenden nu beide jongens aan de paal en bevalen hen om op handen en knieën te blijven zitten. Misschien zouden enkele van de minder dominante honden wel hun beurt willen krijgen bij die vreemde onbehaarde puppy's die zo plots in hun kennel waren verschenen en die de volgende dag even plots zouden verdwijnen

Dit was al de tweede keer dat Josh voor een langere periode geïsoleerd werd. Anders dan zijn rustige en normaal in zichzelf gekeerde oudere broer, was voor hem die eenzaamheid iets wat de anders zo energieke Josh angstig maakte en heel ongelukkig. Op dit ogenblik was het dit wat de opgesloten, naakte jongen het meest deed lijden in zijn kleine metalen box. De hitte was erg, zonder twijfel. Maar dit waren de tropen; Het was hier altijd heet. Overal. Altijd. Zelfs 's nachts. De barakken zouden bij dageraad wat afkoelen, maar eens de zon terug op was begon de temperatuur terug te stijgen.

En zo zat Josh daar, met zijn benen gekruist voor hem, hij zweette erg en zag de muren op zich afkomen. Zijn enige licht en zijn enige ventilatie kwam van de kleine gaatjes die in het dak van de box geboord waren. Alles was bedekt met dikke stalen tralies, zoals de ramen van de barakken. Er was geen mogelijkheid om zijn vingers erdoor te steken en hij kon zelfs het daglicht niet zien, alleen maar wat gedempt licht.

Zijn blonde haren waren al doorweekt en plakten op zijn gezicht en op zijn schouders. Zijn vel was bedekt door een laagje jongenszweet en dat vloeide langs zijn gezicht naar zijn borstkas en zijn buik. Zijn lul was weer stijf. Hij was enkele ogenblikken slap geweest, maar werd weer genadeloos hard gemaakt door de aanhoudende vibraties van de speciale kontplug die ze in zijn aars geschoven hadden voor ze hem in de box hadden opgesloten. Josh maakte de vergissing om te proberen met zichzelf te spelen met zijn handen die in de bespijkerde wanten zaten.

Het resultaat was heel wat pijn en een geschonden en lichtjes bloedende jongenslul. De spijkers waren extreem scherp. Ze waren bedoeld om de gevoelige huid van een zich slecht gedragende jongenspenis te doorboren en dat hadden ze nu net gedaan bij deze arme elfjarige knaap. Josh besloot dat hoe geil hij ook werd en hoe hard zijn overgrote penis ook werd, hij hem nooit nog zou aanraken met zijn handen die in die bespijkerde wanten zaten.

Hij merkte zelfs dat hij voorzichtig moest zijn als hij de waterfles opraapte. Als hij dit niet voorzichtig deed kon hij hem doorboren, wat zijn enige voorraad water op de harde metalen vloer van de box liet terechtkomen. Hij had er geen idee van, wanneer hij er nog kreeg, of wanneer ze terug zouden komen met voedsel. Hij was de biosensoren op zijn huid al vergeten. Ze hadden vrijwel geen gewicht, het was dus gemakkelijk om ze niet te merken. Maar daarmee werden zijn vitale kenmerken gemonitord en werd hij gans de tijd van zijn straf in het oog gehouden.

Josh was aan het dagdromen toen hij werd opgeschrikt door een stem die duidelijke toebehoorde aan Dr Trench. Er moest hier in de box een luidspreker hangen.

"Drink wat water, nul-twee."

Josh rommelde wat rond en nam de waterfles op, bracht hem aan zijn lippen en dronk ervan.

"Traag!"

De knaap deed het wat kalmer aan en na enkele minuten was de fles leeg."Is je fles leeg?"

"Ja." gaf Josh aan niemand als antwoord. Er moest iets zijn waardoor ze hem ook konden horen.

"De bewakers zullen je een nieuwe brengen. Je zal binnen enkele minuten moeten plassen. Zeg me wanneer het zo ver is."

"O 3;oké," stamelde de jongen. Dit was zo vreemd, om tegen iemand te praten die hij niet kon zien, maar waarvan hij wist dat men hem wel konden zien. Hij begon wat in zijn kleine box te rommelen om een luidspreker of een camera te ontdekken, maar hij kon niets anders vinden dan de vier hete metalen wanden, de metalen vloer en het metalen dak van de kleine cel die zijn thuis zou zijn de komende drie dagen.

"Ik hou niet van iemand die me bespioneert," gromde hij stilletjes. Er kwam geen antwoord, dus veronderstelde hij dat zijn protest niet gehoord was. Waarschijnlijk was dit best zo.

Josh had er geen idee van hoeveel tijd er al voorbij gegaan was sinds hij de box was binnen gegaan, maar het licht buiten was veranderd. Hij sliep half, met zijn rug tegen een van de wanden, toen de deur werd opengeduwd. Licht en voor hem koele lucht kwam naar binnen.

"Naar buiten, kerel," zei een van de bewakers. "Tijd voor je ijsbad."

Josh kroop naar buiten. Hij had het warm en zweette. Zijn gezicht en zijn borstkas waren rood en vertoonden de eerste tekenen van oververhitting. De jongen ging op zijn knieën zitten en zag een grote, cilindrische tank achter de vierwieler, die bestuurd werd door de bewakers. Twee mannen in uniform trokken hem mee met zijn halsband naar de tank. Er zat een deksel bovenaan dat ze onmiddellijk openden. Binnenin de tank kon Josh water zien, ijswater. Vooral ijs eigenlijk. Voor de naakte jongen wist wat er gebeurde, trokken de bewakers zijn kontplug op batterijen uit zijn achterste. Dan tilden ze hem op en gooiden ze hem in het ijsbad. De elfjarige sputterde en gilde en zwaaide met zijn armen en benen, ironisch genoeg, zoals een vis uit het water, terwijl hij langzaam in het ijswater zakte. Hij trachtte wanhopig zichzelf uit de tank te hijsen, maar de ronde randen waren glad en het ijs ook en hij kreeg nergens houvast.

"Nee! Nee! Alsjeblieft laat me niet verdr 3;.. verdrinken! Ik zal braaf zijn vanaf nu, ik b 3; b 3;beloof het!"

De lichaamstemperatuur van Josh was onmiddellijk gezakt en hij begon hevig te bibberen.

"We gaan je niet laten verdrinken, domkop," zei een van de bewakers die langs de rand stond en neerkeek op de angstige ogen van Josh. "Dit laat je afkoelen, jongen. Het helpt om dat ding daar terug slap te krijgen ook." zei de andere bewaker terwijl hij naar Josh's kruis knikte.

Josh bleven tegenstribbelen en voelde zijn lichaam steeds kouder worden. Zijn ballen trokken zich terug in zijn lijf en zijn vingers en tenen werden gevoelloos. De bewakers dwongen de jongen de marteling van het ijsbad gedurende tien minuten te ondergaan voor ze hem er eindelijk uittrokken. Toen ze dit deden verloor Josh de controle over zijn blaas en plaste hij op de grond. De bewakers lachten hem uit, deden hem voorover buigen en duwden de vibrerende plug terug in zijn kont. Om beurt begonnen ze zijn lul te strelen tot hij opnieuw een harde erectie had. Dan lieten ze hem terug in de box kruipen.

Josh was nog steeds angstig van zijn vorige beproeving en deed zijn best om niet te wenen, maar nu was hij toch echt ontdaan. Nog steeds met hem lachend gooiden de bewakers een fles water naar binnen, sloegen de deur dicht en sloten de jongen weer alleen op in de box. De volgende minuten sloegen ze met de stompe uiteinden van hun schokstaven op de buitenkant van de box wat een oorverdovende kakofonie veroorzaakte binnenin de metalen box. Josh probeerde eerst zijn oren te bedekken met zijn handen, maar door de spijkers aan zijn wanten zaten die meteen vol krabben.

"Zwijg! Hou op! Ga weg!" riep de jongen naar hen en hij sloeg zelf met gebalde vuisten op de wanden van zijn gevangenis.

"Fuck you!" schreeuwde hij naar hen toen zij ze eindelijk hoorde wegrijden. Volgende keer zou hij klaar zijn voor hen. Volgende keer zou hij zich niet meer in het ijswater laten gooien. Volgende keer zou het anders zijn. Ze waren de verkeerde gladiator aan het treiteren. Volgende keer 3;

NEXT PART