Darkfire Knight

vertaald door Timmy

Gabriëls nachtmerrie

Hoofdstuk 1

Eenmaal op de speelplaats zag Gabriël de andere kinderen naar het hek rennen. Ze wilden niets liever dan beginnen aan een zomer vol zorgeloos plezier. Hij keek om naar het hoofdgebouw en zuchtte diep. Vanaf nu zouden er drie maanden lang geen gegarandeerde lunches meer zijn in dat gebouw en dat betekende ook: drie maanden lang helemaal geen zekere maaltijden 3;

Terwijl hij zijn rapportkaart krampachtig vasthield, keek hij nogmaals rond. Eindelijk, daar zag hij zijn jongere broer en zusje. De tweeling keek beslist niet vrolijker dan hij deed. Nou ja, misschien zou mam nog een paar dagen langer van huis blijven. Dan zou hij tegen middernacht wel naar de luxe bakker hollen en alle zoete broodjes en gebakjes meegraaien die ze daar iedere avond weggooiden. Hadden ze in ieder geval iets te eten.

"Kom mee Sara," riep hij na een paar minuten, "Ik wil niet dat je helemaal vies wordt." Gabriëls kleine zusje stopte met het rondspitten in de bosjes, waar ze naar het katje zocht waar ze van wist dat het daar ergens verstopt zat. Ze kwam naar hem toe.

"Waarom?"

"Omdat we niet weten of paps al betaald heeft om de geiser gemaakt te krijgen, daarom! Of wil je soms een koud bad nemen?"

Het groep-vier-meisje keek omhoog naar haar oudere broer en schudde haar hoofd.

"Papa krijgt altijd alles voor elkaar!" beweerde Michael om zijn zus te verdedigen.

"Jazeker, maar alleen als hij weet wat hij voor elkaar moet krijgen. Misschien heeft mam het hem nog niet verteld," antwoord Gabriël. "We kunnen blij zijn dat hij al de rekeningen betaald want anders zou ma het toch maar aan drugs uitgeven."

"Dat doet ze niet!" antwoordde Sara boos.

"Jawel, dat zou ze wel doen.' Michael schoof ongemakkelijk met zijn voeten. "En dat weet je best!"

"Zo is het mooi geweest!' gromde Gabriël. Hij pakte van zowel zijn broertje als zusje de hand vast. "Laten we nu maar naar huis gaan voordat ons hoort en we in een pleeggezin gedauwd worden.

Dat dreigement was genoeg om Michael en Sara gelijk stil te krijgen. Geen van beide tweelingen wilde nog maar iets te maken hebben met die nare dame die ze iedere nacht in de kelder opsloot en die alleen maar geïnteresseerd was in het geld dat ze van de overheid kreeg. Gabriël haatte haar omdat ze hun iedere avond pap te eten gaf en opsloot in de donkere kelder. Hij moest ervoor zorgen dat ze allemaal gebaad werden en hun huiswerk deden. Als hij dat niet zou doen dan, zo zei ze, zou de maatschappelijk werker vertellen dat hij gestolen had. En hij wist dat dát zou betekenen dat hij naar een tehuis zou worden gestuurd en de tweeling uit elkaar zou worden gehaald. Hij had zijn vader beloofd dat hij voor zijn broer en zus zou zorgen, dus dat was wat hij deed.

Terwijl hij, met de tweeling aan de hand, terugwandelde, dacht Gabriël terug aan wat een almaar erger wordende nachtmerrie was geworden. Een jaar geleden begon ma plezier te beleven door de prik van de heroïnenaald. Er begonnen dingen te verdwijnen sinds ze meer en meer stal om maar aan een nieuw shot te komen. Uiteindelijk had pa er genoeg van en op een avond sloeg hij haar. Ze belde politie en hij werd gearresteerd. De politie nam hen alle drie mee en plaatste ze in een pleeggezin. Ondertussen onderzochten ze of pa hen ook geslagen had. Iedere dag moesten ze met iemand praten die hun voortdurende vragen over ma en pa stelde. Geen van hen zei iets over de drugs, bang als ze alle drie waren om ma in moeilijkheden te brengen. Uiteindelijk gingen ze weer terug naar huis, waar ze ontdekten dat het pa door de rechter was verboden om bij hen te wonen of zelfs maar contact met hen te zoeken. Pa verbrak dit contactverbod één keer, en belandde om die reden opnieuw, voor een week, in de gevangenis. Nu betaalde hij enkel nog de rekeningen, zorgde dat alles in huis goed bleef werken en betaalde om het gras te laten maaien. Het geld dat hij stuurde om eten te kopen ging naar ma, en dus naar de drugs. Pa wist dat natuurlijk en stuurde daarom ook iedere week een keer levensmiddelen, maar regelmatig gaf ma die ook aan haar drugsdealers zodat haar kinderen hongerig achterbleven.

Verder wisselde ze aanvallen van vraatzucht af met overgeven. Met dit alles in het achterhoofd slaagde Gabriël er gewoonlijk toch wel in drie dagen per week eten te krijgen. Verder had hij de lunches op school waar pa voor betaalde, wist hij bij welke fast food plekken hij stiekem eten kon weggrabbelen dat werd weggegooid als het druk was en was er, tenslotte, het altijd betrouwbare Donut House.

Een paar keren had hij geprobeerde contact met zijn vader te krijgen, maar tevergeefs. Hij was net oud genoeg om te begrijpen dat het geld bij zijn vader niet op de rug groeide en dat hij bijna alles wat hij verdiende eraan besteedde om voor hen te zorgen. Dit betekende dat zaken moesten worden opgeofferd die bijna iedereen vanzelfsprekend vond, zoals een telefoon. En zonder telefoon kon Gabriël geen manier bedenken om uit te vinden waar zijn vader woonde Hij zat klem. De zomer, waar hij nog maar een jaar geleden van droomde, leek nu meer op een drie maanden durende straf die eruit bestond dat hij de enige volwassene in huis moet zijn. 'Een huis,' dacht hij bij zichzelf, 'niet een thuis zoals de meeste kinderen dat hebben.'

Nadat de drie kinderen de hoek van de straat waren omgegaan, draaide Gabriëls maag om. Een van zijn moeders 'contacten' zat op de veranda een sigaret te roken.

"Nou, dat was het wel: ma blijft niet thuis," zei hij hardop.

Michael keek op. "Dat is Toby." De stem van de achtjarige trilde. "Hij is gemeen!"

"Ik weet het Mikey," zuchtte Gabriël. "Maar je weet dat hij alleen maar gekker gaat doen als we nu niet gelijk naar huis komen. Weet je nog, dat blauwe oog dat ik door hem kreeg en dat hij jou en Sara in de berging opsloot?

"Yeah," fluisterde de jongen. "We zouden ons kunnen verstoppen tot hij weggaat."

"Waar dan? Hij kan hier nog wel dágen zijn Mikey."

"Ik weet het." Michael verdrong een traan. "Maar hij haat ons."

"Kom nu maar," commandeerde Gabriël terwijl hij de tweeling meetrok. "We moeten er nu eenmaal doorheen. Hij wordt er vast eens moe van en zal ons dan vroeg of laat wel laten gaan."

"Vroeg hoop ik." Sarah slikte terwijl ze het grasveld voor het huis overstak.

Toby stond al op de uitkijk en de uitdrukking op zijn gezicht maakte aan alle drie de kinderen duidelijk dat hij inderdaad in zijn normale gestoorde stemming was.

"Zorg als de bliksem dat je binnenkomt. We staan op jullie te wachte!"

De manier waarop de man het zie maakte Gabriël maar al te duidelijk dat hij het beste precies kon doen wat hen verteld werd. Toen hij over de heuvel naar de oprit keek, zag hij behalve Toby's auto nog acht andere staan. Hij had de oprit nog nooit zo vol zien staan. Zijn moeder was weer naar een of ander feest. Anders dan de wrakken waarin haar drugsvriendjes reden zagen deze auto's er allemaal echt heel mooi uit. Het deed er niet to. Toby zou hen helemaal verrot slaan als ze niet naar binnen zouden gaan. Gabriël ging naar binnen en nam de trap naar de woonkamer. De eerste die hij zag was zijn ma. Voor het eerst sinds hij zich herinneren kon droeg ze een mooie jurk. Aan haar ogen zag hij dat ze echt helemaal van de wereld was. Verschillende mannen in zakenkostuums hingen rond terwijl een paar schaars geklede vrouwen drankjes rondbrachten. Het werd stil in de kamer toen hij binnenkwam.

Gabriël was helemaal niet blij met wat hij zag. Dan merkte hij op dat Toby en een van zijn kornuiten de deur dicht hadden gedaan en ervoor op wacht gingen staan. Een paar andere collega-drugdealers van Toby liepen weg naar de keuken en blokkeerden de achterdeur. Ze zaten in de val..

Een van de oudere mannen glimlachte waarbij hij zijn perfecte gebit liet zien. "Dit moeten Gabriël, Michael en Sara zijn. Kom toch binnen kinderen! We willen jullie alle drie heel graag zien."

Gabriël hield de handen van de tweelingen nog steviger vast. "Wat is er hier gaande?" Zijn stem verried zijn angst.

"Oh, je moeder heeft ons hier uitgenodigd voor een of andere veiling."

"Veiling? Wat gaat er dan verkocht worden?" De man keek in de richting van de groep. "Eigenlijk gaat het meer om huren Gabriël."

"Huren?" Nu keek Gabriël nog verbaasder. Hij keek om zich heen en vroeg zich af wat er aan de hand was en wat zij ermee te maken konden hebben. Zijn tien jaar oude verstand lukt het eenvoudig nog niet alle stukjes van de puzzel op zijn plaats te krijgen.

"Ja." En terwijl hij zich van de kinderen afdraaide wendde hij zijn blik naar de andere zeven mannen.

"Wie wil het eerste bod doen? Denk eraan: het minimum bod staat op 1500."

Gabriël sperde zijn ogen wijd open. "Je kunt mijn zus niet kopen!"

De woordvoerder richtte zich tot Toby. "Ze moeten in bedwang worden gehouden. Doe ze geen pijn."

Onmiddellijk sprongen alle drie de mannen van Toby naar voren. Ieder van hen pakte een van de kinderen vast. Gabriël zag dat Michael aan het vechten was. "Niet doen, Mikey! Misschien komen ze nog op andere gedachten!"

Terwijl Michael stopte met tegenstribbelen wendde de oudere man zich glimlachend tot Gabriël.

"Goed zo mijn jongen. Je bent erg intelligent. Ik ga 4500 voor Gabriël bieden."

De oudste man grinnikte geluidloos. "Auw. Ik ga tot 5000."

"Vijfenzestighonderd." antwoordde de woordvoerder met een twinkeling in zijn ogen.

Een andere man schudde zijn hoofd. "Zo ver ga ik niet voor een jongen. Maar voor het meisje bied ik wel 2500."

"Drieduizend," zei weer een andere man.

Gabriël geloofde zijn oren niet. Deze mannen waren geld aan het bieden voor hemzelf en voor zijn broer en zus. De prijzen bleven maar omhoog gaan. Zijn broertje was de eerst die 'verkocht' werd. Het laatste bod was 15.500. De prijs van zijn zusje bleef maar omhoog gaan. Uiteindelijk stopte het toen het kereltje dat met het bieden was begonnen nog eens 2000 toevoegde en zo het laatste bod op 17000 bracht. Toen ze eenmaal zover waren begonnen de mannen hun hoofd te schudden, maar spraken ze er ook over hoe leuk het was geweest.

De man die klaarblijkelijk de leiding over de anderen had was duidelijk vastbesloten om hem te krijgen, realiseerde Gabriël zich na een paar minuten. Het wed de anderen al snel even duidelijk. Een voor een deden ze er het zwijgen toe. Bij 21750 stopte het bieden.

Glimlachend kijk in om zich heen. 'Heel goed Het ziet er naar uit dat we allemaal ons laatste biedingen hebben gedaan. Dit is de laatste kans voor een hoger bod, heren."

De enige man die nog geen winnend bod had uitgebracht haalde diep adem. "Nee, ik denk dat ik moet gaan passen. Het is een zegen voor je chequeboek dat Gabriël niet blond genoeg is. Mijn zoon houdt van blondjes."

"Misschien is er op de volgende veiling iets dat meer in je smaak valt. Toby, is er verder nog iets?"

"Ik denk dat ik Mr. Miller wel zo ver kan krijgen dat hij ermee instemt dat een van deze hier voor een van zijn kinderen zal zijn zodra zijn jongens gestopt zijn met voetballen. Ze hebben nog maar twee weken competitie te gaan," antwoordde Toby met een akelige grijns.

"Er is niet eerder iets?" vroeg de woordvoerder met een verveelde uitdrukking op zijn gezicht.

"Je hoeft je helemaal geen zorgen te maken. Er zijn nog vier of vijf anderen die ik de komende dagen in orde kan maken. Denk er alleen aan om het geld te verdelen en door te sturen."

"Het komt op de bankrekeningen die we hebben afgesproken. The woordvoerder richtte zich tot de twee andere winnende bieders. "Maak het bedrag over naar mijn rekening. Een van mijn vrouwen zal de fondsen overboeken."

Een van de schaars geklede vrouwen klapte een laptop open en begon te typen terwijl de andere samen met de laatste lage bieder naar buiten ging.

Gabriël probeerde zich los te rukken, maar Toby's mannetje greep hem daardoor alleen maar harder vast. Hij voelde de pijn tinkelen Toen hij weer naar de mannen keek besefte hij, met een misselijk gevoel in de onderkant van zijn buik dat er geen enkele mogelijkheid was om te ontsnappen.

"Het geld is overgemaakt, meneer," merkte de vrouw met de computer op. "Alle drie de rekeningen hebben een gelijk deel."

"Uitstekend. Wie wil zijn eigendom het eerst hebben?"

De kleine man stond op. "Ik neem haar zoals ze is. Zet haar maar in de auto."

Sara begon te gillen toen de grote lomperik haar armen vastgreep en haar door de deur naar voren duwde. Ze probeerde wanhopig om Gabriël te bereiken maar had geen schijn van kans. Tenslotte schreeuwde ze: "Ik moet bunny! Bunny!"

Gabriël beseft dat hij niet veel doen kon, maar hij kon tenminste proberen om de lelijke man met de haakneus te overtuigen dat hij Sara's favoriete pluche dier moest meenemen.

"Meneer, alstublieft, laat haar haar pluche beesten halen."

Het gezicht van de man vertrok tot een akelige grimas. "Ze zal ze nodig hebben."

Wanhopig keerde Gabriël zich tot de man die op hem geboden had. "Ik doe alles wat u wilt meneer, alstublieft."

"Een ogenblik" zei de woordvoerder terwijl hij de man aankeek die Gabriël vasthield "

"Laat hem heel even gaan."

"Weet u het zeker?"

"Ja."

De man liet Gabriël los. Hij duwde de tien jaar oude jongen daarbij zo hard dat hij slordig op de vloer belandde. De woordvoerder glimlachte terwijl Gabriël op de vloer bleef liggen en naar de bruut staarde.

"Kom hier jongen en ga naast me staan."

Opnieuw golfde de angst in zijn borst, maar Sara's snikken waren sterker dan zijn angst. Hij stond op en liep naar de man toe. Hij keek naar de vloer terwijl Michaël met totaal ongeloof naar hen staarde.

"Laat het meisje haar pluche speeltjes halen," zei de man terwijl hij Gabriël dichter tegen zich aantrok.

"Ze heeft ze niet nodig. Ze zal andere dingen hebben om mee te slapen," antwoordde haakneusman vol afkeer.

"Ze zal ook de nodige tijd alleen doorbrengen. Zowel jij als je vrouw werken. Doe me een plezier."

De man keek neer op het jammerende meisjes. "Als we een paar van je stoffen dieren laten pakken, hou je dan op?" Sara keek met betraande wangen naar Gabriël. Met haar ogen smeekte ze hem om te komen en haar te redden en tegelijkertijd toonden ze liefde vanwege wat hij zojuist voor haar had gedaan. Terwijl hij knikte had Gabriël moeite om zijn eigen tranen terug te dringen.

"Ga Bunny halen en schreeuw niet langer Sara."

Zichtbaar opgewonden door de toestanden duwde de man met de haakneus Sara de gang in. "Breng me naar je kamer en maak dat we eindelijk kunnen vertrekken!" Twee minuten later ging Sara rustig weg. Ze had een groot en roze stoffen konijn bij zich en drie kleinere dieren. Trillend keek Gabriël omhoog naar de man die inmiddels een hand door de halsopening van zijn t-shirt had geduwd en hem over zijn borst streelde.

"Dank u wel."

"Je bent erg goedgemanierd en beleefd, Gabriël. Maar van nu af aan sluit je iedere keer dat je iets tegen me zegt af met meneer. Begrepen?

"Ja meneer."

"Goed zo."

De man leidde Gabriël achterwaarts naar een stoel en liet de jongen op zijn schoot zitten. Terwijl hij dat deed richtte hij zijn aandacht op de man die op Michael had geboden.

"Regel jij je zaken. Ik weet zeker dat je Toby's mannen niet om je heen nodig hebt en dat ook niet wilt."

Nu keek de woordvoerder weer nar Gabriël. "

"Wat heeft je broertje nodig om mee te nemen?"

Gabriël keek naar zijn broer en naar de man die op hem geboden had. "Zou u hem zijn fret mee kunnen laten nemen en hem de kans willen geven hem iedere dag te voeren?

Over het gezicht trok een van de valste lachjes die Gabriël ooit gezien had. Dan zag hij hoe hij knikte en zijn kleine broertje vastgreep. Michael slaakte een kreet van pijn toen zijn armen achter zijn rug werden getrokken. De man strekte zich en graaide naar een papieren zak waarop 'The Adult Pleasure Pit' stond. Gabriël bewoog zich om op te springen maar het enige wat hij bereikte was dat de man hem weer naar beneden trok.

"Zit en blijf stil," hoorde hij in zijn oor fluisteren, "of ander zal ik ervoor zorgen dat Sara moet toekijken terwijl haar speelgoed lid voor lid uit elkaar getrokken wordt.

Nu brak er eindelijk iets in Gabriël en hij begon te huilen. Kan ik dan alstublieft met Mikey praten meneer?"

Gabriël schudde zijn hoofd en dwong zichzelf om niet hardop te huilen, zelfs niet nu de tranen langs zijn gezicht stroomden. Hij wist dat de man kon bellen en dat Sara's konijn voor haar ogen in stukken zou worden gescheurd. Of, wat nog erger was, dat Flash voor zijn broer vermoord zou worden. De kleine fret was Mikey's beste vriend. Als hij er de oorzaak van zou zijn dat er iets met het levendige diertje zou gebeuren zou hij dat zichzelf nooit vergeven.

"Ik stelde je een vraag Gabriël," beet de man hem toe, "ik verwacht een antwoord."

"Nee," slaagde Gabriël tussen zijn trillende lippen te persen.

"Nee, wat?" De man greep Gabriëls wijsvinger stevig vast en begon hem naar achteren te buigen.

"Nee meneer," slaagde hij erin kermend uit te brengen, "ik zal mijn woord houden meneer".

De druk verdween meteen toen de man hand van de jongen weer losliet.

"Goed. Dan zal Sara haar speelgoed mogen houden en krijgt Michael iedere dag vijf minuten tijd om voor zijn fret te zorgen. En nu geen gepraat meer zonder toestemming."

Gabriël voelde zich volkomen hulpeloos toen Toby en zijn mannen samen grapten en lachten over wat ze zouden gaan doen met hun deel van het geld. Hij wilde zijn moeder vermoorden toen ze met hen wegging zonder een woord te zeggen of zelfs maar om te kijken. Verderop hoorde hij de man die Michael meegenomen had: hij verlangde te weten waar de meisjeskamer was.

"Maar dat ga ik niet aantrekken!" schreeuwde Michael na een paar minuten.

Toen echoden de geluiden van een afranseling door het lege huis. Michael gilde telkens weer, dan, uiteindelijk begon hij te smeken om het pak slaag te laten stoppen. Maar nog hield het niet op. Gabriël keek met smekende ogen omhoog naar de man bij wie hij op schoot zat, maar kreeg geen reactie. Langzaam besefte hij dat de hand van de mand langs zijn dijbeen omhoog bewoog tot in de pijp van zijn korte broek. Hij wiebelde een seconde op en neer, maar toen greep de man zijn been zo hard vast dat hij het uitschreeuwde. Terwijl hij op zijn lip beet om de plotselinge pijn de baas te worden dwong hij zichzelf om niet meer te bewegen. Michaels gesmeek ging door, lang nadat het geluid van de slagen gestopt was. De volwassen stem die van achterin de gang te horen was, was te gedempt om te kunnen verstaan wat hij zij, maar Michaels hoger gestemde geluid droeg verder weg.

"Nee, alsublieft! 3; Dat doet pijn! 3; Pappa! 3; Gabe! 3; ALSTUBLIEEEFT STOOOP!"

Er klinken nog meer kreten van pijn, die overgingen in snikken. Gabriël was op dat moment in zijn eigen persoonlijke hel. De man die hem vasthield had zijn hand helemaal in de pijp van zijn onderbroek geduwd en trok aan zijn ballen. De andere hand speelde met zijn kleine tepeltjes waar steeds pijnlijker in geknepen werd. Om het zelfs nog erger te maken bleef de man maar in zijn nek en oren bijten. Iedere keer als hij probeerde zijn hoofd weg te draaien was de volgende beet harder.

Plotseling ging een deur aan de ander kant van de gang open. De man die Gabriël vasthield stopte met waar hij mee bezig was en plaatste zijn handen op het kruis van de jongen.

"Kijk maar goed jongen. Dit is de laatste keer in twee volle maanden dat je je broer te zien krijgt. Michael liep door de huiskamer met een vreemde, strakbenige tred. Gesmoorde snikken klonken door een vreemd uitziende mondknevel die op zijn plaats gehouden werd door een brede rubberen band. Aan de buitenkant leek het op een paar lippen maar verder was het ding moeilijk te zien. Alleen de band die achter zijn oren en zijn lange bruine haar verdween was goed zichtbaar. Michael droeg een witte jurk, nette meisjesschoenen en roze sokken met frutseltjes. Aan beide oren hingen oorbellen die met klipjes vastzaten. De achterkant van zijn benen waren net zo rood als het lege Colablikje dat naast de achtjarige lag. Zijn handen waren, aan zijn voorkant, zo strak samengebonden dat zijn vingers er enigszins rood en opgezwollen door werden.

"Het ziet eruit alsof hij zijn lesje snel heeft moeten leren," grapte de man die Gabriël vasthield luchtig.

"Jazeker, dat heeft hij."

De andere man grinnikte terwijl hij Michael op zijn achterste sloeg waardoor de jongen van pijn zijn rug boog.

"Wil je voor deze hier een kontplug hebben?"

"Nee, maar evengoed bedankt. Gabriël en ik zullen hier een paar dagen blijven voordat ik hem meeneem naar mijn appartement. En wat ga jij doen?"

"Michelle moet gaan leren om een goed klein hoertje te zijn voordat ik haar aan mijn jongens geeft. Ik wil niet dat mijn tiener gebeten wordt of iets dergelijks."

"Gelijk heb je. Je oudste is net dertien geworden, toch?"

"Dertien ja, de afgelopen week. Hij is niet langer pappa's kleine jongen. En mijn volgende in de rij zal pas over twee jaar acht zijn. Enige kans dat ik deze hier gelijk kan kopen?"

"Nee, maar misschien heeft een van de volgende veilingen een beter aanbod. Het verbaast me dat je hem wilde, gegeven het feit dat we ze maar een paar maanden mogen houden."

"Randy wilde een verjaardagscadeautje waar hij wat lol aan kon beleven. De grootste lol zal er trouwens voor mij sowieso vanaf zijn zodra het zijn verjaardag is. Deze hier heeft trouwens absoluut een strak klein kontje. Ik moest behoorlijk doorduwen om de kleinste plug erin te krijgen."

"Het klonk ook alsof hij een echte vechtersbaas is."

"Yup, maar dat maakte het voor mij alleen maar leuker! Verdomd, mij hand doet nog pijn van de klappen die ik op die kleine billen en benen heb gegeven. En ze hield ook niet op met schoppen."

"Ik ben blij dat je plezier beleeft aan je huur. Hoop dat je voor de volgende ook weer opduikt."

"Ik zal er zijn!" De man trok Michael aan zijn haar. "Kom Michelle. Loop mee naar de auto als een brave kleine meid anders sleur ik je erheen en begin ik weer van voren af aan."

Met hopeloze afschuw zag Gabriël hoe zijn broer gedwongen werd om, gekleed als een meisje naar buiten t lopen. Michael had geen schijn van kans. De buren zouden alleen een klein meisje in de auto zien stappen. Door de rare mondknevel kon hij niet schreeuwen en, zonder dat het te zien was, hield de man een handvol haar achterop zijn hoofd stevig vast. De vastgebonden handen waren onzichtbaar omdat hij gedwongen was de schoolrugzak van zijn zusje te dragen. Het zat vol met de mooiste kleren van zijn zus. De man zwaaide de kooi van Flash heen en weer. Hij had geen enkele aandacht voor het wezentje dat erin zat.

Terwijl de krachtige automotor startte zat Gabriël onbeweeglijk. Hij was nu helemaal alleen in huis, samen met de vreemdeling die de woordvoerder van de groep was.

"En nu, mijn jonge diertje, is het huis van ons."

De man stond op en zorgde dat Gabriël rechtop ging staan. Hij liep naar een koffertje dat gedeeltelijk verborgen onder de oude bank stond.

"Ga naar de w.c. en zorg dat je iedere druppel pis kwijtraakt die je in je hebt. Daarna laat je me je kamer zien."

Een ogenblik overwoog Gabriël om een sprintje naar de deur te trekken. Het zou hem makkelijk lukken. Maar dan: zijn broer en zus konden overal zijn. Als het hem lukte om contact met de politie te maken zouden zijn broer en zus er zeker nog slechter aan toe zijn dan ze nu al waren. De jongen die gedwongen was geweest, liet zijn schouders moedeloos zakken toen hij besefte dat doen wat deze man wilde de enige mogelijkheid was om zijn broer en zus te beschermen. Gabriël liep terug naar zijn kamer en deed de deur open. De aanblik van het bed van zijn broer maakte dat hij opnieuw aan zichzelf begon te twijfelen. Als hij gedaan had wat Michael had voorgesteld dan zou zijn broer niet zo ruw zijn geslagen en misbruikt. Hij draaide zich om maar trof enkel de achter hem staande man aan.

"Mag ik nu praten meneer?"

"Nee."

De man zette zijn koffertje neer en deed het open. Hij haalde een halsband te voorschijn. Aan een kant ervan zat een vreemd doosje.

"Kom hier diertje. Kniel hier voor me."

"Gabriël kromp in elkaar toen de man hem een diertje noemde, maar deed wat hem gezegd werd. Hij keek omhoog terwijl de man de halsband vastmaakte en dicht klikte. Het was net strak genoeg om een beetje ongemakkelijk te zijn, zoals een overhemd met knoopjes dat een halve maat te klein is. Het leek tamelijk moeilijk om diep adem te halen.

De halsband die je nu draagt is een trainigsmiddel. Je zult het blijven dragen totdat ik beslis dat je klaar bent om het zonder te doen. Dit is wat het doet."

Snel drukte de man op iets dat binnenin het koffertje zat. Pijn trok door Gabriëls keel en nek. Wanhopig trok hij aan de riem maar dit leidde er alleen maar toe dat het moeilijker werd om adem te halen. Een verdere stoot electriciteit deed hem kokhalzen. De pijn hield net zo plotseling op als hij begonnen was. Terwijl hij naar adem hapte rolde de jongen over de grond en huilde. De man wachtte totdat de jongen zich hersteld had.

"Kom nu weer hier terug en kniel weer voor me neer."

Deze keer haastte Gabriël zich om te gehoorzamen. Zijn keel brandde nog na van het maagzuur dat omhoog kwam. Hij probeerde te kuchen, maar ook dat scheen niet te helpen.

"Dat was een heel lage instelling Gabriël. En als je braaf bent zul je het nooit meer hoeven voelen. Ik ben niet zoals Benjamin. Je zult geen enkele klap van me krijgen. Je straffen zullen van de halsband komen of van iets nog erger is nadat ik de halsband afgedaan heb. Nu ga ik je de lijst geven van al de regels waaraan je moet gehoorzamen. Ze zijn eenvoudig en duidelijk. Ben je klaar om te luisteren?"

Gabriël probeerde te praten maar kon enkel gepiep uitbrengen. Hij slikte een paar keer en probeerde het opnieuw. "Ja meneer."

"O.k., laat me bij het begin beginnen. Ik zal mezelf nooit herhalen. Als je iets niet begrijpt moet je om uitleg vragen. Om dat te kunnen doen moet je eerst zo goed mogelijk herhalen wat ik je gezegd heb. Zo weet ik om te beginnen of je geluisterd hebt. Is deze regel duidelijk?"

"Wat gebeurt er als ik u niet gehoord heb meneer?"

"Dan krijg je straf. Verder nog vragen?"

"Nee meneer." Gabriël kreunde zachtjes.

"Het volgende weet je al. Ik verwacht dat je iedere keer als je iets tegen me zegt afsluit met meneer. Ik ga daar dus niet dieper op in. Ik weet al dat je een slimme jongen bent en dus heb je al wel geraden dat je alles moet doen wat ik je zeg dat je moet doen. Als ik tot drie geteld heb en je bent nog niet begonnen dan geef ik je gewoon straf. Ik zie daar niet vanaf omdat je begint te haasten nadat ik al naar de knop heb gereikt. Dan is het te laat."

Voor hij verder ging aaide de man Gabriël over zijn zwarte haar . "Dit is heel belangrijk, dus let goed op."

De man bracht zijn armen omhoog en bewoog ze in het rond.

"Zie je hoever ik reik?"

Gabriël fronste. "Ik denk van wel meneer."

"Kijk goed, in je eigen belang. 'Denken van wel' is niet goed genoeg. Je moet steeds binnen deze afstand van mij blijven, behalve als je toestemming hebt je erbuiten te verwijderen. Het maakt niet uit wat ik doe, ik moet altijd in staat zijn je aan te raken zonder een stap te moeten zetten."

Gabriël was verbijsterd. "Hoe zit dat dan met de toilet en zo?"

De man stak zijn hand uit en drukte op iets dat aan de binnenkant van het koffertje zat. Gabriël viel neer op de grond en spartelde rond terwijl een nieuwe golf van schokken door hem heen trok. Toen Gabriël weer gekalmeerd was, schudde de man zijn hoofd.

"Wat deed je fout, mijn diertje?"

"Ik weet het niet, "piepte Gabriël met een hoge, huilerige stem .

"Hum, misschien heb ik je wel te hoog ingeschat, want je vergat het nu weer. Wat was de eerste regel die je kreeg?"

"Meneer," snikte Gabriël. "Ik moet u altijd met meneer aanspreken."

"Juist. En dan deed je nu wéér fout."

Opnieuw gleed zijn hand naar de binnenkant van het koffertje en opnieuw belandde de jongen schoppend en rollend op de grond terwijl hij hulpeloos aan de halsband trok. Wanhopig krabbelde Gabriël terug naar de man. Hij moest binnen het bereik van de man blijven, hij moest meneer zeggen, hij moest gehoorzaam zijn en hij moest luisteren. De regels die de man had genoemd tolden steeds weer door zijn hoofd. Op het ogenblik zou hij alles hebben gedaan om een nieuwe schok te voorkomen.

"Ben je er klaar voor om de laatste paar regels aan te horen, kinddiertje van me?"

"Ja meneer."

"Heel goed. Je praat niet behalve om antwoord te geven. In andere gevallen moet je eerst om toestemming vragen. Je doet dat door te zeggen: 'Mag ik alstublieft iets zeggen?' Nu, hoe vraag je of je iets zeggen mag?

"Mag ik alstublieft iets zeggen, meneer?"

Terwijl hij zijn stem dwong om geluid te maken, voelde Gabriël hoe zijn hele lichaam nog natrilde van de schokken .

"Uitstekend. Als je andere woorden gebruikt word je gestraft. Als ik 'nee' zeg moet je tenminste een half uur lang stil blijven. Ik klok je om zeker te zijn."

De man trok Gabriëls shirt omhoog om wat snot van de jongen zijn gezicht te vegen.

"Heb je een lang t-shirt?"

"Nee meneer." Gabriël was niet blij met de blik die hij zag en voegde daarom snel toe: "maar pa heeft nog altijd wat van zijn spullen hier liggen meneer."

"Ahh, en opnieuw geef je een duidelijk blijk van je intelligentie. Heel goed. Breng drie of vier van je vaders shirts hier."

Gabriël keek omhoog en bedacht dan dat het verstandiger was om een vraag te stellen. "Mag ik alstublieft iets zeggen, meneer?

"Toegestaan."

"Ik heb een vraag over uw regels meneer."

"Dan kun je die het best nu stellen."

"Als u mij zegt dat ik iets moet halen moet ik dan vragen of ik weg mag om te zorgen dat ik geen straf krijg meneer?"

"Nee. Je moet doen wat je gezegd wordt, en dan zo snel mogelijk weer binnen mijn bereik komen."

De man glimlachte. "Laat me de regels voor je in een soort volgorde zetten. Ten eerste moet je alles wat je zegt afsluiten met 'meneer.' Ik zeg nooit iets twee keer. Doe wat je gezegd wordt. Blijf binnen mijn bereik. Zeg niets als je niets gevraagd wordt behalve nadat je toestemming hebt gevraagd om dat te doen? Is het allemaal duidelijk?"

"Ja meneer."

"Dan ga je nu de shirts halen en kom je hier weer terug."

Gabriël stond op en wankelde even terwijl hij sterretjes in zijn ooghoeken zag. De man hield hem even in evenwicht. Toen klaarde zijn hoofd op en ging hij naar zijn moeders kamer. Hij wist dat pa nog wat kleren in de oude kledingkast had liggen, dus trok hij alle laden open tot hij een stapeltje oude t-shirts met v-hals had gevonden. Haastig graaide hij er vier uit en bracht ze terug naar de man.

"Hou er een voor jezelf omhoog jongen," commandeerde de man.

Gabriël hield er een voor zijn schouders. Het reikte bijna tot zijn knieën. Er dreigden tranen te gaan vloeien nu hij wenste dat de man van wie de shirts waren juist nu hier zou zijn.

"Prima. Nu wat betreft de laatste regel, tenminste voor dit moment. Behalve wanneer ik zeg dat het anders is, is zo'n t-shirt de enige kleding die je aan mag."

Gabriël staarde met open mond naar de man, maar herstelde zich toen hij de woorden zag die zich op de lippen van de man vormden.

"Een 3; tweee 3;"

Snel rukte Gabriël zijn t-shirt uit en schopte zijn schoenen weg. De hand van de man zweefde boven het koffertje toen hij aarzelde met het naar beneden trekken van zijn korte broek. Hierdoor verdween alle verlegenheid. Zonder verdere aansporing trok hij zijn korte broek en ondergoed uit. Hij reikte al naar het shirt, maar werd tegengehouden door de man die naar zijn voeten wees. Gabriël maakte zich er niet langer zorgen over om bloot te zijn. Hij trok zijn sokken uit en greep dan naar een van de shirts. De ruime nekopening zakte bijna over zijn smalle schouders, waardoor hij het terug omhoog moest trekken.

"Veel beter. Berg je kleren op. Kom dan hier en kniel opnieuw voor me, mijn diertje. "

Gabriël knielde opnieuw. Toen hij opkeek zag hij dat de man de kamer doorkeek en hem negeerde. Een miljoen vragen leken door zijn hoofd te flitsen. Waarom deed die man dit? Wat zou er met Sara en Mikey gebeuren? Wanneer zou dit allemaal voorbij zijn? En voor alles: hoe kon het dat mam zo aan drugs verslingerd was geraakt dat ze toestemming had gegeven om haar kinderen te laten veilen? Terwijl hij zichzelf vragen bleef stellen merkte hij op dat de man zijn broek los deed en de rits naar beneden haalde. Doodsbenauwd begon Gabriël over het vuile tapijt naar achteren te glijden en onderwijl met zijn hoofd te schudden. Hij keek naar het koffertje en stopte. Proberen weg te komen was stom en hij wist het. Een simpele druk op een of andere knop zou hem tegen de vloer slaan. Hij kon niets doen om te voorkomen dat de man deed wat hij wilde.

"Gabriël, je dacht aan weglopen, nietwaar?"

De man vroeg het zonder enige nadruk.

"Ja meneer."

Gabriël sidderde terwijl hij wachtte op een nieuwe explosie van verschrikkelijke pijn in zijn nek. Toen er niets gebeurde deed hij zijn ogen weer open. Zijn blik richtte zich op de donkerbruine ogen van de man die schijnbaar een zekere mate van medelijden vermengden met een op zichzelf ondoordringbare hardheid.

"Je hebt geen enkele van mijn regels verbroken. Er is geen reden om bang te zijn voor straf."

Hij gebaarde Gabriël op te staan.

"Ik weet zeker dat je al geraden hebt dat je dit hier goed zult moeten leren kennen."

Hij streelde zijn stijve lul.

De man trok Gabriël dichterbij "Aanraken!"

Gabriël strekte zijn hand uit maar maakte nauwelijks contact. Dan trok hij terug en staarde naar de bult haar die het omringde.

"Niet langer zo. Pak het vast met je hele hand en ga op en neer totdat ik je zeg dat je moet stoppen."

Een kreun ontsnapte Gabriël toen hij opnieuw zijn hand uitstrekte. Deze keer pakte de man zijn hand vast en plaatste die op zijn lul. Gabriël liet de man zijn hand op en neer bewegen over het nu keiharde instrument. Uiteindelijk gaf hij het op zijn ogen gesloten te houden en keek hij ernaar. Het was niet erg lang, ongeveer 13 centimeter. Maar wat er niet in de lengte was, werd gecompenseerd door de dikte. Terwijl zijn hand over de schacht heen en weer bewoog kon de jongen zijn duim niet laten raken aan zijn vingers. De man bewoog sneller en een paar heldere druppels werden zichtbaar aan het uiteinde. Een paar tellen later schoot er in vier stoten een stroom kleverig-witte vloeistof uit die Gabriëls hand overdekte. De man stopte met het bewegen van de hand van de jongen, maar bleef hem wel vasthouden.

Na even nodig te hebben om zich te herstellen duwde hij de hand naar Gabriëls mond. "Lik hem schoon."

Met smekende ogen keek Gabriël op tegen de man. Hij besefte echter dat hij hier niets mee zou bereiken en als hij lippen een geluidloos 'een 3;' zag vormen wist hij zich gedwongen zijn tong en steken en het smerig ruikende goedje op te likken. Zijn maag keerde om, maar hij wist wat er zou gebeuren als hij niet precies deed wat hem gezegd was.

"Wen maar aan de smaak m'n diertje. Je zult er de komende 61 dagen nog heel wat meer van krijgen.

Tranen druppelden van Gabriëls wangen naar beneden toen hij klaar was met het schoonmaken van zijn vingers. Hij had zijn broer en zus in bad gestopt, maar behalve van hun had hij nog nooit eerder iemands intieme delen gezien. Hij had geen idee wat hij net onder dwang gegeten had, maar het kwam uit de plek waar mensen door plasten. Die gedachte alleen al maakte hem fysiek misselijk. En om te horen dat hij aan de smaak moest leren wennen maakte het alleen maar erger.

"ik heb gehoord dat je kunt koken. Is dat waar?"

Gabriël miste bijna de vraag en raakte een beetje in paniek. Terwijl hij op zijn vingernagels beet herstelde hij zich snel. "Ik kan wel iets klaarmaken meneer."

"Wat is je lievelingseten?"

"Ik hou van doorbakken hamburgers en eet ze graag samen met macaroni en kaas. Ik doe daar dan ook graag echt kaas overheen meneer."

Over zoiets praten kalmeerde zijn zenuwen aanzienlijk.

"Daar kan ik wel mee leven. Ga het maar klaarmaken en kom hier terug zodra je ermee klaar bent."

"Ik ben bang dat er geen eten in huis is meneer."

"Jazeker wel. Ik heb ervoor gezorgd dat we een flinke voorraad hebben."

De man keek toe terwijl zijn aanwinst zich omdraaide om weg te gaan. "Gabriël?"

Gabriël draaide zich om. "Meneer?"

"Je moet eens ergens over nadenken."

"Waarover meneer?"

"Je zult al wel geraden hebben dat er door mij geld voor je betaald is om een seksuele slaaf van je te maken, nietwaar?

Gabriël haalde diep adem en trok zijn schouders op. "Ik weet echt niet precies wat dat inhoudt maar ik raadde het zo'n beetje toen u me begon aan te raken." Hij onderbrak even en voegde dan haastig "meneer" toe.

"Wat het inhoudt is dat je hele bestaan er voor de komende 61 dagen om draait om mij gelukkig te houden. Waar je over moet nadenken is dit." De man pauzeerde voor het effect. "Ga je dat vrijwillig doen of ga je je verzetten, straf krijgen en aan het eind toch ook gehoorzamen? Want, zoals je al gemerkt hebt, ik geef je geen millimeter ruimte om af te wijken van de regels die ik heb vastgesteld. Zwijg nu en ga avondeten voor ons klaarmaken. O ja, en zou je er over denken om weg te lopen, denk dan nog maar eens. De halsband gaat op volle kracht af zodra je meer dan twintig meter van mijn controle-apparaat af bent. Die sterkte maakt het je niet alleen onmogelijk om om hulp te roepen, maar zal ook je nek en keel zo erg verbanden dat je waarschijnlijk nooit meer in staat bent om te praten."

Het eten was snel klaar en snel opgegeten. Gabriël haatte het dat de man hem tijdens het eten op schoot liet zitten. De jongen vond het ook weerzinwekkend dat hij de man moest voeren zodat deze beide handen vrij had iedere centimeter van Gabriëls lijf te betasten en te bevoelen. De enige genade-moment kwam toen de man zijn mobiel opnam. Omdat hij zo dichtbij was, was het voor Gabriël eenvoudig om de hele conversatie te volgen.

"Hallo?"

"Clint, Jerry hier. I kreeg juist een telefoontje van ons contact. Toby zal aanstaande dinsdag een nieuwe veiling organiseren. Heb je belangstelling?"

"Altijd. Je bood niet zoveel vandaag, is er iets niet orde?"

"Nee hoor. Ik vond de oudste wel leuk, maar ik wist dat hij voor jou was."

Clint lachte en sabbelde zacht op Gabriël voordat hij antwoord gaf. "Jaja, hij is iedere cent waard. Geef me nog een belletje zodra je de details hebt. Met een beetje geluk zal mijn diertje goed genoeg zijn afgericht om dan bij ons te zijn."

"Nou, dat zou geweldig zijn! O ja, nog een ding, Toby vertelde dat hij de zaakjes met onze gastheer heeft geregeld. Het enige wat jullie met z'n allen nog moeten doen is naar een rechter gaan om de zaak voor te leggen en de voogdij terug te krijgen."

"Een van mijn vrouwen is al met dat onderdeel in de weer. Hij zal ze krijgen, geen probleem."

"'ké, want ik wil niet dat hij van gedachten veranderd."

"Vergeet het maar. Hij zit er veel te diep in. Je maakt teveel zorgen Jerry."

"Ik weet het Clint."

"Snel vraagje. Hoeveel, hoe oud en hoe lang tot de nieuwe transactie?"

"Niet maar dan twee, zeven en elf, allebei onze favoriete types en het beste van alles, ze zijn er om gehouden, niet om gehuurd te worden."

"Hmm, dan moet ik maar een dikke portefeuille meenemen."

"Het lijkt er zeker op. Ik spreek je gauw weer."

"Ik jou ook. Goed weekend!"

Clint hing op, keek naar onderen en begon zo hard in Gabriëls ballen te knijpen dat de jongen het uitschreeuwde van pijn. "Ik weet dat je aan het luisteren was. Ik eis van je dat je dinsdag klaar bent om met me mee te gaan.

"Gabriël schudde van pijn, maar slaagde er toch in om op te kijken. "Ik zal klaar zijn meneer."

"Goed," antwoordde Clint. "Nou, zorg dat je klaarkomt met me te voeren zodat me een bad kunt geven.

De rest van de avond was een verschrikking voor de jongen. Clint gaf hem geen moment rust. Hij moest alles voor de man doen: hem uitkleden, baden, aankleden, zijn piemel vasthouden terwijl hij stond te plassen, ja, zelfs zijn billen afwegen nadat hij gepoept had. Toen het bedtijd werd stond Clint hem eindelijk toe om opnieuw naar het toilet te gaan, maar keek toe terwijl hij zijn behoefte deed. Daarna moest hij zijn tanden door Clint laten poetsen en werd hij naar diens slaapkamer meegenomen.

Clint ging op het bed zitten. "Kniel, m'n diertje."

Gabriël knielde neer op de vloer en keek omhoog. Hij kon zien dat er niet veel plezier te beleven zou zijn, althans niet voor hem. In Clints ogen was opnieuw die valse blik zichtbaar.

"Haal mijn lul tevoorschijn, knaap."

Gabriël slikte heftig, maar deed wat hem was opgedragen. Inmiddels had hij 's mans broek al zo vaak open moeten doen dat hij er min of meer aan gewend was geraakt. Iedere keer als Clint ook maar de minste aandrang tot pissen voelde had hij het moeten doen. Deze keer echter kwam de man zijn pik recht overeind te staan toen hij de elastieken band van Clints onderbroek naar beneden trok. Het was niet meer zo hard geweest sinds Clint hem eerder op de dag had gedwongen hem af te trekken.

"Het is tijd dat je opnieuw gaat wennen aan mijn smaak jongen."

Gabriël strekt zijn hand uit om opnieuw te gaan trekken maar werd opzij geduwd. Niet begrijpend wat zijn bewaker van hem verlangde keek hij omhoog.

De aanblik van de twijfel in de mooie jongensogen veroorzaakte een scheve glimlach die Clints gezicht deed oplichten. Hij boog zich voorover, draaide zijn handen in Gabriëls haar en trok de jongen naar voren. Gabriël kermde van pijn terwijl hij op zijn knieën dichter bij Clint schoof. Nu er steeds maar aan zijn haar werd getrokken besefte hij dat hij geen keuze had en bracht hij zijn gezicht direct boven het kruis van de man.

"Kom op m'n diertje, begin maar te likken," eiste Clint en trok nog eens hard aan de haren.

Gabriël kokhalsde toen hij begreep wat er van hem geëist werd. Een nieuwe ruk aan zijn haar maakte duidelijk dat hij echter geen keus had. Huilend duwde hij zijn tong ui zijn mond en begon de staaf van de man te likken. Clint zuchtte toen hij de vochtige lippen van de jongen tegen zijn sidderende lul voelde. Het was niet enkel genot wat hij voelde. Zijn opwinding werd nog groter toen hij neerkeek en tranen zag. Terwijl hij de ene hand achter Gabriëls hoofd hield gebruikte hij de ander om over de wangen van de jongen te strelen en zijn tranen te proeven. Hij voelde dat zijn opwinding een kookpunt bereikte, dus duwde hij Gabriëls hoofd weg omdat hij het niet zo snel wilde laten eindigen. Nu liet hij af, en stond Gabriël toe op de grond te vallen.

"Een goede start diertje, maar je bent ook maar net begonnen."

Door zijn betraande ogen heen keek Gabriël omhoog. Hij dacht erover om ervoor weg te vluchten, maar besefte dat het alleen maar erger zou maken wat er hierna kwam. Hij rolde zichzelf op tot een bal en huilde. Met een geamuseerde glimlach keek Clint toe. Zodra hij aan zichzelf merkte dat hij terug was van het hoogtepunt verhief hij zijn stem.

"Kom terug naar diertje."

Gabriël hoorde het maar bewoog niet. Hij haatte die man, hij haatte zijn, hij haatte zijn hele leven. Plotseling voelde hij hoe pijn hem opnieuw in de nek greep. Het was nu al weer enkele uren geleden sinds de halsband gebruikt was, maar hij besefte dat de sterkte dit keer hoger was. Hij spartelde rond terwijl hij probeerde te schreeuwen, te ademen het apparaat dat de schokken veroorzaakte van zijn lijf af te rukken. Alles tevergeefs. Net zo plotseling als het was begonnen hield het weer op. Hij lag, snakkend naar adem, op de grond. Maar anders dan de keren ervoor werd hem geen kans gegeven zich volledig te herstellen. Een nieuwe druk op de knop maakte dat alles weer opnieuw begon. Er was een derde schok voor nodig om hem te laten inzien dat hem geen kans zou worden gegeven om op de grond te liggen en te herstellen. Hij was ongehoorzaam geweest en zo schok na schok krijgen totdat hij deed wat hem gezegd was. Op handen en voeten kroop hij terug naar Clint, de hele tijd hevig slikkend en trillend als een blad in de wind.

"Je was gewaarschuwd, diertje," merkte Clint op zonder een spoor van spijt over hetgeen hij de jongen juist had aangedaan. "Nu krijg een extra straf om je slechte gedrag te verbeteren. Verroer je niet tot ik terug ben." "

Gabriël viel op de grond voor het bed en vroeg zich af wat de man in vredesnaam nog meer met hem kon doen. Zijn keel was erg droog, pijnlijk en stak van binnen door de schokken. Wat het allemaal nog erger maakte was dat hij geen speeksel meer had om door te slikken. De enige vulling die hij in een van zijn achterste tanden had deed zo verschrikkelijk pijn dat hij bijna moest overgeven.

De man kwam terug met een klein houten paneel. Hij legde het aan de precies naast het bed en ging opnieuw zitten.

"Plaats je knietjes precies op de rand hiervan en haal opnieuw mijn pik te voorschijn."

Gabriël deed wat hem was opgedragen. Het was in het begin wat ongemakkelijk maar niet ondraaglijk. Hij boog een beetje voorover in de verwachting dat hij opnieuw de lul van de man moest likken maar werd tegengehouden.

"Geen gelik meer, beest. Doe je mond open en houd het binnen."

Geschokt keek Gabriël op, maar het enige wat hij zag was dat de lippen van de man licht bewogen. In het besef dat hij alweer aan het tellen was duwde hij zijn hoofd naar beneden, deed en deed zijn mond wijd genoeg open om er de lul van de man in te stoppen. Hij was groot, hij kon zijn mond bijna niet ver genoeg open krijgen om hem er helemaal in te krijgen. Toen hij weer begon te groeien en op te zwellen werd het zelfs nog moeilijker. Zijn kaak begon na een paar tellen zeer te doen en zijn tandpijn maakte het enkel erger. "Zuig nu en gebruik je tong. Hoe meer spuug je krijgt, des te beter ben je af voor de rest van de nacht."

Inmiddels begon Gabriël te begrijpen waar het paneel voor diende. Hoe langer hij knielde hoe dieper de rand in zijn knieën groef. Hij had geen idee wat de man voorhad met het meer spuug op zijn pik krijgen, maar hij besefte ook dat alles wat hem tot nog toe verteld was dat hij moest weten in de grond waar was geweest. Zijn gedachten werden echter onderbroken toen hij voelde dat de man zijn oren vastpakte en eraan trok. Met massieve lul diep in zijn mond geduwd vond hij het steeds maar moeilijker om adem te halen. Hij worstelde, maar dat bracht hem niets goeds. Net toen hij op het punt stond flauw te vallen werd het wapen iets teruggetrokken. Men zijn mond helemaal vol ademde hij zo snel als hij kon door zijn neus wat maakte dat hij de geur van de mans zweet en opwinding rook. Zodra hij uit de gevarenzone van het flauwvallen was begon het allemaal opnieuw. Zijn rauwe keel werd enigszins voor verdere marteling behoed omdat Clint geen lange pik had, maar dat wat tot zijn keel reikte was groot en deed echt pijn wanneer het langs de zachte bekleding van de doorgang naar zijn longen en maag gleed. De pijn en irritatie van zijn eerste 'face fuck' begon langzamerhand ondergeschikt te worden aan de verschrikkelijke pijn die zijn knieën begonnen te doen.

Eerst was het nauwelijks waarneembaar, maar na een paar minuten realiseerde Gabriël zich dat de man hem niet alleen maar bij zijn oren naar voor en achter trok maar dat hij ook een beetje neerwaartse druk op hem uitoefende. Precies dat kleine beetje veroorzaakte dat het 15 bij 30 cm grote paneeltjes steeds dieper doordrong. Net toen het zo erg begon te worden dat hij dacht dat hij doodging, stopte Clint.

"Laatste kans om het goed te doen en vochtig te maken beest.

Gabriël wist niet wat er hierna zou komen maar hij besefte maar al te goed dat hij maar beter kon doen wat hem werd opgedragen. Hij dwong zichzelf zoveel spuug als mogelijk te verspreiden over de in zijn mond binnendringende paal. Clint trok Gabriëls hoofd naar achteren en maakte het zijn opnieuw keiharde instrument mogelijk om weer recht overeind te staan. Terwijl hij dad deed tilde hij de uitgeputte jongen op en trok zijn shirt omhoog. Gabriël bewoog zwakjes zijn kaken in het rond in een poging om van de verschrikkelijk pijn in de gewrichten aan beide kanten van zijn hoofd af te komen. Toen hij naar beneden keek zag hij de afdruk van de rand van het paneel in zijn knieën. Allebei zagen ze er licht beschadigd uit.

Zijn opluchting duurde maar kort toen hij eenmaal begreep wat er nu op het punt stond te gebeuren. Hij voelde dat klint zijn billen van elkaar trok en zag hoe de man zijn gereedschap in stelling bracht tegenover wat hierdoor vrijkwam. Het enige probleem was dat er niets was wat hij er tegen kon doen. Tot nog toe, bij alle stroomstoten, het beffen en het knielen op het paneel was hij steeds in staat geweest een beetje terug te vechten, maar nu was er niets meer voor hem over om mee te vechten. Hij huilde van angst toen hij de grote eikel tegen zijn poepgaatje voelde duwen. De opening bood een paar seconden weerstand, maar zijn eigen gewicht was meer dan het langer dan die paar seconden kon dragen. Langzaam schokte hij in verscheurende pijn terwijl het er doorheen ging en binnendrong in de diepten van zijn onderlichaam. Centimeter bij centimeter zakte hij langs de paal naar beneden tot hij de haren van de man tegen zijn billen voelde. Hij gilde tot zijn stem hees was, maar zelfs toen zijn al gewonde keel weer meer gespannen werd was het enige wat hij kon voelen de doordringende pijn van zijn anus die tot uitscheurens toe door Clints dikke manbaarheid werd uitgerekt.

Clint glimlachte, hij had er plezier in het kind de vernieling in te helpen. Elke beweging veroorzaakte nieuwe sensaties van plezier naar zijn piemel tot hij zich niet langer kon inhouden. Met een machtige uitstoot bevrijdde hij een stroom sperma in de endeldarm van het kind. Zodra Clint zich hersteld had was het tijd om de knaap weer toonbaar te maken. Hij trok het joch omhoog en zag wat bloed en stront aan zijn pik. Hij glimlachte; er was minder bloed dan hij verwacht had. Het langzame palen had perfect gewerkt, de maagdelijke opening had langzaam kunnen uitzetten, behalve bij de eerste doorbraak natuurlijk. Hij duwde de snikkende jongen terug op het paneel en duwde Gabriëls hoofd omhoog in zijn kruis.

"Lik het! Nadat je klaar bent verwacht ik net zo schoon te zijn als toen ik na het bad was!"

Gabriël had niets meer over om mee te vechten. Zijn geest schreeuwde terwijl zijn mond zich opende om de verschrikkelijk ruikende en nog slechter smakende smerigheid schoon te maken, maar hij deed het. Daarna mocht hij naar de toilet, iets drinken en zijn tanden opnieuw poetsen voordat hij weer naar het paneel terug moest.

Clint glimlachte naar Gabriël terwijl hij de oud batterij uit en nieuwe in de halsband plaatste die de jongen droeg. Daarna deed hij hem opnieuw op slot. "Ik heb een camera neergezet. Hij wees naar een driepoot. Ik ga nou een stukje slapen, maar ik ga die band bekijken en als ik ontdek dat je knieën ook maar een moment van dat paneel af zijn geweest, word je nog veel erger gestraft, mijn diertje, veel en veel erger. Begrepen?"

"Ja meneer," slaagde Gabriël schor uit te brengen. De man deed het licht uit, ging liggen en sloeg een arm rond de schouders van het stilletjes huilende kind. Gabriël liet de hele nacht zijn hoofd op het bed rusten, naast het gezicht van de man, maar zijn tegen het paneel gedrukte knieën hielden hem de hele nacht wakker. Iedere centimeter van hem deed pijn, zijn mond, benen, billen, samengeknepen tepels, met stroomstoten gekwelde nek en zijn oren waarin gebeten was. Hij keek over de man heen en wist dat hij zich weliswaar ongemakkelijk zou voelen en bij herhaling geneukt zou worden als hij gehoorzaamde, maar dat hij in ieder geval niet de hele nacht op een paneel zou hoeven knielen en dat zijn nek niet zou branden van de stroomstoten. Ergens in de loop van de dag was Gabriël zichzelf gaan zien als Clints huisdier. De lange nacht maakte dit gevoel alleen maar sterker.

VOLGENDE STUK