Hij volgde het meisje vanuit de school. Hij was naakt, maar onzichtbaar door de speciale huid die hij droeg. Niemand merkte hem op terwijl hij het meisje op korte afstand volgde. Ze was uit het lokaal van groep 3 gekomen, dus hij schatte haar zes jaar oud met haar lange donkerblonde krullen, haar fijne gezichtje en haar grijsblauwe ogen. Over haar rode rokje met geelwitte strepen droeg ze een lange roze bloes met daaronder wit hemd of wit T-shirt. Haar sokjes waren wit met rode figuurtjes en haar open schoentjes waren knalrood. Rood was blijkbaar haar favoriete kleur en hij wilde weten of haar onderbroekje ook diezelfde kleur had.
Natuurlijk kon hij haar laten struikelen en met zijn onzichtbare handen haar rokje omhoog duwen als ze daar lag. Maar bij wilde haar niet pijn doen op deze manier, niet de kans lopen dat haar knietjes gingen bloeden, geen krassen op haar prachtige beentjes. En anderen zouden haar zien en haar misschien uitlachen, omdat ze daar dan lag met haar rok omhoog geschoven en haar onderbroekje voor iedereen zichtbaar.
Dat wilde hij haar niet aandoen en hij wilde de blik op haar billen in haar broekje helemaal voor zichzelf alleen. Ze zou zijn meisje zijn de komende uren, de komende avond, de komende nacht en hij zou meer zien, meer dan alleen haar slipje. Haar hele blote lijfje, haar hele zesjarige meisjeslijfje, haar tepeltjes, haar naveltje, haar blote bolle billen, haar gladde kleine kutje. En hij zou haar voelen.
Hij zag hoe ze een paadje naar een huis opliep. Nu versnelde hij zijn pas en ging vlak achter haar lopen om zo met haar naar binnen zien te glippen. Het zou enige handigheid vereisen niet tegen haar op te botsen, maar hij zou hem lukken. Opnieuw wond het hem op dat hij volkomen naakt vlakbij zo'n jong meisje was. Hij zag zichzelf immers wel, met zijn half stijve pik vlak bij dit niets vermoedende kind.
Ze zocht een sleutel die ze blijkbaar aan een koordje onder haar bloes droeg. Na wat gefriemel lukte het haar de deur van het slot te krijgen. Onzichtbaar voor haar gaf hij de deur een duwtje. Die zwaaide daardoor ver open. Ze viel bijna en bleef even verbaasd staan kijken en dat gaf hem de kans langs haar te glippen. Onhoorbaar liep hij de gang in en wachtte wat ze zou doen.
Terwijl ze de deur weer dicht duwde deed ze haar rugtasje af en hing die aan een lage kapstok en liep naar de trap. Nu pas hoorde hij iemand boven stofzuigen. "Ik ben thuis", riep ze. Er kwam geen reactie van boven dus liep ze een paar stappen de trap op en riep nog een keer. Dit gaf hem de kans achter haar te gaan staan en naar boven te kijken. De blik onder haar korte maakte hem direct stijf. Ze had een paars onderbroekje aan waarvan de stof in haar bilnaad was gekropen, zodat haar billen half ontbloot waren. Hij zou er uren naar kunnen kijken.
Boven ging de stofzuiger uit. En wat oudere vrouw verscheen boven aan de trap. "Ah, Mieke, daar ben je al, ik maak even deze kamer af en dan kom ik bij je. De thee is klaar, pak maar vast een koekje." Dit was overduidelijk niet haar moeder, misschien haar oma maar waarschijnlijk de schoonmaakster die ook tegelijk oppas was. Mieke, zo heette ze dus, draaide zich om en liep naar beneden. Voor haar uit ging hij de gang weer in naar een half openstaande deur en kwam zo in de woonkamer. Even keek hij rond en ging op een losse keukenstoel zitten die in een hoek naast een kast stond.
Mieke kwam binnen, pakte een koekje uit de klaarstaande trommel en plofte op de bank neer. Ze hing opzij en pakte een tijdschrift van de grond. Zo te zien een Donald Dick. Ze zakte iets onderuit, trok haar knieën op en legde het tijdschrift er tegen aan. Helaas zag hij haar van de zijkant want als hij nu tegenover haar zou zitten zou hij een prachtig zicht hebben op haar benen en haar onderbroekje. Deze kans liet hij niet voorbij gaan. Hij liep naar haar toe en ging voor haar staan, zakte wat door z'n knieën en had zo vrij zicht onder haar rokje.
Haar paarse onderbroekje had rode randjes en zat niet heel strak. Juist daardoor was het wat in haar bilspleet gekropen. Door de manier waarop ze zat was de stof verschoven en onthulde de zijkant van haar gladde kleine kutje. Hij moest zich beheersen om niet met zijn vinger haar broekje opzij te schuiven en zijn vingers langs haar lipjes te strijken. Dat zou tot ongewenste schrikreacties van het meisje leiden. Hij wist dat hij de kans nog zou krijgen, vanavond, vannacht.
Dat herinnerde hem eraan dat hij wat dingen te doen had. Hij liet met enige tegenzin het meisje alleen, wachtte tot de dame die aan het schoonmaken was ook beneden was en glipte terug naar de gang. Mieke had haar koordje met de huissleutel aan de kapstok gehangen bij haar tas. Hij pakte het en hield het verborgen in z'n dichtgeknepen hand en liep de trap op.
Er waren drie slaapkamers en een badkamer. De grootste kamer had een tweepersoonsbed. Hij inspecteerde de wastafel en het viel hem op dat er geen mannenspullen stonden, geen aftershave, geen scheerspullen, niets van dat alles. Zou dit een alleenstaande moeder zijn? Ook in de badkamer waren geen mannenartikelen te vinden. Hij glimlachte bij de gedachte dat er geen man in huis was. Mieke's kamer had hij ook snel gevonden. Een echte meisjeskamer met veel roze en rood, met een bureautje met een stoel, een kast, een bed en wat plankjes met boeken en meisjesspullen. De derde kamer leek een niet veel gebruikte logeerkamer met wat dozen en stapels boeken.
Op de overloop oriënteerde hij zich nog eens goed. Daarna ging hij naar beneden en verliet het huis, ging naar huis, ontdeed zich van de huid, kleedde zich aan en ging met de sleutel van Mieke naar een bouwwinkel en liet de sleutel namaken. Hij at een snelle warme hap bij een cafetaria en ging naar huis. Aan het begin van de avond trok hij de huid weer aan en ging onzichtbaar op weg naar Mieke's huis.
Menschenkinderfreund
The reviewing period for this story has ended. |