3. Het Gebed Van Marloes (Flash Back)

Een paar weken na de geboorte van Jacky, heb ik Marloes leren kennen. Een dartel meisje van het woonwagenkamp in de buurt. Haar vader is Hollander, maar haar moeder heeft haar Zigeunerbloed meegegeven. In de winter is ze bijna blank, in de zomer, met een beetje zon, lijkt ze uit brons gegoten.

"Heeft u een oppas nodig?"

Met die vraag kwam ze aanzetten. Een wicht van 8 jaar. Natuurlijk vertrouwde ik haar niet. De lichtgrijze ogen onder de zwarte lokken ongekamd haar maakten me aanvankelijk zelfs bijna bang. Ik kreeg het tegelijk warm en koud van haar, alsof ze me een magische koorts bracht.

"Nee, hoor. Ik laat mijn kindje nog niet zomaar alleen. Zelfs niet met een bosprinses als jij."

"Ik ben geen bosprinses."

"Wat ben je dan?"

"Ik ben Marloes en ik ben heel goedkoop. Voor een paar muntjes per uur kan ik blijven."

Aan een dun kettinkje om haar pols zag ik een klein pentagram hangen. Op dat moment begon mijn baby te huilen.

"Luister, ik moet naar binnen, er is iets met Jacky."

Voor ik de deur kon sluiten was Marloes al langs mij gegleden. Ze spoedde zich naar de wieg.

"Wat een mooie dochter heeft u!"

"Het is een jongen."

"Jacky is toch een meisjesnaam?"

"Ja. Sorry, hij heet Jack, maar ik noem hem graag Jacky."

Ze keek me toen veelbetekenend aan.

"Had u liever een meisje willen hebben?"

Ik antwoordde haar niet. In plaats daarvan keek ik in de luier van Jack. Hij moest worden verschoond.

"Wil je dat doekje daar in de wasbak even nat maken, met louw water en mij aangeven?"

Blij om gelijk ingeschakeld te worden volgde ze mijn opdrachten op. We hebben mijn zoontje toen samen verschoond. Ik liet haar zelfs zijn billen met olie inwrijven. Ze bleek heel handig en zeer teder.

"Nou je mag wel blijven, maar ik hoef niet weg..."

"Als ik blijf, hoeveel wil je me dan betalen?"

Het werd me duidelijk dat ze in de eerste plaats een zakenvrouw moest zijn. Opnieuw besloot ik haar niet te antwoorden.

"Ik ben moe. Ik ga even liggen. Misschien is het beter dat je gaat. Een volgende keer heb ik je wellicht nodig. Kom later nog eens langs."

Marloes vertrok echter niet. Ze had een onverschrokken pose ingenomen. Mijn woorden leken telkens even op haar huid geschreven, maar gleden dan gemakkelijk van haar af. Er brak een glimlach door op haar frêle gezichtje.

"U heeft me wel nodig. Ik ben een meisje... Gaat u maar naar bed, dan kom ik bij u liggen."

Ze betoverde mij, zoveel was zeker. Ze trapte haar sandalen uit en trok vervolgens haar tie-dye jurkje over haar hoofd en gooide het met een sierlijke zwaai in de wieg, zonder enige zorg, op mijn jongetje. Haar borst was nog plat, maar ze had al een bosje schaamhaar. Langzaam was haar glimlach verdwenen. Met een serieuze trek om haar mond bracht ze een ranke hand naar keel en deed alsof ze die dicht kneep. Ik staarde haar verbijsterd aan en begreep dat ze mijn gedachten las: het jurkje, zo ongecontroleerd over de baby heen, zou een wiege-dood kunnen veroorzaken. Na een stuk of tien lange seconden, waarin ze mijn blik vasthield, sperde ze plots haar mond open en stak haar tong uit. Deze intense brutaliteit maakte me definitief verliefd. Jack begon een beetje te kirren, een vertrouwenwekkend teken van leven.

"Met de geur van mijn lijf is iedereen blij."

Haar glimlach was weer verschenen.

"Kleedt u zichzelf ook uit? Of moet ik u helpen?"

Voordat ik kon reageren knoopte ze mijn vestje los. Ongegeneerd toonde ze haar belangstelling voor mijn borsten die ze zo had bevrijd. Voordat ze me helemaal uit mijn vestje hielp woog zij ze even dapper. Ze waren zwaar van melk.

"Mag ik proeven?"

Ze duwde me op rand van mijn bed en zette haarzelf dicht naast me.

"Goed dan, maar niet te veel. Het is tenslotte voor mijn jongen."

Ze zette dadelijk haar zachte mond op een tepel, sloot haar ogen en zoog gelijk, alsof ze nooit anders had gedaan. Ik liet haar begaan. De gulzigheid vertederde mij. Na een tijdje hield ze even op, enkel om de andere borst te kiezen. Ondertussen was ze met haar hand onder de elastische band van mijn broek gegleden. Terwijl ze zich onverminderd bleef laven aan mijn borst vonden haar vingers doelbewust mijn clitorus. Ze begon die zachtjes te strelen. Ik dreef dankbaar mijn neus in haar hoofdhaar en snoof de geur van dit heksje.

"Je hebt dit vaker gedaan."

Eindelijk staakte ze haar verrukkelijke dronk om mij te antwoorden, met een giechel en een melksnorretje.

"Nee, jij bent de eerste."

Daarop sjorde ze me uit mijn broek, duwde me achterover, verder op mijn bed. Ze kwam tussen mijn benen zitten en richtte haar blik op mijn kut.

"Zou het lukken om ze alle twee erin te krijgen?"

Haar beide ranke handen liet ze met de palmen open op mijn onderbuik rusten. Ik kon niet anders dan mijn handen op die van haar leggen. We sloten op die manier een zwijgend verbond. Daarna viel ze erop aan. Ze maakte me eerst door en door nat met haar tongende mond, om mij vervolgens met twee vingers te penetreren. Ze dwong me daarbij tot een eerste orgasme, licht en vaardig, als een gul voorafje van alles dat nog moest komen.

"Wie heeft je zo leren vingeren?"

In plaats van te antwoorden duwde ze haar hand nu helemaal naar binnen, waar ze hem karnend begon te draaien. Ik gilde het uit van geile pijn. Jack reageerde door te krijsen. Ik gebaarde haar te stoppen, maar dat deed ze niet. Ze ging juist harder door, zodat ik harder moest gillen en mijn baby luidkeels bleef krijsen. Ze probeerde bovendien, wreed, haar andere hand ook naar binnen te persen. Ze zag dat ik daarbij keek naar het pentagram aan haar polskettinkje.

"Wil je hem ook leren dienen?"

"Wie?"

"Satan."

Bij zijn naam lukte het haar om de tweede hand langs de eerste bij mij naar binnen te porren. Ik kon niet meer gillen. Jacky hield op met krijsen.

"Nou?"

Het jonge meisje stond erop dat ik haar zou antwoorden. Ik voelde hoe ze haar handen in mij samenvouwde en om de vraag kracht bij te zetten penetreerde ze me eventjes heel ruw. Ik liet me bekeren.

"Ja."

"Wat ja?"

"Ik wil Satan ook dienen?"

Daarop werd ze rustiger en stopte langzaam verder te bewegen, maar hield haar handen nog wel in mij.

"Zullen we samen bidden?"

Ik knikte, zonder te weten wat ze nu precies wilde.

"Zullen we hem vragen om een zusje voor Jacky?"

"Dat ben jij toch geworden?"

"Nee, een echt zusje! ...Voel je hoe ik haar hoofdje vasthoud?"

Plots bulkten haar handen uit, alsof iemand ze opblies. Ik leed opeens weer de pijn van de barensnood, terwijl het satanskind erbij glimlachte. Haar kracht leek me onmenselijk worden, zo rekten haar armpjes mijn kut uiteen. Marloes tuurde dan naar binnen.

"Ze heeft mijn kleur."

Ik wenste mezelf nu dood, zo ondraaglijk werd de pijn. Maar het ging Marloes niet meer om mij. Ze wilde het hoofdje beter zien en rekte me genadeloos nog iets verder uit.

"Hoer!"

Dit woord noch door mij, noch door Marloes gezegd. Het werd uit mijn kut gesnauwd! Onmiskenbaar uit mijn kut! Met een hoge, piepende kinderstem. En meteen daarop volgde een dikke fluim speeksel. Marloes werd daardoor midden in het gezicht getroffen. Een dikke, witte klodder bleef tussen haar ogen aan haar voorhoofd hangen en droop over haar neus. Ze raakte er echter niet van uit balans.

"Zie je dat? ...Satan geeft mij een facial!"

Het besef drong tot mij door dat dit meisje een Satanisch ritueel in mij deed plaatsvinden en in dat besef schokte een nieuw orgasme door al mijn pijn heen. Alsof het hoofdje van mijn toekomstige dochter een prostaat vormde en de beide armen van Marloes de zwellichamen van een pik werden, voelde ik mij even de man die Satan is. Ik spoot nog twee, drie keer in haar gezicht en perste toen met een onderaardse macht alles uit. De beide armen van Marloes en het hoofdje dat ze vast hield...

"Lekker!"

Marloes sloeg haar handen meteen op haar gezicht om de drek die uit mij was gespoten goed in te wrijven. Ik zocht naar het hoofdje.

"Waar is ze nu?"

"Wie?"

"Je zag haar. Haar hoofd! Waar is dat gebleven?"

"Doe niet zo gek. Je wellust maakt je waanzinnig."

Jacky begon weer te krijsen. Verstoord stond Marloes daarom op en pakte een van haar sandalen, stapte ermee naar de wieg en sloeg ermee in de wieg. In een klap was hij stil. Ik zat er verstijfd naar te kijken en zag hoe ze haar tie-dye jurkje uit de wieg griste, de smeer op haar gezicht er nog een laatste keer mee inwreef en weer aandeed. Ze pakte vervolgens ook haar sandaal weer uit de wieg en schoot er fluks in met haar voet. Ze deed toen een stap in de richting van mijn bed waarvoor de andere sandaal was blijven liggen. Ze bukte zich om deze op te rapen. Maar eindelijk kon ik mijn woede een vorm geven en zette ik mijn voet op haar sandaal.

"Hiermee kom je niet weg, liefje... Wat denk je wel? Vuile heks!"

Ze leek in het geheel niet onder de indruk van mijn uitval. Ze zette koeltjes haar voet op mijn knie.

"Wil je me een kusje geven? Kus mijn voetje maar..."

Ze droeg om haar enkel zo'n zelfde kettinkje als om haar pols, aan deze hing echter geen pentagram maar een doodskopje.

"Je hebt hem toch niet dood geslagen?"

"Kus eerst mijn voet en ga dan maar even kijken."

Haar voetje was zo schoon, ik kon haar niet weerstaan en kuste het met alle liefde die ik kon opbrengen. Ze lachte vals en trok mijn hoofd aan mijn haar weer omhoog. Ze dwong me haar recht aan te kijken en spuugde in mijn gezicht. Het voelde als een ware doop. Ik aanbad haar innig.

"Wat vind je belangrijker te weten? Of hij nog leeft? Of hoe mijn voetje voelt in die uitgerekte kut van je?"

Mijn ogen braken.

"Hoe je voetje voelt, natuurlijk."

"Nou jammer dan, want ik heb geen zin meer. Kijk maar of hij nog ademt."

Ik voelde een hernieuwde woede opkomen en stond op om inderdaad te kijken. Mijn zielige Jacky staarde me met bange oogjes aan. Hij was erg geschrokken, maar ademde gewoon. Ik keerde me onmiddellijk weer om. Ze was al onderweg naar de voordeur, maar ik haalde haar met flinke passen in.

"Wacht eens even meisje..."

Ik greep haar bij haar arm, trok haar terug en gooide haar op mijn bed. Het kostte me nauwelijks moeite, want ze was licht als een veertje. Ik greep haar voeten en trok de sandalen er weer vanaf. Ze had een kort gilletje gegeven, maar ging toen over naar een slappe lach. Het leek haar op te winden hoe harder ik haar aanpakte. Dat dreef me tot nog grotere razernij. Ik trok haar jurkje weer omhoog en gaf toen met een sandaal een harde klap op haar billen.

"Ooh... Wil je me slaan? ...Harder alsjeblieft... Ik voel er niet veel van."

Ze hief haar kontje parmantig voor mij op.

"Weet je het zeker, kindje? Als ik doorsla in mijn drift sta ik niet in voor de gevolgen."

"Zeker. Daar wacht ik op."

Mijn handen trilden van de ingehouden woede. Het leek voor haar enkel maar een geil spel. Ik sloeg haar daarom de tweede keer uit alle macht. De klap was zo hard dat ze over de kop sloeg en met een koprol aan de andere kant van het bed op de grond viel. Daar bleef ze stil liggen.

"O, mijn god... Wat heb ik gedaan? ...Gaat het, kindje?"

Ik stapte rond het bed en knielde bij haar neer. Ze leek bewusteloos. Ik nam haar gezichtje in mijn handen en probeerde haar wakker te krijgen.

"Alsjeblieft meisje, vergeef mij..."

Maar ze kwam niet bij. Ik voelde haar pols en kon haar hartslag niet vinden. Zo raakte ik echt in paniek. Had ze haar nek gebroken?

"O, vergeef mij."

Ik barstte in huilen uit en voelde voorzichtig aan haar hoofd. Het leek me toch goed vast te zitten. Radeloos richtte ik me op en gaapte van verdriet. Toen verbrak ze plots haar spelletje, met een brede grijns...

"Gefopt! Haha... Haha... Gefopt!"

Ze trapte daarbij omhoog, met haar voetje in mijn kruis. Ze deed me van de ene heftige emotie in de andere schieten. Ik haatte haar, maar moest haar vergeven, want ik wilde deze vrijage van haar voet niet missen. Mijn kut stond er geheel voor open en zo schoof ze met haar tenen en de bal van haar voet weer bij mij naar binnen. Ik nam haar met de hand bij haar hiel en hielp haar verder duwen. Daarop maakte ze licht trappende bewegingen en voerde me opnieuw naar een duivels diep orgasme. Dit was de laatste uitputting van onze eerste ontmoeting, waarna ik totaal verklampt op mijn bed viel. Ze stond zelf op en haalde nog even haar hand langs mijn onderbeen.

"Je moet me vaker klappen geven. Dat vind ik best fijn."

Met die woorden vertrok Marloes en liet ik mezelf in slaap vallen, hoewel Jacky zachtjes weer begon te huilen.