James Stuart
the Erotic Historian

vertaald door Jan van Vlaanderen

Het Landgoed

Hoofdstukken 11-12

"Dat is correct."

Sam ging achter zijn bureau zitten, de bezoeker zat voor hem.

"Had u een goede reis hier naar toe?"

"Helemaal niet, de trein zat te vol en de koetsier die me naar hier bracht was verschrikkelijk. Ik moet zeggen dat de staat van de wegen in deze streek heel slecht is."

"Ik heb gehoord dat ze aan herstelling toe zijn," zei Sam.

"Dat wordt wel tijd, ik ben betere infrastructuur gewoon."

Sam besloot om van onderwerp te veranderen, want de gast had niet veel goeds over de reisweg te vertellen.

"Ik geloof dat u politicus bent, een lid van het parlement van de koningin?" vroeg Sam.

"Dat ben ik," antwoordde Mr. Drewood. "Ik vertegenwoordig een Londens kiesdistrict," voegde hij eraan toe om zijn gastheer te imponeren. Maar dat deed hij niet.

"Wel, om tot het doel van uw bezoek te komen, u wil lid worden van een club waarvan ik de beheerder ben? U bent aanbevolen door een ander lid, Mr. Simpson, geloof ik?"

"Inderdaad, hij is een fijne man."

"Sam kon hier amper mee akkoord gaan, want Mr. Simpson was niet bepaald een fijne man. Hij had een passie om in de billen van jonge knaapjes te knijpen. Echter niet op een speelse manier. Sam had hem hiervoor al enkele keren gewaarschuwd. Toen Sam bij de gasten geopperd had dat er eventueel enkele nieuwe leden mochten bijkomen, vond hij het niet zo leuk dat Mr. Simpson iemand aanbevolen had. Maar men had hem verzekerd dat de kandidaat heel rijk was, wat een voordeel was. Sam wou het ledental van zijn exclusieve club op een zestigtal houden, waarvan er een veertigtal bij de feestjes opdaagden. Ze waren van heel het land, de meeste waren rijk en invloedrijk, zoals magistraten of directeurs van grote bedrijen. Een van de leden was onlangs overleden en een andere was naar het buitenland verhuisd. Er waren dus twee plaatsen vrij. Het was aan Sam om te bepalen of de man die voor hem zat mocht toetreden.

"Heeft Mr. Simpson u verteld wat voor activiteiten de club organiseert?"

"Hij heeft me verteld dat er jongetjes beschikbaar zijn voor seksuele fantasieën."

Sam was verwonderd dat de man helemaal niet beschaamd was om zijn verboden voorkeuren te kennen te geven.

"Dat is min of meer correct." zei Sam. "Maar, voor we verder gaan, moet ik je de reglementen van de club doorgeven. Dan moet u beslissen of u zich hierin kan schikken. Indien niet, kan u geen lid worden van onze club.

De man zweeg, en knikte naar Sam om door te gaan.

De eerste en belangrijkste regel gaat over de absolute discretie van de club. Men mag nooit namen doorgeven van leden aan buitenstaanders of vertellen welke activiteiten hier plaats vinden. De identiteit van de aanwezige jongens moet ook steeds geheim blijven. Als ik te weten kom dat een van de leden zich niet houdt aan deze regel, zullen ze direct uitgesloten worden zonder terugbetaling van hun lidgeld. Ik weet zeker dat u zal begrijpen dat de activiteiten van de club tegen de wet zijn en dat de geheimhouding in ons aller voordeel is. Als de dingen uitlekken zijn we allen in gevaar."

"Begrijpelijke voorzorg, ik ben politicus, discretie en geheimhouding is mijn zaak."

Sam wist dat dit waar was. Mannen met het beroep van Mr. Drewood waren goed in het achterhouden van informatie.

"Daarbij moet u ook akkoord gaan dat u er alles zal aan doen om uw invloed te doen gelden als een van de leden in moeilijkheden komt."

"Natuurlijk, daar mag u op rekenen. Ik heb heel wat machtige vrienden. Mannen zoals wij, die het genot van jongensvlees ontdekt hebben, moeten elkaar helpen. Waar komen de jongens eigenlijk vandaan?"

"Dat is iets dat ik liever voor mezelf houd." antwoordde Sam.

"Dat begrijp ik," zei Mr. Drewood.

In feite kreeg Sam heel wat jongens van een weeshuis op ongeveer 40 kilometer van het landgoed. De uitbater was een oude schoolvriend van Sam die hem verzekerde dat het huis altijd vol zat met geile jongetjes. Door de subsidie die Sam altijd aan het weeshuis gaf door de opbrengst van de feestjes, kon het gebouw goed onderhouden worden, en de jongens die er verbleven waren de best geklede en best opgeleide van het land. Belangrijk was ook dat er een laag sterftecijfer was, onder het gemiddelde van de ander weeshuizen, wat een nationale schande was. De lokale overheden, die in naam althans, verantwoordelijk waren voor het weeshuis, vroegen zich af hoe de eigenaar het kon volbrengen met de pathetische geldsom die hij van hen kreeg, en waarmee hij amper het eten voor de jongens kon bekostigen. Maar ze hielden zich koest, want hij zou wel eens meer kunnen vragen. De overige jongens die aan de feestjes deelnamen rekruteerde Sam uit lokale families, meestal uit families die hem geld verschuldigd waren.

"Het enige dat ik u kan vertellen is dat het organiseren van de feestjes heel wat geld kost en dat is ook zo voor het lidmaatschap van de club. Ik vraag een intredingspremie van 100 pond met een waarborg van 400 pond. Dit bedrag krijgt u terug als u de club verlaat of als u na een jaar blijk geeft van het aanvaarden van alle regels. Daarbij komt een jaarlijks lidgeld van 50 pond en 10 pond voor het bijwonen van een feest. Het spijt me als u dit veel vindt, maar het is geen arme mannenclub, en iedereen betaalt hetzelfde."

Dit was eigenlijk een beetje gelogen, want Sam gaf sommige gasten een reductie als hij wist dat ze het moeilijk hadden om de eindjes aan elkaar te knopen, maar waarvan hij wist dat ze populair waren bij de jongens. Een van hen was de oude Schotse kolonel, Henry, die bijna niets betaalde. Een andere was de dokter, maar die gaf medische bijstand als het nodig was. In elk geval gaf Mr. Drewood aan dat hij moeite had om het geld op te brengen.

"Ik zal je enkele details geven over de feestjes. Er zijn drie groepen. De eerste groep zijn de leden, allemaal volwassen mannen. De tweede groep zijn de jongens die de gasten vergezellen. Als u er een wil meebrengen, moet hij tussen 10 en 16 jaar oud zijn, mooi en hij moet natuurlijk houden van seks. Ik zal in elk geval uitmaken of een meegebrachte jongen recht geeft op kortingen van 2 tot 4 pond op het feest. Jongens die nog anaal maagd zijn kunnen hun maagdelijkheid verkopen op het feest. Van dit bedrag mag u 75 % houden, de rest gaat naar het huis. Wat de jongens moeten doen ligt aan de gast die hen meebrengt. Ze kunnen ingewisseld worden tegen geld of andere jongens. De derde groep zijn de jongens waar ik voor zorg. Ze zijn er voor de ontspanning van alle gasten en ze zijn getraind om volgzaam te zijn om alles te doen wat de gasten vragen. U bent natuurlijk vrij om de jongens te betasten en aan te raken hoe u wil of u kan hen vragen hetzelfde bij u te doen. U kan ook orale seks vragen aan alle jongens of anale seks bij alle jongens van meer dan 10 jaar. De jongens met een zilveren halskettinkje zijn jonger dan 10 jaar, en kunnen niet geneukt worden. U heeft elke seksuele vrijheid met de jongens behalve de dingen die ik net genoemd heb. Ik zal niet toelaten dat de enig vorm van geweld tegen de jongens gebruikt wordt. Er wordt niet gegeseld, geboeid, geslagen, enz. Als de jongens het toelaten mag er een mild pakje slaag gegeven worden, uitsluitend om hem op te winden, maar geen extremen."

"De jongens worden natuurlijk geslagen als ze niet gehoorzaam zijn." zei Mr. Drewood.

"Als dat zo is worden ze bij mij gebracht, en ik beslis. We hebben het ooit toegelaten dat de gasten de misdragende jongens mochten straffen, maar nadat een kereltje een fors pak slaag gekregen had voor een kleine overtreding, hebben we beslist dat ik in de toekomst die dingen zou regelen. Gaat u akkoord met deze voorwaarde?"

"Natuurlijk, wat u ook zegt." zei de man. Sam zag een tikkeltje ontgoocheling in de ogen van de man.

"Een andere belangrijke voorwaarde betreft het minimaliseren van seksueel overdraagbare ziekten. U mag geen feest bijwonen als u lijdt aan een of andere venerische ziekte en u moet wachten tot u helemaal genezen bent. Als het ongeneeslijk is moet u de club verlaten. Gasten die deze regel niet navolgen worden direct en voor altijd uit de club ontslagen. U moet bereid zijn om een doktersonderzoek te ondergaan voor u deelneemt aan het eerste feest en elke keer als de dokter het nodig vindt. Hetzelfde geldt voor elke jongen die u meebrengt. Alle jongens waar ik voor zorg worden regelmatig onderzocht.

"Ik verzeker u dat ik volledig gezond ben."

"Dat zal wel, maar we moeten het toch controleren. Nog een laatste ding, we zouden het fijn vinden dat elke jongen die met u meegaat een leuke tijd beleeft. Dit is geen regel, en het ligt helemaal bij u, maar de leden vinden het zelf prettig om aan die regel te voldoen. Ik weet zeker dat u begrijpt dat het volledig in het belang is van iedereen dat de jongens gelukkig en geil blijven."

Mr. Drewood knikte, maar gaf geen commentaar. Sam ging verder.

"Nu u dit alles gehoord hebt, wenst u lid te worden van onze club en zal u zich aan de regels houden."

"Ja zeker, Dit is waar ik naar gezocht heb."

"Zeer goed. Wat betreft betalingen, dat gebeurt altijd vooraf, er is geen krediet, ik ben geen bank. Het feest van september gaat volgende zaterdag door, wat volgens mij te dichtbij is om uw bank een betaling te laten doen naar mijn rekening in Londen. Misschien kan u al een regeling treffen voor het feest in oktober."

"Oh neen. Ik zou graag al op het volgende feest zijn. Maak u geen zorgen, ik heb voldoende geld bij me."

Mr. Drewood opende een klein koffertje dat naast hem stond en haalde er enkele bundeltjes bankbiljetten uit. Hij telde een totaal van 570 pond neer voor de verbaasde Sam Grange. Dat had hij niet verwacht, die man moest een wandelende goudmijn zijn.

"Dit is voor het lidmaatschap, voorschot, lidgeld voor dit jaar en de volgende twee feesten. Is dit in orde?"

"Euh, … , ik denk het wel. Ik had echt niet verwacht dat u vandaag zou betalen."

"Wij stadsmensen treuzelen niet. Tijd is belangrijk. Ik kan beter vertrekken nu. Ik moet thuis zijn voor een volgende verkiezing. Goede dag, Mr Grange, tot zaterdag."

"Wel, oké dan. Om 8 uur indien mogelijk."

"Ik zal er zijn." De man stond recht, drukte zijn gastheer de hand en verliet de kamer. Sam staarde naar de stapel bankbiljetten. Maar afgezien van het feit dat man een goede betaler was, was er iets in de man waar Sam niet van hield. Dit was waarschijnlijk omdat Sam nooit vertrouwen had in politici. Het stoorde hem een beetje dat de man zo snel betaald had. Anders had hij hem kunnen schrijven dat zijn lidmaatschap geweigerd werd. Hij zou wel niet het enige onprettige lid zijn, Sam moest hem in het oog houden.

Die zaterdag was het Jamie's verjaardag en er was een familiefeestje om dit te vieren. Het jongetje vond dit helemaal niet erg, want hij hield van zijn oma, zijn enige grootouder die nog in leven was. Het zou echter betekenen dat hij pas laat in de namiddag naar het landgoed kon gaan en dan deze maand niet kon deelnemen aan het feest, wat hij vervelend zou vinden. Daarom ging hij bij zijn grootmoeder weg om drie uur, zodat hij op tijd op het landgoed aan kwam om zijn slaapmelk te drinken en zijn dutje kon doen. Na het gemeenschappelijk bad hoorde Jamie dat hete thema van vanavond was, de onderwaterwereld. De jongens werden dus verkleed in vissen en andere onderwaterwezens. Dit was meestal een vin gemaakt in wat draad, bedekt met licht materiaal en een hoofddeksel. Voor de rest waren ze onbedekt. Zelfs de oudere jongen hadden hun kontjes en genitaliën volledig onbedekt deze keer. Toen Sam binnen kwam zag Jamie dat ij een witte tuniek aan had en een bladerkrans op zijn hoofd. Hij droeg een lichte drietand. Toen hij aan Billy, die bij zijn vader was, vroeg wie zijn vader speelde, antwoordde hij dat hij Neptunus was, de God van de oceanen.

Eens het feest begonnen was moest Jamie helpen met heet bedienen van drank en hapjes en dat hij beschikbaar moest zijn voor de gasten als het he gevraagd werd. Omdat hij zo'n aantrekkelijk jongetje was, was het niet verwonderlijk dat dit verschillende keren het geval was. Meestal gehoorzaamde Jamie heel graag, omdat de mannen dikwijls dingen bij hem deden die hij graag had. Maar een keer moest hij bij een man komen die hij nog niet gezien had bij een vorig feest. Het was een eerder gespierde heer, gekleed in een heel duur pak. Hij vroeg het blonde knaapje om over zijn knie te komen liggen en liet dan zijn hand, niet al te zacht over zijn 10 jaar oude kont glijden.

"Prachtig kontje, jongen. Net wat ik zocht."

"Bedankt, meneer," antwoordde Jamie. Hij vroeg zich af of dit wel het goede antwoord was.

"Krijg je van de zweep op school als je stout bent?"

"Ja meneer," antwoordde de jongen, en hij bedacht dat dit een domme vraag was;.

"Wat gebruikt de meester daar dan voor?"

"Een houten regel, meneer." Jamie hield niet van het onderwerp waarover gesproken werd.

"Hmm, dat is nogal een zacht instrument om te gebruiken, naar mijn mening." zei de man.

Jamie dacht dat de man het maar eens op zijn eigen kont moest laten neerkomen, hij zou dan niet meer zeggen dat het zo'n zacht instrument was;

"Ik heb altijd al gedacht dat er niets beters is als stokslagen, dat was wat wij op school kregen." ging de heer verder toen hij over zijn billen streelde. "Ik neem aan dat dit altijd op de blote billen gebeurt."

"Ja, meneer."

"Dat is goed. Ik wed dat jouw kontje mooi rood wordt."

Jamie slikte en hij hoopte dat de man hem niet ging slaan om het uit te vinden. Maar hij zuchtte slechts en klapte het jongetje enkel maar op zijn romp en zond hem weg om een andere jongen doen te komen. Jamie zag dat zijn vervanger op dezelfde manier gelegd werd en zonder twijfel dezelfde domme vragen moest beantwoorden.

Deze maand waren er enkele maagdelijke jongetjes te koop. Het was een tweeling uit het weeshuis die net de magische leeftijd van 10 jaar bereikt hadden, de minimum leeftijd die ze volgens Sam moesten hebben om geneukt te worden. De jongens kregen een mooi som geld, die het budget van het weeshuis zou spijzen. Het was dus een tweeling. Sam besloot dat ze de eerste keer tegelijkertijd moesten genomen worden. Beide heren die het geld geboden hadden gingen hiermee akkoord. Nadat ze de lullen van de mannen met hun mond gesmeerd hadden, gingen de jongens gretig in positie liggen, hoofd tegen hoofd op de brede sofa. De mannen gingen achter hen staan en na het signaal van een van hen staken ze hun volwassen lul in de kontjes van de jongens. De jongens huilden van pijn, maar de aandachtige toeschouwers zagen dat ze dit maar deden omdat men het hen gezegd had, en niet door echte pijn. Na enkele minuten stootten de jongens hun kontjes achteruit toen de mannen hen neukten en kusten ze elkaar passioneel.

Het gemak waarmee de jongens voor de eerste keer genomen werden stelde in vraag of ze wel zo maagdelijk waren. De uitbater van het weeshuis wou niet dat er geneukt werd, maar de oversekste jongens die er leefden namen die regel niet altijd ernstig. Het was naïef om te denken dat de tweeling in zo'n omgeving maagdelijk zouden gebleven zijn en het leed geen twijfel dat enkele goed ontwikkelde tieners al het genoegen hadden om hun kontjes te ontdekken. Zoals bij Jamie en minstens een van de jongens die samen met hem gekocht werd, moest de term maagdelijk met een korreltje zout genomen worden. Het betekende eerder, nog niet geneukt op een van deze feestjes. Omdat de tweeling al op enkele feestjes aanwezig waren hadden enkele heren welwillend op hen geboden om de eerste te zijn die hen hier op feest konden nemen, ongeacht of het de allereerste keer was over het algemeen.

Na de verkoop was er de show. Dit was de gewone seksuele vertoning met veel jongens. De meeste shows verliepen ongeveer hetzelfde, met op het einde de grote orgie. Heel wat water vloog er rond in een watergevecht. Alle deelnemende jongens waren druipnat, maar voor de toeschouwers was dit nog erotischer toen ze de glibberige lichamen rond zagen glijden bij het neuken en pijpen op het podium.

Op het einde van de show zat Jamie op de schoot van de kolonel Henry McDonald. Het verbaasde hem niet dat hij niet alleen was. een ander 10-jarig ventje zat op zijn andere knie en twee jongens zaten naast hem op de zetel, en voor hem op de grond zaten er nog drie. Toen het feest aan het uitdeinen was en de gasten de jongens uitkozen die met hen de nacht gingen doorbrengen, zag Jamie de gemene man naderbij komen, die al die somme vragen gesteld had.

"Een goede dag, mijnheer," zei Henry. "U bent een nieuw lid, geloof ik."

"Dat is correct." zei de man.

"We zijn nog niet aan elkaar voorgesteld. Ik ben Henry McDonald, kolonel op rust."

"Aangename kennismaking," zei de man en hij schudde de hand van de kolonel. "Mijn naam is Graham Drewood, lid van het parlement van hare majesteit. Ik vroeg me af of ik dat prachtig jonge knaapje op uw schoot mocht hebben?" De man wees naar Jamie.

"Ik heb er niets op tegen, als het mannetje het wil." De kolonel wendde zich tot Jamie en zei:"Wil jij de nacht doorbrengen met deze lieve Mr Drewood, of lig je liever met een soldaat in bed?"

Jamie was wat verward. Hij was niet gewoon dat men hem vroeg wat hij wou. Het was gemakkelijker als men hem zei wat hij moest doen. Hij dacht dat het onbeleefd zou zijn om iet met de heer mee te gaan, maar het idee aan de vragen over een pak slaag, die de man, gesteld had trok Jamie helemaal niet aan. De nacht doorbrengen met de kolonel leek veel aantrekkelijker.

"Ik zou liever bij u blijven, mijnheer," antwoordde hij tenslotte.

"Dat is het dan, Sorry Graham, maar er lopen hier nog heel wat andere jongens rond."

"Ik dacht dat het niet veel uitmaakte wat de jongens zelf willen of niet willen en dat het de gasten zijn die de beslissingen nemen," antwoordde Mr. Drewood kwaad. "Jij hebt al genoeg jongens, ik wil er maar één.

"Mr. Graag heeft verklaard dat ik zoveel kerels mag nemen als ik wil, en als dat wil, dan neem ik deze hier. De stem van de oude man veranderde van plezierig, naar ijzig koud.

"Zoals u wil," zei de politicus, en hij draaide zich om , op zoek naar een ander jongetje. Jamie zuchtte opgelucht.

"Wel, laat ons er mee beginnen, meisjes. De nacht wacht op ons."

De kolonel koos de 7 jongens die rond hem zaten en pikte er nog een drietal uit die in de buurt rondliepen, in de hoop dat ze het zouden vragen. De groep zette zich in beweging en bevond zich weldra in de kamer die aan de kolonel toegewezen was. Jamie zag dat het bed groter was dan de meeste andere, zonder twijfel om het grote aantal jongens aan te kunnen dat de kolonel meestal uitkoos.

De tien jongens waren van 10 tot 14 jaar oud, Jamie was dus een van de jongsten. Hij kende Freddy, een 11-jarige die in een naburige boerderij werkte, en Philip, een 13-jarige weesjongen die Billy hem had voorgesteld. Het kereltje vroeg zich af of hij ging gedrild worden, zoals hij het de kolonel al zien doen bij andere jongens. Het werd al gauw duidelijk dat de man enkele spelletjes in zijn hoofd had. Hij begon met ze per paar te zetten en hij liet hen een 69 positie innemen. Ze moesten beginnen te zuigen terwijl de oude kolonel rondliep en controleerde of ze het allemaal met militaire precisie deden. De jongens bovenaan moesten hun kontje uitsteken op exact hetzelfde moment. Jamie zat bij Freddy, waarmee hij vroeger gespeeld had, toen ze jonger waren. Ze hadden echter nog niets zoals dit gedaan, wat hij spijtig vond, gezien de manier waarop Freddy zijn kleine piemel en balletjes pijpte.

Hierop volgend liet Henry de jongens hun partner neuken en eens te meer moesten ze hun tempo op elkaar afstemmen. De gaf de man een prettig schouwspel. Vijf bevallige kontjes die gelijktijdig op en neer gingen terwijl ze de jongen onder hen neukten. Na enkele minuten moesten de jongens van plaats wisselen, zodat de neuker de geneukte werd. Jamie kreeg de kans om Freddy's nauwe gaatje te bezoeken, tot de kolonel de activiteiten opnieuw een halt toe riep.

"Oké makkers, nu gaan we de mannen van de jongens scheiden en gaan we een kleine uithoudingsproef doen."

De kolonel liet een van de jongens op zijn klok kijken hoelang iedere het kon uithouden. Bij de eerste test werden de jongens in verschillende houdingen gekieteld. Het slachtoffer moest 'stop' roepen als hij het niet meer kon uithouden. In het begin werd er lichtjes gekriebeld, alleen door de kolonel, maar al gauw werd het meer intens en moesten er ander jongens meedoen bij de marteling. Henry hield van dit spelletje, hij genoot van het lachen van de jongens, de mooiste muziek die ze konden maken. Hij zocht ook uit welk onderdeel van de jongens het gevoeligst was. Bij sommigen waren dat de voeten, anderen onder de oksels, of rond de nek. Zonder uitzondering begonnen ze te schaterlachen als hij zich bezig hield met hun ribben. Ze hielden het tussen twee en vijf minuten uit voor ze stop riepen. De winnaar werd Joey, een mooie 14-jarige. Jamie had het slecht gedaan. Hij had stop geroepen als de kolonel bij zijn voeten begon.

De volgende proef was een sekstest. Elke jongen moest zolang mogelijk een orgasme tegenhouden. Eerst begon de kolonel te kussen en te strelen tot hij een stijve kreeg. Dan begon de man aan het stijve orgaantje te zuigen, terwijl de andere jongens met hun handen over zijn zachte huid streelden. Als hij enkele minuten later nog niet klaar kwam, dan rolde de kolonel hem op zijn zij en versnelde hij het zuigen. Een andere jongen mocht hem dan neuken of aan zijn aars likken, wat de kolonel dacht dat zijn slachtoffer meer zou opwinden. Zonder uitzondering begon de knaap na enkele minuten te verkrampen en gaf hij, als hij oud genoeg was om room te maken, een heerlijk drankje voor de kolonel. Een van de jongste knaapjes won dit spel, een kleine roodharige van 11 met sproeten op zijn gezicht, Simon. Er was wat discussie omdat een van de oudere jongens verklaarde dat het jongetje een mild orgasme had tijdens de test, maar dit was moeilijk te bewijzen omdat de jongen nog enkele jaartjes te kort kwam om met vloeibare bewijs te voorschijn te komen.

Als de twee testen gedaan waren ging de kolonel op zijn rug liggen en genoot hij van de al het blote jongensvlees rondom hem. Hij had zelf een volledige erectie en de jongens wisten dat het nu aan hen was om hem te plezieren. Ze wachtten niet lang om eraan te beginnen. Vier jongens brachten hun gezicht bij zijn lul en pijpten hem om beurt, terwijl de anderen zijn ballen likten, of het stuk van de schacht dat de pijper niet naar binnen kreeg. Twee anderen kropen naar het hoofd van de soldaat en begonnen hem hevig te kussen. Henry klemde zij armen rond die twee en betastte hun zachte kontjes. De vier overige jongens hielden zich bezig met zijn tepels of streelden de delen van zijn lichaam die niet bezet waren door de andere kerels. Geen man kan zo'n hevige stimulatie weerstaan, zeker niet door zo'n set speeldingetjes, en na enkele minuten spoot hij zijn sperma over het gezicht van de vier jongens die aan zijn lul bezig waren.

De kolonel lag rustig op zijn rug en bekwam traag van zijn extase die de kereltjes hem gegeven hadden. Na enkele seconden rust vroeg Freddy hem.

"Oom Henry, ben jij getrouwd?" Henry was een van de gasten die wilde dat ze hem oom noemden.

"Neen," antwoordde de man, "Waarom vraag je dat?"

"Wel, omdat mijn papa vorig jaar gestorven is, zoekt mijn mama naar een nieuwe man. Ik ben er zeker van dat zij dat werk goed zou doen en ik zou graag hebben dat jij mijn papa wordt."

De schot was geraakt door de vraag van de jongen, maar hij zocht geen vrouw.

"Ik weet zeker dat ik trots op jouw zijn als zoon, jongen, maar ik weet zeker dat een jonge vrouw als jouw moeder een betere echtgenoot kan vinden dan een ouwe knar als ik."

"Heb jij ooit een vrouw gehad?" vroeg Jamie.

"Nee, nee, kereltje. Je weet toch dat ik liever lieve dingetjes als jij in mijn nabijheid heb." De oude man pauzeerde even en verbeterde zichzelf. "Wel eigenlijk, ik ben ooit getrouwd geweest, heel lang geleden, mar het was niet echt een normale verbintenis, maar dit is een ander interessant verhaal."

"Vertellen, vertellen," riepen de jongens in koor.

"Wel, het is geen van mijn militaire verhaaltjes, die jullie zo graag horen, en het is op sommige momenten nogal een seksverhaal."

De jongens drongen nog meer aan om het verhaal te vertellen, en hij gaf toe. Omdat hij zo graag verhaaltjes vertelde vond hij het niet erg, maar hij had graag de jongens er hem voor smeekten.

De kolonel leunde even achteruit om na te denken en dan begon hij.

"Het begon allemaal jaren geleden, kort nadat ik mijn diens bij het leger van Hare Majesteit begonnen was. Ik had net mijn officierstraining beëindigd en ik werd net naar India gestuurd, waar ik in de stad Bombay gestationeerd was in afwachting voor mijn eerste opdracht. Bombay is een grote handelsstad en overvol ontspanningsmogelijkheden voor mannen als ik."

"Ik heb nog nooit een Indiër gezien," zei Simon, "iemand zei me dat ze twee hoofden hebben."

De oude man lachte, en vroeg zich af maar de jongen die nonsens gehaald had. Het was wel mogelijk dat hij og nooit een Indische heer in vlees en bloed gezien had. Het Britse Rijk ad zich de laatste jaren flink uitgebreid, en het was normaal om in de haven van Londen veel vreemdelingen te zien, maar in een boerendorp zoals hier, waar de jongens leefden, was een bruin gezicht een rare zaak.

"Neen, kerel. Mensen uit India zijn zoals wij, behalve hun huidskleur. Indiërs zijn van hetzelfde type als wij, namelijk Kaukasiërs. Maar de meest zuidelijken zijn zwart als kool en die van de streek waar ik verbleef hadden een chocolade kleurige huid. Jonge Indische jongetjes zijn bijzonder mooi, maar ik ben vooringenomen.

Maar, zoals ik al zei, jonge soldaten zoals ik hadden wat vrije tijd, maar we hadden een beetje geld en de inlanders probeerden zo veel mogelijk om dit van ons af te nemen. De straten waren vol bars en eetstalletjes. Er waren grote markten en handelaars die hun goederen trachtten te verkopen aan onervaren soldaten. Er waren ook instellingen met een eerder dubieuze reputatie, namelijk de bordelen. Aan de buitenkant van deze bordelen flirtten de meisjes met de voorbijgangers om hen naar binnen te lokken. Maar zelfs toen was ik alleen maar geïnteresseerd in jongetjes, dus ging ik niet naar zulke plaatsen, maar wel veel van mijn collega's. Maar op een dag wandelde ik terug naar de barakken waar mijn regiment gevestigd was, toen er een zonderlinge man op me af kwam. Hij vroeg me of ik op zoek was naar een plek met vrouwen. Dit werd dikwijls gevraagd en ik wimpelde hem af, zoals gewoonlijk. Maar hij drong aan en vroeg dan of ik liever een huis met jongens had. Nu kreeg de man mijn aandacht, maar ik was wel wat nerveus om in te gaan op zijn aanbod. Ik dacht dat hij me misschien in de val wou lokken. Maar mijn hormonen overwonnen mijn angst en ik zei de man om me naar zo'n plaats te brengen. Het huis waar hij me heen bracht lag in dezelfde staat als het vrouwenbordeel, alleen liepen er hier vooraan geen mensen om de mannen naar binnen te lokken. Ik denk dat ze wat meer discretie nodig hadden.

Ik werd verwelkomd door een nogal lijvige Indische heer, die me naar een zijkamer bracht. Hij zei dat hij iets had wat ik wou. Ik zat daar een tijdje en wist niet wat ik moest verwachten. Ik wist zeker dat hij me een lelijke jonge man ging aanbieden, maar tot mijn verbazing bracht hij zes prachtige jongetjes naar binnen. Vier van de jongens begonnen net hun puberteit, of net niet, i zou zeggen tussen 11 en 14 jaar oud. De andere twee waren zelfs jonger, de ene leek 8 en de ander was kleiner, misschien niet eens 6. Nadat ik de schok te boven gekomen was, vroeg hij of ik wat beter wou kijken. Daar had ik natuurlijk niets tegen. Hij trok de jurk uit die ze droegen. Ik waande me in de hemel toen ik al dat heerlijke jongensvlees zag, ik wist echt niet welke schoonheid ik moest kiezen. Ik koos dan uiteindelijk die ene met een prachtige glimlach en toen ik een prijs overeen gekomen was met de eigenaar, pakte het kereltje me bij de hand en bracht hij me, terwijl hij nog steeds naakt was, naar een nabije slaapkamer.

De kamer was niet al te proper, herinner ik me, maar toen vond ik dat niet zo erg, ik was te opgewonden over wat er ging gebeuren. Toen had ik sinds mijn schooltijd geen seks meer gehad met een jongen en jullie kunnen begrijpen dat mijn lul helemaal rechtop stond. Het jongetjes dat bij me was leek 11 of 12, maar dat is moeilijk te zeggen bij Indische jongetjes, ze lijken dikwijls jonger dan ze echt zijn. I kon het hem niet vragen, want hij sprak geen Engels. Niet dat de taal echt belangrijk was, maar ik deed mijn uniform uit en weldra liet ik mij handen over zijn chocoladekleurige huid glijden, terwijl we kusten en knuffelden. Na enkele minuten viel het knaapje op zij n knieën en begon hij aan mijn keiharde knots te zuigen. Het gevoel van zijn zachte tong en lippen op mijn edele delen bracht me in de zevende hemel, dat kan ik jullie wel vertellen. Hij pijpte even goed als de jongens die leren kennen had op de Schotse middelbare school, waar ik seks had met de geile knapen op school. Ik besefte dat het knaapje al heel wat ervaring had opgedaan, gezien zijn job dat hij deed. Ik besefte dat hij wist dat ik op ontploffen stond en plots sprong hij recht, legde zich op de rand van het bed en stak zijn kont in de lucht. Hij trok zijn donkere billen open met zijn twee handen. Er was geen twijfel waarop hij aan het wachten was en vroeger was ik er minder bezorgd om of de jongens wilden neuken of niet dan nu. Dus ramde ik snel mijn mannenvlees recht in het nauwe gaatje en neukte ik het jongetje voor alles wat ik waard was. Dit was meer dan ik kon verdragen, en na een korte hemelse rit, vuurde ik in hem af en was het allemaal te snel gedaan.

Het is niet verwonderlijk dat ik dikwijls naar dit bordeel terug ging en een groot deel van mijn legersoldij hier spendeerde. Niet lang daarna ontdekte ik dat er heel wat straatjongens rondliepen die iets wilden bijverdienen van jonge mannen als ik. Dus bracht ik hen naar een goedkope hotelkamer en ik ontdekte dat ik seks kon hebben met geile jongetjes voor veel minder geld dan in het bordeel.

Dat waren de goede dagen, ik was nog jong en viriel dan en ik heb toentertijd heel wat knaapjes afgewerkt."

Henry werd even stil toen hij aan die tijd terugdacht. Tijdens het verhaal had de oude man terug een gedeeltelijke erectie gekregen, maar dat was maar niks vergeleken bij de harde piemeltjes die bij zijn aandachtige toehoorders prijkten. Ze vroegen hem om door te gaan.

"Dit heeft natuurlijk niet veel te maken met het verhaal, maar ik wou het tijdsbeeld schetsen. Op een dag moest ik bij een officier komen, die me zei dat ik de leiding kreeg over een cavalerie eskadron en dat ik de volgende week op missie zou gezonden worden. Het idee, dat ik Bombay moest verlaten, waar ik zo'n prachtige tijd had, stemde me niet gelukkig. Ik was echter jong en enthousiast om eens een gevecht mee te maken, en ik was heel opgewonden bij dit nieuws.

Ik ontdekte echter snel dat het geen campagne was waar ik naar uitkeek. Neen, ik moest naar een klein dorpje, enkele dagreizen ten noorden van Bombay, om er de dorpelingen te beschermen tegen enkele bandietenbendes. Het was niet echt de taak van het Britse leger om elk dorp in dat grot land te gaan bewaken, maar daar woonde een belangrijk lid van de Indische aristocratie en het was deel van de Britse politiek om die mensen gelukkig te houden. Het moest de bevolking onder gelukkig houden terwijl wij de controle behielden.

De officier die me gezonden had legde me uit dat de bandieten nooit te voorschijn kwamen als er Britse soldaten aanwezig waren. Wij waren een een deel van de Schotse wacht, een van de fijnste regimenten van het leger van Hare Majesteit. Hij had gelijk, we zagen geen enkele bandiet, zelfs niet op patrouille."

"Bedoel je dat er helemaal niet gevochten werd, wat voor een missie was dat dan?" onderbrak een jonge stem.

"Ik heb jullie gewaarschuwd dat het geen militair verhaal was. Als jullie iets willen horen over vechten, dan moet ik hier stoppen en een ander verhaal beginnen."

De meeste andere jongens, vooral de oudere, bekeken de knaap die gedurfd had het verhaal te onderbreken. Ze blij met het verhaal zoals het was. Ze deden de kolonel snel verder vertellen.

"Daar waren we dan, in het midden van nergens, met niets meer te doen dan de paarden te voederen en te kijken hoe de tijd voorbij ging. Een belangrijk man van het dorpje dat we moesten verdedigen was aardig genoeg om gastvrijheid te verlenen in zijn woning terwijl we daar gelegerd waren. Dit was heel wat comfortabeler dan de tenten waar reizende soldaten in moeten verblijven. Ik weet nu dat ik beter bij mijn mannen gebleven was, maar ik was jong en onervaren en verblind door de macht als bevelhebber. De man gaf me een prachtige kamer en ik mocht zelfs bij hem aan tafel zitten bij de maaltijden die altijd rijkelijk waren, alhoewel ik me soms afvroeg wat ik te eten kreeg. Ik heb gehoord dat men in enkele plaatsen in India zelfs apenhersenen eet."

"Ughh!!!" riepen alle jongens samen.

"De leider had twee zonen en drie dochters. De oudste zoon was 16 of 17 en was bijna even groot als zijn vader, en hij zag er even edel en goed gebouwd uit. Hij zou een goede opvolger worden. Hij zag er goed uit maar hij was maar de schaduw van de tweede zoon. Die jongen heette Singee, en was toen 13 jaar oud. Hij was mooier dan alle Indische jongens die ik tot nog toe gezien had. Hij had fijn zacht haar en prachtig glad gezicht en diepe prachtige ogen. Die ogen, ik zie ze nog voor me, ze waren als een koele bron en waren geweldig charmant. Ze toonden een intelligent en verstandig brein, maar sprankelden guitig van ondeugendheid. Het was die jongen die de maaltijd fantastisch maakte, hij sprak zelfs wat Engels en ik keek bewonderend hoe hij lachte.

Op een avond, toen ik daar al enkele dagen was, besloot ik om de verdediging van het huis te inspecteren, weet, om te zien of alles in orde was. Ik moest mezelf een reden geven om daar te zijn. Het was een hete avond, zoals er zo veel zijn in dat deel van de wereld. De hemel stond vol sterren en maan was vol en scheen als een heldere lantaarn. Het was dus opvallend klaar, alhoewel het al nacht was. Geen moment om aan te vallen, maar ik deed toch mijn inspectieronde. Het huis van de meester was groot en omringd door een hoge muur. Het was geen fort, maar eerder een versterkt huis. Ik patrouilleerde langs de muur, inspecteerde enkele van de wachten die de eigenaar in dienst had, toen ik ergens iets zag bewegen. Het was niemand minder dan de jonge Singee, die een emmer droeg. Ik stopte om de prachtige knaap te bekijken, toen hij naar een poeltje stapte en de emmer vulde. Je kan je voorstellen hoe verwonderd ik was toen hij ineens zijn kleren uittrok en zijn hele naakte lijf aan me ten toon spreidde.

Aye, wat een prachtig zicht, ik bewonderde zijn geweldige donkere huid en de prachtige rondingen van zijn welgevormde billen. Zijn jeugdige piemel was groot voor zijn leftijd, en twee rimpelige ballen hingen laag onder zijn lichaam en toonden dat hij al in de puberteit zat. Het was nog maar net begonnen, want hij had nog geen haar op zijn lijf, buiten dat op zijn hoofd. Ik stond daar perplex te kijken toen hij het water over zijn lichaam goot en de zeep gebruikte die hij bij zich had om zichzelf te wassen. Ik was jaloers op de handen die over zijn engelachtig lichaam gleden, en die vooral aandacht schonken aan zijn genitaliën en zijn gladde kontje. Nadat hij een laatste maal zijn lijf afgespoeld had, keek hij plots op, recht in mijn ogen. Ik was eerst in paniek, omdat ik niet wist of ik wel mocht kijken naar de zoon van de meester die zich waste, maar dan dacht ik, wat zou het, als hij beslist om zichzelf in het publiek te wassen, dan mag hij niet klagen dat er publiek op af komt. Ik staarde dus terug naar die hemelse ogen en glimlachte lieflijk. Singee pakte zijn kleren terug op en kleedde zich zonder dralen terug aan. Hij ging terug naar het huis en ik zag zijn prachtige achterkant wiegelen toe hij stapte.

Die nacht, toen ik in bed lag, kon ik zijn naakte lichaam niet uit mijn geest zetten, en ik besloot om mijn grootste vriend aan het werk te zetten om een beetje te ontspannen, namelijk mijn hand. Dan hoorde ik een geluid, buiten aan het raam. Ik had een kamer op het gelijkvloers en ik greep naar mijn zwaard dat naast me lag. Beeld je in hoe verrast ik was toen er iemand door het raam naar binnen klom. Ik wist onmiddellijk dat het Singee was, toen ik zijn slanke silhouet zag in het maanlicht dat door het open venster kwam. Hij was nog steeds bloot, en de reflectie van het licht op zijn blinkende, donkere huid, was een erotisch zicht. Ik was wel wat zenuwachtig over wat er daarna ging gebeuren. Ik kon me niet voorstellen dat hij me op die manier goede nacht kwam zeggen. Ik wist dat dit geen straatjongen was, wiens lichaam te koop was voor elke man die er zin in had. Zonder een woord te zeggen kroop hij over me en glipte hij onder de lakens. Op het moment dat mijn lichaam zijn zachte, warme huid aanraakte, smolten mijn zorgen weg. We omhelsden elkaar en mijn handen begonnen onmiddellijk elk stukje van zijn prachtige, gladde lichaam te strelen. Ik wist niet hoelang we zo bleven liggen, mijn lippen op de zijne vastgekleefd, mijn tong in zijn mond rondspartelend, maar opeens liet hij los en spuwde hij op zijn handen om mijn kloppen de lul in de smeren. Dan tilde hij zijn heupen op en in geen tijd had hij zichzelf op mijn ding gespietst, mijn paal helemaal in zijn kont.

Omdat het zo gemakkelijk was om naar binnen te dringen was het duidelijk dat hij geen maagd was. Wie had hem de geneugten van het kontneuken geleerd, was het een broer, een oom of een van de wachten, ik ben het nooit te weten gekomen. Maar zonder twijfel kende hij de passie van een stijve lul die in zijn nauwe kontje zat. Ik was vastberaden om het zolang mogelijk tegen te houden. Hij bereed me gedurende zowat 15 minuten voor ik mijn zaad in zijn darmen spoot en hij het zijne op mijn buik deed belanden. We waren beiden helemaal bezweet maar hij rook geweldig toen ik hem in mijn armen hield om na te genieten. We bedreven de liefde tijdens de hele nacht en 3 of 4 keer liet ik hem zijn lading in mijn mond schieten. Het smaakte naar de fijnste honing, dat kan ik jullie wel vertellen. Maar wat hij het leukst vond, was geneukt worden, hoe harder hoe beter. Toen hij terug uit het raam kroop was het al bijna ochtend en mijn arme lul deed pijn. Het was de beste nacht uit mijn leven, ik herinner het me alsof het gisteren was.

Opnieuw werd de man stil, om zijn eigen passies, zowel als die van de jongens te laten afkoelen.

"Het was niet te verwonderen dat hij daarna elke nacht bij me in bed kwam en dat we pijpten en neukten tot we in slaap vielen. Kart daarna wilde hij dat we elkaar ook overdag ontmoetten. Onmogelijk om zijn charmes te weerstaan liet ik me verleiden en we zagen elkaar zoveel als we konden. We bedreven de liefde waar we maar konden, mijn slaapkamer, de zijne en zelfs buiten, toen ik hem zogezegd paardrijles gaf. Het was piemelrijden dat hij wou en ik was maar al te blij om hem tegemoet te komen. We begonnen natuurlijk minder voorzichtig te worden en onbezonnen als we waren, werden we betrapt door de meester. Hij wandelde binnen toen hij op zijn knieën zat en ik in zijn kont zat te rammen in een houtopslagplaats. We waren allebei poedelnaakt en ik kon hem wijsmaken dat ik zijn zoon leerde worstelen, maar mijn stijve knots zat in zijn achterste. De meester werd woedend en hij riep zijn wachters erbij. We moesten ons allebei aankleden en naar het huis gaan.

Ik kan je vertellen, ik was een ongerust man toen. Ik wist niet wat hij ging doen, of hij me ging doden of aangeven bij de kampcommandant, waardoor mijn legercarrière over zou zijn. Ik kon alleen maar mezelf verwijten, ik wachtte dus om te zien wat hij zou doen, en da was echt een verrassing. Hij riep een aantal oudere familieleden bij elkaar en enkele dorpsouderen. Na een lange vergadering waarbij ze babbelden in een taal die ik niet verstond, kwam hij met het besluit.

Hij zei, omdat ik zijn zoon van zijn mannelijkheid beroofd had, dat het enige eerbare was dat ik zou trouwen met de jongen. Je kan wel denken dat ik bijna flauw viel toen ik dit hoorde, maar ik wist dat zo'n huwelijk nooit zou aangenomen worden door de Britse autoriteiten en ik had niets te verliezen. Ik ging akkoord en ik hoopte dat dit mijn vel zou redden. Dan werd ik geschokt door wat hij nog te vertellen had. Omdat zijn zoon nu een manvrouw geworden was, zou hij alle privileges van een man verliezen en zou hij er een eunuch van maken."

"Wat is een eunuch?" vroeg Jamie.

"Dat is een ongelukkige man die gecastreerd is, zijn ballen er voor altijd af."

"Dat si verschrikkelijk," antwoordde de jongen. "Waarom zou iemand dat moeten ondergaan?"

"Dat is een goeie vraag, zoetje, maar in de geschiedenis werden er veel mannen gecastreerd, meestal onvrijwillig. Het werd dikwijls gedaan als ze nog een jongetje waren, soms uit eigen keuze."

"Waarom zou iemand zijn eigen ballen willen verliezen?" vroeg Freddy.

"Soms vooral in het Oosten, waren er mannen die zich meer vrouw dan man voelden en die lieten zichzelf castreren. Sommige deden dit om carrière te maken, omdat er vraag was naar eunuchs, vooral bij de rijke en machtige mensen."

"Waarom wou men dan eunuchs in dienst nemen?"

"Oh, voor verschillende redenen. Ten eerste waren het goede wachters in de harems die sommige rijken hadden. Alhoewel ze in theorie nog met de vrouwen konden neuken, was de meester er toch zeker van dat de nakomelingen van hemzelf waren. Sommige mannen, zoals de keizer Justinianus, gebruikte eunuchs als zijn eigen wachters en dienaren. Justinianus bestuurde het Byzantijnse rijk in de vijfde eeuw nc, vanuit Constantinopel. Dat was het Oostelijke deel van het Romeinse Rijk. In die tijd werden de keizers dikwijls bedreigd door mannen die zelf de troon opeisten en hij dacht dat een eunuch zijn eigen dynastie niet meer kon opbouwen en hem dus niet zou bedreigen. Deze eunuchs werden heel machtig omdat ze in direct ontact stonden met de keizer. Een van hen werd zelfs een van de fijnste generaals van Justinianus."

"Justinianus hield niet van jongenssperma, vermits hij alleen eunuchs rond zich had." zei een van de jongens.

"Justinianus had het zelfs helemaal niet voor jongetjes. Integendeel, de man was een moralist en hij verbande de pederastie uit zijn keizerrijk. Vele boylovers vonden een vreselijke dood door die man en het beëindigde vele eeuwen van tolerantie bij de Grieken van de passie die ik deel."

"Dus werden de ballen van de arme Singee afgesneden?" vroeg Jamie.

"Wel, dat was wat zijn vader wou," antwoordde Henry en hij realiseerde zich dat hij wat van het eigenlijke verhaal afdwaalde.

"Alleen al het idee vond ik walgelijk. Het beeld van dit prachtige lichaam dat verminkt zou worden en het zoete sperma dat voor altijd verloren zou zijn. Ik smeekte zijn vader om dit niet te doen door te zeggen at ik mijn vrouw in een stuk wou. Hij bleef aandringen, zijn zoon was niet langer een man, en zijn ballen moesten er af. Het leek dat ik machteloos was om het te voorkomen. In die omstandigheden kon ik dit moeilijk aangeven aan de Britten en zelfs al zou ik, het was onze politiek om ons niet te mengen in de lokale gebruiken zolang het geen gevaar voor de kroon opleverde. Dan liet men mij weten dat ik aanwezig moest zijn op de ceremonie waarop de jongen gecastreerd zou worden. Ik werd zelfs voorgesteld aan de dokter die het gruwelijk snijwerk zou uitvoeren. Ik besloot dat ik zou proberen de man om te kopen om de daad niet uit te voeren, dus verzamelde ik elke penny die ik gespaard had tijdens mijn verblijf. Wij Schotten staan er voor bekend dat we elke penny omkeren, er was dus vrij veel beschikbaar. Maar, hij wilde nog meer, ik was dus verplicht om bij mijn mannen geld te lenen, en uiteindelijk ging hij akkoord met de geldsom.

Op de dag van de castratie was ik ongelooflijk zenuwachtig. De arme Singee was vastgebonden en toen de dokter onder zijn rok kwam om de daad uit te voeren schreeuwde het kereltje als bezeten. Ik hoopte dat de dokter alleen maar op zijn tenen getrapt had, of zo iets, en dat hij hem niet gecastreerd had. Ik zweer het, ik zou de man behandelen alsof hij me verraden had. In een macabere beweging toonde de man aan mij en aan de vader de afgesneden ballen, maar ze waren zo bedekt met bloed dat het eender wat kon zijn. Ik hoopte dat ze een stuk van een dier zouden die de dokter had in de plaats had genomen.

Ondanks alles waren we de volgende dag getrouwd. Singee was gekleed als een vrouw en leek in een sombere stemming. Het enige wat ik wou was hem te vragen of hij zijn mannelijke onderdelen nog had, maar daar kregen we geen tijd voor. Na een langdradige ceremonie, tegen de avond moest ik mijn bruid in bezit gaan nemen. Ik droeg hem naar de slaapkamer. Hij kleedde zich traag uit, stelde mijn ongeduld op proef, mar eindelijk liet hij zijn trouwjurk vallen. Met een fantastische glimlach liet hij me zijn lul zien en daaronder, zijn nog steeds aanwezige ballen. Aye, toen was ik een gelukkig man. en we bedreven passioneel de liefde, de hele nacht door. Zo deelde Singee mijn bed als mijn vrouw en de familie was daar gelukkig mee.

Tenslotte werd het duidelijk dat de bandieten ergens anders heen waren en we werden teruggeroepen naar Bombay door het hoofdkwartier. Natuurlijk moest ik mijn jonge vrouw meenemen, maar dit stelde een klein probleempje. Ik wist dat ik moeilijk kon vragen naar een verblijf voor gehuwden, omdat mijn vrouw een jongetje was. Maar gelukkig had ik een Indische vriend in Bombay en hij ging er mee akkoord om Singee in zijn familie op te nemen. Hij leek vertrouwd te zijn met jongensvrouwen en hij had er niets tegen dat ik in de buurt was om mijn echtelijke plichten te vervullen. Deze situatie beviel mij en Singee heel goed, maar op een dag werd ik weer ergens naartoe verplaatst. Ik besloot om Singee bij mijn vriend te laten. toen ik terug kwam werd me verteld dat mijn regiment ver naar het noorden moest om te helpen vechten tegen enkele inlandse stammen die problemen veroorzaakten. Het was duidelijk dat ik een lange tijd afwezig zou zijn. Ik ging dus naar mijn lieve jongen om hem het slechte nieuws te vertellen. Het bleek dat de vriend waar hij bij verbleef ook iets te vertellen had. Toen ik weg was had de geile jongen een affaire gehad met de zonen en dochters van zijn patroon. Een van de meisjes, die ongeveer zo oud was als hij, was zwanger geraakt, wat mijn vriend erg geschokt had, omdat hij veronderstelde dat mijn jongensvrouw een eunuch was. Het bleek dus dat mijn jongen verliefd geworden was op het meisje en ik verzaakte aan mijn huwelijk. Net voor ik vertrok trouwden de twee als man en vrouw.

Zeven jaar later keerde ik naar Bombay terug en ging op bezoek bij het jonge koppel, nog altijd maar 20 jaar oud. Ze hadden nu al drie kinderen en elk kind was zo mooi als je maar kan dromen. Ik was er echt blij mee dat ik zoveel geld besteed had enkele jaren geleden om de ballen van hun vader te redden en deze prachtexemplaren op de wereld toe te laten.

Dat is het einde van het verhaal jongens. Ik had jullie gezegd dat mijn huwelijk ongewoon was. Ik zie hier enkele stijve piemeltjes die wat aandacht vragen."

Het was waar, het erotische verhaal had de meeste jongens opgewonden, alhoewel de lul van de kolonel nog steeds slap was.

"Neuk me en doe alsof ik jouw vrouw ben," zei een van de 13-jarigen tot de man.

"Aye, dat zou fijn zijn, maar ik heb wat meer tijd nodig als jullie om te recupereren. Maar ik zou het leuk vinden om jullie met elkaar te zien spelen, terwijl ik mijn fluitje met een beetje whisky bevochtig."

Henry nam een klein metalen flesje dat naast het bed stond, maar was ontstemd om het leeg was. Hij vroeg een vrijwilliger om het bij te vullen, alle jongens zeiden ja.

"Ik denk dat Jamie eerst was. Jij mag gaan zoetje." Jamie glimlachte naar de lieve oude man en nam het flesje van hem aan.

"Zorg ervoor dat je het vult met echte Schotse whisky, niet van dat Ierse spul, en zeker geen Franse cognac."

Jamie verzekerde hem dat hij zou doen wat hij hem vroeg en haastte zich om zijn opdracht uit te voeren, blij omdat hij iets kon doen voor die lieve man. Toen hij weg was, zette de kolonel de jongens in acht paren om het volgende spelletje te spelen. Hij nam de overblijvende 13-jarige voor zijn rekening. Hij vroeg zich af of hij een kwakje jongenssperma zou kunnen weerstaan, in afwachting van zijn whisky.

Jamie verloor geen tijd en rende recht naar de hall waar de meeste activiteiten van de avond hadden plaats gevonden. De jongen was helemaal naakt, maar omdat hij al de hele avond zo rondliep, leek het alsof het niet meer merkte. Er waren nog enkele mensen in de grote zaal, maar die boden hem geen aandacht. Hij liep naar een tafel waar drankjes op stonden. Gelukkig vond de jongen snel een fles waarop stond, Scotch Whisky, en hij vulde voorzichtig het flesje met de donkere vloeistof, en schroefde de dop er terug op. Hij nam een slok van een grote fles limonade, die bedoeld was als verfrissing voor de kinderen, voor hij terug naar de kamer van de kolonel holde. Toen hij de hoek om liep in een van de gangen liep hij helemaal onverwacht tegen een andere jongen, die uit een andere gang kwam gelopen. De twee jongens vielen op de grond en de kleine blonde wreef op zijn hoofd na de botsing. De ander liep in de richting waaruit Jamie kwam. Enkele seconden later kwam er ook een man uit de gang.

"Kom terug jij, schelm," riep hij, "ik ben nog niet met je klaar!"

De man wou de achtervolging inzetten, toen hij het verbaasde jongetje op de grond zag zitten.

"Wel, wel, kijk eens wie we hier hebben, mijn aarzelende metgezel. Omdat de andere jongen wegliep, zal jij hem moeten vervangen." De man trok Jamie recht en de jongen keek verschrikt in de ogen van Mr. Drewood.

"Dat kan niet, meneer, ik moet dit flesje whisky naar de kolonel brengen." de jongen had het flesje nog steeds vast.

"Maar hemeltje, weet je niet hoe slecht dit is voor de gezondheid van een oude man?" De man greep het flesje en gooide het opzij. "Kom met me mee, jongetje." en hij sleurde de knaap naar de richting waar hij vandaan kwam.

Jamie was verward en bevreesd. Hij wist dat hij moest doen wat de volwassenen zegden, maar in dit geval gaf er een volwassene bevelen tegen die van een andere volwassene in. Eerlijk gezegd wou hij liever de bevelen uitvoeren van de oude kolonel, als van deze vreselijke man. Wat Jamie dacht dat hij moest doen was echter irrelevant. De stevige greep van de man duidde aan in welke richting de jongen zou gaan. Ze gingen niet ver en Mr. Drewood duwde Jamie in een kamer die aan hem toegewezen was, en hij sloot de deur achter zich.

"Hier blijven kereltje, ik wil niet dat je wegloopt, zoals die andere." zei de man en hij trok Jamie naar het tafeltje naast het bed. Hij nam enkele zijden sjaaltjes vast en begon het jongetje zijn handen vast te binden. Dan duwde hij hem op het bed en ging hij verder met het vastbinden van zijn voeten.

"Ik zal niet weglopen." huilde Jamie. Hij hield niet van het idee om vastgebonden te worden.

"Dat zou wel kunnen nadat je ziet wat ik van plan ben." lachte de man. Hij trok de jongen recht en kneep hard in zijn ballen, wat de knaap deed schreeuwen van pijn. Toen hij er in geslaagd was om Jamie's mond te laten opendoen, stak Mr. Drewood er onmiddellijk een knevel in, die hij met nog een andere zijden sjaaltje stevig vastmaakte.

"Zo wil ik je, kleintje."

De gemene politicus tilde de jongen op en droeg hem naar een zetel en liet hem er op rechtstaan. Terwijl de jongen daar stond deed hij iets achter Jamie's rug. De angstige jongeling hoorde gekletter boven hem, alsof er iets door het plafond gegooid werd. Dan, onverwacht, voelde hij een strop over zijn nek terecht komen die toegehaald werd, zodat de jongen moest blijven rechtstaan om niet gewurgd te worden. Jamie was nu doodsbang en had er geen idee van wat die vreselijke man met hem van plan was. Het was geen prettig zicht toen de man wild grijnzend zijn handwerk bewonderde.

"Wel dan jongetje, als je nu wil weglopen blijf je hangen zoals een veroordeelde crimineel. Dan zullen we nu eens moeten praten over jouw onbeschaamdheid om te weigeren met me mee te komen. Te denken dat je het gezelschap van een oude grijze man verkoos, boven alle prettige spelletjes dat we samen konden doen."

De man bukte zich en raapte een stok op. Hij was in twee stukken gebroken en stond in L-vorm als hij hem aan de jongen toonde.

"Ongelukkig genoeg heb ik mijn geliefkoosd werktuig gebroken toen ik hem op de andere jongen gebruikte. Hij moet echt stevige billen gehad hebben, dus zal ik bij jou de riemen moeten gebruiken

Men had aan Jamie niet alle regels van de club uitgelegd, maar een ding wist hij zeker, en dat was dat het de gasten niet toegelaten was hem te geselen. Maar nu, stond hij niet echt in een houding dat hij er iets kon aan verhelpen. De jongens slikte en bad dat de man niet de ruw zou zijn. Alsof de man de ogen van Jamie kon lezen zei hij.

"Ik denk niet dat Mr. Grange er iets op tegen heeft om de regels over het straffen een beetje te overtreden, want je verdient het. Ik denk zes slagen om te beginnen je wel zullen leren om me te weigeren."

Mr. Drewood trok de riem uit zijn broek en stapte rond de jongen. Enkele seconden later voelde hij de riem op zijn billen belanden en schreeuwde hij het uit, maar er kwam geen geluid uit zijn knevel. De slag had de jongen pijngedaan, maar het was niet erger dan toen de hoofdonderwijzer hem op zijn blote billen geslagen had met het liniaal. Maar op school riskeerde hij het niet om opgehangen te worden als hij een stap vooruit zette. Hij wiegelde op de zetel, maar hij bleef staan. Omdat zijn handen voor hem vastgebonden waren kon hij zijn niet over zijn arme billen wrijven zoals hij dat wou, hij kon zelfs zijn knieën niet buigen, want dan bleef hij aan de strop hangen.

De riem kwam vijf keer op zijn achterwerk terecht, de laatste slag was op zijn dijen gericht, wat nog meer pijn deed. Toen het gedaan was, ging Mr. Drewood achter de jongen staan en begon hij op zijn pijnlijke billen te wrijven.

"Mooi en rood, net zoals ik een zacht kontje als het jouwe wil. Ik denk dat het klaar is om geneukt te worden."

Jamie verkoos om geneukt te worden boven het slaan, maar hij was bang dat die engerd te ruw zou zijn. Hij was blij dat hij hoorde dat de man wat olie op zijn lul smeerde, maar hij wist niet dat Mr. Drewood dit deed voor zijn eigen gemak, eerder dn voor de jongen. Jamie zette zich schrap toen de man achter hem kwam staan, maar hij was opgelucht dat de lul vrij gemakkelijk bij hem naar binnen drong, zonder veel ongemak. Alhoewel de politicus niet zo klein was, was hij niet gezegend met een heel grote lul. De man begon snel in een uit te stoten op een stevig ritme. Jamie had geleerd om te genieten van het kontneuken, maar in de houding zoals hij nu was vond hij het moeilijk om hier enig plezier aan te beleven.

Na ongeveer drie minuten geneuk, hoopte Jamie dat hij in zijn kont zou klaar komen en hij liet zich gaan, maar in de plaats daarvan sprak hij.

"Ahhh, ik zit er dicht bij, ik denk dat we die zetel nu niet meer nodig hebben en dat ik je kan laten hangen. "De duivels man voelde de jongen verkrampen toen hij over zijn lot hoorde."

"Ik weet wat je denkt, dat de landeigenaar dit nooit zou toelaten. Bedenk echter dat hij alleen maar interesse heeft voor geld. Als ik hem betaal voor jouw verlies, zal hij snel terug lachen."

Arme Jamie werd gek van angst. Hij bad dat de man niet echt ging doen wat hij zei. Maar dit was nu net een deel van zijn martelspelletjes. Maar hij duwde de jongen stilletjes vooruit, totdat hij nog maar net met zijn hielen op de zetel stond. Help, help, riep zijn brein, en dan werd zijn smeekbede beantwoord. De deur smakte open en iemand kwam naar binnen.

Sam keek verbijsterd naar de scene voor hem. Een van zijn jongetjes stond op een zetel, met een strop rond zijn nek, vastmaakt een luchter. Achter de jongen stond Mr. Drewood, naakt onder zijn gordel, maar met nog steeds zijn hemd en zijn vest aan. Het kruis van de man zat nog dicht tegen het zachte achterwerk van de jongen.

"Ben je gek geworden!!!" schreeuwde Sam. Laat die jongen onmiddellijk gerust."

Mr. Drewood stopte direct met neuken en staarde naar Sam, eerder geïrriteerd door de storing.

"Ik heb beslist om de jongen voor mijn plezier op te hangen. Wees niet ongerust, je zal helemaal vergoed worden, zeg maar hoeveel."

"Wat!! Denk je echt dat ik je de jongen laat vermoorden. Ik waarschuw je, laat hem onmiddellijk gaan."

Mr. Drewood trok zijn lul uit Jamie's kont en de jongen maakte van de gelegenheid gebruik om terug op de zetel te schuifelen. Maar Sam besefte dat de man maar even moest duwen om Jamie er af doen te tuimelen. Hij stapte vooruit terwijl hij met de politicus discussieerde.

"Ik denk dat je niet beseft wat een belangrijk man ik wel ben," zei Mr. Drewood. "Het zou verstandig van je zijn om me te laten doen wat ik wil. Ik kan je kelderen wanneer ik dat wil."

"Laat de jongen gaan en dan kunnen we erover praten." zei Sam terwijl hij dichter kwam.

"Dit is vervelend, ik dacht dat je redelijker was."

Wat is redelijk, dacht Sam.

"Laten we kalm blijven," zei Sam, maar in tegenstelling tot zijn woorden duwde hij de man brutaal weg van Jamie. Sam stapte naar voor en gaf de politicus een vuistslag. Maar Mr. Drewood trok zijn hoofd weg en liet zijn vuist in Sams buik terecht komen, wat hem deed naar adem snakken. Dan greep hij de man bij de schouders en mepte hij hem met zijn rug tegen de muur.

"Je had geen stevig weerwerk verwacht, hé, boerenjongen. Ik had je moeten verwittigen dat ik ooit gebokst heb in de universiteit van Cambridge. Ga je me nu gerust laten met de jongen, of moet jou ook vermoorden?"

"Jij smeerlap." schreeuwde Sam en hij klemde zijn handen rond de nek van de man. De politicus negeerde de aanval en greep Sam bij het haar en stootte hem met zijn hoofd tegen de muur. Sam werd onmiddellijk slap en schoof op de grond. Zijn hoofd liet een spoor van bloed achter op de muur achter hem.

"Nu dan, mijn liefje," zei Mr. Drewood toen hij zich terug naar Jamie draaide. "Jij en ik nu weer. Gaan we door waar we gestopt zijn?"

Omdat hij zijn erectie verloren had tijdens het gevecht had de man enkele minuten nodig om hem weer stijf te krijgen. Arme Jamie was totaal in paniek. Hij dacht dat hij door Mr. Grange zou gered worden, omdat hij geweigerd had van het geld aan te nemen in ruil voor zijn leven. Nu was al die hoop vervlogen en zijn lot lag weer in de handen van de vreselijke Mr. Drewood. De duivelse man liet zich op zijn knieën vallen en begon de kont van de jongen te kussen om zelf terug opgewonden te geraken. Zijn hart klote razendsnel en hij wist dat hij in een gevaarlijke spel zat. Hij was onaantastbaar, dacht hij. Een rijk man, met een machtige positie. Wie gaf er iets om een buitenman en een boerenjongen? Eindelijk voelde hij zijn lul stijver worden en toen hij weer helemaal in erectie was verloor hij geen tijd en duwde hij hem helemaal ,in de kont van de jongen. Al gauw was hij terug aan het stoten en voelde hij het grote moment aankomen. Het ogenblik dat een eind zou maken aan zijn spelletje. Hij had ervan gedroomd om een jongetje te vermoorden, en hij had er nog nooit de kans toe gehad. Hij zette een voet stevig op de zetel en maakte zich klaar om hem weg te duwen en Jamie naar zijn schepper te sturen. Mogelijk zou de strop zijn nek breken en hem onmiddellijk doden, of misschien zou hij blijven hangen en traag stikken. Eender hoe, Mr. Drewood zat er niet mee en hij telde af in zijn geest, een, twee, CRASH.

De verschrikkelijke man geraakte niet aan drie. Op dat moment kwam er een vaas op zijn hoofd terecht. Hij wankelde enkele seconden en strompelde dan naar een tafeltje, terwijl zijn lul uit de anus van de jongen plopte, en vernielde het. De glazen fles die erop stond vloog op de grond en met een hevig lawaai brak het in duizend stukjes.

Sam viel op zijn knieën. De pijn in zijn hoofd was ondraaglijk. Er stroomde bloed uit de wonde op zijn achterhoofd. Hij keek naar de man en zag dat hij niet meer bewoog. Hij kroop recht op Jamie te vrijden. Toen de strop van zijn nek was, viel de jongen in Sams armen en de landeigenaar droeg hem naar de zetel aan de ander kant van de kamer. Hij zat net neer toen kolonel McDonald met getrokken zwaard binnen gestormd kwam.

"Jezus, wat is hier gebeurd?"

De oude man keek naar de strop, die nog aan de luchter hing en dan naar de gevallen man. Dan keek hij naar Sam en Jamie. Hij vatte snel samen wat er gebeurd was. Henry was gevolgd door John, wiens hand voor zijn mond kwam toen hij de hele scene te zien kreeg.

"John, ga de dokter halen," beval Sam, "en Henry doe die deur dicht, ik wil niet dat er iemand hier binnen gluurt."

John verdween onmiddellijk en Henry sloot de deur achter zich.

"Zorg ervoor dat die smeerlap niet beweegt." zei Sam.

Henry stapte naar de liggende politicus en hield zijn zwaard op zijn borstkas. Bij de minste beweging steek ik hem erdoor, dacht hij.

Sam liet zijn tegenstander aan het oplettend oog van Henry en maakte snel de knevel en de boeien van Jamie los. De jongen begon te hoesten en Sam klemde zijn armen rond zijn schouders om hem op zijn gemak te stellen. Jamie omhelsde zijn redder innig, alsof een stevige omhelzing nog veiliger zou zijn. Toen hij op de dokter zat te wachten ging het laatste half uur nog eens door de geest van Sam, toen hij in de kamer binnenkwam en Jamie bijna zag opgehangen worden.

Bij het einde van de shows blijft Sam meestal in de grote zaal om te zien of de verdeling van de jongens vlot verloopt en dat er geen discussies zijn tussen de gasten wie bij wie mag gaan. Tijdens de laatste feestjes waren er wel eens ruzies geweest en Sam had moeten tussen komen. Maar, vanavond was er geen probleem, en al gauw bleven er slechts enkele gasten over in de zaal, samen met de jongens die die avond niet uitgekozen waren. Toen dit gedaan was, stapte Sam naar de tafel met de verfrissingen en maakte hij voor zichzelf een drankje. Hij legde de drietand neer die hij de hele avond gedragen had als Neptunus en hij was blij dat hij e van af was. Hij wist niet hoe nuttig hij nog zou geweest zijn, later op de avond. Sam ging eens naar zijn eigen kinderen kijken en hij zag dat Billy en Charles met Mr. Fish meegegaan waren, een populaire oudere man die de jongens de meest ongelooflijke pijpbeurt van hun leven kon geven. John was nog steeds in de zaal en hij zat bij enkele jongens van zijn leeftijd en enkele kereltjes die iets jonger waren. Er bestond geen twijfel dat zij zichzelf wel het nodige plezier zouden schenken, dacht Sam.

De landeigenaar zei de jongens om niet in de problemen te geraken en ging naar buiten. Hij was van plan om naar de geheime gangen te gaan om de gasten in het oog te houden door de eenwegspiegels, om er zeker van te zijn dat zich allemaal ordentelijk gedroegen. Vandaag was er een nieuwe gast en hij moest dit zeker gaan doen. Hier zou hij dan een half uurtje aan besteden en dan was hij van plan om terug in de zaal enkele jongetjes uit te pikken om hen naar zijn kamer te nemen om daar met hen een beetje plezier te maken. Dit was zijn verantwoordelijkheid als gastheer, ervoor zogen dat de jongens gelukkig en geil zouden zijn voor de volgende keer. Maar die taak voerde hij graag uit.

In de geheime gang gluurde Sam in de kamers die hij voorbij stapte. Er was veel variatie in de dingen die er gebeurden. Sommige gasten waren nog steeds aan het liefkozen terwijl anderen al volop in het neukstadium zaten. Sam wou vooral de kamer van Boris, de Kozak, controleren. Hij wist dat de Kozak schrik had om buitengesloten te worden als hij de neukregel overtrad, maar hij vond het massieve ding van de Rus een interessant spektakel. Toen Sam naar binnen keek stond de lul van de Kozak al helemaal stijf en werd hij afgelikt door niet minder dan vier zachte, jonge tongen. Sam was blij dat de Rus meer dan één jongen bij zich had genomen, iets waar hij de man voor aangemoedigd had, omdat hij wist dat een jongen alleen heel geïntimideerd zou zijn door die grote man. De vier naakte kereltjes die aan de Rus aan het werken waren zagen er gelukkig uit en ze schreeuwden het uit van verrassing toen plots de lul uitbarstte en hun aangezichten bevloeide met hete room, wat ze probeerden allemaal bij elkaar af te likken.

Sam schudde zijn hoofd en glimlachte en hij ging door. Na enkele kamers kwam hij bij de kamer die hij had toegewezen aan Mr. Drewood, het nieuwe lid. De man zat op het bed en een bruinharige jongen lag over zijn knie. Hij liet zijn hand over het kontje van de jongen cirkelen. Sam had gemerkt dat Mr. Drewood bijna de hele avond had doorgebracht met jongens die over zijn knie lagen in een billenkoekpositie. Maar hij had hem geen enkele keer zien slaan en had er nog niets van gezegd. Hij twijfelde eraan of de man bezeten was door jongenskontjes, maar hij kon geen kritiek geven, want hijzelf was er ook tuk op. Hij hield van alles aan een jongen, maar de politicus had geen oog voor een ander onderdeel. Sam zag dat de jongen zijn handen vastgebonden waren. Hmmm, dacht hij, een beetje bondage was aanneembaar, als het maar niet te ver ging. De jongen lag op zijn buik en Sam kon niet zien wie het was, maar hij schatte hem 11 of 12 jaar. Alles leek oké, maar Sam besloot om iets langer toe te kijken. Vijf minuten later had hij niet meer gezien dan dat de man zijn hand enkele keren op de billen had laten neerkomen. Toen hoorde hij een stem achter zich.

"Pap, pap, kom snel. Het is William Crosley, hij ziet er echt ziek uit."

Sam draaide zich om en zag John naakt naast zich staan.

"Wat is er mis met hem?"

"Ik denk dat hij dronken is."

"Oh shit, hoe dikwijls heb ik al gezegd aan de gasten dat ze de jongens geen alcohol mogen geven." Sam keek nog een laatste keer naar Mr. Drewood en toen hij zag dat er niets veranderd was zei hij:"Oké, laten we een gaan kijken."

Het tweetal verliet de geheime gang en ging terug naar de grote zaal. Hier was alles heel rustig geworden. Sommige van de jongere knapen waren op een leegstaand zetel gaan liggen en waren in slaap gevallen, maar de ouderen hielden hun eigen private orgie op de kussens in het midden van de zaal. De enige overblijvende gast was een oudere man die met de kaarten speelde met drie naakte jongens. Omdat de jongens geen geld hadden om te bieden, kon hij alleen maar raden waarvoor ze speelden.

De jonge William, een 14-jarige zag er niet zo gelukkig uit en de inhoud van zijn maag lag nu uitgespreid over de zijn blote borst. Geen prettig zicht of geur. Sam knielde en keek de jongen na. Zijn ogen rolden in hun kassen, en het was niet duidelijk of hij wel besefte dat de man daar was.

"Wat heeft hij gedronken?" vroeg Sam.

"Ik denk dat het dat was," antwoordde John en hij wees naar een lege fles gin die op de kaarttafel stond.

"Jezus welke idioot heeft de jongens sterke drank laten drinken?" De man die achter de kaarten zat gebaarde dat hij er niets mee te maken had.

"Hij ziet er niet goed uit." zei Sam tenslotte. "John, ga de dokter halen, ik breng hem naar de badkamer. Kom daar bij me."

Zijn zoon knikte en rende dan weg. Sam tilde de zieke jongen op en droeg hem naar een kamer, net buiten de hal. Hij deed wat water in een kom en begon dan de borstkas van de jongen af te wassen. Na een vijftal minuten kwam John terug met de dokter.

"Sorry, dat ik je moet komen halen, Harold, maar hij ziet er erg ziek uit. Enkele idioten hebben hem gin gegeven."

Harold schudde vol afkeer zijn hoofd en keek dan naar de patiënt. De man had enkel een nachtkleed aan en Sam veronderstelde dat dit meer was dan daarnet. De dokter deed zijn tas open en haalde er enkele instrumenten uit om hem te onderzoeken. Sam keek hoe de ma werkte en werd steeds ongeduldiger, omdat hij terug naar zijn gasten wou. Eindelijk sprak de dokter.

"Hij zal wel beter worden als hij geslapen heeft. Ik zal hem iets te drinken geven dat zijn maag wat in orde brengt."

"Bedankt Harold. Ik laat je nu met hem alleen."

Sam ging weg naar de kamer die toegang gaf tot de geheime gang. Toen hoorde hij een vreemd geluid. Hij stopte en luisterde aandachtig. Hij kon duidelijk een kreunend geluid horen. Hij zocht uit waar het vandaan kwam en belande bij een bezemkast. Hij deed de deur open en zag tot zijn ontzetting een jongetje van een jaar of 11, die ineengekropen zat tussen de bezems en andere rommel. Hij jammerde en had duidelijk geweend. Sam herkende de jongen. Het was Joseph een knaap die hij huurde van een zigeuner.

"Wat doe jij hier? Kom daar onmiddellijk uit." bevel de man. De jongen bekeek hem met wilde angstige ogen, maar hij bewoog zich niet.

"Komaan, jongen. Niet bang zijn. Kom er uit en vertel me wat er aan de hand is."

Toen de jongen nog niet bewoog verloor Sam zijn geduld. Hij boog voorover, greep de jongen zijn polsen en trok hem in de gang. Hij wou de jongen een klets geven op zijn blote billen voor zijn ongehoorzaamheid, maar zijn hand bleef in de lucht hangen. Hij was verbijsterd. Iemand had de jongen murw geslagen. Het achterwerk van de arme kerel was helemaal rood en overdekt met striemen, net zoals zijn rug en het bovenste van zijn benen. De rode strepen verraadden dat de jongen met een stok geslagen was. De ongelukkige jongen zag de ontstelling in de ogen van Sam en barstte in tranen uit.

"Arme jongen. Wie heeft je dit aangedaan?" vroeg Sam. Joseph bleef maar huilen. Sam tilde hem op en droeg hem terug naar de kamer waar hij de dokter had achtergelaten. Harold was juist klaar met het brouwen van het speciale drankje voor William en hij was ontdaan toen Sam hem de ernstige verwondingen van de jongen toonde.

"Wie heeft dat gedaan?"

"Ik weet het niet, hij heeft het me nog niet gezegd." Sam knielde voor de jongen, terwijl Harold wat zalfjes op de jongen zijn rug en zijn billen smeerde.

"Joseph, Joseph," zei Sam zachtjes. "Het is echt heel belangrijk dat je met me praat, wie heeft dit gedaan?"

De jongen snikte nog wat en zei dan.

"Het spijt me, mijnheer. Ik weet dat ik niet mocht weglopen, maar het deed te veel pijn."

"Dat is oké, kerel. Je hebt gedaan wat je moest doen. Wie was het?"

De jongen begon terug te snikken en Sam raakte wat gefrustreerd. Hij nam de handen van de jongen in de zijne en streelde ze in de hoop hem te kunnen kalmeren. Toen zag Sam dat de polsen van de jongen erg rood waren. Ze waren vast geboeid geweest. Jezus, dacht hij, Drewood. Dat had hij eerder moeten weten.

Zonder nog een seconde langer te wachten, snelde Sam naar de kamer van de politicus en hij kwam gelukkig net op tijd om Jamie te redden.

Sam kwam terug bij zijn positieven toen de dokter binnen kwam. De arme man was al aanhoudend op de been sinds John hem uit bed gehaald had, dat hij deelde met een heel mooi jongetje. Harold was verward wie nu de patiënt kon zijn. Hij zag een kuchend jongetje, een man met een bloedende wonde op zijn achterhoofd en een bewusteloze man die neerlag te midden van een verwoest tafeltje.

"Kijk eerst naar de jongen, Harold. Hij was bijna opgehangen," hijgde Sam.

De dokter keek naar het touw dat nog steeds aan het plafond hing en je moest geen genie zijn om uit te maken wat er hier gaande was. Hij stapte naar de zetel trok Jamie's armen van Sams lichaam af. Hij onderzocht de jongen, vooral zijn nek.

"Hij was gekneveld en geboeid," begon de dokter. "Hij is wat rood in zijn nek, maar ik denk dat het hoesten het gevolg is van de knevel die in zijn mond stak. Hoe voel je je, jongen? Kan je goed ademen?"

"Ja meneer." fluisterde Jamie, "ik voel me al veel beter nu."

"Goed zo," zei de dokter en hij wreef door Jamie's haar. Dan wendde hij zich tot Sam. "Ik denk niet dat hij fysiek gekwetst is, maar misschien wel mentaal. Zorg dat hij niet alleen gelaten wordt. Hij kan in shock gaan."

Sam knikte en toen hij voelde dat de jongen zich terug tegen hem vleide zei hij met een glimlach.

"Ik denk dat we toch met elkaar opgescheept zitten."

"Ik ga die hoofdwonde van jou eens bekijken."

"Met mij is alles oké, ik heb alleen maar hevige hoofdpijn. Kijk liever eens naar hem." Sam knikte naar de politicus die nog altijd onbeweeglijk neer lag.

"Aye. Maak je maar geen zorgen over hem." zei Henry. "Hij doet maar een dutje. Misschien moet ik zijn armen en benen afhakken om de dokter iets te doen te geven."

Harold negeerde het commentaar van de oude soldaat en begon Drewood te onderzoeken. Na een minuutje begon hij de hartslag te meten en dan keek hij naar Sam, met een bleek gezicht.

"Wel, ik vrees dat ik niets meer voor hem kan doen. Hij is dood."

"Wat!" schreeuwde Sam, "ik heb hem alleen maar even met een vaas geraakt."

"Wel, dat is het misschien," zei de dokter. Dan wees hij naar de penis van de dode man, die nog steeds stijf stond. "Gezien de opgewonden staat waarin hij verkeerde wanneer je hem sloeg, zou ik zeggen dat hij een hartaanval gekregen heeft."

"De wereld is beter af zonder hem." zei Henry.

"Daar twijfel ik niet aan," voegde Sam eraan toe. "Maar we blijven zitten met een moeilijk probleem. Wat moeten we met zijn lijk doen?"

Er was een korte stilte terwijl de mannen nadachten over een oplossing. Tenslotte sprak Henry.

"Ik stel voor dat we zijn lichaam ergens dumpen op een verlaten landweg. We verwijderen alle kostbaarheden van zij lichaam en dan zal het lijken dat hij overvallen is en gedood door een landloper."

"Goed idee, Henry." zei Sam. "Kunnen jullie hier mee leven. Het is mijn hoofd dat op het spel staat nu, en ik wil de jongen niet alleen laten."

"Natuurlijk, Sammy. Laat het maar aan mij over. Ik zal de twee Dawsons vragen om me te helpen. De 'Dawsons' waren eigenlijk twee jonge mannen die een fortuin geërfd hadden en die in de club toegelaten waren. Ze waren broers, en onafscheidelijk. Het was het tweetal dat Jamie twee maanden geleden begluurd had toen ze seks hadden met een enkel jongetje.

"Ik ga naar mijn kamer," zei Sam.

"Niet voor ik die wonde verzorgd heb, "zei de dokter en ondanks wat geklaag zat Sam stil toen de dokter de wonde uitwaste en zijn hoofd inpakte in verband. Wanneer dat gedaan was, moest Harold nog twee patiënten onderzoeken. Sam hield Jamie in zijn armen en stond recht. Hij waggelde een beetje, maar toen zijn hoofd wat helderder was trok hij naar zijn kamer.

Er stond al een groepje mensen buiten, meestal naakte jongens; aar ook enkele mannen, die uit beleefdheid een nachtkleed droegen.

"Er s niets te zien," riep Sam. "Iedereen gaat terug voortdoen met wat jullie bezig waren." Sam stapte door de gang. Zijn drie zonen volgden hem.

"Hoe is het met Jamie?" vroegen ze.

"Hij is oké, hoe moet alleen maar wat rusten. Kunnen jullie ervoor zorgen dat er niemand, behalve Henry, die kamer binnen gaat."

John was de enige die een idee had van wat er gebeurd was, en hij besefte dat dit een belangrijke opdracht was. Hij trok zijn broers mee om de deur te bewaken.

Henry was alleen bij het lijk, maar de oude soldaat had al eerder dode lichamen gezien.

"Wel, mijn beste vriend, omdat we je toch gaan beroven, kan ik beter tot de daad over gaan."

Hij knielde en betastte de zakken van de man. Dan deed hij hetzelfde met de broek van de man die ernaast lag. Hij trok enkele ringen uit die Drewood aan had en haakte een zware gouden halsband los die rond zijn nek hing. Hij deed de met juwelen versierde, zilveren manchetknopen uit. Toen hij de buit bekeek, schudde hij zijn hoofd. De juwelen waren van de beste kwaliteit en hadden vast een fortuin gekost. Hij kreeg nog een zwaardere schok toen hij de portefeuille opende. Hij zat vol bankbiljetten van de hoogste waarde. Hij kon niet bedenken waarom de man zoveel geld bij zich had.

"Aye, Ik heb echt het verkeerde beroep gekozen, dat kan ik niet ontkennen. Ik zou graag een landloper geweest zijn die je ontmoet had voor ons."

Jamie was onder de indruk van de kamer van de landeigenaar. Hij was even groot als de zitkamer bij hem thuis. Het was mooi, maar niet overdadig versierd en in het midden stond een groot bed met vier pilaren op de hoeken. Aan de muur hing een groot olieverfschilderij waarop een mooie jonge vrouw stond, met donker haar. Hij zag de gelijkenis met Charles en hij veronderstelde dat het de overleden vrouw van de landeigenaar was. Aan een andere muur hingen kleinere schilderijtjes van zijn zonen, op verschillende leeftijden, toen ze opgroeiden.

Sam trok de dekens omlaag en legde het jongetje in bed. Dan legde hij de dekens terug over het lichaam van het knaapje.

"Laat me asjeblieft niet alleen, meneer." jammerde Jamie.

"Wees maar niet ongerust, ik ga niet weg." Sam ging naast het jongetje liggen en legde zijn arm op hem. Het was even stil terwijl ze allebei in hun eigen gedachten zweefden. Sam besefte dat hij de jongen zou moeten helpen om de gebeurtenissen te boven te komen. Hij wist zeker dat Jamie mentaal sterk was, maar hij moest hem toch helpen.

"Het spijt me Jamie, voor wat er met je gebeurd is. Je moet begrijpen dat, alhoewel er mensen zijn die verdorven zijn en verschrikkelijk, er nog heel veel mensen zijn die je nooit kwaad zouden berokken."

"Bedankt dat u me gered hebt, meneer," zei Jamie, "Mr. Drewood zei dat u geld zou aannemen voor mijn leven. Ik wist dat dit niet waar was."

Sam kuste het jongetje op zijn voorhoofd en dacht dat hij hem niet moest bedanken. Hij was het die de moorddadige politicus in de club toegelaten had.

"Zoals iedereen zoek ik naar manieren om geld te verdienen, maar een mensenleven, dat van een kind i het bijzonder, is meer waard dan eender welke weelde. Wees maar niet ongerust, ik zal jouw leven nooit aan iemand verkopen."

Jamie kroop dichter bij de landeigenaar. Hij had zich in het begin altijd wat zenuwachtig gevoeld in het bijzijn van de man, die de sleutel in handen had van zijn eigen welvaren, en dat van zijn familie. Maar nu, met de armen van Sam rond hem geklemd, voelde hij zich veiliger dan ooit tevoren. Voor Jamie was Sam zijn held, de man die zijn leven gered had, en hierbij bijna zijn eigen leven verloren had. Het kwam bij Jamie niet op dat als hij Sam niet gekend had, dat hij nooit Mr. Drewood zou ontmoet hebben. Dat was het leven, het lot van het arm zijn. Maar de landeigenaar die zijn leven waagde voor dat van een arme boerenjongen, dat was iets anders. Jamie as ervan overtuigd dat zijn redder veel erger gewond was dan hij, en het hoofd van de man deed nog steeds pijn. Toen ze in elkaars armen lagen, kusten ze elkaar en omhelsden ze elkaar nog meer. Jamie genoot er van. Van zijn moeder kreeg hij veel aandacht, zijn vader was meer afstandelijk, hij hield van zijn jongen, maar hij emotioneel en lichamelijk contact hield hij van zich af.

Het tweetal werd gestoord door een klop op de deur, en de landeigenaar zei dat hij mocht binnen komen. Het was Henry, die nu helemaal gekleed was.

"Sorry voor het storen, ik weet dat jullie willen rusten, maar ik wou alleen maar komen zeggen dat ik weg ben met de Dawsonjongens, om van, je weet wel wie, af te geraken."

"Bedankt Henry, het is prachtig dat je dit voor me wil doen."

"Oh, 't is niets." De man kwam dichter bij het bed, knielde en streek door Jamie's haar.

"Hoe is 't met mijn soldaatje?"

"Beter, meneer."

"Aye, jij bent vast een van de moedigste jongens waarvan ik de eer had hem te ontmoeten. Jij bent altijd welkom in mijn leger."

Jamie schitterde en was blij met het compliment.

Henry keek naar Sam en zei: "Oh ja, er is nog iets." Hij stak zijn hand in de zak van zijn kilt en haalde er een dikke bundel bankbiljetten uit die hij op het bed gooide.

"Dat is al het geld dat hij bij zich had. Zijn juwelen heb ik verkocht aan Mr. Worsely. Het geld dat ik er voor kreeg is er ook bij. Ik denk wel dat jij weet wat je er moet mee doen."

Mr. Worsely was een van de gasten die er van verdacht werd banden te hebben met de onderwereld, maar niemand sprak er ooit met hem over. Gelukkig had hij een goede avond aan de kaarttafel en had hij heel wat cash om aan de kolonel te geven in ruil voor de spullen die hij van het lichaam genomen had. Henry wist zeker dat Worsely wist waar hij de dingen kon verkopen, met een flink pak winst.

Nadat Henry weggegaan was, staarde Jamie verbaasd naar het geld. Sam had nooit gedacht hoeveel bezittingen de man had, die hij gedood had. Nochtans had de kolonel, die niet er zo goed voor zat, met al die dingen kunnen weggaan, en Sam zou er niets van gezegd hebben. Maar een levenlang de koningin en land dienen hadden de man een eergevoel gegeven waarbij zoiets ondenkbaars was. Sam voelde zich schuldig omdat hij een man gedood had, iets wat hij nog nooit gedaan had. Hij wou uit de hele zaak geen winst halen. Maar hij wist wat hij moest doen.

Sam boog voorover en nam een deel van het geld vast.

"Dit ga ik aan Joseph geven, de arme jongen die door Mr. Drewood gegeseld is." Sam stak het geld in een schuif naast het bed. "De rest Jamie is voor jou."

Er viel een lang stilte en de jongen keek verbaasd naar de man.

"Maar …, maar …, dat is te veel, zeker meneer, u moet een beetje van het geld nemen, na wat er met uw hoofd is gebeurd."

"Nee, nee. Jij bent diegene die het verdient. Het is allemaal voor jou, punt."

Jamie keek perplex naar het geld voor hem, hij kon zich niet voorstellen hoeveel het waard was.

"Hoeveel is dat?" vroeg hij.

"Geen idee, tel het maar."

Jamie's gezicht klaarde op en hij vergat de staat waarin hij was. Hij sprong van onder de dekens uit en kroop naar de bankbiljetten. Hij ging op zijn buik liggen en gaf de man een prachtig uitzicht op zijn mooie blote kontje. Jamie egde de biljetten in stapeltjes en begon te tellen. Zijn rekenkunde volstond in het begin, maar toen de som groter werd, en hij meer opgewonden geraakte, kreeg hij wat problemen. Sam moest hem helpen. Toen hij klaar was had hij bijna 400 pond geteld. Hij was gepakt, en had er geen idee van hoeveel zo'n pak geld echt waard was.

"Wel Jamie, wat ga je met al dat geld doen?" vroeg Sam.

De jongen dacht wat na, zijn gezicht was gefronst van concentratie. Enkele dingen die hij altijd al gewild had, flitsten door zijn brein, enkele speelgoedje, of dozen, of snoepjes. Hij wist dat al die dingen maar een fractie zouden kosten van al het geld dat hij onverwacht verdiend had. Maar plots kwam er in hem op dat hij nog schulden moest afbetalen.

"Eerst, meneer, wil ik de fontein terugbetalen die ik stuk gedaan heb."

"Vergeet dat maar," antwoordde Sam. "Na vanavond is dat geregeld."

"Nee, meneer, asjeblieft. Ik wil u terugbetalen. Het is mijn fout dat de fontein kapot ging, en ik moet voor mijn misdaden betalen."

"Goed jongen, rekening houdend met alle taken die je al opgeknapt hebt voor me, moet je me nog 40 pond."

Jamie telde traag de som af en gaf kalm het verschuldigd bedrag, meer geld dat hij ooit had gezien, aan Sam. Hij nam het geld aan en lachte naar de jongen. Hij had echt een gevoel van rechtvaardigheid. Dan dacht de jongen na wat hij met de rest van het geld ging doen, tot er een idee in hem opkwam, dat eerst nogal wild leek, maar hij wist dat hij het zeker moest proberen.

"Mr. Grange, mijn ouders hebben altijd al een eigen boerderij gewild. Hoeveel ik heb ik nodig om er een voor hen te kopen?"

De jongen bleef Sam verbazen. Wilde hij echt niets voor zichzelf? Het was een prachtige jongen en het zou een tragedie geweest zijn als Mr. Drewood er in geslaagd was om hem te doden. De landeigenaar dacht even na. Hij was niet van plan om zijn eigendom te verkopen, maar hij wou de jongen toch een rechtvaardige prijs vragen. Hij rekende uit dat de boerderij en het land waar Jamie's ouders op woonden 300 pond waard was en hij stelde voor om er nog een weiland aan toe te voegen, als Jamie al het geld wou besteden.

Jamie nam het aan en was heel blij met het voorstel. Zijn vader zei steeds dat hij meer grond wilde, en nu ging hij het krijgen, en het zou allemaal zijn eigendom zijn. Hij ging snel akkoord met het voorstel van Sam. Hij wist dat de landeigenaar hem niet zou bedriegen. Hij had hem zelfs al dat geld niet hoeven te geen. Dus gaf Jamie hem het geld. Hij was toch een beetje ontgoocheld omdat hij al dat geld maar zo korte tijd kon vasthouden.

Toen de deal gesloten was zei Sam aan Jamie dat hij erover moest nadenken hoe hij aan zijn ouders ging vertellen wat hij had verkregen, zonder te doen uitlekken waar het geld echt vandaan kwam. Het kwam er op neer dat Jamie niet mocht vertellen dat hij de boerderij gekocht had, alhoewel hij er naar uit keek om op school te vertellen wat er gebeurd was. Maar de jongen was verstandig genoeg om dit niet te doen.

Toen alles geregeld was zei Sam hem dat hij moest gaan liggen om nog wat te rusten. Hij draaide zich om en koesterde zich tegen de man. Zijn hoofdje legde hij op de borstkas van Sam. Hij had het niet koud, dus ging hij niet onder de lakens liggen en Sam klaagde niet omdat hij verder naar Jamie's sexy jonge lichaam kon kijken. Dit deed hem de kloppende pijn in zijn achterhoofd vergeten. De man deed zijn arm rond het lichaam van de jongen en streelde door zijn zachte haar en over zijn gezicht.

"Je weet nu toch dat je, nu je al je schulden betaald hebt, niet meer op het landgoed moet komen werken."

Jamie was eerst blij met dit nieuws, omdat de zaterdag de enig dag vrij was, nu de school terug begonnen was. Dan dacht hij eraan dat hij de meeste namiddagen eigenlijk niet zoveel gewerkt had. Hij werd meestal door de zonen van de landeigenaar opgepikt om te spelen.

"Oh, maar dan ik John, Charles en Billy niet meer zien." klaagde Jamie.

"Natuurlijk kan dat wel, Jamie. Je kan met de jongens komen spelen zoveel je wil. Ik weet dat ze erg ontgoocheld zouden zijn als je dit niet zou doen. Je kan wel de landgoedfeestjes vermijden. Het is niet meer nodig dat je komt helpen."

Jamie dacht een tijdje na, hij had besefte nog niet dat deze verplichting niet meer op zijn schouders lag. Hij was blij dat hij nooit meer zou geconfronteerd worden met zo iemand als Mr. Drewood, maar hij wist ook dat buiten enkele mindere prettige dingetjes, dat hij tijdens de feestjes prachtige dingen ervaren had en hij wist niet of hij dit wel wou verliezen.

"Maar, dan kan ik oom Henry niet meer zien en naar de shows kijken. Mag ik me dan ergens verstoppen om te kijken. Ik zal geen last berokkenen, alsjeblieft."

Weer was Sam verbaasd over de hardheid van de jongen. Na vannacht had hij gedacht dat de knaap geen voet meer in het landgoed zou zetten, zeker niet op een van de feestjes. Maar, als de jongen nog wou komen, ging hij hem dat zeker niet beletten.

"Ik doe je een voorstel," zei Sam. "Als je nog aan de feestjes wil meedoen, dan geef ik je dezelfde privilegies als mijn zonen. Je kan achter me komen zitten en je moet met niemand meer meegaan als je dat niet wil."

"Wat, echt meneer. Zou dat echt mogen? Ik zou zijn zoals John, Charles en Billy? Dat zou schitterend zijn." zei Jamie en zijn gezicht glansde van opwinding. Het idee dat hij zou behandeld worden als de zonen van de rijke mensen was geweldig voor de boerenjongen. Hij omhelsde de man en zei ontelbare keren dank je. Zijn gehechtheid aan Sam groeide met de minuut en de jongen hield van het gevoel van zijn sterke lichaam en zijn behaarde borstkas. Jamie had al veel mannen aangeraakt en was al dikwijls door hen aangeraakt de laatste maanden, maar hij kon zich niet herinneren dat de landeigenaar dit ooit gedaan had. Hij kon het niet laten om te vragen waarom.

"Tijdens de feestjes hebben vele mannen met me gespeeld, maar jij niet. Vind je me niet mooi genoeg?" Sam was een beetje verrast door de vraag, maar hij glimlachte.

"Ik vind je fantastisch, maar ik heb het ongelukkig genoeg altijd zo druk tijdens de feestjes, dat ik niet zoveel met de jongens kan spelen als ik wel zou willen."

"Heb je nu tijd?" vroeg de jongen.

Sam was geschokt toen hij dit hoorde. Na die vreselijke ervaring die hij doorgemaakt had, was seks toch het laatste waaraan hij zou gedacht hebben.

"Je moet echt wat rusten, ben je zeker dat je het wil, na wat je vannacht allemaal meegemaakt hebt?" zei hij.

Jamie wilde het echt, niet ondanks wat er gebeurd was, maar net omdat. Hij wou eraan herinnerd worden hoe prettig seks wel was tussen twee mensen die van elkaar hielden, en hij wou niet naar huis met het idee dat zijn laatste contact net dat was met de gehate politicus. Trouwens, Sam was zijn held, hij was hem zij leven verschuldigd, en Jamie wilde niets liever dan dat hij zich goed zou voelen. Hij wou zijn eigen sexy lichaam gebruiken om de man te vergoeden voor wat hij had moeten afzien.

"Alsjeblieft meneer. Ik wil het echt, als jij het wil."

Natuurlijk wou hij het wel. Zijn hoofd was wel niet in stemming, maar andere delen van zijn lichaam stonden te springen om met die prachtige jongen om te gaan.

"Goed, maar zeg het me als je moe wordt en wil stoppen."

Jamie had zich nog nooit zo wakker gevoeld, nog nooit zo levendig en hij sprong opgewonden op toen Sam zijn goedkeuring gaf. Hij had al veel seks gehad met jongens en mannen, maar nog nooit met iemand waar hij zo veel om gaf.

"Ik moet eerst die belachelijke kleren uitdoen," zei Sam, doelend op de Neptunuskleren die hij nog aan had. Sam wou opstaan, maar vertrok van de pijn in zijn hoofd en zijn schouders.

"Laat mij, laat mij." zei het ventje, en hij sprong naar de voet van het bed. Hij trok de sandalen van Sams voeten en trok de brede broek uit die hij droeg. Hij ging over Sams lichaam zitten en trok de tuniek over zijn hoofd en gooide hem opzij.. Nu was de man naakt, zoals het jongetje. Hij ging op Sams lendenen zitten en hij klemde zijn armen rond de nek van zijn held. Hij lippen persten zich op elkaar in een passionele kus. Dit was niet zoals de vele kussen die Sam al gegeven had aan de jongen. Dat waren kusjes op zijn kaak of op zijn hoofd om de jongen op zijn gemak te stellen. Dit was een volledig seksuele kus, met hun tongen die elkaar omkringelden in elkaars mond.

Het was niet verwonderlijk dat dit, en het voelen van de zachte billen van de jongen die op zijn kruis wiegelden, de man een geweldige erectie bezorgden, wat de jongen gewaar werd omdat hij tegen zijn achterste duwde. Hij grijnsde naar Sam en wist dat hij het goed deed. Dan gleed hij met zijn lichaam omlaag over de benen van de man tot zijn mond tegenover de machtige, opstaande paal stond. Jamie liet hem in zijn mond glijden en zoog zijn gezwollen eikel naar binnen. Hij was verheugd dat hij het kreunen van plezier hoorde uit de mond van zijn held. Sam ontspande zich en genoot een tijdje van het gevoel van de vochtige mond en lippen van de jongen. Maar hij voelde zich algauw schuldig omdat hij zijn patiënt al het werk liet doen. Hij greep de benen van de jongen en draaide hem rond, hij draaide hem als het ware rond zijn eigen stijve paal. Nog steeds zittend legde de man de benen van de jongen die nu onderste boven lag, over zijn schouders en nam de kleine juweeltjes van het jongetje in zijn mond. Hij slokte zijn keiharde, vijf centimeter lange pik en zijn balletjes naar binnen met een hap.

Jamie kirde in extase en genoot van de nieuwe houding waarin hij zich bevond. Hij zoog verder aan de veel dikkere lul van de man. Het paar bleef vele minuten vastgeketend in een 69-positie en Jamie schudde tweemaal van een krachtig orgasme. Na de tweede liet hij zich van de man afrollen en bleef hij hijgend op het bed liggen, wriemelend van pret. Sam bekeek het mooie jongetje een tijdje en genoot van de manier waarop hij bewoog en terugkeerde van de heuvels van het genot. Hij verondersteld dat de jongen klaar was, maar dat was niet zo. De jongen was nog steeds niet bevredigd.

"Steek hem in me, meneer," zei de jongen. In zijn ogen stond wilde lust.

Sam was eerst wat onzeker, de jongen had het vannacht al moeilijk genoeg gehad en hij was ongerust of zijn achttien centimeter mannenvlees de jongen geen pijn zouden doen. Maar Jamie was vastberaden en zag de twijfel in de ogen van Sam en zei.

"Alsjeblieft meneer, ik wil niet dat die vreselijke man de laatste was die in me zat."

Sam glimlachte, wie kon de logica van jongetjes begrijpen? Alsof het inbrengen van zijn eigen penis de indruk zou wegwissen die de politicus achtergelaten had. Hij wilde de jongen erg graag, en als de jongen ernaar smeekte ging hij hem dat niet weigeren. Mij bewoog zich naar hem toe, boog zijn hoofd en begon de roze anus van het jongetje te likken, wat het kereltje met passie vervulde.

"Doe het nu, meneer." smeekte hij. Sam schoof naar boven zodat zijn lul voor het gaatje stond en zonder dralen duwde hij hem naar binnen. Jamie vertrok zijn gezicht van pijn bij de eerste indringing, en Sam wachtte even met zijn penis gedeeltelijk in zijn kontje. Dan ontspande zijn gezicht en keek hij recht in de ogen van de man en hij glimlachte liefdevol. Aarzelend, om hem niet meer pijn te doen, begon Sam de jongen traag te neuken, ervoor zorgend dat hij niet dieper ging bij elke stoot, maar Jamie had geen pijn. Hij wilde de ganse lul van zijn held in zich en hij kromde zijn benen rond de kont van de man. Hij trok hem omlaag en spietste zich helemaal op de hele stijve paal. De lippen van het stel kwamen terug bij elkaar en Sam versnelde het tempo. Ze kusten passioneel terwijl hij de jongen neukte. Als meester jongensneuker wist Sam hoe hij het plezier van de gepenetreerde kon verhogen en hij zorgde ervoor dat hij bij elke stoot over de prostaat van de jongen ging. Als snel waren ze beiden in hun eigen genot verstrikt en toen Jamie nog maar eens in een orgasme terecht kwam, kwam ook Sam over de brug en hij kwam ook klaar en bevloeide de ingewanden van de jongen met zijn warme zaad.

Het tweetal bleef stil liggen zoals voorheen tot ze hun ogen openden en elkaar in de ogen keken.

"Ik hou van je meneer," fluisterde Jamie.

"Ik hou ook van jou, Jamie," antwoordde Sam en hij kuste hem opnieuw.

Hoofdstuk 12
Aanval op het fort

Zo waren de ouders lid geworden van de groep vrije boeren en zouden ze voldoening krijgen om op hun eigen grond te werken. Hij werkte natuurlijk even hard, zoals alle boeren. Hij breidde de boerderij uit door extra land te huren en door een hulpje aan te nemen. Door die hulp moest Jamie niet meer zo veel karweitjes opknappen en ze waren blij dat hun zoon nu zoveel met de zonen van de landeigenaar kon spelen. Ze waren er blij mee dat de jongen nu de kinderen van goeden huize gerekend werd en dat hij zo blij was met zijn nieuwe vrienden. Sam Grange nodigde de familie zelfs eens uit voor een diner en hij behandelde hem als collega eigenaars en als gelijken. De familie kleedde zich op zijn paasbest en werden aan de hoofdingang verwelkomd, niet aan de zijdeur die voorbehouden was aan de dienstboden.

Het was niet verwonderlijk dat dit alles een invloed had op het gedrag van Jamie, omdat hij wist dat dit allemaal dank zij hem was. Hij werd een beetje arrogant en voelde zich beter als de rest van de kinderen van zijn klas. Hij werd zelfs brutaal tegen een van zijn schoolmeesters die hem vol ontzetting bij de directeur bracht. Arme Jamie moest zijn broek laten zakken en kreeg zes slagen van de stok van de directeur op zijn blote billen. Toen de jongen naar buiten ging, wrijvend op zijn pijnlijke achterwerk, realiseerde hij zich dat, ondanks al zijn heldendaden, hij maar een gewone jongen was en dat hij aldus zou behandeld worden.

De landgoedfeestjes bleven gewoon doorgaan en Jamie overtuigde zijn ouders om hem elke keer er naar toe te laten om te helpen, wat ze erg graag hadden. Jamie voelde zich belangrijk, omdat hij achter Sam mocht zitten, als was hij een van de Grange-jongens. Hij speelde een volwaardige rol in de shows en ging zelfs mee met de heren waarvan de jongens van Sam hem verteld hadden dat het prettig was om mee te gaan. Hij genoot dus van de geneugten van de tong van Mr. Fish, de massages van Mr. Brown en de blowjobs van Mr. Forthwrith. Hij ging de rest van het jaar nog naar elk feest, maar miste het eerste feest van het nieuwe jaar, omdat hij ziek was; Hij keek dus dubbel uit naar het feest van februari dat doorging met het thema van het Wilde Wasten. Hij had de show mee helpen plannen en zou de rol moeten stelen van een Indiaan in twee stukken en die van cowboy in een ander stuk. . De jongens hielpen hun vader die zaterdagochtend en was al opgewonden voor het feest dat de volgende week ging plaats vinden.

's Namiddags gingen ze buiten spelen en ze besloten naar een bos te gaan dat op het uitgestrekt e landgoed lag. Het was een koele februaridag. Er was dus geen sprake van een seksspelletje. De jongens besloten dus op hun Wild West dingen te oefenen en ze bouwden een klein fortje dat ze zouden verdedigen tegen aanvallende indianen. Ze maakten snel enkele geweren van afgevallen takken en gingen aan het werk om een fort te bouwen van struikgewas dat ze in het bos vonden. Ongelukkig genoeg kwam er ruzie tussen Charles en John over de rang die ze zouden hebben in het verdedigend leger. Zoals steeds moest John de leiding hebben en hij wou de rang van majoor. Charles was hiermee akkoord en wou de rang van luitenant, maar dit wou John niet.

"In een leger van vier kunnen er geen twee officieren zijn." legde John uit. "Dat zou betekenen dat er evenveel officieren als gewonen soldaten zouden zijn. Je kan sergeant zijn."

"Maar, ik wil ook een officier zijn," huilde Charles. Jamie en Billy werkten gewoon verder aan het fort. De twee tienjarige jongens wisten dat ze geen kans maakten om iets anders te zijn dan soldaat.

"Het is niet omdat je een tiener bent, dat je nu officier kan zijn." zei John, omdat Charles dertien geworden was in december. "Je hebt nog altijd geen haar op je lul."

"Wie zegt dat je dat moet hebben voor een legerrang," zei Charles. "Als dat zo is dan weet ik zeker dat die enkele krulletjes van jou niet genoeg zijn voor de rang van majoor. " sprak Charles dat laatste argument tegen. De 14-jarige was heel trots op het bosje haar boven zijn lul, dat de laatste maanden iets groter geworden was, alhoewel zijn ballen en zijn benen nog steeds geen haar vertoonden. Terwijl de twee oudsten bleven ruziën, zag Billy twee mannen die op hen toe kwamen. Hij herkende een van hen als niemand minder dan Jack Greenhall, de vorige hoofdopzichter van hun vader. Hun mond viel open van verbazing.

"Jack! Wat doet die hier?" riepen de jongens.

Toen hij de stem van zijn broer hoorde draaide John zich om en zag hij de twee mannen, die nu op enkele meters van hen stonden.

"Hoe durf je op ons eigendom te komen, maak je weg," zei John uitdagend.

Jack bleef staan en keek grimmig naar de jongens. "Niet zo brutaal tegen een oude vriend, misschien we met jullie meespelen?"

Billy voelde zich veilig nu bij zijn twee oudere broers, zonder dat ze vastgebonden waren. Hij kroop voor John en zei tegen de man.

"Nee, je mag niet meespelen. Maak je weg voor papa je ziet en je neerschiet."

Jack lachte hiermee. "Ik zie jouw vader hier niet, ventje," en hij stapte naar voor en nam Billy bij de arm. De jongen schreeuwde het uit en onmiddellijk stapte John naar voor om zijn broer los te trekken. Even later sprong de andere man op de rug van John en het tweetal viel al vechtend op de grond. Charles en Jamie bleven verschrikt staan en hoorden de oudste jongen roepen.

"Loop weg, ga papa halen."

Eerst aarzelden ze om de andere twee jongens, die met de aanvallers aan het vechten waren, achter te laten. Maar dan besloten ze te doen wat John bevolen had, ze draaiden zich om en vluchtten weg. Ze waren slechts een paar meter ver toen er nog twee mannen uit de struiken achter hen tevoorschijn kwamen. Terwijl een van hen Charles vastgreep, kon Jamie de tweede man ontglippen en snelde hij weg, het bos in. Zijn belager zette onmiddellijk de achtervolging en toen Jamie weg schoot, haakte zijn voet achter een afgevallen tak en hij viel op zijn gezicht. De grote man was binnen de seconde op de jongen gevlogen, hij lag op zijn benen en hield de jongen op de grond met zijn sterke armen. De aanvaller van Charles hield de jongen in een stevige omhelzing en de knaap vocht om vrij te komen. Hij realiseerde zich dat hij geen kans maakte tegen de veel sterkere tegenstander. Charles tilde zijn voeten van de grond en gebruikt al zijn lichaamsgewicht om op de linkervoet van zijn aanvaller te springen. De man huilde van pijn en liet zijn greep op de jongen los. Charles zag zijn kans en met een felle ruk kwam hij vrij en rende hij weg van zijn aanvaller. De man liep hem achterna, maar de hevige pijn in zijn voet maakte dat hij alleen maar kon hinken en de jongen begon tussen de bomen te verdwijnen.

"Laat hem gaan, idioot," huilde Jack. "Ga Joe helpen." Joe was de man die John aanviel. De oudste knaap vocht fel, zijn jonge vuisten raakten zijn tegenstander zo hevig dat hij bijna los kwam. Jack had het ook niet gemakkelijk. Toen hij even afgeleid werd door naar zijn kompaan te roepen, zag Billy zijn kans om zijn tanden in de ex-hoofdopzichter zijn hand te zetten. Jack schreeuwde het uit van pijn, en hij sloeg met zijn andere hand op het hoofd van de jongen. Jack gooide Billy op de grond en zag dat John aan de verliezende hand kwam, toen hij met twee mannen af te rekenen kreeg.

Charles rende en rende en stopte niet voor hij aan de omheining kwam aan de rand van het bos. Hij klom er over en rende in het open veld erachter. Slechts toen hij daarover was durfde hij omkijken. Hij zag niemand meer die hem achtervolgde, maar de jongen draalde niet en holde verder en verder tot hij aan het pad kwam dat naar het woonhuis leidde. Hij haastte zich verder en keek af en toe om om om te zien dat hij niet achtervolgd werd. Zijn benen en zijn longen deden pijn, maar hij kreeg terug kracht toen hij het woonhuis zag nadat hij de hoek omgedraaid was, en hij rende verder. De eerste die hij zag toen hij in de tuin aankwam, was zijn vader die met een van zijn mannen sprak en de jongen ging er direct naartoe.

"Papa … huh, huh, help, Jack … hij huh, huh heeft Billy huh huh huh John en Jamie," hijgde de jongen. Sam keek verschrikt naar zijn zoon. Aan de ontstelde blik op zijn gezicht zag hij dat dit niet een van zijn ondeugende spelletjes was. Het duurde enkele minuten voor de onthutste en uitgeputte Charles verteld had wat er gebeurd was en dan beval Sam om onmiddellijk een paard te zadelen en stapte hij het huis binnen. Even later kwam hij terug met twee geweren waarvan hij er een over zijn schouder hing en de ander aan Ben gaf, de man die bij hem stond;

"Waar zijn Tom en Stephen?" riep hij naar een dichtbij staande staljongen.

"In de wei, bij een zieke koe," antwoordde de jongen.

"Ga hen halen en zeg dat ze tot bij ons in het woud rijden."

De jongen knikte en rende onmiddellijk weg. Sam en Ben stegen op en Sam trok zijn nog steeds hijgende zoon voor hem in het zadel.

"Je moet ons zeggen waar ze zijn," zei hij. Charles knikte en de paarden galoppeerden weg. Het duurde net vijf minuten voor ze bij het bos waren, terwijl Charles zeker een kwartier gelopen had. Met de hulp van de jongen vonden ze de plaats waar de vier jongens aangevallen werden, het half gebouwde houten fort dat nog stond te wachten op het spel dat nooit gespeeld werd. Het was duidelijk te zien dat hier gevochten was, maar er was niemand meer te zien. Sam steeg af en zocht naar sporen waar de mannen de jongens hadden kunnen naartoe brengen. Maar hij was ongelukkig genoeg geen spoorzoeker. Net toen hij dacht dat hij een spoor gevonden had, kwamen Tom en Stephen aangereden. Tom was de nieuwe voorman die Sam aangeworven had in de plaats van Jack en beiden waren ze gewapend met geweren. Tom had een grimmig gezicht en had gediend bij een jager. Hij was dus ervaren in het spoorzoeken op de grond en hij vond snel de plaats waar de jongens overmeesterd waren en waar ze weggesleurd of weggedragen werden.

"Ik denk dat ze die richting uit gegaan zijn, het leidt naar de weg naast de landerijen." zei hij en hij spoorde zijn paard aan in de richting die hij getoond had, gevolgd door Sam en de andere twee mannen. Ze kwamen al snel bij de weg en ze vonden een gat in de omheining. Tom steeg af en zocht verder naar sporen. Na enkele minuten riep hij naar de andere mannen en toonde hij wielsporen in de modder op de weg.

"Het lijkt wel dat ze weggereden zijn in een koets of zo iets, maar door al die sporen op de weg kan ik niet zeggen in welke richting ze gereden zijn."

Sam dacht na. In de ene richting voerde de weg naar het nabij gelegen dorp, maar het leidde ook naar de rand van de landerijen en dit leek niet de beste vluchtroute. De andere richting leidde naar het zuiden, weg van het landgoed. "Stephen, rijd naar het dorp en verzamel de sheriff en alle andere mannen met een paard. Begin de omgeving te doorzoeken, en het landgoed, vooral de bossen. De rest van ons rijdt naar het zuiden.

Stephen knikte en reed onmiddellijk weg, de andere mannen stegen op en galoppeerden de andere richting uit. Na zowat tien minuten hadden ze nog geen teken gezien van de koets waar ze naar zochten, maar ze kwamen aan een kruising. Door de wirwar aan wielsporen was het nogmaals onmogelijk voor Tom om uit te maken welk spoor ze moesten volgen. In het westen lag het spoorwegstation en in het oosten een ander dorp. Zijn gevoel vertelde Sam dat de kidnappers naar het station gereden waren, dat was vast de snelste vluchtroute. Maar het was niet zeker, de mannen moesten zich splitsen.

"Tom, rijd naar het oosten en tracht ze in te halen voor ze aan het dorp komen. Ik rijd naar het station, Ben rijd jij naar het zuiden."

Zonder tijd te verliezen galoppeerden de paarden in de drie richtingen. Het duurde twintig minuten voor Sam het station bereikte en tot zijn ontzetting zag hij dat er net een trein vertrokken was, met grote stoomwolken die uit de schoorsteen kwamen toen de trein versnelde. Hij spoorde zijn paard aan, maar de trein verdween achter de heuvel voor hij aankwam bij het station.

Sam sprong van zijn paard en zocht de treinwachter.

"Jones, je moet die trein tegenhouden."

"Wat, mijnheer, dat was die van 16u37, hij is net op tijd vertrokken."

"Vier mannen hebben mijn zonen gekidnapt en ze kunnen op de trein zitten."

De treinwachter leek gealarmeerd door dat nieuws, maar hij zei Sam dat hij geen mogelijkheid zag om de trein te stoppen.

"Heb je mijn jongens gezien?" vroeg Sam.

"Nee, mijnheer, er waren enkele passagiers, maar ik heb je jongens niet gezien. Als er vechtende jongens waren of jongens die gedragen werden, zou ik dat zeker gezien hebben."

"Misschien hebben ze hen er op gesmokkeld toen je niet uitkeek."

"Daar twijfel ik aan, Mijnheer. Er waren nog wat van mijn stafleden in de buurt en nog enkele andere mensen. Niemand heeft iets in die aard gerapporteerd. Maar ik zal naar het volgende station telegraferen om te zeggen dat ze de trein moeten doorzoeken."

"Bedankt, Jones," zei Sam, maar hij begon er aan te twijfelen dat de mannen wel op de trein zaten. Nu dat hij erover nadacht zou het gekkenwerk geweest zijn om de jongens naar zo'n publieke plaats als een spoorwegstation te brengen. Hij realiseerde zich dat hij waarschijnlijk helemaal niemand achtervolgd had, steeg Sam terug op en reed hij terug naar de plaats waar ze uit elkaar gegaan waren. Sam pauzeerde even en keek in alle richtingen. Zijn paard rustte wat uit van de aanhoudend snelle rit. Hij kon niets zien in het zuiden, maar in het oosten zag hij een ruiter in hun richting komen. Hij wachtte even en zag dan dat het Tom was, die terug naar het kruispunt kwam.

"Ik ben helemaal naar het dorp gereden, mijnheer," zei Tom bij zijn aankomst. "Ik heb geen teken van hen gezien en ik heb enkele mensen die uit die richting kwamen uitgevraagd. In het dorp heeft niemand die ik ondervraagd heb een koets of een kar het dorp zien binnenrijden."

"Wel dan kunnen we die richting al elimineren en omdat ik er nu zeker van ben dat ze ook niet naar het station gereden zijn, moeten ze wel naar het zuiden gevlucht zijn."

Tom knikte en de mannen galoppeerden naar het zuiden. Zij ontmoetten een boer die aan een muur aan het werken was aan de rand van de weg. Hij kon zeggen dat er een overdekte koets voorbij gekomen was met een goede snelheid, een tijdje geleden. Hij herinnerde zich ook dat hij Ben zag voorbij galopperen. De mannen reden verder en het eerste wat ze zagen was een open koets die hun richting uit kwam. Sam was ontsteld dat Ben naast de koetsier zag zitten. Hij hield een zakdoek bij zijn hoofd om een wonde te bedekken.

"Wat is er gebeurd Ben," vroeg Sam.

"Ik reed de weg langs toen in een wagen in zicht kreeg. Ik wist of daar je jongens opzaten, maar toen ik er naar toe reed om te gaan kijken hoorde ik een schot en mijn paard werd geraakt. Ze was heel erg gewond, ik heb haar moeten doen inslapen, mijnheer. Ik had kunnen terug schieten, maar ik was bang dit ik een van de jongens zou raken."

"Je hebt goed gedaan, Ben," zei Sam en hij richtte zich tot de voerder, een boer uit de buurt die blijkbaar de gewonde man gevonden had. "Kan je hem alstublieft terugbrengen naar het landgoed?"

"Natuurlijk, mijnheer." antwoordde de voerder.

"Oh Ben. Wanneer is dit gebeurd?"

"Ik zou zeggen, een uur geleden."

Sam realiseerde zich dat hij door het verspreiden de kidnappers een grote voorsprong had gegeven. Hij galoppeerde weg maar moest al vlug vertragen. Tom meldde hem dat zo'n tempo de dood van de paarden zou betekenen. De jacht ging op een snelle draf verder en Sam bad dat de wagen ook had moeten vertragen. Ze reden voorbij enkele kleine zijwegen, maar ze besloten de hoofdweg te blijven volgen. Ze kwamen enkele reizigers tegen die in de tegengestelde richting reden. en reden anderen voorbij die ook naar zuiden reisden. Enkelen van hen zeiden dat ze minstens één wagen gezien hadden die aan hun beschrijving voldeed.

Na twee uur rijden ontmoetten ze een man die zei dat hij een tiental minuten geleden een gesloten wagen gezien had die traag vooruit reed. Om hetzelfde lot niet te ondergaan als Ben, reden ze van de weg af en sneden ze weg of door een bos. Ze slaagden er in om voor de wagen te komen en legden zich in een hinderlaag aan beide zijden van de weg. Ze zetten Charles op een veilige plaats en wachtten tot de wagen naderbij kwam. Net toen hij voorbij zou reden sprongen ze te voorschijn en deden de voerder halt houden. De arme man stak zijn handen omhoog, ervan overtuigd dat hij overvallen werd. Sam rende rond de wagen en keek in naar binnen, maar hij zag niets anders dan bieten.

Ze realiseerden zich dat ze alleen maar nog meer tijd verloren hadden en ze reden verder. Tot de weg opnieuw in twee splitste, en ze verplicht waren elk een weg te volgen. Het was al nacht toen Sam in een klein dorpje binnen reed, nog steeds zonder succes bij zijn achtervolging; Hij ging naar het politiebureau en legde uit aan de dienstdoende agent wat er gebeurd was; De man zag er sympathiek uit en zei dat hij een klopjacht zou organiseren, maar hij zei ook dat de kidnappers nu al eender waar konden zijn en dat het niet zeker was dat ze nog in zijn gebied vertoefden. Sam zei dat hij zou voortrijden, maar de man stelde vast dat hij en Charles doodop waren. De arme Charles kon het niet geloven, er vloeiden tranen over zijn wangen toen het duidelijk werd dat zijn broers en zijn vriend weg waren. Toen Sam nog eens zei dat ze gingen voort rijden, legde de man uit dat zijn paard uitgeput was en dat verder rijden de dood van het dier zou betekenen. Sam nam het vriendelijke aanbod aan van de politieman om bij hem thuis te overnachten en Charles en hij gingen er onmiddellijk naar toe. Sam hoopte dat zijn zoon wat zou kunnen slapen, hijzelf zou geen oog dicht doen.

Jamie's handen deden erg veel pijn, ze waren heel vast samen gebonden. Zijn benen zaten ook vast en een dikke knevel in zijn mond maakte het ademen erg moeilijk. Hij lag op de bodem van de wagen met zijn gezicht omlaag, samen met John en Billy, die ook stevig gebonden naast hem lagen. Hij was blij dat de wagen zo'n half uur geleden gestopt was, want het geschud over de vele ruwe wegen hadden hem helemaal door elkaar geschud. Zijn hele lichaam deed pijn door de ontelbare schokken die hij tijdens de rit gekregen had. De jongens lagen voor het ogenblik alleen in de wagen, maar Jamie kon de stemmen van de kidnappers horen, die buiten grapjes vertelden en lachten. Door de slurpende geluiden wist hij dat ze aan het eten waren. De jonge blonde knaap hunkerde naar iets om te drinken, of te eten, maar het liefst van al zou hij uit deze verschrikkelijke wagen verlost worden om zijn pijnlijke spieren uit te rekken. Ze hadden al op de harde houten voer van de wagen gelegen sinds ze erop gegooid werden door de mannen nadat ze door het bos gedragen waren. De kidnapping was beangstigend geweest, maar de rit van het landgoed weg was nog erger. Jamie had gebeden dat hij snel zou bevrijd worden. Hij wist dat Charles ontsnapt was en hij wist zeker dat de landeigenaar en zijn mannen hen snel achterna zouden komen. Maar de enige keer dat hij wat hoop terugkreeg was toen Jack luidop geroepen had en dat hij gezien had dat een van de mannen van de landeigenaar hen achtervolgde. Dan had hij gezien dat een van de mannen een revolver getrokken had en een schot afgevuurd had. Door de triomfantelijke kreten van de kidnappers kon hij opmaken dat ze de man geraakt hadden. Al wat hij zich daarna kon herinneren was een waas van de wagen die de ene bocht na de andere nam en op wegen reed die zelfs nog slechter werden. Hij had er geen idee van hoelang ze in de wagen gelegen hadden, toen die halt hield. Toen de mannen naar buiten klommen zag hij dat het al donker was. De boerenjongen wist niet waarom ze hen hadden geschaakt, maar het was duidelijk dat ze niets goeds van plan waren. Hij veronderstelde dat ze alleen maar wat met de lichamen van de jongens wilden spelen en hij hoopte dat hij hen dan zou laten gaan. Als dit zo was hoopte hij dat ze dit zo snel mogelijk zouden doen en dat hij niet langer in deze hachelijke houding moest blijven liggen.

Jamie moest niet lang wachten om uit te maken of het dit was wat ze van plan waren. Hij hoorde hen buiten bewegen en drie mannen klommen naar binnen.

"Het is tijd voor een beetje plezier jongens," zei Jack en hij vroeg zich af of 'jongens' aan hen gericht was of aan zijn kompanen.

"Dat blondje is voor mij," ging Jack verder en hij wees naar Billy, "Jullie kunnen een van de andere twee uitkiezen."

"Wat ga jij met die kleine worm doen?" vroeg een van de mannen.

"Ik ga ermee doen waar ik al jaren naar verlang, en dat is hem eens goed in zijn nauwe kontje neuken." antwoordde Jack en hij kletste de arme Billy hard op zijn billen.

"Ja, hij heeft een prachtig kontje, klaar om te neuken," grijnsde een grote lelijke man. "Vind je het erg dat ik hem na jou gebruik."

"Graag." zei Jack.

"Wel, ik smacht naar een pijp- en een neukbeurt bij die andere kerel," zei de derde man en hij kroop naar de kant van de wagen en trok Jamie naar zich toe.

Het werd al snel duidelijk dat met drie mannen en drie jongens in de wagen het er veel te klein werd om het een beetje comfortabel te houden. Jack besloot dat hij en een van de andere mannen de twee jongsten mee naar buiten zouden nemen en dat de derde het in de wagen kon doen met John. Toen ze weg waren bleef John in de wagen meet de lelijke man. Hij streelde hem door zijn haren en glimlachte duivels naar hem.

"Ik heet Jim kereltje, als je meewerkt zal het gemakkelijker voor je zijn, anders kan ik erg vervelend worden, begrepen?"

John knikte en deed zijn best om er niet te angstig uit te zien.

"Goed zo, ik ga je knevel verwijderen, als je schreeuwt trek ik je tong uit met mijn blote handen."

John wist dat de man er gemeen genoeg uitzag om het doen ook. Toen zijn knevel weg was haalde de jongen enkele keren diep adem, blij dat zijn mond eindelijk vrij was.

De man trok zijn broek uit en toonde zijn nog steeds slappe lul.

"Wel liefje, je gaat dit ding eerst eens goed pijpen, maar als je van plan bent om te bijten, breek ik je nek."

John was goed in het pijpen en hij deed het graag. Maar aangezien de beangstigende omstandigheden waarin hij zich bevond was hij nu niet echt in stemming om er aan te beginnen. Maar hij hoopte dat als hij de man zou kunnen bevredigen, hij ze snel zou laten gaan. John boog zijn hoofd om de penis van de man in zij mond te nemen en begon hem te pogen tot leven te brengen. Hij proef erg onsmakelijk naar vuil en verdroogde pis en de jongen veronderstelde dat het een hele tijd geleden was dat de man nog een bad genomen had. Maar dit werd vlug door de jongen weg gewassen en toen zijn tong rond zijn enkele slingerde vulde de schacht zich snel met heet bloed en veroverde hij groeiend de mond van de jongen. De lul van de man was heel dik, maar niet erg lang. De jonge tiener haalde diep adem en slaagde erin om zijn wapen helemaal naar binnen te krijgen. Zijn lippen klemden zich rond de basis van de dikke staaf. De eikel van de man zat nu tegen de achterkant van de keel van John, maar de jongen kon nog door zijn neus adem halen. Hij begon zijn zuigwerk.

Hier werd Jim wild van, hij deed zijn ogen dicht om van deze geweldige sensatie die vanuit zijn lul kwam, te genieten. Hij duwde op het hoofd van de jongen en duwde zijn gezicht tegen zijn kruis om hem in die positie te houden. John voelde dat het schaamhaar van de man hem erg in de neus kietelde, maar met zijn handen gebonden kon hij zich niet krabben. Terwijl hij de man pijpte kon hij het geluid haren van de mannen buiten. Ze gaven commentaar op de naakte lichamen van de jongens die ze mee naar buiten hadden genomen. Het was duidelijk dat Billy en Jamie zich hadden moeten uitkleden voor hetgeen de mannen met hen van plan waren. Dit maakte John woedend, maar hij was machteloos om er iets aan te doen. Hij hoopte allen maar dat de jongens moedig zouden zijn.

De man die door John gepijpt werd maakte zich hier geen zorgen over. Zijn brein was vertroebeld door wat de jongen met zijn stijve lul deed. Jim was in het verleden al gepijpt door een aantal vrouwen en jongens, maar dit was veruit het beste wat hij al meegemaakt had. Hij vroeg zich af hoe de zoon van een heer zich zo kon vervolmaken in de orale kunsten.

"Jesus, jongen. Jij bent een geweldige pijper," hijgde de man. "Blijf verder doen, ahhh." en hij legde zijn hoofd achterover van genot. John was blij dat hij de man kon plezieren en versnelde zijn zuigbeweging, maar hij verraste hem dat de man hem enkele ogenblikken later brutaal wegduwde.

"Shit jongen, je liet me bijna te vroeg klaarkomen. Ik wist niet dat jij zo'n expert pijpnicht was."

De man bleef even stil liggen om zijn passies te laten bekoelen toen hij beschuldigend naar de jongen staarde.

"Alhoewel ik van een goeie pijpbeurt hou, is het neuken van een nauw kontje mijn grootste passie. Mijn paal hoort thuis in jouw smalle gaatje, jij kleine hoer."

Met een duivels grijns maakte hij de touwen los aan de voeten van John, en trok hij de broek en onderbroek van de jongen helemaal uit, die hij opzij gooide. Hij legde de tiener op zijn rug en duwde zijn benen achteruit. Jim wou John langs voor neuken, zijn geliefkoosde houding, omdat de gemene man de uitdrukking wou zien op het gezicht van de jongen als zijn dikke lul in en uit zijn anus ploegde.

John keek omlaag en zag dat de man zijn eikel tegen zijn billen wreef. De gezwollen lul leek vervaarlijker nu hij zijn totale omvang bereikt had, en John wist niet of hij al zo'n dikke te verwerken gekregen had. Jim zag de angst op het gezicht van de jongen en dit wond hem nog meer op. Hij richtte zijn lul op de ingang van de anale passage van de jongen. Het duurde wat voor hij zijn eikel naar binnen kreeg, maar daarna duwde Jim hem snel helemaal naar binnen en verpletterde John bijna omdat hij met zijn hele gewicht op de jongen lag. Het begin van de indringing had heel erg pijn gedaan en John vertrok van ellende. De jongen had echter al van zijn tiende lullen in zijn kont gehad en zijn anus raakte snel gewoon aan zijn indringer en de pijn trok snel weg. Jim begon met de neukbeweging en gromde al gauw voldaan als hij van de aars van de jongen genoot. John trachtte zich te ontspannen en te genieten van zijn welgevulde gat, maar het was moeilijk, want de man schepte er genoegen in om in en uit te rammen op een manier die zo pijnlijk mogelijk was voor diegene die hij neukte. Jim duwde ook de benen van de jongen zo ver achteruit dat ze achter zijn hoofd uitstaken, een houding die John erg ongemakkelijk vond en die hij in zijn preteen jaren ook niet kon uitvoeren.

John aanvaardde het geneuk van de man zo dapper hij kon. Hij kon het gegrom, gehijg en gejammer van buiten horen. Vooral een man maakte veel geluid, en dan hoorde hij luid roepen:" Eindelijk!" en een triomfkreet, die hij van Jack herkende. Hij wist nu dat Jack er eindelijk in geslaagd was in zijn langverwachte doel, in Billy's kont terecht komen. John was niet de enige dit hoorde. Ook Jim had het gegrom van Jack gehoord en hij zag de woedende blik in de ogen van de jongen.

"Het ziet er naar uit dat jouw sissy-broertje geniet van een goeie neukbeurt. Ik wed dat hij een nauw kontje heeft, euh, eentje dat gemaakt is om geneukt te worden door mannen zoals wij die weten hoeveel plezier een jongetje je kan brengen. Wat denk je ervan. Zal ik jou gerust laten om het kontje van je broertje te gaan verkennen?"

Die woorden brachten John terug op de wereld. Hij kon weinig doen voor Billy tegen Jack, maar deze brutale neuker zou hij niet overlaten aan zijn broertje.

"Helemaal niet, dat klein poesje weet niet hoe hij een man moet tevreden stellen," zei John tot Jim. Zijn ogen priemden van vastberadenheid. "Hij kan dat niet." en John begon met zijn kontje te draaien en met zijn sluitspier te bewegen op de lul van de man vast te pinnen. Het had het goede effect want de man begon weldra te schudden van genot.

"Jij bent toch een beetje een jongenshoertje, is het niet," hijgde hij. "Als je het wil kan je heet hebben." en hij begon zelfs nog gewelddadiger te stoten. Het resultaat was onoverkoombaar en twee minuten later overspoelde hij Johns achterste met sperma, voor hij zich hijgend op de jongen liet vallen. Hij duwde zichzelf er af na enkele minuten, en zoals John alzo dikwijls gezien had bij types zoals hij, had Jim al zijn interesse in seks verloren, nu hij zijn eigen pleziertje beleefd had. Hij trok zijn broek terug op en verliet de wagen zonder de naakte jongen nog een blik te gunnen.

Enkele minuten later werden Jamie en Billy terug in de wagen gebracht. Ze waren beiden naakt en waren aan handen en voeten gebonden, de mond opnieuw gekneveld. De mannen gingen buiten slapen en John kroop naar zijn broertje om hem te troosten na zijn beproeving. Het was moeilijk, zo gebonden, maar hij slaagde erin om naast Billy te gaan liggen. Billy legde zijn hoofd op de borst van John. John zag dat zijn gezicht bedekt was met tranen, maar hij zag geen bloed of sporen dat hij ernstig gewond zou zijn. Hij twijfelde er niet aan dat Jack hem gekwetst had, maar Billy werd al eerder geneukt en kon het wel aan. Het ergste voor de jongen was de vernedering om gebruikt te worden door de man die hij zo verfoeide en hij kroop nog dichter bij John, terwijl de oudere jongen het hem gemakkelijker probeerde te maken. Hij was niet meer gekneveld en hij kon fluisteren en nagaan of alles oké was met Jamie en Billy. Jamie zag er nog verbazend goed uit. Maar het jongetje ad het iets gemakkelijker gehad dan Billy. De man die hem genomen had geen vrouw, en ook geen man meer gehad sinds vele maanden en hij was zo opgewonden dat hij al ontplofte nadat de jongen hem nog maar pas in zijn mond genomen had. Jamie was hem eerder dankbaar voor het drankje en de uitgedroogde had gretig alles opgedronken. De man was hier echter niet tevreden mee, want hij wilde de jongen neuken, en alhoewel hij een tijdje met het prachtige naakte lichaam van de jongen speelde kreeg hij hem niet meer omhoog.

Naargelang de nacht vorderde werd de kou een grotere vijand dan hun angst. De drie jongens kropen tegen elkaar voor een beetje warmte maar ze sliepen erg slecht die nacht. Tenslotte werden ze uit hun halve slaap gewekt door geroep buiten de wagen;

"Shit, waarom heb je ons niet eerder wakker gemaakt? We hebben nog een lange weg af te leggen vandaag." riep een van de mannen.

"Ik wist niet dat het al zo laat was." was het verdedigend antwoord.

Na deze woorden klommen de drie mannen, die hun lusten de vorige avond gebotvierd hadden, in de wagen, de vierde gluurde door een flap in de wagen.

"Hebben we geen tijd meer om met deze kereltjes te spelen?" vroeg de man die tevergeefs getracht had om met Jamie te neuken.

"Nee, jij domme idioot," schreeuwde de man die nog achteraan stond, waarschijnlijk de voerder, en hij nam snel zijn plaats in vooraan op de wagen. Enkele tellen daarna hoorden ze een kreet en zette de wagen zich in beweging.

"Ik wil echt nog een van die kereltjes neuken," ging de man verder. "Dat geile lulzuigertje deed me gisteren te kort komen."

"Wel," zei Jack, "we houden je niet tegen."

De man trok zijn broek omlaag en greep Jamie vast om hem te neuken, maar door het aanhoudend schudden en waggelen van de wagen kreeg hij hem er moeilijk in.

"Vergeet het," riep Jack, "het is te moeilijk, ruk je zelf af."

Hij en de andere twee mannen wreven hun lul tot volle erectie en begonnen dan hun lullen over de gezichten van de jongens te wrijven, terwijl ze hun naakte kontjes streelden. Een voor een ejaculeerden ze, en spoten ze hun romige ladingen over het gezicht en het haar van de jongens. Hierna ging de reis verder zoals de vorige dag. De wagen reed door in een fors tempo over de ruwe en hobbelige wegen. Tenslotte bereikten ze een weg in betere staat en de wagen reed verder in een beter tempo, gelukkig voor de dooreen geschudde jongetjes.

Na wat voor hen uren leek vertraagde de wagen en kort daarna keek de voerder door een gat aan de voorkant.

"We zijn er bijna, we zijn bijna een uur te laat, laten we hopen dat hij het niet erg vindt."

De man keek naar de drie jongens, twee van hen waren nog steeds naakt en alle drie hadden ze spermavlekken op hun haar en in hun gezicht. Deze vierde man, die niets seksueels met hen gedaan had, had het blijkbaar niet voor jongens.

"Jezus, maak hen schoon!" schreeuwde hij.

Jack, Jim en de andere man deden de jongens hun kleren terug aan en gebruikten wat water om hen wat proper te maken. De wagen rolde een beetje verder en toen hij stopte werden de jongens hun benen losgemaakt en werden ze uit de wagen geholpen. Het was al donker buiten en de jongens werden in een groot warenhuid gesleurd. Iedere jongen werd door een man vastgehouden, wat verstandig was, want ze zouden niet kunnen stappen, door de pijn in hun benen en in hun enkels. Ze werden naar een plaats gedragen naast enkele houten bakken en dan bij elkaar gedumpt. Door hun toestand, hun honger en dorst en hun pijnlijke lichamen deden de jongens geen poging om op te staan. Een vijfde man verscheen vanuit de schaduw, met nog twee mannen bij hem. In de duisternis kon Jamie hun gezichten niet zien, maar hij kon horen wat ze zeiden.

"Ik zei dat ik de drie Grange-jongens wou. Waar is de middelste." schreeuwde de nieuwe man.

"Sorry meneer," zei Jack. "Die andere is gevlucht, maar we hebben een vervanger meegebracht, een heel mooie, en ook een blondje."

Jamie zag dat de man in zijn richting keek om te zien wat hij waard was.

"Jullie idioten, daar zullen we het dan maar mee doen." Hier is jullie beloning."

Hij gaf een pakje aan Jack en de nieuwe man stapte naar de drie jongens, gevolgd door, wat leek op lijfwachten.

"Wel,wel. Ik ben blij dat ik jullie hier zie."

De jongens konden nu het gezicht van de nieuwe man zien en Jamie herkende hem helemaal niet, hij zag er ook niet al te vriendelijk uit. Maar John staarde lang naar het gezicht van de man, net alsof hij diep in zijn geheugen zocht.

"Wat?! Ik herken je," hijgde John eindelijk. "Billy, dat is … "

Op dat moment werd een vod in de mond van de jongen geduwd en een krachtig geur vulde zijn neusgaten. Dat maakte hem duizelig en dan verloor hij het bewustzijn.

"Ja, mijn liefje. En nu ben je van mij!"